คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ++เรื่องคืนนั้น++
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ เป็นวันหยุด ! เป็นวันที่น่าดีใจที่สุด ! เพราะพี่ลีทึกงดซ้อมเต้น 1 วัน ><
ดีใจมากๆเลย ทุกคนจึงต่างพาคู่ของตนไปเที่ยว แต่แทนที่ผมจะได้ไปเที่ยวเหมือนคนอื่น กลับต้องมาน่งหงอยอยู่คอนโด
อีกแล้ว TAT พี่คิบอมติดงานอีกแล้วน่ะสิ !!
"ทึกกี้ ^O^ ไปเที่ยวกันเถอะ" พี่คังอินมายืนยิ้มแป้นอยู่หน้าห้อง
"เอ่อ..คังอิน วันนี้ชั้นขอหยุดวันนึงเถอะ"
"ทำไมอ่า?"
ลีทึกไม่ได้ตอบอะไร แต่ทำหน้าเชิงให้มองเข้าไปดูในห้อง แล้วคังอินก้อเห็นดงแฮนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ....
"ไอ้คิบอมติดงานอีกแล้วหรอ?" คังอินถามลีทึก
"ประมาณนั้น"
"งั้นวันนี้ชั้นอยู่เฝ้าคอนโดกับนายก้อได้" พูดพร้อมเดินเข้าห้องไป
"สวัสดีตอนเช้า ~ ลีทึก " ยังไม่ทันที่เจ้าของห้องจะได้ปิดประตู ก้อมีเพื่อนห้องมาทักทายซะก่อน
"หวัดดี ฮยอกแจ ชินดง ^^ ไปไหนกันมาแต่เช้าเนี่ย? " ลีทึกทักเมื่อเห็นในมือชินดงมีถุงขนมเต็มไปหมด
"ไปตลาดมาน่ะ ชั้นซื้อนมสดมาฝากด้วยน๊า"
"เข้ามาในห้องก่อนสิ"
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ตอนนี้ลีทึก คังอิน ฮยอกแจ ชินดง ฮันคยองและดงแฮ นั่งพร้อมหน้ากันอยู่โต๊ะอาหาร เพื่อกันนมสดอุ่นๆ
"อร่อยจังเลยอ่ะ ~"
"นายชอบกินนมสดหรอ? ดงแฮ" ฮยอกถามเมื่อเห็นดงแฮทำหน้ามีชีวิตชีวาขึ้น
"ไม่รู้สิ รู้สึกเหมือนจะชอบ แต่จำไม่ได้...."
แล้วฮยอกกกับชินดงก้อหันหน้ามามองกัน เมื่อได้ยินคำตอบแปลกๆจากร่างบาง
.... นายมีอดีตเป็นไงกันแน่นะ ดงแฮ ....
"เอ้อ ! อึนฮยอก ชั้นมีเรื่องอยากถามนายหน่อย"
"มีไรหรอ? ดงแฮ"
"เรื่องเมื่อคืนก่อนน่ะ นายจำอะไรไม่ได้เลยหรอ"
"คืนไหนอ่ะ"
"คืนที่นายมากินข้าวผัดเป็ดปักกิ่งที่นี่น่ะ"
"อ๋อ ! ทำไมล่ะ" ยังนึกไม่ออกอีกหรอ? ฮยอก
"รู้มั๊ย? ว่าคืนนั้นนายกับพี่ฮันน่ะ เมามาก..."
"อืม .. ~ แล้วไงต่อ" ฮยอกเริ่มตั้งใจฟัง (อย่างมาก)
"โอ๊ย ! นี่นายจำอะไรไม่ได้เลยหรอ พี่อันก้ออีกคน"
ดงแฮมองหน้านต้นเหตุทั้ง 2 ที่ยังทำหน้างงสุดชีวิตอยู่ .....
"มีอะไรหรอ ดงแฮ?" ฮันคยองถาม
"พี่จะให้ผมพูดจริงหรอ"
"พูดมาเถอะ ไม่มีอะไรเสียหายซักหน่อย"
ดงแฮกลืนน้ำลายเป็นพิธีนิดหน่อย ก่อนจะเล่าเรื่องคืนนั้นให้ฟัง
............
......
..
อึ้ง ! อึ้ง !! อึ้ง !!! อึ้งกันไปหมด ~
"นี่ชั้นทำอะไรลงไปเนี่ย น่าอายชะมัด" ฮันคยองก้มหน้ากุมขมับ ส่วนฮยอกได้แต่ก้มหน้ามองพื้น
"เอ่อ .. ชั้นขอตัวไปข้างนอกซักพักนะ " ฮันพูดพร้อมเดินออกจากห้องไป
"........" เงียบทั้งห้อง
"อ๊ากกกกก ~ ชั้นเขิลล์จังเลยอ่ะ >//<" ฮยอกแจดึงแขนชินดงมาถูหน้าไปมา
"นี่นายชอบฮันคยองจริงๆหรอ?" ลีทึกถามซ้ำ
"จริงสิ ! ไม่งั้นชั้นไม่เขินขนาดนี้หรอก"
"พี่ฮันเองก้อชอบฮยอก แต่ทำไม่ต้องทำท่าทางเครียดขนาดนั้นด้วยล่ะ แปลก..." ดงแฮพูดขึ้น ซึ่งทุกคนก้อสงสัย
"รึว่าเจ้านั่นยังไม่ลืม..."
"ลืมใครหรอ? ลีทึก" ฮยอกรีบถามทันที
"ป่าวๆๆๆ ไม่มีไรหรอก"
"แดจินหรอ?" เมื่อได้ยินน้องเล็กสุดพูด ลีทึกก้ออึ้งทันที
"นายรู้ได้ไง ดงแฮ"
"ผมได้ยินพี่ฮันละเมอออกมา...."
"ตกลงแดจินคือใคร ?! ลีทึก" ฮยอกจ้องหน้าเพื่อนอย่างบังคับให้ตอบ
"เฮ้อ ~ ชั้นบอกก้อได้ แต่อย่าไปบอกฮันนะ ว่าชั้นบอก..."
"สัญญา ! "
"แดจินคือ ... รักแรกของฮันคยอง .... ~"
................
.......
..
หลังจากที่รู้ว่าแดจินเป็นอะไรกับฮันคยอง ฮยอกแจก้อเอาแต่นั่งซึม ไม่พูดไม่จากับใครมา 2 วันแล้ว
จนดงแฮทนไม่ไหว ต้องลากมาคุยด้วย
"อึนฮยอก! นายจะเอาแต่นั่งซึมทำไมเนี่ย กลับมาเป็นฮยอกที่ร่าเริงเหมือนเก่าสิ"
"..........."
"อึนฮยอก!!!"
"ก้อนายดูฮันคยองทำกับชั้นสิ ชั้นพยายามพูดด้วยกลับทำท่าเหมือนไม่อยากคุย"
"อ๋อ ! เหตุผลที่นายนั่งซึมนี่เพราะพี่ฮันคยองไม่ยอมพูดด้วย ไม่ใช่เพราะแดจิน"
"แดจินก้อมีส่วนนิดหน่อย"
"นี่ฟังนะอึนฮยอก ~ ถ้านายรักพี่ฮันคยองจริงๆ นายก้อแสดงออกอย่างจริงใจให้เค้าดูสิ ว่านายรักเค้าขนาดไหน
ห่วงใยเค้าแค่ไหน ชั้นคอยเอาใจช่วย ^^"
"ขอบใจนะ ดงแฮ ~ นายเป็นเพื่อนรักของชั้นจริงๆ"
อึนฮยอกลูบผมดงแฮเบาๆ ถ้าคนอื่นที่ไม่รู้ว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน คงมองว่าเป็นคู่รักแน่ๆ
และซองมินก้อเห็นภาพๆนั้นด้วยความรู้สึกแปลกๆ เป็นเพราะอะไรกลับบอกไม่ได้
...................
........
...
พอได้คำแนะนำจากดงแฮ ฮยอกก้อพยายามคอยดูแลเอาใจใส่ฮันคยอง ไม่รู้ว่ากี่วันแล้ว
แต่ฮันคยองก้อยังทำเย็นชาใส่เหมือนเดิม
"ฮันคยอง อ่ะน้ำ กินแก้เหนื่อยนะ" ฮยอกยื่นขวดน้ำให้ขณะซ้อมเต้นเสร็จ
"ขอบใจ" ตอบกลับมาด้วยเสียงเรียบ และเดินหนีไป
"ชั้นเป็นกำลังใจให้ ฮึนฮยอกสู้ๆ ^^ รีบตามพี่ฮันไปเร็ว" เมื่อได้ยินกำลังใจจากร่างบาง ฮยอกจึงรีบวิ่งตามออกไป
"เอ้าๆ แยกย้ายกันกลับได้แล้ว วันนี้การซ้อมสิ้นสุดลงแล้ว~" ลีทึกตะโกนบอกทุกคน
"คิบอม ~ วันนี้นายต้องไปทำงานอีกป่ะ" ร่างบางถามขึ้น
"ขอโทษนะ ดงแฮ...."
"ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นงานของคิบอมนี่ ชั้นเข้าใจ" ดงแฮก้มหน้าก้มตาพูด
... ขอโทษนะดงแฮ ~ ชั้นทำนายเสียใจอีกแล้ว ...
คิบอมเห็นดังนั้นจึงดึงร่างบางเข้ามากอด พร้อมลูบผมคนรักเบาๆ
"ชั้นสัญญานะ ว่าถ้ามีเวลาว่างเมื่อไหร่ ชั้นจะพานายไปเที่ยว"
คิบอมนั่งยองๆพร้อมยื่นนิ้วก้อยขึ้นมาให้ดงแฮ
"สัญญาแล้วนะ" ดงแฮยยื่นนิ้วก้อยของตนไปเกี่ยวกับนิ้วของคิบอม
"ด้วยเกียรติของเจ้าชาย ^^"
" (=^_^=) "
.........................
"ฮันคยอง! นายรอชั้นด้วยสิ" อึนฮยอกวิ่งตามร่างสูงมาติดๆ
"............."
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฮันคยอง !! มาคุยกับชั้นให้รู้เรื่อง" ร่างเล็กวิ่งมาดักหน้าร่างสูงไว้
"มีไร" ฮันถามห้วนๆ
"ทำไมนายต้องทำเหมือนไม่สนใจชั้นด้วย ชั้นอุตสาห์ทำดีกับนาย"
"ใครขอให้ทำล่ะ"
"ชั้นเต็มใจทำ ที่ทำไปนี่เพราะชั้นเป็นห่วงนายนะ !"
"แต่ที่นายทำ มันทำให้ชั้นรำคาญ รู้มั๊ย !!"
"มันน่ารำคาญมากเลยหรอ ?! สิ่งที่ชั้นทุ่มเททำให้นายเนี่ย ~" อึนฮยอกพูดเสียงสั่น
"ใช่ ! น่ารำคาญมาก รู้แล้วก้อไม่ต้องมาทำอะไรเพื่อชั้นอีก"
"ทั้งๆที่ชั้นชอบนาย แล้วนายเองก้อชอบชั้น"
"นายเชื่อคำพูดของคนเมาด้วยหรอ? วันนั้นชั้นเมาจนไม่ได้สติ เผลอพูดอะไรออกไปไม่รู้ตัวหรอก"
"แสดงว่าชั้นเข้าใจผิดไปเอง .. ขอโทษด้วยละกัน ที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตนาย .. ขอโทษ ~"
ร่างเล็กพูดแล้วหันหลังเดินจากร่างสูงไป .. พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
... ชั้นขอโทษนะอึนฮยอก ที่ทำให้นายเจ็บ ทำให้นายร้องไห้ แต่ชั้นรักนายไม่ได้จริงๆ ขอโทษ ~ ....
"ฮยอกแจ ! ทำไมมานั่งอยู่นี่ล่ะ" ดงแฮที่บังเอิญเดินผ่านมาเห็นเข้าจึงรีบวิ่งเข้าไปหา
"ดงแฮ ~ อึก ... ฮือๆๆๆ" ฮยอกรีบโผเข้ากอดเพื่อนตนทันที
"ร้องออกมาให้พอ ถ้าทำให้นายสบายใจ"
ภาพที่ทั้งคู่กอดกันนั้น ได้ถูกบันทึกผ่านสายตาบุคคลนึงที่นั่งอยู่บนรถเปอร์เช่สีดำ ทั้งหมด .....
.....................
............
...
จำได้ป่าว? ว่าใครขับเปอร์เช่สีดำ ...
แต่งไปแต่งมาจะกลายเป็น KiHaE ครองเรื่องแล้ว 55+
คนแต่งบ้าคิเฮขึ้นสมอง อะไรๆก้อคิเฮไปหมด
ตอนแรกวางพลอตเรื่องนี้ให้เป็นคังทึกนะ แต่ไปๆมาๆ กลายมาเป็นคิเฮได้ไงไม่รู้
ขอโทษทีที่หายไปนาน โดนไวรัสครอบงำ มานกินหมดเลย
ทั้งแฟลตไดร์ และ mP4 TOT เครียดมากกกกกกก
เง้อ ... ไปละ ขอบพระคุณที่เม้นให้คร๊าฟฟฟฟ >O<
ความคิดเห็น