END|[Fic Knb] Hey Girl!. ผมไม่เคะนะครับ!
ตอนที่ 12 : Hey Girl10:Young blood in your area!!
Hey Girl10: Young blood in your area!!
'Cause baby, now we got bad blood
You know it used to be mad love
So take a look what you've done
'Cause baby, now we got bad blood, hey!
;Bad blood-Taylor Swift ft. Keandrick Lamar.
________________________________________________________________________________________________________________
หลังจากวันนั้นเธอก็ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุโรโกะก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยนไป ฮิเมะสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเพื่อนสนิทอย่างยูมิตะโกนเรียกหล่อนเสียงดังลั่น แถมไม่วายกระโดดกอดคอเธอจนแทบเสียหลักล้มอีก ตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นกันละเนี่ย ถ้าล้มขึ้นมาจะทำอย่างไร
"วันนี้มีเซย์โฮด้วย ไม่ตื่นเต้นหน่อยหรอ"
"อยากเจอมือคีย์บอร์ดสุดหล่อคนนั้นก็บอกเถอะ"
"ก็รู้นี่หว่าฮ่าๆ"
ขยี้เส้นผมนุ่มอย่างมันเขี้ยว ชำเลืองมองพวกรุ่นพี่ที่เดินตามหลังพวกเธออยู่ครู่หนึ่ง ดูท่าไอมิจะไม่สบายนะ ไอใหญ่เลย แล้วแบบนี้จะร้องเพลงได้เหรอเนี่ย
"ร้องเพลงไหวมั้ยคะรุ่นพี่"
"ไม่น่าจะไหวน่ะ แค่ก แค่ก"
"เอายังไงดีล่ะค่ะรุ่นพี่เร็น"
ร่างบางพูดก่อนจะหันมาขอความช่วยเหลือจากผู้จัดการวง ใบหน้าเรียวสวยมองทั้งสองสลับกันครู่หนึ่ง พลันเบิกตากว้างด้วยความตกใจยามรุ่นพี่สุดหล่อแสนใจดีบอกกลับมาว่า'งั้นเธอก็ร้องแทนซะสิ' มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นเสียหน่อย อีกอย่างเธอเป็นมือเบสนะจะให้สลับมาร้องเพลงมันก็กะไรอยู่
"นะ ฮิเมะจัง เดี๋ยวพี่ไปเล่นเบสแทนเราเอง"
"แต่ว่า..."
"นะจ๊ะ"
ไม่ว่าเปล่าพลางกุมมือคนตรงหน้าไว้หลวมๆ สบตากับเจ้าหล่อนด้วยสายตาออดอ้อน
"ก็ได้ค่ะ"
"ขอบใจมากเลยนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันได้ทุกอย่างเพื่อทีมอยู่แล้ว"
กอดตอบคนตัวเล็กและพากันเข้าไปข้างในสถานที่แข่งขัน รอบนี้เวทีใหญ่กว่ารอบที่แล้วเยอะเลย สงสัยจังนะว่าจะได้เจอวงไฮโฮปของเซย์โฮหรือเปล่า แต่คงได้เจอแหละเพราะแข่งบล็อกเดียวกัน
"วงเราแข่งเป็นวงแรก อย่าให้มีข้อปิดพลาดเด็ดขาด"
"รับทราบค่ะ"
"ทำให้กรรมการและผู้ฟังสนุกกับการแสดงมากที่สุด Young blood, fight!!"
เสียงทุ้มคำรามลั่นและตามมาด้วยเสียงของสี่สาวจากวงยังบลัด ขายาวก้าวไปยังที่นั่งประจำของพวกเขา หย่อนกายนั่งลงและชำเลืองมองทั่วสารทิศ นอกจากเซย์โฮแล้วยังมีไคโจวที่น่ากลัว แต่เขาเชื่อพวกเธอต้องทำได้แน่นอน เขาเชื่อว่ามันต้องเป็นอย่างนั้น เพราะมีฮิเมะเป็นนักร้องจำเป็น
"Young blood in area!!"
"Feeling use"♫
"But I'm"♫
"Still missing you"♫
เสียงในเริ่มร้องเพลง ร่างบางขยับตัวเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ดูแข็งทื่อคล้ายท่อนซุง สาวเจ้ายังคงร้องต่อไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้ว่าขณะนี้ แฮชแท็กยังบลัดอินยัวร์แอเรียติดเทรนอันดับหนึ่งไปเสียแล้ว
"I miss you when I can't sleep"♫
"Or right after coffee"♫
"Or right when I can't eat"♫
"I miss you in my front seat"♫
เสียงกรีดร้องจากแฟนคลับดังสนั่นหลังจากที่ฮิเมะเริ่มแร็ป ริโกะที่ยืนอยู่ข้างพวกคางามิเองก็ไม่ต่างกัน เธอกรี๊ดเสียจนชายฉกรรจ์ทั้งหลายแทบแทบอยากจะหาอะไรมาอุดหูให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็นั่นแหละ น้องเล็กของพวกเขาที่อยู่บนเวทีตอนนี้เท่มากจริงๆ ไม่แปลกหรอกที่จะหวีดกันแรงขนาดนั้น
"Everything's been so messed up here lately"♫
"Pretty sure he don't wanna be my baby"♫
"Oh, he don't love me, he don't love me"♫
"He don't love me, he don't love me, but that's OK"♫
" 'Cause I love me, yeah, I love me"♫
"Yeah, I love me, yeah, I love myself anyway, hey"♫
เพลงที่สองยังคงดำเนินต่อเนื่อง เมื่อกี้สาวเจ้าแอบเห็นว่ามีคนร้องไห้อยู่เยอะพอสมควรเลย ริโกะเองก็เป็นหนึ่งในนั้น หล่อนดีใจนะที่มีคนอินกับเพลงที่ร้อง แต่ไม่คิดว่ากรรมการจะร้องไห้ด้วยเหมือนกัน ถึงจะเหนือความคาดหมายไปหน่อยก็เถอะ
"I'm a mess, I'm a loser"♫
"I'm a hater, I'm a user"♫
"I'm a mess for your love, it ain't new"♫
"I'm obsessed, I'm embarrassed"♫
"I don't trust no one around us"♫
"I'm a mess for your love, it ain't new"♫
ฮิเมะยกมือขึ้นโบกไปมากลางอากาศ เบิกตากว้างด้วยความตกใจยามเห็นคุโรโกะยืนมองตนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปคุยกับคางามิ อย่ามาปลุกความเป็นสาววายตอนแข่งนะเว้ย เจ้าหล่อนเดินไปรอบเวทีประหนึ่งเป็นเวทีของตัวเอง หย่อนกายนั่งลงตรงขอบเวทีและยื่นมือไปจับเหล่าแฟนคลับทั้งหลาย
"If you want it, take it"♫
"I should have said it before"♫
"Tried to hide it, fake it"♫
"I can't pretend anymore"♫
ตอนนี้ดำเนินมาถึงเพลงสุดท้ายแล้ว วันนี้จะแพ้หรือชนะเธอไม่รู้หรอก ขอร้องเพลงให้สนุกถึงที่สุดดีกว่า เพราะเป็นวงแรกเลยอาจจะเกร็งไปบ้าง แต่หล่อนมันต้องออกมาดีแน่นอน เพราะเธอเห็นผู้จัดการหน้ายักษ์นั่งยิ้มแก้มปริอยู่
"I only want to die alive"♫
"Never by the hands of broken heart"♫
"I don't wanna hear you lie tonight"♫
"Now that I've become who I really am"♫
หยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือเล็กยกขึ้นแนบกับใบหูเพื่อขอเสียงกรี๊ดจากบรรดาแฟนคลับผู้น่ารักทั้งหลาย แต่เธอไม่คิดว่าพวกคุโรโกะจะเอากับเขาด้วย นั่นเลยทำให้เธออึ้งไปครู่หนึ่ง แถมโค้ชสาวยังไปเอาป้ายไฟวงยังบลัดมาจากก็ไม่รู้อีก ให้ตายเถอะ เชื่อเขาเลย สงสัยอยากหวีดเธอมานานแล้วแต่ไม่ได้หวีดสักทีสินะ
"This is the part when I say I don't want it"♫
"I'm stronger than I've been before"♫
"This is the part when I break free"♫
"Cause I can't resist it no more"♫
ร่างบางขยับร่างกายตามจังหวะของบทเพลง พลันขยิบตาหนึ่งทีใส่กล้องที่แพนเข้ามาหา นั่นยิ่งทำให้แฟนคลับในทวิตเตอร์หวีดหนักกว่าเดิมหลายเท่า
"ฮิเมะจังนี่สุดยอดจังเลยนะครับ"
"อืม นั่นสิ"
"โค้ชหวีดแรงจังเลยนะครับ"
ชำเลืองมองโค้ชทีมบาสเกตบอลของตัวเองสักพักใหญ่และลอบถอนหายใจ บางทีพวกเขาน่าจะต้องวิ่งไปซื้อนำ้มาให้อีกคนดื่มสักหน่อย เพราะหวีดรุนแรงเหลือเกิน คอพังหมดแล้วละมั้งนั่น พลันหันกลับมามองนักร้องสาวจำเป็นที่ยืนร้องเพลงอย่างสนุกสนาน จนทำเอาเขาอยากเต้นตามต่อ
"No more, baby, oooh"♫
"Thought of your body, I came alive"♫
"It was lethal, it was fatal"♫
"In my dreams it felt so right"♫
"But I woke up every time"♫
"Oh baby"♫
เสียงกรีดร้องดั่งกระหึ่มอีกหนเพราะไฮโน้ตของฮิเมะ อย่าว่าแต่ผู้ฟังอึ้งเลยคนที่เล่นดนตรีอยู่ข้างบนเวทีก็อึ้งไม่ต่างกัน คนบ้าอะไรขึ้นเสียงได้เหมือนต้นฉบับขนาดนี้ โคตรเทพ
"This is the part when I say I don't want it"♫
"I'm stronger than I've been before"♫
"This is the part when I break free"♫
"Cause I can't resist it no more"♫
ฮิเมะลดไมโครโฟนลง ค้อมหัวขอบคุณก่อนจะส่งจูบและเดินลงเวที ขาเรียวเดินมานั่งที่เดิม สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือกลองสาวสวยสะกิดเธอเบาๆ นัยน์ตาสีซิทรินมองตามนิ้วของสาวเจ้า ริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้างจนตาหยียามเห็นมือคีย์บอร์ดหนุ่มหล่อจากวงไฮโฮปส่งยิ้มให้ มีเรื่องไปอวดเพื่อนแล้วเว้ย
"วันนี้สุดยอดมากเลยนะครับ"
"งั้นหรอ ขอบใจนะ"
"ฮิเมะจัง ระวังครับ!"
คำรามลั่นเพราะมีรถมอเตอร์ไซค์ขี่มาทางนี้ มือหนารีบคว้าคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดทันที บ้านไหนสอนให้ขี่รถชิดฟุตบาทแบบนี้ละเนี่ย เขาจะไปเผาบ้านนั้นเดี๋ยวนี้เลย
"คุโรโกะ แขนนายมัน..."
"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกครับ"
"ไม่เป็นไรได้ไงล่ะ เลือดไหลเลยนะ"
แหวใส่อีกฝ่ายทันควัน มือเล็กจับแขนแกร่งขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วง รีบเปิดกระเป๋าเพื่อหาผ้ามากดแผลเอาไว้ไม่ให้เลือดไหลหนักกว่าเดิม ดวงตาคู่สวยจดจ้องแผลซิกแมนเงาลวงตาครู่หนึ่ง ฮิเมะไม่อยากให้เขามาเจ็บตัวเพราะความไม่ระวังของเธอหรอกนะ ถ้าเกิดเป็นหนักแล้วลงแข่งไม่ได้ขึ้นมาจะทำอย่างไร
"เป็นห่วงผมหรอครับ"
"ก็เป็นห่วงน่ะสิ อ้า อย่ามาแหย่ไม่เข้าเรื่องได้มั้ย"
"ขนาดดุยังน่ารักเลยนะครับ"
ไม่วายเอ่ยแซวมือเบสสาวต่อจนเจ้าตัวตีแขนเขาเพื่อกลบความเขิน แต่ครั้งนี้ตีเบากว่าเมื่อก่อนเยอะคงเพราะเห็นว่าแขนตนเป็นแผลด้วยละมั้งเลยเบามือหน่อย
"เดี๋ยวฉันพาไปหาหมอ"
"ครับ ฮิเมะจังครับ"
"มีอะไร"
เหลือบมองคนข้างกายอย่างติดรำคาญครู่หนึ่ง เขาหยอดเล่นไม่ได้ดูเวลาเลย พลันนิ่งค้างชั่วขณะเนื่องจากพ่อคนจืดจางยื่นมือมาจับมือเธอเอาไว้หลวมๆ ขมวดคิ้วมุ่นเมื่อคนตัวสูงหลุดหัวเราะ มันมีอะไรน่าขำกันนะ หรือว่าเขาเป็นพวกเส้นตื้น แทบอยากจะกระโดดเตะอีกฝ่ายยามได้ยินคุโรโกะพูด ไอ้บ้าเอ้ย
"ชอบนะครับ"
"ฉันรู้แล้วน่า"
________________________________________________________________________________________________________________
Talk with Writer.
หวานจังโว้ยยยยยยย
22/10/62
________________________________________________________________________________________________________________
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
แต่งสนุกทุกเรื่องเลย
จะติดตามนะค่าาา
//อ่านชื่อตอนแบบไม่ใส่ทำนองไม่ได้จริงๆ