The home side lost love หลงรักนายข้างบ้าน {LuMin} 2

ลำดับตอนที่ #24 : The home side lost love 2 ตอนที่ 22 ต่อ

"นายจะกลับเลยไหม?" แทคอุนเอ่ยถามคนตัวเล็กทันทีที่งานเลิก

"ยัง เราตั้งใจจะไปดื่มกาแฟแถวนี้สักหน่อย"

"ให้เราไปส่งไหม?"

"ไม่เป็นไร นายต้องช่วยงานอีกเยอะไม่ใช่หรอ ฉันกลับเองดีกว่า ขอบคุณมากนะ"

แทคอุนพยักหน้าตอบ พร้อมกับมองแผ่นหลังเล็กอย่างห่วง

"แทคอุน"

ร่างใหญ่ละสายตาออกจากอีกคนมองมายังต้นเสียง

"ครับพ่อ"

"มายืนทำไมตรงนี้ ไปทำงานสิ"

"ครับพ่อ"

แทคอุนก้มหัวให้คนเป็นพอนิดหน่อย ก่อนจะเดินเข้าไปในงานควบคุมคนงานตามคำสั่งคนเป็นพ่อ


ชายหนุ่มวัยกลางคน ออกคำสั่งบางอย่างกับลูกน้อง เมื่อได้รับคำสั่งลูกน้องก็รีบเดินออกไปทันที ลู่หานที่ยืนดูอยู่ตั้งแต่แรก รับรู้ได้ถึงสิ่งชั่วร้ายบางอย่าง รีบเดินตามชายสองคนที่พึ่งได้รับคำสั่งของคนเป็นพ่อในทันที




ขาเล็กเดินไปตามฟุตบาดอย่าเหนื่อยล้า เขาร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหลแล้ว ดวงตากลมเม่อมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย เดินมาได้ไม่นานมินซอกรู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม แอบหันไปมองข้างหลังเป็นระยะ แต่ก็ไม่มีไร เขาเริ่มรับรู้ถึงการไม่ปลอดภัย จึงพยายามสาวท้าวยาวๆ พร้อมกับมองหาแท็กซี่ แต่ดูเหมือนโชคะตาจะไม่เข้าข้างเมื่อไม่มีรถผ่านแม้แต่คันเดียว


พรึบ!


อยู่ดีๆก็มีชายหนึ่งคนกระโดดมาดักหน้ามินซอก ตัวเล็กตกใจมาก ตั้งใจจะหันหลังวิ่งหนี ก็ดันมีอีกคนมาดักเอาไว้อีก อีกด้านก็มืด ถ้าวิ่งเข้าไปมีหวังหลงแน่ อีกด้านก็เป็นถนน 


แต่มันไม่มีรถนิหว่า


ร่างเล็กออกวิ่งไปยังถนนทันที แต่ร่างเล็กก็ต้องชะงักในทันที เมื่อมีมือหน้าของชายคนหนึ่งจับแขนเล็กนั้นไว้

"ปล่อยนะ! พวกนายเป็นใคร มาจับฉันทำไม ปล่อยยยยย!!" มินซอกทั้งดินทั้งสะบัดก็ไม่เป็นผล

"เงียบ!" ชายคนที่จับแขนมินซอกตะคอกออกมาอย่างแรง ทำให้อีกคนถึงกับสะดุง 


"เฮ้ย! ทำไรว่ะ!" ทุกคนหันไปมองคนมาใหม่ในทันที

"ปลอยมือจากพี่มินซอกเดี๋ยวนี้"

"มึงยุ่งอะไรว่ะ" เพราะมันมืดมาก ชายทั้งสองจึงไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่มันซอกรู้ เพราะเขาจำเสียงนั้นได้

"กูจะยุ่ง มึงจะทำไม กูบอกให้ปล่อย" ลู่หานตรงไปยังทั้งสอง แต่แล้วก็มีรถตู้มาจอดตรงที่ทั้ง 3 ยืนอยู่ ชายที่จับมินซอกไว้ รีบจับมินซอกเข้าไปในรถ

"ม่ายยย ฉันไม่ไป ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" มินซอกร้องโว๊ยวายไม่ยอมขึ้นรถไป ชายคนนั้นจึงตัดสินใจอุ้มมินซอกเข้ารถทันที

"เฮ้ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ" ลู่หานออกวิ่ง แต่กไม่ทัน ชายสองคนปิดประตูรถตู แถมออกตัวไปในทันที ทำให้ลู่หัวเสีย รีบตรงไปหาใครบางคนบานตึก






"พวกนายเป็นใครเนี้ย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้พวกบ้า ไอ้พวกโรคตจิต อย่าให้ฉันออกไปได้นะ ฉันจะจับพวกนายให้หมด ฉันจะให้ตำรวจรา..."

"นี้!! หุบปากสวยๆของนายได้แล้ว ถ้าไม่อยากโดนพวกฉันจูบจนปากเจ่อ"

มินซอกรีบหุบปากทันทีที่โดนขู่ แถมเม้มปากแน่น

"ดีมาก นายควรจะทำตัวน่ารักๆ เหมือนหน้าตาของนายนะ"

มินซอกทำได้เพียงเม้มปาก มองไปข้างหน้าอย่างกลัวๆ เพราะไม่รู้ว่าเขาจะพาตัวเองไปไหน ไม่รู้จะต้องทำยังไง



----------------------------------------------------30%-------------------------------------------------------



ติ๊ง!

ยังไม่ทันที่ประตูลิฟท์จะเปิดสุด ขายาวก็รีบเดินไปยังกลุ่มวัยกลางคนที่ยืนคุยกันอยู่


"พ่อ! แบบนี้หมายความว่าไง!" คนเป็นพ่อหันไปมองลูกชายที่เสียมารยาทมาตะโกนใส่ตอนอย่างสงสัย

"ไหนพ่อบอกผม ถ้าผมยอมแต่งงานกับเหมยลี่ พ่อจะไม่ทำอะไรพี่มินซอกไง!"

คนเป็นพ่อเริ่มมองเพื่อนๆของเขาตอนนี้ที่กำลังซุบซิบนินทา

"คุณหวัง นี้เรื่องอะไรกันหรอ?" รันเหมาหันมองพ่อของเหมยลี่ ด้วยยิ้มเจื่อๆ

"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมขอคุยกับลูกชายผมสักครู่นะครับ"

รันเหมาตรงไปดึงแขนลูกชายให้เดินไปอีกมุม


"แกควรจะไว้หน้าฉันบ้างนะ"

"ถ้าพ่อไม่ผิดสัญญากับผม ผมคงไม่ทำแบบนี้หรอก"

"แกอย่ามางี่เง่านะ ฉันไปผิดสัญญาอะไรกับแก"

"ผิดสัญญาอะไรงันหรอ พ่อสั่งให้ลูกน้องพ่อจับตัวมินซอกไปทำไม!"

"เพราะมันเลิกยุ่งกับแก แต่มันไปยุ่งกับแทคอุน ฉันไม่ต้องการให้มันมายุ่งกับคนในครอบครัวฉัน"

"พี่มินซอกไม่เกี่ยวอะไรทั้งนั้น ที่พี่มินซอกมายุ่งกับผม เพราะผมรักพี่มินซอก ที่พี่มินซอกยุ่งกับไอ้แทคอุน เพราะไอ้แทคอุนมันชอบพี่มินซอก!"

"หึ ผู้ชายคนเดียวทำให้แกกล้าปกป้องแทคอุน ศัตรูของแกได้เลยหรอ? ฉันอยากรู้จริงๆว่าไอ้เด็กนั้นมันมีไรดีนักหนา ทำไมพวกแกถึงได้หลงมันจัง"

"พ่อไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น บอกผมมาว่าพี่มินซอกอยู่ไหน" ลู่หานส่งดวงดากวางที่แดงกร่ำเพราะความโกรธใส่คนเป็นพ่อ แต่รันเหมากลับทำหน้าตาเฉยชาใส่คนเป็นลูกเพื่อกวนประสาท

มาแล้วเน้อออออ บอกแล้วไง เม้นน้อยก็ดองนาน วันนี้เห็นมีมาเม้น เลยจะลงให้ 2 ตอนเลยเนาะ เม้นให้กำลังใจไรท์หน่อยน้าาาาา ไรท์ขอร้องงงงงงงงง