The home side lost love หลงรักนายข้างบ้าน {LuMin} 2

ลำดับตอนที่ #19 : The home side lost love 2 ตอนที่ 17 Luhan

"สวัสดีครับเชิญครับบบบ"


วันนนี้ผมโดนพี่มินซอกดุอย่างหนัก เพราะปล่อยให้พี่ชายสุดที่รักของผมต้องทำงานคนเดียวตอนปิดเทอมแบบนี้ ทำให้ผมต้องจำใจเชื่อฟังภรรยามาช่วยพี่ผมทำงานในวันนี้




"เฮอ... วันนี้คนเยอะจังนะ จนกว่าจะเคลียลูกค้าเสร็จ เกือบดึก"

เสียงพี่ฮักยอนบ่นเองครับ อย่างนี้ทุกทีแหระ บ่นๆ ตลอด แต่พอให้หยุดพักสักวัน ก็ไม่ทำ พี่ชายผมดื้อจะตายครับ


อ๊ะ! ทุกคนคคงยังไม่รู้จักผมอย่างเป็นทางการสินะครับ สวัสดีครับ ผมชื่อ หวัง ลู่หาน ลูกครึ่งไทยเกาหลี มีพี่ชายที่รักมากกกกกก ชื่อหวัง ฮักยอน มีคุณแม่ ชื่อ หวัง เสี่ยวไป๋ แต่... ตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้วล่ะครับ ส่วนพ่อ... ไม่มี

ไม่ต้องสงสัยหรอกครับ เขาก็แค่คนที่ผมเรียกว่าพ่อ แต่เขาไม่ใชพ่อของผมอีกต่อไป


"ลู่หาน วันนี้กินไรดี"

"แล้วแต่พี่เลยครับ ขอแค่พี่ทำผมก็กินได้หมดแหระ"

"หรอ? ไปอยู่บ้านมินซอกตั้งหลายวัน กินกับข้าวฝีมือมินซอกทุกวันคงลืมรสมือพี่แหระมั่ง"

"ไม่แน่นอน"

"ชิ งันรอหน่อยนะ เดี๋ยวพี่ไปตลาดก่อน"

ผมพยักหน้าตอบพี่ชายของผมไป พี่ฮักยอนเดินออกจากร้านไปไม่นานผมก็รีบกดโทรหาอีกคนทันที ก็แหงล่ะวันนี้ทั้งวันยังไม่ได้ยินเสียงของคนตัวเล็กของผมเลย อยากได้ยินเสียงอ้อนๆของอีกคนสุดๆแล้วตอนนี้


'อือ' เสียงอู้อี้ของปลายสายทำให้ผมรู้ทันทีว่ามโทรไปปลุก

"นอนหรอครับ"

'อืม'

"งันผมวางก็ได้ครับ"

'ไม่'

"อ้าาา พี่นอนอยู่นิครับ"

'ไม่ต้องวาง ขอฉันนอนอีกสักหน่อย ห้ามวางนะ ฉันฟังอยู่'

"ได้ครับผม"

'........'

และแล้ว ไอ้เจ้าแมวก็ตาย 555555 ผมวางพี่มินซอกต้องละเมอรับสายผมแน่ๆ โอ๊ยยยย!! ทำไมน่ารักแบบนี้นะ แฟนใครเนี้ย


 ผ่านอะไรมาก็มากมาย แต่ไม่เคยมองหน้าใครแล้วทำให้สบายใจตอนที่ทุกข์มาก่อนเลย เขาคือคนแรก เขาคือคนสุดท้าย ผมไม่เคยมีแฟน ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย เพราะผมไม่ชอบผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยเจอผู้ายที่ถูกใจสักคน ผมเป็นคนที่จริงจังกับความรักมาก ถ้าคิดจะรักหรือคบใครสักคน ผมต้องคิดดีๆ เพราะผมไม่อยากเสียใจ และเกลียดคำว่า เลิก ที่สุด จนวันที่ผมก้าวเท้าเขามายังโรงเรียนแห่งนี้ ทำให้ผผมเข้าใจคำว่า รักแรกพบ แต่พอรู้ว่าใครๆก็ต่างชอบเขา ผมก็คิดว่าผมก็คงชอบเขาเหมือนกับคนอื่นแหระ แต่ไปๆมาๆ ผมกลับหยุดคิดถึง หยุดแอบตามเขาไปทุกที่ไม่ได้ ผมไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นเขาร้องไห้หรือทำหน้าบูดบึง เพราะรอยยิ้มของเขามันทำให้ผมรู้สึกตัวเบา เหมือนลอยได้ รู้สึกดีสุดๆอย่างบอกไม่ถูก และตอนนี้ผมก็ได้เขามาเป็นแฟน เหมือนสวรรค์เลยแหระครับ ผมเื่อเมอว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็จะไม่มีอะไรสามารถแยกเราออกจากกันได้ ผมจะไม่ทิ้งเขาไปไหน

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกดี ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงของอีกคน ผมอยากจะดึงเขาเอาไว้ กอดให้แน่นๆ ไม่ให้หลุดออกจากอกของผมเลย ผมรักเขามาก มาก มากจนไม่อยากให้ไปยุ่งกับใคร และไม่อยากให้ใครเข้าใกล้


กริ๊ง!

"กลับมะ...พ่อ!"

ทันทีที่ผมได้ยินเสียงระฆังเล็กๆ ที่ติดที่ประตูดังขึ้น ผมก็นึกว่าพี่ชายของผมกลับมาแล้ว แต่กลับเป็นผู้าย...ที่ผมไม่อยากเจอ ที่มาพร้อมกับไอ้เหี้ยบางตัวอีก

"คุณมาที่ร้านผมทำไม?"

"นี้คือคำที่แกทักพ่อแกงันหรอ?"

"หึ พ่อ? ขอโทษนะครับ ผมไม่มีพ่อ"

"ไอ้..!! ช่างเหอะ ที่ฉันจะมาวันนี้เพราะฉันจะมาให้แกหยุดทำเรื่องที่หน้าอับอายสะ"

"อับอาย? พ่อพูดเรื่องอะไร"

"ก็ที่แกคบกับผู้ชายไง!"


คบผู้ชาย? พ่อรู้เรื่องนี้ได้ไงกัน หรือว่า... ไอ้สวะเอ๊ย! แต่เดี๋ยวนะ พี่มินซอกอยู่ในสายนิ จะวางดีหรือเปล่าว่ะ? แต่ถ้ามินซอกตื่นขึ้นมาเห็นเราวางจะทำไงดีว่ะ? ไม่เป็นไรบอกว่าแบตหมดแล้วกัน ปิดเครื่องแม่งเลย ขอโทษนะครับ แล้วผมจะง้อนะ


ลู่หานกดตัดสายด้วยมือที่สั่นสุด ทั้งกลัวอีกคนตื่นมาแล้วจะโกรธ ทั้งกลัวว่าถ้าไม่วางอีกคนก็จะได้ยินเรื่องที่ไม่ควรได้ยิน เพราะเขาเองก็ไม่ได้เล่าเรื่องของตัวเองให้มินซอกฟัง ต่อให้อีกคนอยากรู้ก็ตาม


ลู่หานหันไปมองหน้าคนเป็นพ่อ พร้อมที่จะปะทะคารมอย่างเต็มที่

"คุณบอกว่าการคบกับผู้ชายมันเป็นเรื่องน่าอับอายสินะ หึ แล้วไงครับ ผมก็อับอายแค่ผม แล้วมันเกี่ยวไรกับคุณ"

"ก็เพราะแกใช้นามสกุลของฉันไง! แกคิดว่าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนห๊ะ!"

"ก็เอาไว้บนคอคุณนั้นแหระ แต่ถ้ามันหนักมาก เพราะหนาใหญ่! มากเกินไป คุณก็เอาไปวางไว้บนฟ้านู้น"

"ไอ้นี้นิ!"


เพี๊ย!


ลู่หานหันตามแรงมือของอีกคน

"แกอย่าคิดว่าแกโตแล้ว แกจะพูดจะทำอะไรกับฉันก็ได้นะ! อย่ามาทำอวดดีกับคนอย่างฉัน ไปเลิกกับมันสะ"


"ทำไมผมต้องเลิก!" ลู่หานหันมาตะคอกคนเป็นพ่อจนสะดุง


"ตั้งแต่พ่อมีพวกมันสองคนเข้ามาในชีวิต ผมก็เป็นส่วนเกินของพ่อ ผมกับพี่ถึงต้องออกมาลำบากกันเองแบบนี้ไง แล้วตอนนี้ผมมีความรัก พ่อจะมาสนใจอะไร!"

"แล้วทำไมฉันจะสนใจแกไม่ได้ห๊ะ! เพราะแกเป็นลูกฉัน!"

"ลูกงันหรอ? หึ อย่ามาพูดให้ขำดีกว่า"

"ได้! ถ้าแกไม่เลิกกับมัน แกจะไม่มีวันได้เจอหน้ามันแน่!"

"พ่อ!!! อย่ามายุ่งกับพี่มินซอกนะ"

"หึ! ยอมเรียกฉันว่าพ่อเลยงันหรอ จำไว้นะลู่หาน ถ้าแกยังยุ่งกับมันอีก ฉันจะให้คนรุมโทรมมัน"

"พ่อ!!!!!"


กริ๊ง!


"นี้มันอะไรกัน"


เสียงพี่ฮักยอน พี่ผมกลับมาแล้ว ดี พี่จะได้มาช่วยพูดกับพ่อ เพราะพ่อฟังแค่พี่ฮักยอนแค่คนเดียว

"พ่อมาทำไมที่นี้?"

"ฉันมาจัดการน้องแกไง"

"จัดการทำไม? น้องผม ผมจัดการเองได้"

"จัดการเองได้งันหรอ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกสนับสนุนให้มันคบกับผู้ชาย"

"นี้พ่อมาถึงนี้เพราะเรื่องนี้หรอ? แล้วไงพ่อ น้องมันจะคบใครก็ช่างมันดิ ความสุขของมัน"

"แล้วแกจะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? ฉันจะทำหน้ายังไงถ้ามีคนมาพูดว่าฉันมีลูกชายผิดเพศแบบนี้"

"พ่อก็บอกไปสิว่าพ่อมีลูกชายแค่คนเดียว ผมกับลู่หานไม่ใช่ลูกพ่ออีกต่อไป" พูดจบฮักยอนก็หันไปมองคนที่เอาแต่ทำหน้านิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดๆอยู่ข้างหลัง

"นี้แกก็จะตัดพ่อกับลูกกับพ่องันหรอ?"

"ก็ถ้าพ่อยังมาบังคับน้องมันแบบนี้ ผมก็ไม่จำเป็นที่จะเป็นลูกของพ่อเหมือนกัน พ่อ... ตั้งแต่แม่เสีย ผมมีแค่พ่อกับน้องแค่สองคน และผมสัญญากับแม่ว่าผมจะไม่ทิ้งน้องไปไหน ตอนแรกผมเชื่อว่าเราจะอยู่อย่างมีความสุขได้ 3 คนพ่อลูก แต่วันหนึ่งที่พ่อกลับเอาคนอื่นเข้ามาทั้งๆที่แม่จากไปไม่นานแบบนั้น พ่อคิดว่าผมรู้สึกยังไง? ผมรู้ว่าพ่อรักผมมาก ผมก็รักน้องผมมากเหมือนกัน ถ้าพ่อทำให้ลู่หานเสียใจ ผมก็จะไม่อยู่เฉยเหมือนกัน"


"หึ หึ 5555555 งันหรอฮักยอน แต่เสียใจนะ ถ้าฉันรู้ว่ามันยังยุ่งวุ่นวายกับไอ้เด็กนั้น ฉันไม่เอาไอ้เด็กหน้าหวานนั้นไวแน่ จำไว้" พูดจบคนเป็นพ่อก็เดินออกจาร้านไปไม่สนใจเสียงที่ตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวด

"พ่อ!! อย่าทำแตะต้องพี่มินซอกนะ พ่อออออ!!"

ลู่หานได้แค่เพียงทรุดลงกับพื้น


"ใจเย็นๆนะลู่หาน ใจเย็นๆ"

"ผมต้องทำไง ผมต้องทำไง ฮื่อๆ"


ฮักยอนทำได้เพียงปลอบใจคนเป็นน้อง เพราะตัวเขาเองก็ยังไม่รู้จะช่วยน้องตัวเองยังไงดี

ง้อววววว จบไปแล้วตอนหนึ่ง ในที่สุดก็ยอมแต่ง 55555 (ถ้าไม่มีคนไปบอกให้มาแต่งไรท์ก็คงไม่มาสินะ) 555555 ต้องขอโทษจริงๆ แต่ตอนนี้ลงให้แล้วน้าาาา ส่วนใครที่รออ่านของชานแบครอตอนหน้าเลยนะ แล้วจะได้รู้ว่าจะจบแบบไหน 555555 คิดว่าคงจะเดากันได้นะ ไรท์อาจจะแต่งแบบหื่นๆก็ได้นะไม่แน่ อิอิ ฝากเม้นด้วยน้าาา ตอนที่แล้วไม่มีสักเม้นเลย เม้นว่าอยากอ่านต่อก็ยังดี กำลังใจแต่งจะได้มีเยอะๆๆๆๆ ส่วนของแจกๆ รอเรื่องนี้จบก่อนนะ แจกแน่นอน อยากแต่งให้จบก่อน แล้วค่อยแจก จะได้คุ้ม เนาะๆๆๆ^^