END|[Fic Knb] Hey Girl!. ผมไม่เคะนะครับ!
ตอนที่ 11 : Hey Girl09:I think I'm in love.
Hey Girl09: I think I'm in love.
And can you feel the love tonight
It is where we are
It's enough for this wide-eyed wanderer
That we got this far
;Can you feel the love tonight-The lion king(1994).
________________________________________________________________________________________________________________
มือเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา นิ้วเรียวดีดสายเบสเล่น พวกคุโรโกะไปเข้าค่ายหน้าร้อนกัน วันนี้เป็นวันที่สองแล้ว ความจริงวันหยุดอย่างนี้เธอไม่ได้อยากตื่นเช้ามานั่งดีดเบสหรอกนะ แต่พ่อเพื่อนสนิทสุดซี้โทรมาปลุกแต่เช้าตรู่ หล่อนเลยต้องมานั่งทำหน้าโง่อยู่ตรงนี้ไง จะนอนต่อก็นอนไม่หลับแล้วด้วย
ไอ้เพื่อนเวร!
"ฮัลโหล"
[ตื่นแล้วใช่มั้ยครับ ฮิเมะจัง]
"ตื่นตั้งแต่ 6 โมงแล้วล่ะ"
วางเบสตัวโปรดไว้ตรงตัก เอนหลังกับฐานโซฟา หลุดหัวเราะยามได้ยินเสียงเท็ตสึยะเบอร์สองร้องทักทาย ดวงตามองไปยังประตูห้องครู่หนึ่ง เวลาคางามิไม่อยู่เธอรู้สึกเหงาแปลกๆแฮะ สงสัยเพราะว่าตัวติดกันตลอดละมั้ง พอมันไม่อยู่เลยรู้สึกขาดอะไรบางอย่าง
[งั้นหรอ อ่า เกือบลืมเลย อรุณสวัสดิ์ครับ]
"อรุณสวัสดิ์นะคุโรโกะ เบอร์ 2 ด้วย"
[ผมไปซ้อมต่อแล้วนะครับ]
ปลายสายถูกวางลง ฮิเมะนั่งพิมพ์อะไรบางอย่างต่อก่อนจะโยนโทรศัพท์ลงตรงที่นั่งบนโซฟา ก้มมองเบสสุดที่รักสักพักหนึ่ง มือเล็กคว้ารีโมทขึ้นมาเปิดโทรทัศน์เพื่อดูข่าวสารต่างๆก่อนจะปิดลง เหลือบมองกระดาษสามแผ่นตรงโต๊ะ วันนี้เธอไม่มีอารมณ์ซ้อมเพลงที่จะเอาไปแข่งในอีกสี่วันเลย
"ยิ้มอะไรของนายน่ะคุโรโกะ"
"ไม่มีอะไรครับ"
"แน่ใจนะ ยิ้มจนหน้าบานหมดแล้วนี่"
และอีกหลายเสียงโห่แซวจากคนในทีม แต่คุโรโกะไม่ได้สนใจมากนัก ถึงมันจะทำให้เขารู้สึกเขินก็ตาม นัยน์ตาสีฟ้าเข้มยังคงจดจ้องข้อความที่คนตัวเล็กส่งมาให้ คนอะไรน่ารักชะมัด
'ตั้งใจซ้อมนะ'
"นี่เรามาถูกที่รึเปล่าเนี่ย"
บ่นพึมพำกับตัวเบาๆ นัยน์ตาสีซิทรินกวาดมองรอบหาดทราย ส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินตรงไปโรงยิม มือเล็กจับไหล่ริโกะเป็นการทักทาย หลุดหัวเราะร่าเพราะเจ้าหล่อนกระโดดกอดเธอ และร้องเรียกชื่อของเธอดังลั่นจนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียวกัน บางทีหล่อนก็อายเป็นเหมือนกันนะ
"สวัสดีค่ะ"
"ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ!!"
"พี่ริโกะเรียกให้ฉันมาดูการฝึกน่ะสิ"
ตอบคำถามคางามิก่อนจะหันกลับมามองคนในอ้อมกอดที่ยังไม่ยอมปล่อยตนเสียที กอกดแน่นเกินไปแล้วนะ
"บะ แบบว่า ใส่เกาะอกนี่นา"
"หุ่นดีสุดยอดเลย"
"จับหน่อยฉันจะล้ม"
หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์เหล่าชายฉกรรจ์ต่างหน้าแดงด้วยความเขินอาย บางคนแทบจะเป็นลมล้มพับ บางคนก็เลือดกำเดาเกือบไหล สาบานว่าตรงหน้าพวกเธอคือเหล่าผู้เล่นบาสเกตบอลที่น่ากลัวทั้งสองทีมไม่ใช่ตาแก่ชอบหลีสาว ฮิเมะอยากจะเอาหัวโขกกับผนังโรงยิมตายเดี๋ยวนี้เลย
"แล้วฝึกไปได้ขนาดไหนแล้วคะ"
"ก็ถือว่าดีในระดับนึงแล้วล่ะ ตอนนี้จะเน้นความสามารถเฉพาะคนน่ะ"
"อย่างเช่นไทกะใช่มั้ยคะ"
เอ่ยขณะนั่งมองคนอื่นในทีมเพราะพ่อคนอารมณ์ร้อนโดนใช้ให้ไปซื้อนำ้ หันกลับมาหารุ่นพี่คนสนิทที่พยักหน้าหงึกหงัก เธอเคยเดาพลาดที่ไหนกันล่ะ
"ป่านนี้แล้วไทกะยังไม่กลับมาเลยนะคะ"
"นั่นสิ มั่วไปทำอะไรอยู่นะ"
"แต่อีกเดี๋ยวก็คงกลับมาล่ะมั้งคะ"
ฮิเมะยืนอยู่ข้างคิโยชิพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งสองคุยกันเสร็จ ชำเลืองดูคนตัวสูงนั่งพยักหน้าเห็นด้วย พลันมองตามหลังคนตัวเล็กครู่หนึ่ง หัวเราะร่าเมื่อสาวเจ้าร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เพราะคางามิอยู่ๆก็เปิดประตูและโผล่หน้าออกมา ให้ตายสิ อยู่กับทีมนี้ทีไรมีเสียงหัวเราะทุกที
"ทำไมไม่มาเป็นผู้จัดการล่ะฮิเมะ"
"อย่าลืมสิคะ ฉันมีชมรมของตัวเองอยู่แล้ว แค่มาเพราะรุ่นพี่ริโกะขอร้องเท่านั้นเอง"
"นั่นสินะ แผลที่ได้จากการเล่นเบสหรอ"
ชี้นิ้วไปตรงปลายนิ้วของมือเบสสาว ความจริงเขาอยากได้เธอมาเป็นผู้จัดการทีมนะ เพราะดูท่าจะมีประสบการณ์ในการเล่นบาสเยอะเลย ไม่อย่างนั้นริโกะคงไม่เอะอะก็เอาแต่โทรหาเธอหรอก
"ใช่ค่ะ เพิ่งได้มาเมื่อวานนี้เอง"
"ขยันซ้อมจังเลยนะ"
"ถ้าไม่ขยันซ้อมแล้วจะเก่งขึ้นหรอคะ รุ่นพี่คิโยชิ"
ไม่วายเอ่ยปากแซวคู่สนทนา สะกิดคิโยชิตรงไหล่เบาๆก่อนจะชวนให้เดินไปที่ห้องนอนด้วยกัน เนื่องจากเธอเห็นเจ้าตัวอ้าปากหาววอด ทั้งสองเดินคุยต่อไปเรื่อยจนมาอยู่ตรงหน้าห้องของเธอ ฮิเมะบอกราตรีสวัสดิ์คนอายุกว่าและโบกมือลา พ่อเซ็นเตอร์คนเก่งไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลยนะ ออกจากน่ารักเสียด้วยซำ้
"ฮิเมะน่ารักดีนะ"
"ครับ"
"ถ้าช้าเดี๋ยวก็โดนหมาคาบไปกินหรอก"
พูดทิ้งท้ายให้คนจืดจางเอาไปคิด ริมฝีปากหนาฉีกยิ้มกว้างก่อนจะขยี้หัวคนตัวเล็กกว่ายามเห็นอีกคนขมวดคิ้วนิ่วหน้า บางทีเขาอาจจะแหย่คุโรโกะแรงไปนะเนี่ย เล่นทำหน้าเครียดใหญ่เลย
"นอนไม่หลับแฮะ"
ถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา พลิกตัวไปมาอยู่พักหนึ่งและลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าเรียวหันไปมองนาฬิกาแขวนผนัง ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มครึ่ง มันยังไม่ดึกเลยนี่นา หยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขาเรียวก้าวออกจากห้อง เดินไปเรื่อยๆจนมาถึงชานหน้าที่พัก หย่อนกายนั่งลงและแหงนหน้าขึ้นดูท้องฟ้า
"นอนไม่หลับหรอครับ"
"อืม นายก็ด้วยหรอ"
"เปล่าครับ ข้างในเสียงดังน่ะ ผมเลยออกมาข้างนอก"
หย่อนกายนั่งลงข้างคนตัวเล็ก ดวงตาจดจ้องอีกฝ่ายทำกำลังมองท้องฟ้าครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าเพราะแสงดาวหรือเปล่าแต่ว่าตอนนี้เจ้าหล่อนสวยมากเลย เหมือนกับนางฟ้ามานั่งข้างเขาอย่างนั้นแหละ
"มีอะไรติดหน้าฉันงั้นหรอ"
"ไม่มีครับ"
"งั้นหรอ"
พยักหน้าหงึกหงัก ชะงักครู่หนึ่งยามเห็นเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของคนตรงหน้า คนบ้าอะไรยิ้มได้หล่อขนาดนี้กันนะ พลันส่งยิ้มกลับเมื่อรู้สึกตัว ก่อนจะหันกลับมามองดวงดาวบทท้องฟ้า เมื่อกี้หัวใจเธอเต้นแรงอีกแล้ว บางทีเธออาจจะตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ขึ้นมาจริงๆแล้วก็ได้นะ แต่คงไม่มีทางหรอก
"ไม่มีพระจันทร์เลยนะครับ"
"แต่ดาวเต็มท้องฟ้าแบบนี้ก็สวยดีนะ"
"ครับ สวยมากเลย"
พูดพลางจ้องสาวเจ้าจนอีกฝ่ายรู้สึกตัว เขาพูดผิดตรงไหนล่ะก็ในเมื่อเธอสวยมากเสียจนเดินไปตรงไหนใครก็ตกหลุมรัก ยกตัวอย่างเช่นวันนี้ตอนที่เธอเดินเข้ามาในโรงยิม ถ้าให้พูดกันตามความจริงเลือดกำเดาเขาเกือบไหลออกมาเลยนะ ใครสั่งใครสอนให้แต่งตัวเซ็กซี่ขยี้ใจอย่างนั้นกัน
"ฉันหมายถึงดาวนะ"
"แต่ผมหมายถึงฮิเมะจัง"
"เรากำลังคุยเรื่องเดียวกันอยู่รึเปล่าเนี่ย เอ๊ะ"
นิ่งค้างกลางอากาศไปสักพักใหญ่ พลันใบหน้าเรียวเห่อร้อนยามสมองประมวลผลในสิ่งที่คุโรโกะพูด นี่เขาชมเธอต่อหน้าอย่างนี้เลยหรอ แล้วไหนจะรอยยิ้มนั่นอีก
"ผมว่าน่าจะคนละเรื่องนั่นแหละครับ"
"นั่นสินะ"
"แต่ว่าฮิเมะจังสวยจริงๆนะครับ"
ขยับเข้าใกล้มือเบสสาวทีละนิด มือหนาจับมือคนตัวเล็กเบาๆ เงยขึ้นมองหน้าเจ้าหล่อนครู่หนึ่ง คำพูดของคิโยชิยังคงก้องอยู่ในโสตประสาท ใช้นิ้วอีกข้างทัดผมร่างบางอย่างเบามือ นัยน์ตาสีฟ้าเข้มจดจ้องตั้งแต่หน้าผากไล่ลงมาถึงริมฝีปาก ตัดสินใจกดจูบลงบนริมฝีปากบางแผ่วเบา
"เอ่อ..."
"ผมชอบฮิเมะจังครับ"
"นายล้อฉันเล่นรึไง"
ถามคนตรงหน้าด้วยความสงสัย พลันเบิกตากว้างเมื่อคนตัวสูงส่ายหน้าดิกและบอกว่า'ผมพูดจริงครับ' ถึงเขาจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่สำหรับเธอตอนนี้มันยังไม่ได้หรอก เธอยังรักใครไม่ได้จริงๆ
"เฮ้อ สบายใจซักที ไม่ต้องคิดมากนะครับ ผมยังไม่ต้องการคำตอบหรอก"
"แต่ว่า---"
"ไปนอนกันเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง"
________________________________________________________________________________________________________________
Talk with Writer.
ดันชอบคนมีกำแพงหัวใจสูงก็ต้องอดทนหน่อยนะพ่อหนุ่ม
21/10/62
________________________________________________________________________________________________________________
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
สู้ต่อไปน้องครก//โบกธงเชียร์