END|[Fic Knb] Hey Girl!. ผมไม่เคะนะครับ!

ตอนที่ 8 : Hey Girl06:Are wanna be my enemy?

Hey Girl06: Are you wanna be my enemy?

Of anything or everything 

Make me your Aphrodite

Make me your the one and only 

Don't make me your enemy, your enemy, your enemy

;Dark horse-Katy Perry ft. Juicy J.

________________________________________________________________________________________________________________

        ฮิเมะเดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อย มือเล็กยกขึ้นลูบท้ายทอยตัวเอง ดวงตากวาดมองรอบบริเวณเพื่อดูว่ามีใครมาบ้าง ซึ่งนอกจากพวกนักกีฬาและเธอ นี่ถ้าริโกะไม่โทรเรียกให้มาช่วยดูพวกคางามิเธอก็ไม่มาเหมือนกันนั่นแหละ ได้มีวันหยุดทั้งทีหล่อนอยากนอนอยู่บ้านเฉยๆนะ

          "อรุณสวัสดิ์ค่ะ เอ่อ มีอะไรรึเปล่าคะ"

          "ฮิเมะ!!"

          "คะ?"

        ขานรับทุกคนด้วยความสงสัย ทำไมถึงได้หน้าแดงกันขนาดนั้นนะ ก้มลงมองตัวเองครู่หนึ่งก่อนจะถึงบางอ้อ ก็แค่ใส่เอวลอยไหมล่ะ ไม่เห็นต้องตกใจกันขนาดนั้นเลยนี่นา

           "หืม มาช้าจังเลยนะฮิเมะ"

           "พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ"

           "อ้าว เจ็บตรงไหนรึเปล่า"

        เดินมาจับตัวเจ้าหล่อนและหมุนไปมาเพื่อดูว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ ดวงตาเหลือบเห็นแผลถลอกตรงซ้ายครู่หนึ่ง บางทีเธอคิดว่าฮิเมะควรจะไปทำบุญสักหน่อยนะ แลดูดวงจะซวยเสียเหลือเกิน แอบเหล่หางตามองคางามิแวบหนึ่ง ก่อนจะปล่อยตัวร่างบางให้เป็นอิสระ เป็นห่วงออกนอกหน้าจังเลยนะ

          "รถเป็นอะไรรึเปล่า"

          "อยู่ดีไร้รอยขีดข่วน"

          "เดี๋ยวอาทิตย์หน้าฉันจะพาไปทำบุญล้างซวยนะ"

        ไม่พูดเปล่าโยกหัวสาวเจ้าเล่นด้วย ให้ตายสิ ไม่ระวังตัวเอาเสียเลย ถ้าเกิดว่าเป็นหนักขึ้นมาจะทำอย่างไร 

          "อยากทำอะไรก็ทำเถอะ แฟนนายหรอคุโรโกะ"

          "โมโมอิ ซัทสึกิ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

          "ฮิเมะ แอบเนอร์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"

        ส่งยิ้มกว้างให้โมโมอิ แซวไปงั้นแหละ เธอรู้ว่าไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก คงมาสอดแนมล่ะสิ เพราะเมื่อกี้ก่อนมาที่สระว่ายนำ้หล่อนเห็นอาโอมิเนะแวบหนึ่ง โทโอเนี่ยไม่เนียนเลยนะ

           "ฮิเมะจังครับ"

           "อะไรหรอ"

 

           "เขาเป็นผู้จัดการทีมสมัยผมอยู่ ม.ต้น ไม่ใช่แฟนนะครับ"

        รีบปฏิเสธทันควันเพื่อไม่ให้เจ้าหล่อนเข้าใจตนผิด ดวงตาจดจ้องร่างบางที่กำลังนั่งเล่นกับเท็ตสึยะเบอร์สองครู่หนึ่ง ปฏิกิริยาดูต่างจากตอนที่โมโมอิเล่นด้วยอย่างเห็นได้ชัดเลยแฮะ เป็นเพราะอะไรกัน สะดุ้งเล็กน้อยยามคนหัวชมพูพองแก้มใส่เขา เขาไม่อยากเล่นตามนำ้ให้คนที่เขาชอบเข้าใจผิดหรอกนะ

           "ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ ฮิมะเล่าให้ฟังบ่อยน่ะ"

           "รู้จักกับฮิมะจังด้วยหรอเนี่ย"

           "แน่นอน ฉันเป็นญาติยัยนั่นน่ะ"

        มือเล็กอุ้มเจ้าขนปุยและเงยขึ้นมองหน้าอีกคน ดูท่าทางจะตกใจมากสินะ หรือว่าฮิมาวาริไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้ฟัง เอาเถอะ สงสัยคงยังไม่ได้บอกจริงๆนั่นแหละ

           "งั้นฉันออกไปข้างนอกนะ"

           "จะออกไปเล่นบาสใช่มั้ย"

           "ใช่"

        ตอบคำถามเพื่อนสนิทสาวแบบไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น ขายาวก้าวออกจากสระว่ายนำ้โดยมีคนตัวเล็กเดินตามมาด้วย ทั้งสองเดินไปจนถึงครึ่งทาง นัยน์ตาสีแดงเข้มชำเลืองมองอีกฝ่ายครู่หนึ่ง ดูจากสีหน้าแล้วดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย กำลังคิดอะไรของหล่อนอยู่ล่ะนั่นน่ะ พลันมือหนาโยกหัวทุยเบาๆ

 

           "อะไรของนายเนี่ยไทกะ"

           "ก็เห็นทำหน้าเครียดๆ"

           "งั้นหรอ"

        พยักหน้าหงึกหงัก หัวเราะร่าเมื่อร่างสูงใหญ่ทำท่าทางล้อเลียนเธอ ให้ตายเถอะ ทำไมมันถึงกวนตีนขนาดนี้ล่ะเนี่ย ส่ายหน้าไปมาอย่างปลงตกและรีบพากันเดินไปยังสนามบาสเกตบอล

           "อากาศร้อนดีจังเลยนะ"

           "เดี๋ยวฉันไปซื้อนำ้ก่อนแล้วกัน"

           "ซื้อมาเผื่อด้วยล่ะ"

        ตะโกนตามแผ่นหลังเล็ก หลุดหัวเราะเนื่องจากสาวเจ้าหันมาและทำท่าตะเบ๊ะใส่ตน มือหนาลูบหน้าตัวเองก่อนจะเดาะลูกบาสเกตบอลเล่น บางทีฮิเมะก็เป็นคนที่น่าเป็นห่วงเหมือนกัน น่าเป็นห่วงในหลายๆเรื่องเลยด้วยซำ้ อย่างน้อยเรื่องไม่ระวังตัวเองแล้วหนึ่ง ไหนจะอาการเมื่อกี้อีก เขารู้สึกเป็นห่วงเธอจริงๆนะ

           "เท็ตสึคุงดูท่าจะชอบฮิเมะจังมากเลยนะ"

           "งั้นหรอครับ"

           "อื้ม สายตานายมันฟ้องน่ะ"

        เอียงคอมองคนตัวสูงสักพักหนึ่ง คนเราเวลาชอบใครมันดูออกได้ง่ายมากเลยนะ ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้ เธอกำลังพูดถึงฮิเมะ แววตาของคุโรโกะเปลี่ยนไปแบบชัดเจน

           "หรอครับ"

           "เย็นชาจังเลยนะ"

           "ก็ปกติของผมอยู่แล้วนี่ครับโมโมอิซัง"

        ตอบอย่างไปไม่คิดอะไรเท่าไหร่นัก เขาไม่ได้เย็นชาอะไรเลยนะ ก็แค่พูดน้อยต่อยหนักแค่นั้นเอง พลันก้มลงมองสุนัขของตนครู่หนึ่ง มือหนายื่นไปลูบหัวมันเบาๆ ตอนนี้ทุกคนออกจากที่นี่ไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่เขากับอดีตผู้จัดการทีมบาสเกตบอลสมัยมัธยมต้น เพราะเธอมีเรื่องจะคุยกับตน

            "งั้นเหรอ"

            "ครับ"

           "แต่ดูท่าแล้วฮิเมะจังจีบยากพอตัวเลยนะ"

        กล่าวลอยๆแต่ตั้งใจให้คนข้างกายได้ยิน เหยียดขาเล็กน้อยเพื่อคลายอาการปวดเมื่อย ริมฝีปากระบายยิ้มยามพบว่าคนตัวสูงนั่งนิ่ง สงสัยคงกำลังคิดอะไรบางอยู่แหละมั้ง

           "ขอโทษด้วยนะคะ วันนี้วง Young blood ไม่มีซ้อม"

           "น่าเสียดายจังเลยนะ"

           "ไว้โอกาสหน้ามาใหม่นะคะ สึกิโกะซัง"

        พูดขณะก้มหยิบขวดนำ้เปล่าสองขวดออกจากตู้ขายนำ้ ใบหน้าเรียวสวยหันกลับมามองมือเบสของวงไฮโฮปจากโรงเรียนเซย์โฮ อุตส่าห์ถ่อมาตั้งไกลแต่น่าเสียดายที่วันนี้พวกเธอไม่มีซ้อม ริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้างให้ร่างบางอย่างเป็นมิตร หล่อนหวังว่าจะคุยง่ายกว่ารอบที่แล้วนะ 

            "น่าเสียดายจังเลยนะ"

            "ไว้เจอกันในการแข่งขันนะคะ"

            "หวังว่าจะได้เจอกันนะ"

        มองหน้าสาวสวยตรงหน้าสักพักหนึ่ง ให้ตายสิ ถ้าอย่างนั้นวันนี้พวกเธอก็มาเสียเที่ยวเลยสินะ แต่ช่างเถอะ ก็ยังดีกว่ามาแล้วไม่เจอใครเลยสักคนนั่นแหละ แถมได้มาเจอคนที่ปลื้มอีก รู้สึกดวงดีชะมัด

           "แล้วมาคนเดียวหรอคะ"

           "เปล่าหรอก มากันทั้งวงนั่นแหละ แต่ไปตรงอื่นกันอยู่"

           "งั้นเองสินะคะ"

        พยักหน้าเชิงเข้าใจในสิ่งที่คู่สนทนาพูด น่าเสียดายที่ไม่ได้เจอมือคีย์บอร์ดสุดหล่อของวง ว่าจะขอถ่ายรูปไปอวดฮิมาวาริเสียหน่อย มือเล็กโบกมือลาสึกิโกะเมื่อเจ้าหล่อนบอกว่าเธอต้องไปแล้ว ฉีกยิ้มกว้างยามคนในวงส่งยิ้มมาให้เธอทั้งหมด วันนี้มีผู้ชายส่งยิ้มให้เยอะจังเลยนะเนี่ย ถ้าคางามิรู้มีหวังแยกเขี้ยวใส่ตนแน่

           "มาอยู่ตรงนี้นี่เอง"

           "มีอะไรหรอโมโมอิ"

           "เรื่องเท็ตสึคุงน่ะ ฉันไม่ยอมแพ้แน่นอน"

        กล่าวเสียงหนักแน่น ทำสีหน้าไม่เข้าใจเล็กน้อยยามเห็นสาวเจ้าหลุดหัวเราะ อะไรของเธอกันน่ะ ไม่เห็นมีอะไรน่าขำสักหน่อย เส้นตื้นกว่าที่คิดไว้เยอะนะเนี่ย

           "งั้นหรอ อยากเปิดศึกชิงนายกับฉันสินะ"

           "แน่นอนอยู่แล้ว"

           "ฉันจะดูแลเขาอย่างดีจนกว่าเธอจะกลับมาเอาแล้วกันนะ"

        ถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา แสยะยิ้มมุมปากก่อนจะไฮไฟว์กับร่างบาง เป็นการประกาศได้เด็กน้อยน่ารักมากจริงๆ อยากบอกเจ้าหล่อนชะมัดว่าถ้าเป็นเธอ เธอจะไม่มาพูดแบบนี้แต่จะเอาไปเลยต่างหาก แต่ช่างเถอะ หล่อนไม่อยากทำให้แม่สาวน้อยนางเสียขวัญกำลังใจเสียเปล่า 

           "ฝากอันนี้ให้ฮิเมะด้วยแล้วกัน"

           "ห๊ะ"

           "ฮิมาวาริฝากมาอีกทีต่างหาก"

        ยื่นถุงกระดาษให้อีกฝ่าย มือหนาลูบท้ายทอยก่อนจะเดินสวนคางามิออกไป ใบหน้าคมคายหันกลับมามองเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ครู่หนึ่ง คนรู้จักของฮิมาวารินี่มีแต่คนสวยๆทั้งนั้นเลยสินะ ไหวไหล่และรีบเดินหาตัวผู้จัดการทีมของตัวเองทันที วันนี้เขาไม่มีอารมณ์หลีสาวหรอก 

          "มีอะไรงั้นหรอ"

          "อาโอมิเนะฝากนี่มาให้เธอ"

          "อ๋อ อาโอมิเนะ ขอบใจนะ!!"

        รับถุงมาจากเพื่อนสนิทและตะโกนตามหลังร่างสูงใหญ่ ทำเอาคนหัวนำ้เงินสะดุ้งโหยงจนเกือบสะดุดเชือกรองเท้าตัวเองล้ม รุ่นปาฏิหาริย์นี่เป็นอะไรกับเชือกรองเท้ามากหรือเปล่านะ เห็นสะดุดมาสองคนแล้ว

          "นำ้ฉันล่ะ"

          "อะ เอาไป"

          "Thanks."

        หยิบนำ้ขึ้นมากระดกเข้าปากทันที ใช้หลังมือเช็ดเหงื่อตามกรอบหน้าตัวเอง นัยน์ตาสีแดงเข้มเหลือบมองคนตัวเล็กครู่หนึ่ง ใบหน้าคมยื่นไปดูว่าเจ้าหล่อนกำลังยิ้มใส่อะไร พลันฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าฮิเมะถือรูปเธอสมัยเด็กอยู่ จะตอนโตหรือตอนเด็กก็น่ารักเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลย นอกจากทรงผมและการแต่งตัว

           "ยิ้มอะไรของนาย ไทกะ"

           "เปล่า แค่ตอนเด็กดูเหมือนทอมดีนะ"

           "หุบปากไปเลย"

________________________________________________________________________________________________________________

Talk with Writer.

สองคนนี้นี่มันยังไงกันนะ

18/10/62

________________________________________________________________________________________________________________

T
B