The home side lost love หลงรักนายข้างบ้าน {LuMin} 2

ลำดับตอนที่ #6 : The home side lost love 2 ตอนที่ 6

Duck- Fly

ขายาวก้าวเดินอย่างไรเรี้ยวแรง สมองคิดทบทวนต่างๆนานา พยายามรวบรวมสติ พยายามคิดว่า ที่เขาได้ยินมันแค่ฝันไป ลู่หานค่อยๆย่อยก้นนั้งลงช้าอย่างกับกลัวว่าถ้านั้งแรงความคิดจะกระเด็นออกไป

"ไปไรว่ะลู่หาน? ส้วมเต็หรอ?" ยองแจที่ข้างๆถามขึ้นเมื่อมองเห็นเพื่อนดูเหม่อลอย

"เปล่า"

"งันก็ขี้ไม่ออก"

"เปล่า"

"งันก็ไปเจอเขาเอากันในห้องน้ำ อันนี้แน่ๆ ดูมึงอึ้งขนาดนั้น"

"สมองมึงมีแต่เรื่องไม่ดีใช่ไหมนิ?" ลู่หานหันไปด่ายองแจก่อนจะหันหน้ามองตรงเหมือนเดิม

"แล้วมึงเป็นอะไรล่ะ ทำหน้าตาอย่างกับได้ยินอะไรมา อะไรที่ทำให้มึงช็อค"

คำพูดของจงแดทำเอาลู่หานหันไปมองอย่างทึ่งๆ 

"มึงแม่งเจ๋งว่ะ รู้ได้ไงว่ะ"

"อะไรว่ะ รู้ไร กูเดามั่ว"

"แสดงว่ามึงทำข้อสอบได้เพราะการเดาใช่ไหม"

"ส้นตีนแล้ว สมองอันฉานฉลาดของกูล้วนๆ มึงไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง มึงเป็นไรเล่ามาดิ"

"เปล่า แต่กูมีเรื่องจะถาม มึงรู้จักพี่มินซอกไหมว่ะ"

"อ๋อออออออออออออออออออออออ"

"พอแล้วมั่ง มึงจะอ๋ออีกนานไหม"

"555555555 กูเห็นมึงซีเรียดเลยกะทำให้ฮา โอเคไม่ฮา กูเข้าไจ ไม่ต้องทำหน้าโหดใส่กูก็ได้" ยองแจถึงกับหุบยิ้มลงทันทีที่สายตาของเพื่อนที่อยู่ตรงหน้าไม่ฮากับเขาเลย


"พี่มินซอก ใครๆก็รู้จัก พี่เขาคือนางฟ้าประจำโรงเรียนพวกเรา"

"นางฟ้า?"

"ใช่ มึงไม่รู้อะไร พี่มินซอกแม่งโครตน่ารัก โครตนิสัยดี พูดเพราะ ยิ้มแต่ละทีแม่ง โลกทั้งใบสดใสทันตาเห็น ใครเห็นเป็นต้องหลง"

"อืมมมม จริง" ลู่หานแอบยิ้มตามที่เพื่อนพูด เพราะทุกอย่างที่พูดมาเขาเจอมาหมดแล้ว

"แต่เสียงอย่างเดียว จีบยาก ไม่ใช่ยากแบบนั้นนะโว๊ย ที่จริงใครเข้าไปจีบพี่เขา พี่เขาก็ให้จีบนะ ไม่ขัด แต่ก็คบไม่นาน เพราะใจของพี่มินซอกยังรักคนเก่าอยู่ แล้วรักมากด้วย พวกที่เขาไปจีบก็เตรียมใจไว้แล้วแหระว่าต้องโดนหักอกออกมา เพราะใครๆก็รู้ว่าพี่มินซอกรักแฟนเก่าขนาดไหน แต่ที่ยังมีคนไปจีบ เพราะพี่มินซอกไม่ยิ้มเลย รอยยิ้มที่น่ารักหายไปไม่เคยโผ่มาให้เห็น มันเลยอยากจะมีสักคนไปพิชิดใจพี่มินซอกให้ได้ เพื่อรอยยิ้มที่สดใสอีกครั้ง"

"แล้วทำไมพี่เขาเลิกกันร่ะ?"

"ไม่ได้เลิก"

"เอ๋า ก็มึงบอกอยู่นิว่าเขารักแฟนเก่ามาก ไม่เลิกจะเรียกไรว่ะ ก็มึงบอกแฟนเก่า"

"แฟนเก่าอ่ะถูกแเล้ว แต่พี่เขาไม่ได้เลิกกัน แต่พี่แกโดนรถชนเสียชีวิต"

"ห๊ะ! รถชน"

"เออ เห็นเขาบอกว่า วันนั้นแฟนเก่าแกตั้งใจจะขอแต่งงาน แต่ก็ดันโดนรถชนวันนั้นแหระ พี่มินซอกเฮริทมาก ไม่พูดไม่คุยกับใครทั้งนั้น เห็นแล้วสงสาร"

ลู่หานอึ้งไปนิดๆกับคำบอกเล่าของเพื่อน เขาคิดว่าที่มินซอกเลิกกับแฟนเพราะแฟนมีคนใหม่ที่ไหนได้ ดันเสียชีวิต ไม่แปลกใจที่รักมากขนาดนี้

"แล้ว...มึงรู้จักชื่อพี่เขาหรือเปล่า"

"ไม่ว่ะ กูรู้แต่นามสกุล เสี่ยว ส่วนชื่อ ลู่ๆ อะไรนี้แหระ"

"เสี่ยวงันหรอ? แล้วมึงได้ยินเรื่องข่าวลือที่กู..." ลู่หานได้แต่ชี้ไปที่ตัวเอง แต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป

"อ๋อ เรื่องที่มึงหน้าตาคล้ายแฟนเก่าพี่มินซอกอ่ะหรอ? ได้ยินสิว่ะ เขารู้กันทั้งโรงเรียน"

"โรงเรียนนี้ข่าวสารเร็วจังเลยเนาะ"

"มึงมาอยู่ใหม่มึงไม่รู้หรอก โรงเรียนนี้ ขี้นินทา ขนาดกูเป็นเพื่อนมึงพวกมันก็รู้ พวกมันยังกล้านินทาให้กูได้ยิน"

"แล้วมึงคิดว่าไงว่ะ?" ลู่หานกลัวยองแจจะเกลียดตนแล้วเลิกเป็นเพื่อนกับเขา เขาทำใจไม่ได้เพราะตั้งแต่ย้ายมามีแค่ยองแจแค่คนเดียวที่เป็นเพื่อนเขา ส่วนคนอื่นๆ ตอนแรกก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมไม่มีใครอยากคุยกับเขา แต่วันนี้เขาเข้าใจอย่างแท้จริงเลย

"เรื่องไรว่ะ?"

"เรื่อง..."

"อ๋ออออ อย่าคิดมาก กูรู้ว่ามึงไม่เป็นอย่างที่เขานินทาหรอก มึงพึ่งจะย้ายมา เรื่องพี่มินซอกกับแฟนพี่เขามึงก็ยังไม่รู้เลย และที่มึงไปยุ่งกับพี่เขาก็เพราะมึงชอบพี่เขาใช่ไหมล่ะ กูรู้ ใครที่เข้ามาใหม่ต้องตกหลุมรักนางฟ้าของพวกเราอยู่แล้วแหระ ส่วนเรื่องที่เขาบอกว่าพี่มินซอกจะเอามึงไปเป็นตัวแทนแฟนเก่าพี่เขา อันนี้กูไม่แน่ใจ แต่กูคิดว่าพี่มินซอกคงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก พี่เขาก็อาจจะคิดว่ามึงเป็นพี่คนนั้น แต่พอรู้นิสัยก็คงจะคิดได้"

"ทำไมว่ะ?"

"ก็นิสัยมึงมันกวนตีน แต่แฟนเก่าพี่มินซอกโครตหยิ่ง แม่งคนละขั่วกับมึงเลย ต่อให้มองว่ามึงเป็นพี่เขากูก็มองไม่ลง แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง"

"คืออย่างงี้มึงตอนแรกกูก็คิดว่าพี่เขานิสัยดี คุยได้กับทุกคน ก็เลยไม่รังเกียดที่จะคุยกับกู แต่พอกูมารู้เรื่องนี้ กลับทำให้กูคิดว่า ที่พี่เขาดีกับกูเพราะกูหน้าเหมือนแฟนเก่าพี่เขาหรือเปล่า?"

"กูไม่รู้ว่ะ แต่กูมั่นใจว่านางฟ้าของพวกเราไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน มึงใจเย็นๆและดูไปก่อน งันวันนี้มึงก็ลองถามดูเลยดิ ตอนมึงฟังคำตอบมึงก็มองเข้าไปในดวงตาน้อยๆของพี่เขาดูดิ โอ๊ย! ยิ่งพูดแล้วกูยิ่งอยากจะสิงร่างมึงจริงๆ"

"เพ้อเจ้อนะมึงนิ"

"555555555 มึงอย่าคิดมาก ถามตรงๆเลย พี่มินซอกแกเป็นคนพูดตรงๆ ไม่โกหกใคร แต่ที่จริงเป็นแบบนี้ก็ดีนะโว๊ย"

"ดีไงว่ะ"

"ก็ตั้งแต่มีมึงพี่เขาก็กลับมายิ้มเหมือนเดิมแล้วว่ะ ทำให้ชีวิตกูสดใสขึ้นเป็นกอง แต่ก็สงสารมึงว่ะ ถามแหระดีแล้ว"

ลู่หานได้แค่พยักหน้าตอบเพื่อนไป เพราะเขาไม่แน่ใจว่าเย็นนี้จะถามเลยดีหรือเปล่า หรือปล่อยไปแบบนี้ หัวใจที่เคยพองโต ตอนนี้มันแป่วลงทันตาเห็น

The home side lost love 2


 

ตัวเล็กถึงกับตกใจ ตากลมแทบจะหลุดออกจากเบ้า เมื่อเห็นข้อความที่บางคนส่งมาให้ 50 ข้อความ ไอ้เด็กบ้านี้มีความอดทนส่งจังเลยว่ะ มันส่งอะไรขนาดนั้น แค่ไม่ตอบนิดเดียวเอง ทำอย่างกับหมาที่บ้านมันเป็นลมนิ ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย


มินซอกบ่นด่าเบาๆ แต่ปากกลับยิ้มออกมาไม่หุบ หัวใจนี้แทบจะหลุดออกมาเต้นเพลง call me baby ได้เลยตอนนี้


"สวัสดีค่ะนักเรียน" เสียงคุรครูประจำชั้นเข้ามา ทำให้มินซอกรีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าทันที

กะว่าจะตอบสะหน่อย ไม่ได้ตอบเลย ไอ้เด็กบ้านั้นจะรัวสติ๊กเกอร์มาอีกหรือเปล่าเนี้ย

คิดเสร็จ ปากเจ้ากรรมก็ยิ้มขึ้นมาอีก


"มินซอก"

มินซอกรีบหันไปมองทันทีที่มึเสียงเรียกจากหน้าห้อง

"เป็นไรหรือเปล่าลูก?"

"อ๋อ ป..เปล่าครับ" มินซอกส่ายหัวรัวๆ

"โอเค งันเข้าเรื่องเลยนะ ที่ครูเข้ามาในชั่วโมงนี้ เพราครูจะมาแนะนำสมาชิคใหม่นะค่ะ"

สิ้นเสียงคุณครู เสียงนักเรียนก็เริ่มบทสนทนากันทันที ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น

"เอ๋าๆ เงียบๆกันหน่อย แทคอุน เข้ามาได้" คุณครูหันไปเรียกคนที่อยู่ข้างนอกเขามา


ขายาวก้าวเข้าห้องมาอย่างนิ่งๆ ชายหนุ่มร่างสูง ขาว หล่อ คม เพอร์เฟคทุกอย่าง ทำเอาเก้ง กวาง ตุ๊ด กระเทยในห้อง กรี๊ดกร๊าดกันเสียงดังมาก แต่กลับไม่ได้ทำให้อีกคนสนใจอะไร บุคลิกที่นิ่งและเฉยชาแบบนี้ ทำให้มินซอกถึงกับนิ่งไป ไม่ได้นิ่งเพราะหน้าตาที่หล่อ แต่นิ่งเพราะนิสัยที่คนหน้าห้องเป็น

"ไอ้คุณชายเย็นชา มันมีแค่ลู่หานคนเดียวนะ แล้วนี้ ใครว่ะ?" มินซอกถึงกับหัวใจสั่นรัวทันที





ฮัดช่าาาา ใครบอกจะให้มินซอกร้องไห้ล่ะครับ ไม่ทำร้ายมินซอกแน่นอน เพราะมันยังไม่ถึงเวลาทำร้าย 55555555 (เขาเปล่าใจร้าย) แต่ตอนนี้เริ่มจะเกิดการลังเลในใจของมินซอกขึ้นมาแล้วนะครับ เจอคนที่นิสัยเหมือนลู่หานสะงัน (แต่งเองลุ้นเอง 55555) ยังไงก็ฝากติฝากชมด้วยนะครับ^^