ห้องเก็บสมบัติคร้า

ลำดับตอนที่ #4 : ลำดับตอนที่ 4

<ใบสมัครพี่ใหญ่ลีทึก>

ใช้สีน้ำเงินคำตอบสีดำนะจะได้อ่านง่าย

ชื่อ(ขอแบบสไตร์แม่มดแบบแฮร์รี่พอตเตอร์หน่อยนะ เช่น เฟียร่า เฟย์น่า ฯลฯ) : เซเลน่าร์  ฟาร์เทอร์เวรัส

ชื่อเล่น : เซเลซ/เลน่า

อายุ(ดูอายุคู่ของคุณด้วยนะ)20Up :  23 ค่ะ

น้ำหนัก//ส่วนสูง :  45//170

ครบครัวฐานะครอบครัว :  ฐานะทางครอบครัวของเธอเรียกได้ว่ารวยเลยทีเดียว  พ่อและแม่ของเธอเปิดร้านขายอุปกรณ์เกี่ยวกับเวทมนตร์ทุกชนิด  ตั้งแต่ไม้กายสิทธิ์ยันส่วนผสมสำหรับทำเครื่องรางของขลังทุกชนิด(ออกแนวไปทางไสยศาสตร์แฮะ)  ทุกคนในเมืองนี้ไม่มีใครที่ไม่รู้จักครอบครัวของเธอ  เพราะทุกคนในเมืองนี้ต่างก็ไปซื้อของจากร้านของเธอกันแทบทั้งสิ้น  เธอมีพี่ชายอยู่คนหนึ่งซึ่งรักกันมาก  เธอและพี่ชายชอบออกไปเล่นเรื่อยเปื่อยกันทุกวัน  เธอเป็นคนที่ได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวอย่างเต็มเปี่ยมเลยทีเดียว 

นิสัย 5บรรทัดUp (เอาแบบละเอียดเลยนะใส่มาให้เต็มสตรีม!!) :  ด้วยความที่เธอเป็นหญิงสาวที่ค่อนข้างจะเพียบพร้อมไปซะหมด  เธอจึงไม่ต้องคิดอะไรมาก  เฮฮาไปได้เรื่อยๆทุกหนแห่งกับพี่ชายของเธอ  ยิ่งวันไหนที่มีอุปกรณ์เวทมนตร์ใหม่ๆมาที่ร้าน  เธอกับพี่ชายก็จะเอามันออกไปลองทุกครั้งไป  เธอเป็นคนที่ร่าเริงสดใส  อัธยาศัยดี  ทุกคนที่ได้รู้จักกับเธอไม่มีคนไหนที่ไม่รักเธอ  เพราะเธอเป็นคนที่ไม่หยิ่ง  ยิ้มแย้มตลอดเวลา  เป็นคนที่มีจิตใจดี  ชอบช่วยเหลือคนอื่นๆ  แต่เมื่อเวลาใดก็ตามที่เธอพูดออกมาแล้ว  เธอก็จะไม่ค่อยหยุดพูดง่ายๆนักหรอกนะ  คนรอบข้างจะต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการหยุดเธอ  เธอเป็นคนที่หัวเราะได้ตลอดเวลาไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  ไม่ว่าใครจะมองยังไงเธอก็ไม่สน  เพราะนั่นคือสิ่งที่เธอจะทำและเธอก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน  เธอเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองอยู่พอสมควร  และด้วยความที่พ่อและแม่ของเธอนั้นเก่งทางด้านเวทมนตร์อยู่ไม่น้อย  และพวกเขาก็สอนให้เธอตั้งแต่เธอจำความได้  เธอจึงถือได้ว่าเป็นผู้มีฝีมือในทางเวทมนตร์เลยล่ะ  เธอเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง  ยอมรับในสิ่งที่ทำเสมอ  ไม่เคยโกหกใคร  เป็นคนใจเย็นปานกลางด้วย  แต่ก็เดือดได้ในบางเวลา 

พลัง (แบบว่าสามารถเรียกพลังได้จากอะไรก็ได้เช่นเรียกพลังจากน้ำมาใช้อย่างนี้อ่ะ) :  เนื่องจากว่าเธอได้เรียนรู้การใช้เวทมนตร์มาตั้งแต่เด็ก  เธอจึงสามารถใช้เวทมนตร์ได้ทุกประเภท  แต่สิ่งที่เธอรักและสนใจที่สุดนั้นก็คือ  พลังแห่งไฟ  เพราะมันทำให้เธอรู้ว่าร้อนรุ่ม  มีพลังที่จะทำในสิ่งต่างๆมากขึ้น  พลังแห่งไฟนั้นทำให้เธอแสดงตัวตนที่แท้จริงของเธอออกมา  ตัวตนภายในที่หลับใหลอยู่ในตัวของเธอ  และเพราะไฟคือธาตุประจำตัวของเธอ

ความสามารถ :  สามารถใช้เวทมนตร์ได้ทุกประเภท เช่น หายตัว เสกของโน่นนี่  หรือไม่ก็เป็นพลังป้องกันตัวอย่างลูกไฟ โล่กำบัง  ประมาณนั้น, พูดได้ทุกภาษาสำหรับคนทุกๆเผ่าพันธุ์ที่เข้ามาติดต่อค้าขายกับครอบครัวของเธอ, สามารถจำทุกๆอย่างรอบตัวได้  และเมื่อมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปแม้แต่นิดเดียว  เธอก็จะรับรู้เป็นคนแรก 

ชอบ//เกลียด : ชอบที่จะได้อยู่กับครอบครัว  ชอบสัตว์ทุกชนิดโดยเฉพาะนก  ชอบที่จะได้พูด  ไปเล่นมุขฝืดๆของตัวเอง // เกลียดการโดนบังคับให้อยู่เงียบๆ  เกลียดการจากลา

ลักษณะ :  เป็นผู้หญิงหน้าตาดี  ผิวขาวอมชมพู  สูงโปร่ง  ผมยาวดำสลวย  ปากอมชมพูดูน่ารัก  ดวงตากลมโตเป็นประกาย

ชื่ออิมเมท :  ชินโซลกิ

อิมเมทนางเอกของคุณ 3 Up: 















อิมเมทพ่อยอดรักของคุณ(ใส่มาไม่ยั้งแล้วแต่จะใส่) : 






สิ่งของติดตัวของรักของหวง(ใส่รูปมาก็ได้นะหรืออธิบายมาก็ได้) :

เป็นไม้กายสิทธิ์ประจำตัวที่คุณปู่ให้ไว้  และไม้กวาดคู่ใจของเธอ

__________________________________
คำถามทั่วไป///

ถ้าติดแล้วมารายงานตัวภายใน3วันนะตามกฏถ้าติดธุระแจ้งไว้น้า : ค้า  ได้เลยค้า

ถ้าไม่ติดอยากได้บทไหนจ๊ะ : ถ้าไม่ติดจริงๆก็ขอเป็นบทคู่กับอนยูแล้วกันค่ะ  (แต่อยากคู่กับทึกกี้มากกว่าน้า  อิอิ)

แล้วจะเม้นท์+โหวตให้ได้รึป่าวถ้าติดอ่ะ :  จะมาโหวตให้บ่อยๆเลยจ้า

จะทวงฝนได้รึป่าวเวลาฝนดองน่ะ : ได้เลย  เพราะว่าเราอยากอ่านมากๆ  อิอิ  รับรองว่าฝนไม่ได้ดองแน่จ้า

ตอบจริงๆนะฝนไม่ถามอะไรมากใช่ป่าว : ก็ไม่มากหรอกจ้า  คำถามก็โอเคนะ  ไม่ยากเกินไปด้วย
___________________________________
หมดคำถามทั่วไปแล้วมาตอบคำถามเชิงบทกันถ้ายากไปขออภัยด้วยน้า

แต่ยังไงก็ต้องสู้ สู้จ้าเชียร์สุดตัว

1) คุณเดินเล่นในป่าขนมหวานของเมื่องอยู่ดีดีก็เห็นผู้ชายหน้าตาแปลกคนนึงยืนจังงังตะลึงตึงตึงอยู่กับสภาพแวดล้อมที่อยู่รอบตัวเขาแล้วเขาหันมาเจอคุณแล้วก็เดินมาทักแล้วถามว่า"ที่นี่ที่ไหนหรอ?ทำไมมีแต่ขนมหวานเต็มไปหมด"เขาถามคุณด้วยถ้าทางเบลอเบลอของเขาแล้วคุณจะตอบเขาว่าอะไร :

“เอ่อ... ที่นี่คือเมือง wonderland… คุณมาจากที่ไหนหรอ???”  หญิงสาวตอบพลางถามชายหนุ่มที่เข้ามาทักเธออย่างงงๆกลับไป

“ห๊า จะบ้าไปแล้วหรือไง แล้วชั้นมาที่นี่ได้ยังไง...”  ชายหนุ่มรำพึงกับตัวเองพร้อมกับเกาหัวด้วยอาการงง

“นี่  แล้วงคุณน่ะ  มาจากที่ไหนหรอ???”  หญิงสาวถามชายหนุ่มที่ยังสับสนในตัวเองอีกรอบ

“ชั้นมาจากเกาหลี... โซลน่ะ  เธอรู้จักหรือเปล่า...” ชายหนุ่มตอบพร้อมกับมองการแต่งตัวของหญิงสาวที่เขาไม่คุ้นตาเอาเสียเลย

“ชั้นไม่รู้จักหรอก... เป็นเมืองใหม่หรือไง???  แต่ก็ชั่งมันเหอะ  ว่าแต่คุณน่ะกำลังจะไปที่ไหนหรอ???”  หญิงสาวถามชายหนุ่มอีกครั้ง  แต่ก็ยังงงๆกับชื่อเมืองๆนั้น  เพราะเธอไม่เคยได้ยินมาก่อน  พลางคิดในใจว่า  ตาคนนี้มาจากที่ไหนแน่

“ไม่รู้สิ  ชั้นยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ามาที่นี่ได้ยังไง” ชายหนุ่มตอบพลางลงไปนั่งอยู่ที่พื้น

“ถ้างั้น  ไปอยู่กับชั้นก่อนเอาไหม???” หญิงสาวผู้ที่มีจิตใจเมตตาเชื้อเชิญ

“ได้หรอ???”  ชายหนุ่มถามพลางมองหน้าหญิงสาว  เพราะในตอนนี้เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่คือที่ไหน  ถ้าไม่ไปกับเธอเขาคงหาทางกลับบ้านไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ

“ได้ซิ  งั้นก็ขึ้นมาเลย”  หญิงสาวพูดพร้อมกับให้ชายหนุ่มขึ้นมาบนไม้กวาด  แล้วก็ออกเดินทางกัน 

2) วันนึงคุณต้องพาเขาเข้าวังเพื่อไปรายงานตัวต่อผู้ปกครองเมืองว่าเขาได้หลงเข้ามาในโลกคู่ขนานแล้วต้องการจะช่วยให้เขาได้เดินทางกลับไปแต่ผู้ปกครองเมืองก็ช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้คุณจะทำยังไงเพื่อจะหาทางช่วยพวกเขาได้กลับไป : 

อื้ม  ก็จะสืบเสาะแสวงหาวิธีจากทั่วทุกสารทิศ ไม่ว่าจากในหนังสือ  หรือต้องตามหาคนที่รู้เรื่องนี้  ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน  ก็จะต้องตามหาให้พบ

3) นานวันเข้าลีทึกได้มาอยู่กับคุณแล้วคุณกับลีทึกก็สนิทกันจนตัวแทบจะห่างกันไม่ได้แต่พอวันนึงลีทึกนึกถึงโลกของเขาแล้วลีทึกจะต้องกลับไปที่โลกของเขาคุณมีความรู้สึกยังไงเมื่อลีทึกจะกลับ :

รู้สึกเหมือนกับว่า  ถ้าเขาไปจริงๆ  บางสิ่งในชีวิตก็คงขาดหายไป  ไม่สามารถยิ้มอย่างมีความสุขและสบายใจได้เหมือนตอนที่อยู่กับเขา  ไม่มีใครให้หัวเราะด้วย  ไม่มีใครคอยอยู่ด้วยเวลาที่ต้องการใครซักคน  และความรู้สึกผูกพันต่างๆมันก็เข้ามาถาโถมอยู่ในส่วนลึก  มันเป็นเหมือนสายใยที่แก้ไม่ได้ระหว่างกัน  ถ้าขาดเขาไปจริงๆ  วันนั้นก็คงเป็นวันที่ชั้นขาดอากาศหายใจและมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้

4) วันนึงคุณตัดสินใจที่จะช่วยลีทึกคุณจึงเดินไปที่ป่าต้องห้ามทางด้านมืดของเมืองเพื่อไปหาแม่มดฝ่ายดำเพื่อจะได้หาทางช่วยให้พวกของลีทึกให้กลับโลกของเขาแต่...คุณต้องเซ็นสัญญาเลือดขายวิญญาณให้กลับแม่มดฝ่ายดำคุณจะยอมรึไม่หรือคุณมีวิธีอื่นที่จะบังคับให้แม่มดฝ่ายดำยอมจำนนท์แด่คุณ :

เมื่อตอนที่จะต้องไปเซ็นสัญญากับแม่มดฝ่ายดำ

“ถ้าเธอจะให้ชั้นช่วย  ข้อแลกเปลี่ยนของชั้นก็คือวิญญาณของเธอ  เธอจะยอมไหมล่ะ” แม่มดฝ่ายดำพูดด้วยน้ำเสียงแกมเจ้าเล่ห์กับหญิงสาว

“ถ้าคุณช่วยให้เขากลับไปได้จริงๆ  ชั้นยอมยกให้คุณ... แต่ถ้าคุณช่วยไม่ได้  คุณก็จะไม่ได้อะไรจากชั้นเหมือนกัน” เซเลซพูดกับแม่มด

“ดี  ถ้าอย่างนั้นก็เป็นอันตกลง” แม่มดพูดแล้วเซเลซก็เซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้วเดินออกมา  โดยที่ไม่บอกถึงข้อตกลงให้ใครรู้

5) เมื่อถึงเวลาที่เขาจะต้องกลับคุณเลือกที่จะไปกับเขารึไม่ :

เมื่อถึงเวลาที่จะกลับ

“นี่  นายก็จะต้องกลับไปยังโลกของนายแล้วซินะ” เซเลซพูดพร้อมกับมีน้ำตาเอ่อคลออยู่ที่ดวงตาคู่สวยของเธอ

“อื้ม... แต่... ก่อนไป  ชั้นขออะไรเธอซักอย่างได้ไหม...”  อีทึกพูดพร้อมกับจับมือเซเลซไว้

“ได้ซิ  อะไรหรอ???” เซเลศตอบพลางมองหน้าอีทึกอย่างเจ็บปวด  เพราะอีกไม่นานเขาทั้งคู่จะต้องจากกัน  จะไม่มีทางได้มองหน้ากันแบบนี้ออีกแล้ว

“ชั้นจะขอให้เธอไปกับชั้นได้ไหม???” อีทึกถามออกมา  ทำให้เซเลซถึงกับอึ้ง

“เอ่อ...  คือชั้นคงจะไปกับนายไม่ได้หรอกนะ” เซเลซพูด  แต่ไม่สบตากับอีทึกเหมือนก่อนหน้านี้

“ทำไมล่ะ  เพราะสัญญากับแม่มดใช่ไหม...” อีทึกพูดพลางมองหน้าที่มีหยาดน้ำตาของเซเลซอยู่

“นะ... นายรู้เรื่องนี้หรอ???”  เซเลซมองหน้าอีทึกอย่างงงๆ  เพราะความจริงต้องไม่มีใครที่รู้นอกจากเธอและแม่มด

“ใช่  ชั้นรู้...แต่เธอไม่ต้องสงสัยหรอกนะว่าทำไมชั้นถึงรู้  เอาเป็นว่า เธอไปกับชั้นนะ  เธอจะได้ไม่ต้องมอบวิญญาณให้กับยัยแม่มดนั่น”  อีทึกพูดกับเซเลซด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง

“แล้วครอบครัวของชั้นล่ะ” เลเลซถามอีทึกกลับ

“เรื่องนั้นเธอไม่ต้องเป้นห่วงหรอกนะ  พี่ชายของเธอเขาให้สัญญาว่าจะดูแลพ่อกับแม่อย่างดี  แล้วถ้าเธออยู่ที่นี่แล้วต้องตาย  พ่อกับแม่ของเธอเขาก็ยอมให้เธอไปกับชั้น”  อีทึกพูดด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน  เพราะนี่หมายถึงชีวิตของคนที่เขารัก

“ถ้างั้นก็ตกลง...” เซเลซยิ้ม  แล้วพรางตัวเองให้กลมกลืนกับชายหนุ่ม  แล้วก็รอดพ้นสายตาของแม่มด  ได้ไปอยู่กับหนุ่มๆในโลกคู่ขนาน

ส่วนแม่มดนั้นก็โดนพระราชาจับไปลงโทษ  ไม่สามารถไปทำร้ายใครในเมืองได้  และไม่สามารถตามไปทวงวิญญาณจากเซเลซได้






___________________________________