[fic knb] She Is My Girlfriend.|คนนั้นแฟนผม
ตอนที่ 9 : She Is My Girlfriend07:Just me and you.
She Is My Girlfriend07:Just me and you.
____________________________________________________________________________________________________
널 어쩌면 좋을까
ฉันควรทำยังไงกับคุณดี
이런 맘은 또 첨이라
ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย
Up and down이 좀 심해 조절이 자꾸 잘 안돼
เดี๋ยวขึ้นๆลงๆฉันควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
하나 확실한 건 I don’t play the game
แต่ที่แน่ๆฉันไม่อยากเล่นเกมแล้วล่ะ
เสียงเพลงถูกเปิดดังทั่วบริเวณห้องนอน วันนี้เป็นวันพักผ่อนของทุกคนหลังจากที่ฝึกหนักมาสองวันเต็ม สำหรับลิซซ่าคงไม่มีอะไรที่ดีกว่าการนั่งอ่านหนังสือที่พี่สาวเธอเป็นคนเขียน พร้อมกับฟังเพลงจากวงที่ชอบร้องหรอก พลันสะดุ้งเล็กน้อยเพราะแฟนหนุ่มเอนตัวลงนอนบนตักตนโดยไม่ได้บอกกล่าว
"มะรืนนี้ไปสทรีตบาสกันมั้ย"
"ไปสิ"
"ตอบไวเชียวนะ"
เงยหน้ามองคนตัวเล็กครู่หนึ่ง หลุดหัวเราะยามเห็นอีกฝ่ายมุ่ยหน้าใส่ตน น่ารักเสียจริง
You got me felling like a psycho psycho
우릴 보고 말해 자꾸 자꾸
ใครๆก็คอยบอกเราว่า
다시 안 볼 듯 싸우다가도 붙어 다니니 말야
ทะเลาะกันเหมือนจะไม่เจอกันอีก สุดท้ายก็กลับมาดีกัน
이해가 안 간대 웃기지도 않대
คนพวกนั้นไม่เข้าใจหรอก และมันไม่ใช่เรื่องตลก
ผู้ช่วยผู้จัดการสาวขยับปากร้องเพลงไปด้วยในขณะกำลังอ่านหนังสือจนกระทั่งจบเพลง ชำเลืองดูคนตัวสูงที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายหล่อน ก่อนจะส่งยิ้มให้กับกล้อง คงเพราะว่าเขาไม่ค่อยเห็นเธอร้องเพลงละมั้ง
"วันนี้ลิซอยากออกไปไหนมั้ย"
"ไม่รู้สิ อืม ตอนเย็นออกไปเดินเล่นกันมั้ย"
"ได้สิ"
ขานรับพร้อมหันหน้าไปทางหน้าต่าง นัยน์ตาสีแดงเข้มจดจ้องสภาพอาการช่วงสายสักพักหนึ่ง เหลือบมองโทรศัพท์ตรงมืออีกข้างของตน มือหนาหยิบขึ้นมาดูก่อนจะวางลงเนื่องจากเป็นเพียงแค่การสนทนาไร้สาระในกลุ่มห้องเท่านั้นเอง ให้ตายสิ การต้องมาอ่านมุขห้าบาทสิบบาทนี่มันช่างเสียเวลาชีวิตเขาเสียจริง
"พอไม่มีซ้อมแล้วรู้สึกขี้เกียจยังไงไม่รู้แฮะ"
"นั่นมันต้องเป็นคำพูดของเซย์รึเปล่า"
"ลิซว่าเป็นกันทุกคนนั่นแหละฮ่าๆ"
วางหนังสือเอาไว้ข้างกาย มือเล็กลูบเส้นผมสีแดงอย่างเบามือ ถ้าคนที่ไม่ได้รู้จักหรือสนิทมาเห็นอาคาชิในสภาพนี้คงตกใจเป็นแน่ เพราะตอนนี้เขาไม่ได้ต่างอะไรจากแมวเลยจริงๆ
"ออกไปหาอะไรกินกันมั้ย"
"กำลังจะชวนอยู่พอดีเลย"
"งั้นไปกันเถอะ"
หยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง บิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะคว้าสมาร์ทโฟนมาเก็บใส่ในกระเป๋ากางเกงยีนสีดำ เสยผมให้เป็นทรงพร้อมกับมองตัวเองในกระจกครู่หนึ่งเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย พลันเหลือบมองคนตัวเล็กที่กำลังแต่งตัวอยู่สักพัก เชื่อเถอะ ไม่มีใครสวยกว่าแฟนของเขาอีกแล้ว
"อ้าว ทั้งสองคนจะไปไหนกันหรอจ๊ะ"
"ไปหาอะไรกินน่ะค่ะ"
"งั้นหรอ กินให้อร่อยนะจ๊ะ"
เรโอะพูดพลางโบกมือให้สาวเจ้า คนอะไรน่ารักเสียจริง
"ดูทุกคนจะชอบเวลาที่ไม่ได้ซ้อมกันจังเลยนะ"
"ลิซไม่อยากให้พวกเซย์พักบ้างหรอ เหนื่อยมาตั้งหลายวันแล้วนะ"
"เปล่าหรอก แต่ลิซว่าพรุ่งนี้คงได้ซ้อมหนักกว่าเดิมแน่นอน"
ส่ายหน้าไปมาพลางก้มลงอ่านเมนูต่อไป นิ้วเรียวไล่ตามชื่ออาหารพร้อมกับหันไปทางเคาน์เตอร์บาร์ครู่หนึ่ง เนื่องจากหล่อนรู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องอยู่ ร้องอ๋อในใจยามพบว่าเจ้าของร้านสุดหล่อส่งยิ้มให้เธอพอพอดิบพอดี ถ้าแฟนเธอเห็นเข้าอีกฝ่ายอาจจะไม่รอดนะเนี่ย
"มีอะไรรึเปล่าลิซ"
"ไม่มีอะไรหรอก"
"แน่ใจนะ"
ถามยำ้อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยยามเจ้าหล่อนพยักหน้า เมื่อกี้เขาเห็นเธอทำหน้าเหยเกด้วย แต่ไม่อยากถามต่อหรอกเดี๋ยวหญิงสาวจะรำคาญเอา ยิ่งเป็นรำคาญอะไรได้ง่ายอยู่แล้วด้วย ถ้าเผลอไปทำตัวเซ้าซี้มันจะมีเรื่องตามมาทีหลัง ความจริงพวกเขาไม่เคยทะเลาะกันหรอก คงเพราะต่างคนต่างรู้จักนิสัยกันดี
"ร้านนี้บรรยากาศดีนะ ว่ามั้ยเซย์"
"นั่นสินะ"
"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ"
กอดอกมองคนตรงหน้าพร้อมกับขยับตัวเข้าใกล้อีกฝ่าย นัยน์ตาสีชมพูอ่อนจดจ้องแฟนหนุ่มครู่หนึ่ง มือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นทาบกับแก้มสากเบาๆ หัวเราะร่ายามอาคาชิแสดงอาการเหลอหลาออกมา
"หัวเราะอะไรน่ะลิซ"
"หัวเราะหน้าเซย์นั่นแหละ"
"หน้าเซย์มันตลกขนาดนั้นเลยหรอ"
เอ่ยถามด้วยความสงสัยเนื่องจากเห็นเจ้าหล่อนนั่งขำมาได้สักพักแล้ว ถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อแฟนสาวตอบกลับมาว่า'ตลกมากเลย' บางทีเธออาจจะเส้นตื้นเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจได้นั่นแหละ มือหนาวางทาบลงบนมืออีกฝ่ายและบีบเบาๆ เมื่อกี้เขาแอบเห็นว่าเจ้าของร้านกำลังนั่งมองอยู่ด้วย เลยรู้สึกอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"คิวเยอะดีเนาะ"
"หิวแล้วล่ะสิท่า"
"แน่นอนสิ แต่ก็ต้องคอยนั่นแหละ"
ละมือออกจากแก้มอีกฝ่ายก่อนจะหันไปมองบานหน้าต่างแทน ชำเลืองหางตามองคนตัวสูงที่กำลังทำอะไรบางอย่างกับโทรศัพท์ครู่หนึ่ง หวังว่าคงจะไม่หยิบมาถ่ายเธอลงไอจีสตอรี่หรอกนะ
"ลิซ"
"อะไรหรอ"
"เดี๋ยวเซย์ไปเอาอาหารก่อนนะ"
กล่าวพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขายาวก้าวไปยังเคาน์เตอร์ ยื่นมือไปหยิบถาดอาหารและวางบัตรคิวในตะกร้า พลันส่งยิ้มให้กล้องเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะของตัวเอง เหมือนเมื่อกี้เขาได้ยินเหล่าผู้หญิงแถวพูดถึงตนกับลิซซ่าด้วย เอาเถอะ คงไม่ได้พูดอะไรให้แฟนเขาเสียหายหรอกมั้ง
"เซย์ อร่อยมั้ย"
"อร่อยสิ"
"ฮะๆ กินเลอะหมดแล้ว"
วางสมาร์ทโฟนลูกรักลงพลางใช้กระดาษชำระเช็ดเศษอาหารที่เปื้อนตรงบริเวณขอบปากของอีกฝ่ายออก ริมฝีปากบางระบายยิ้มกว้างทันทีเมื่อคนผมแดงก้มหน้าก้มตาทานต่อโดยไม่พูดอะไร
"นั่นเนบุยะกับฮายามะรึเปล่า"
"น่าจะใช่แหละ เข้าไปทักมั้ย"
"ไม่ต้องหรอก กลับไปเดี๋ยวก็เจอกันอยู่ดี"
เอนหลังพิงกับพนัก ดวงตาคู่สวยมองตามสองคู่หูตัวป่วนของทีมครู่หนึ่ง สงสัยคงออกมาเที่ยวกันนั่นแหละ คิ้วกระตุกยิกยามฮายามะหันหลับมาโบกมือให้ตนและทำรูปหัวใส่ผู้ช่วยผู้จัดการสาว ทำอะไรเกรงใจตีนเขานิดนึงก็ได้มั้งน่ะ ส่ายหน้าไปมาด้วยความละเหี่ยใจก่อนจะเตรียมตัวออกจากร้านอาหาร
"จะไปไหนกันหรอคะรุ่นพี่มายุซุมิ"
"เจ้าพวกนั้นบอกจะไปเล่นนำ้กันแล้วก็ลากฉันมาน่ะ"
"น่าสงสารจังนะคะ"
พูดพร้อมกับหย่อนกายนั่งลงข้างคนอายุเยอะกว่า ส่ายหน้าไปมายามสายตาปะทะกับฮายามะ ที่กำลังวิ่งอยู่ตรงชายหาดแล้วสะดุดขาตัวเองล้มหน้าจุ่มดิน แถมยังมีเนบุยะยืนขำลั่นอยู่ข้างหลังอีกต่างหาก
"อยู่ที่ไหนก็เสียงดังจริงๆ"
"นั่นสิคะ แต่พอไม่ได้อยู่ด้วยกันก็รู้สึกโล่งแปลกๆ"
"ปีหน้าก็กลับไปแล้วใช่มั้ย"
มายุซุมิถามขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบมาได้สักพัก มือหนาปิดหนังสือที่กำลังอ่านอยู่และวางไว้บนโต๊ะกระจกข้างกาย ดวงตาจดจ้องไปยังทะเลครู่หนึ่ง ไม่ว่าจะมองจากตรงไหนคนพวกนั้นก็ดูมีเอเนอร์จี้เยอะจนน่ารำคาญจริงๆ ถอนหายใจยามเห็นคนผมเหลืองโดนเรโอะกับเนบุยะรวมหัวกันแกล้งจนสภาพดูไม่ได้
"ค่ะ อดอยู่เล่นกับทุกคนต่อเลย"
"ปีหน้าฉันก็จบแล้วเหมือนกัน"
"งั้นเราไปเล่นกันมั้ยคะ ความทรงจำก่อนจากไง"
ไม่พูดเปล่าพลางดึงแขนให้คนตัวสูงเดินตามเธอมาด้วย เพราะว่าปีหน้าก็ไม่ได้มาเข้าค่ายฤดูร้อนด้วยกันแล้ว เธอก็เลยอยากให้เป็นความทรงจำที่ดีก่อนที่จะไม่ได้มาอีก
"ไหนลิซบอกว่าไม่เล่นไง"
"ตอนนี้อยากเล่นแล้วล่ะ มีคนมาเล่นเพิ่มด้วยนะ"
"งั้นหรอ"
พยักหน้ารับพลางมองผู้มาใหม่ด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย แต่เหนืออื่นใดฮายามะตกใจออกนอกหน้ามากที่สุด เลยโดนเรโอะใช้สันมือเขกหัวไปหนึ่งหน กัปตันหนุ่มส่ายหน้าไปมาอย่างละเหี่ยใจกับการกระทำของอีกฝ่ายเต็มทน ขายาวก้าวไปหาแฟนสาวและปักหลักยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเพราะตอนนี้ตนรู้สึกเหนื่อยแล้ว พวกนั้นบ้าพลังเกินไป
"วันนี้สนุกดีนะ"
"ทำไมถึงชวนรุ่นพี่มาได้ล่ะ"
"คุยอะไรนิดหน่อยแล้วก็ลากมาเลยน่ะ"
ตอบขณะมองแฟนหนุ่มที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ เอนตัวลงซุกกับแผงอกแกร่งเงียบๆ สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคนตัวสูงโน้มหน้าลงมาจูบหน้าเธอก่อนจะกอดหล่อนแน่น
"วันนี้สระผมหรอ"
"สระทุกวันนั่นแหละ พูดแบบนี้จะหาเรื่องกันใช่มั้ย"
"โอ๋ๆ เปล่าครับ"
หยิบหนังสือไปวางไว้ตรงโต๊ะข้างเตียงนอน มือหนาลูบผมคนในอ้อมกอดด้วยความรักและเอ็นดู ริมฝีปากหนาฉีกยิ้มกว้างเมื่อสาวเจ้าพองแก้มใส่แต่กลับกอดเขากลับเสียอย่างนั้น ชักจะน่ารักเกินไปแล้วนะ ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวลงนอนโดยที่ยังไม่ปล่อยมือจากตัวคนตัวเล็ก
"นอนได้แล้วนะ"
"ฝันดีครับ"
"ฝันดีค่ะ"
____________________________________________________________________________________________________
Talk With Writer.
ทำไมทะเลถึงได้หวานจังนะ
ไปช่วยลัฟวี่ปั่นวิวกันหน่อยนะคะทุกคน เพลงเพราะมากสาวๆสวยมากจริงๆค่ะฮือ
05/01/63
____________________________________________________________________________________________________
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
หวานเจี๊ยบเลย
ไม่ทราบว่าจริงๆแล้วทะเลที่ไปเนี่ยเป็นสีชมพูหรือยังคะ