END|[Fic Knb] Hey Girl!. ผมไม่เคะนะครับ!
ตอนที่ 19 : Hey Girl17:I won't say I'm in love.
Hey Girl17: I won't say I'm in love.
You swoon, you sigh
Why deny it, uh-oh
It's too cliche
I won't say I'm in love
;I Won't Say(I'm in Love).|Hercules(1997)
________________________________________________________________________________________________________________
หลังจากเหตุการณ์นั้นก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ร่างบางเอนกายพิงกับพนัก ค่อยๆปิดเปลือกตาลง ตอนนี้ในหัวเธอรู้สึกสับสนขึ้นมามากกว่าเดิมร้อยเท่าจากเมื่อก่อน คงเป็นเพราะคำพูดของเขาในตอนนั้นด้วยละมั้ง ถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา วันนี้ทีมบาสเซย์รินมีแข่งกับไคโจวน่าจะดุเดือดไม่แพ้กับตอนที่แข่งกับโยเซ็นแน่นอน
"ฮิเมะเพื่อนรัก"
"ว่า"
"รุ่นพี่เร็นเรียกไปคุยเรื่องผลการแข่งน่ะ"
ยูมิพูดขณะกอดคอเพื่อนสนิทสาว ดวงตาคู่สวยเหลือบสองหนุ่มนักกีฬาครู่หนึ่งก่อนจะส่งยิ้มให้ พลันรีบก้าวเท้าตามหลังฮิเมะไปที่ชมรมทันที รู้ว่าตัวเองขายาวก็หัดคอยเพื่อนบ้างสิ
"ผลการแข่งเปลี่ยนแปลงหรอคะ"
"อย่างที่พวกเรารู้กันว่าการแข่งขันระดับประเทศเราได้รางวัลขวัญใจมหาชน กรรมการเพิ่งโทรมาบอกฉันเมื่อกี้ว่าวงของเราได้อีกรางวัลนึง แต่ฉันไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หรอกนะ ช่างเถอะ ทำได้ดีที่สุดแล้วนี่ เฮ้อ พวกเราได้ที่ 1 คู่กับโทโอว!!"
"เย้!"
ชะงักเล็กน้อยเมื่อไม่มีใครดีใจกับเธอเลยสักคน เพราะตอนนี้กำลังยืนงงกันอยู่ จนฮิเมะต้องหันไปสะกิดเพื่อนของเธอว่า'เราได้ที่ 1 นะ ไม่ดีใจหน่อยหรอ' พอเธอพูดจบเท่านั้นแหละ สามสาวที่เหลือต่างกรี๊ดลั่นและกระโดดกอดกันด้วยความดีใจ สงสัยความรู้สึกช้าละมั้งเนี่ย แต่ก็ตลกดีเหมือนกัน
"ต้องขอบใจแม่นักร้องคนนี้เลยนะเนี่ย"
"ไม่มีอะไรต้องขอบใจหรอกน่า"
"แต่เก่งขนาดนั้น ก็ไม่เห็นต้องถ่อมตัวเลยนี่นา"
กอดอกมองคนตัวสูงกว่าครู่หนึ่ง พอรู้ว่าตัวเองเวลาถูกชมก็ต้องยืดอกรับสิ จะมาถ่อมตัวทำไมกัน ถอนหายใจก่อนจะส่ายหน้าไปมา ช่างเถอะ เพื่อนเธอก็เป็นแบบนี้เอง
"ฮ่าๆ นั่นสินะ ขอบใจมากนะยูมิ"
"แล้วยังไงกับคุโรโกะล่ะ ไปถึงไหนกันแล้ว"
"ก็เหมือนเดิม"
ตอบอย่างไม่คิดอะไรมาก ร่างบางหย่อนตัวนั่งลงตรงมุมห้องซ้อม เอนหลังพิงกับผนัง สรุปหลังจากที่ดีใจกันได้สักพักผู้จัดการบอกว่าตอนเย็นเขามีงานเลยอยากให้พวกเธอไปเล่นดนตรี ก็เลยต้องอยู่ซ้อมกันต่อจนถึงตอนงานเริ่ม เลยเป็นสาเหตุให้เธอต้องมานั่งเอ๋อข้างมือคีย์บอร์ดสาว
"แล้วถ้าเขามาขอคบขึ้นมาจะทำยังไงล่ะเนี่ย"
"ไม่รู้สิ"
"แกนี่นะ"
ส่ายหน้าไปมาและกระดกนำ้เปล่าเข้าปาก ร่างบางนี่มันจริงๆเลย อุตส่าห์มีผู้ชายดีๆมาชอบก็ดันสับสนความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อเขาอีก จะสงสารหรือสมนำ้หน้าแทนดีละเนี่ย
"ก็ฉันไม่รู้จริงๆนี่นา"
"มองจากดาวอังคารก็รู้แล้วว่าแกชอบเขาเหมือนกัน เพราะฉะนั้นไม่เห็นต้องคิดอะไรเยอะเลยนี่ ชอบเขาก็ตอบตกลงแค่นั้นเอง เลิกสับสนซักทีเถอะน่า"
"พูดอะไรของแกเนี่ย"
ถลึงตาใส่ยูมิทันที หยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและรีบเดินไปซ้อมต่อ มือเล็กหยิบโทรศัพท์เพื่อดูข้อความที่คุโรโกะส่งมาหาเธอเมื่อกี้ ริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้างพลางพิมพ์ตอบกลับอีกฝ่าย เก็บมือถือใส่ในกระเป๋ากระโปรง ขานรับผู้จัดการหนุ่มพร้อมกับเดินไปจับไมโครโฟนเตรียมร้องเพลง
"อ้าว คุโรโกะกับคางามิเดินมานู่นแล้วน่ะ"
"ไหน"
"นี่ไง ตาถั่วอีกแล้วนะ"
จับหน้านักร้องสาวให้หันมาตรงข้างหน้า ถอนหายใจเฮือกใหญ่ยามเจ้าหล่อนร้องอ๋อ รู้หรอกว่าไม่ค่อยสังเกตชาวบ้านชาวช่อง แต่แบบนี้มันเกินไปหรือเปล่านะ
"โทษที กินข้าวเสร็จแล้วหรอ"
"ครับ ฮิเมะจังเพิ่งพักหรอ"
"อืม เพิ่งเดินออกมาเมื่อกี้น่ะ"
ขานรับคนตัวสูง หันกลับมาแยกเขี้ยวใส่คนข้างกายเมื่อได้ยินเสียงบ่นอิดออดจากอีกคน ก้มลงมองโทรศัพท์ครู่หนึ่ง พวกเธอมีเวลาพักแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ตอนนี้เหลือเวลาแค่ยี่สิบนาทีซึ่งนั่งกินข้าวไม่ทันแน่นอนคงต้องไปหาอย่างอื่นกินแทน ให้ตายสิ ซ้อมเต็มวันทีไรเป็นอย่างนี้ทุกที
"งั้นผมขึ้นห้องแล้วนะครับ"
"แข่งบาสวันนี้ก็สู้ๆนะ นายด้วยนะไทกะ"
"ขอบคุณครับ ฮิเมะจังเองก็ด้วยนะ"
พยักหน้ารับก่อนจะชูสองนิ้วให้สาวเจ้า ริมฝีปากหนาฉีกยิ้มกว้างและเดินขึ้นห้องพร้อมกับคางามิ เมื่อกี้เหมือนเขาเห็นคนตัวเล็กหน้าแดงด้วยล่ะ น่ารักมากเลย
"ดูท่าฉันจะตามความสัมพันธ์ของพวกนายไม่ทันแล้วนะเนี่ย"
"งั้นหรอครับ"
"ปล่อยเอาไว้น่ะดีแล้วหรอ"
เอ่ยถามพ่อคนจืดจางด้วยความสงสัย หย่อนกายนั่งลงตรงโต๊ะของตัวเอง มือหนาหยิบสมุดขึ้นมาดูงานครู่หนึ่ง พลันชำเลืองมองคู่หูเพื่อนซี้ต่างขั้วที่กำลังนั่งยิ้มหน้าบานคล้ายจานดาวเทียมสักพักใหญ่ ถ้าคนไม่รู้ว่าพวกเขาคุยเรื่องอะไรกันอยู่คงคิดว่าคุโรโกะเป็นบ้านั่งยิ้มอยู่คนเดียวแน่นอน
"ดีแล้วล่ะครับ"
"แน่เรอะ"
"แต่ผมก็ว่าจะขอเร็วๆนี้แหละครับ"
ตอบขณะยิ้มอยู่ เขาน่ะไม่ว่าอย่างไรถ้าไม่ขอเร็วๆนี้อีกสักพักก็ต้องขอนั่นแหละ เพราะเขาเริ่มแน่ใจแล้วว่าร่างบางมีใจให้ตนบ้างแล้วไม่มากก็น้อย และเขาก็คิดว่าเธอต้องตอบตกลงแน่
"เหนื่อยแล้วอะ"
"อีกสองชั่วโมง อดทนหน่อย"
"เจ้าค่ะ ท่านเร็น"
หลุดหัวเราะเล็กน้อยเนื่องจากคนตัวสูงถลึงตาใส่เธอ มุ่ยหน้าทันทีที่มือหนาขยี้เส้นผมหล่อนจนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง บ้าจริง เธอขี้เกียจจัดหน้าม้าแล้วนะ ส่ายหน้าไปมาอย่างละเหี่ยใจ ขมวดคิ้วเข้าหากันจนเหมือนปมเชือกยามเห็นผู้จัดการวงยืนหัวเราะอยู่ข้างกาย อย่าบอกนะว่าเขาทำหน้าม้าฮิเมะแตกน่ะ
"หน้าม้าแตกน่ะฮ่าๆ"
"แล้วใครเป็นคนทำล่ะคะ"
"โอ๋ๆ เดี๋ยวจัดให้"
เสียงทุ้มตำ่กล่าวพลางใช้มือจัดผมหน้าม้าให้นักร้องสาว หลุดหัวเราะพรืดอีกหนเมื่อสาวเจ้านั่งจ้องตนตาไม่กะพริบ เหมือนกระต่ายเลยให้ตายเถอะ น่าหยิกแก้มชะมัด
"ขำอะไรน่ะคะ"
"เปล่าหรอก ไปซ้อมได้แล้ว"
"ก็ได้ค่ะ"
หยัดกายลุกขึ้นยืน พลันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูการแจ้งเตือน คนผมฟ้าส่งข้อความมาหาเธออีกแล้ว วันนี้มีคาบว่างเยอะหรืออย่างไรนะ ถึงส่งได้ส่งดีเหลือเกิน สะดุ้งเล็กน้อยยามมือคีย์บอร์ดร้องบอกว่า'โอ๊ย เหม็นความรักว่ะ' ถลึงตาใส่เพื่อนสนิทสาวก่อนจะพิมพ์ตอบกลับอีกฝ่ายแล้วเดินไปซ้อมต่อ
"ขอกราบสวัสดีท่านแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน พบกับพวกเรา Young blood in your area อีกครั้งนะคะ มาฟังเพลงกันดีกว่าค่ะ"
"In a perfect storybook, the world is brave and good"♫
"A hero takes your hands, a sweet love will follow"♫
"But life's a different game, the sorrow and the pain"♫
"Only you can change your world tomorrow"♫
ร่างบางเริ่มเปล่งเสียงร้องเพลง ขาเรียวก้าวไปทั่วบริเวณเวที นัยน์ตาสีซิทรินเหลือบมองเหล่านักเรียนที่มายืนพวกเธอร้องครู่หนึ่ง เมื่อกี้หล่อนแอบเห็นพวกชมรมบาสเกตบอลด้วย สงสัยคงมาดูกันหมดเลย
"Let your smile light up the sky"♫
"Keep your spirit soaring high"♫
"Trust in your heart and your sun shines forever and ever"♫
"Hold fast to kindness, your light shines forever and ever"♫
"I believe in you and me"♫
"We are strong"♫
โบกมือกลางอากาศ โยกตัวตามจังหวะดนตรี ริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นริโกะถือป้ายไฟอยู่เกือบตรงกลาง แถมยังตะโกนกรี๊ดเสียงดังอีกต่างหาก หล่อนแอบสงสารเหล่ารุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยกันเสียจริง กลับบ้านไปเธอว่าพวกเขาหูคงโล่งโจ้งแน่เลย เพราะริโกะกรีดร้องเสียงดังมาก
"A bird all alone on the wind"♫
"Can still be strong and sing"♫
"Sing.."♫
เสียงร้องตามจากเหล่าแฟนคลับและแขกบางท่านยังคงดังดีไม่มีตก ดูก็รู้เลยว่าโตมากับอะไร
"Trust in your heart and your sun shines forever and ever"♫
"Hold fast to kindness, your light shines forever and ever"♫
"I believe in you and me"♫
"We are strong"♫
ค้อมหัวลงยามร้องเพลงจบ ขาเรียวก้าวลงจากเวทีท่ามกลางหอประชุม เสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดดังสนั่นทันทีเมื่อพวกเธอลงไปข้างล่าง ทำเอาทุกคนในวงดนตรีหายเหนื่อยไปเลย
"วันนี้สุดยอดมากเลยนะครับ"
"ขอบใจนะ มีอะไรรึเปล่า"
"ขอกำลังใจก่อนไปแข่งได้มั้ยครับ"
เอียงคอมองสาวเจ้าครู่หนึ่ง กางแขนออกเพื่อให้คนตัวเล็กเดินเข้ามากอดตน ก้มลงจูบกลุ่มผมนุ่มเบาๆและหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ ร่างสูงโปร่งหัวเราะร่าเมื่อเจ้าหล่อนบ่นเสียงอู้อี้อยู่ตรงหัวไหล่เขา ให้ตายสิ เขาว่าบนโลกใบนี้คงไม่มีอะไรน่ารักมากไปกว่าคนที่เขาชอบอีกแล้วละนะ
________________________________________________________________________________________________________________
Talk with Writer.
มีหอมกงหอมแก้วลูกสาวฉันด้วยว้อยย
29/10/62
________________________________________________________________________________________________________________
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
ปล.ยังไม่ได้คบยังคลั่งขนาดนี้ถ้าคบแล้วจะขนาดไหนล่ะเนี่ยยย~
หวงเนื้อหวงตัวบ้างก็ได้รู้กกกกก