คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : จุดจบของโชคชะตา
“ มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้บ้างล่ะ แค่จำบทภายใน 2 วัน ได้อยู่แล้วล่ะ ” เขาพูดด้วยความมั่นใจ ว่าเพื่อหญิงที่ตนรักแล้วจะมีอะไรที่จะทำไม่ได้ ถึงแม้จะแลกด้วยชีวิตก็ตาม “ มั่นใจมากก็ดีแล้ว งั้นมาซ้อมบทกันเลย เดี๋ยวฉันไปเรียกผู้กำกับมาก่อน จะบอกว่าหาพระเอกคนใหม่ได้แล้ว ” เคียวโกะพูดขึ้นมาพร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจว่าเธอจะได้แสดงร่วมกับคนที่เธอรัก
ในขณะที่ซ้อมการแสดงอยู่นั้นก็ถึงบทที่เธอไม่ชอบนั้นก็คือฉากบอกรักนั้นเองแต่คินสะให้กำลังใจว่าไม่เป็นไรเธอต้องทำได้แน่ เธอไม่สามารถบอกรักใครได้นอกจากตัวของคินสะเอง คำพูดของเขาทำให้เธอมีกำลังใจขึ้นมาทำให้การซ้อมบทในวันนี้ราบรื่นไปด้วยดี
“ นี่ เคียวโกะจัง แฟนเธอเก่งจังเลยนะที่สามารถจำบทได้ถึงขนาดนี้แต่ก็แสดงออกยังไม่เต็มที่ แต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะถ้าไม่ได้แฟนเธอฉันก็คงแย่แน่ไม่รู้จะไปหาใครดี หวังว่าพรุ่งนี้คงจะทำได้ดีกว่านี้นะจ๊ะคินสะคุง >v< ” ผู้กำกับถึงกับเอ่ยปากชม
และแล้วก็ถึงวันงานวัฒนธรรมแล้ว วันนี้เป็นวันที่ครึกครื้นที่สุดเท่าที่เคยเพราะเป็นวันของเด็กนักเรียนอย่างเธอได้คลายเครียด และพ่อกับแม่ที่เลี้ยงเธอมาตอนอยู่บนโลกมนุษย์ก็มาชมงานในวันนี้อีกทั้งเทพทั้ง 7 คนก็จะมาเข้าชมการแสดงในครั้งนี้ด้วย ด้านเคียวโกะ กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมใส่ชุดให้นักแสดงรวมทั้งตัวเธอและคินสะด้วย อีก10นาทีแล้วที่ห้องของเธอจะแสดงละครย้อนยุคที่เกี่ยวกับเทพของเธอแล้ว เธอมองดูคินสะอย่างถี่ถ้วนว่าเขาช่างเหมาะกับเสื้อผ้าที่เธอเองตัดมาได้ถึงขนาดนี้ และยังดูดีมากด้วยยังกับพระเอกละครจริงๆเลย เธออดอมยิ้มไม่ได้ที่เธอเห็นคนรักของเธอนั้นดูดีมากจนคินสะรู้สึกตัวว่ามีใครกำลังจ้องมองเขาอยู่ “ มีอะไรติดหน้าฉันงั้นเหรอ ? ” “ เปล่าหรอกเพียงแต่มองคินสะว่าวันนี้ดูดีมากเลยคือว่าหล่อน่ะ ^v^ ”
“ เธอเองก็สวยไม่แพ้ใครเลยนะ ไม่สิสวยที่สุดต่างหาก ” คำพูดของเขาทำให้เคียวโกะหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาแอบอมยิ้มไม่ได้เพราะว่าเธอไม่เคยถูกคินสะชมว่าสวยเลยสักครั้งก็พึ่งมีวันนี้ล่ะ
“ เอาล่ะครับท่านผู้ชมทุกท่านต่อไปจะเป็นการแสดงละครของชั้นม.ปลายปี1ห้อง 5 ขอเชิญชมได้ ณ บัดนี้ ”
หลังจากที่ผู้ประกาศพูดจบการแสดงของห้องเคียวโกะก็ได้เริ่มขึ้น การแสดงของห้องได้ดำเนินไปเรื่อยๆจนถึงฉากสุดท้ายก็คือฉากบอกรักนั่นเอง
“ อิซึมิ คือว่าข้านะ รักท่านตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าได้พบท่านแล้ว ท่านไม่เคยรักข้าเลยรึไรถึงได้จะไปจากข้า ”
“ ใครบอกว่า ข้าไม่รักเจ้า ข้าน่ะ รักเจ้ามากมายจนไม่อาจจะแสดงออกมาได้หมดเท่านั้น และข้าไม่คิดที่จะจากเจ้าไปเลยไม่เคยคิดแม้แต่น้อย แต่ข้าต้องทำตามคำสั่งของท่านพ่อ เจ้าสัญญาได้ไหมว่าจะรอข้าข้าสัญญาว่าจะกลับมาหาเจ้าแน่ ”
“ ได้ ข้าจะรอท่านจะรอจนกว่าท่านจะกลับมา ” ขณะที่ละครกำลังจะจบก็มีคนดูตะโกนบอกว่าจูบกันเลยดังก้องโรงยิมทำให้ทั้ง2คนยืนอึ้งอยู่กับคำพูดที่บอกว่าให้จูบกันทำให้หน้าแดงขึ้นมากะทันหัน แต่แล้วสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็ขึ้นเมื่อคินสะคว้าตัวเธอหันมาจุมพิตกับเขา เธออึ้งมากจนทำอะไรไม่ถูก แต่ว่าเรียวปากของเขาอุ่นอ่อนนุ่มราวกับสำลีมันทำให้ในหัวของเธอว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออกรู้แต่เพียงความรู้สึกแปลกๆที่ทำให้เธอเคลิ้มได้ และแล้วริมฝีปากของทั้งคู่ก็ค่อยๆแยกออกจากกันช้าๆราวกับว่าไม่อยากจะหลุดออกมาจากช่วงเวลานี้เลย
“ เอาล่ะครับ การแสดงของเราก็ได้จบเพียงเท่านี้ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามจนจบ ” ด้านหลังฉากเคียวโกะได้อยู่กับคินสะกัน 2 ต่อ 2 “ นี่จูบเมื่อครู่นี้ .... ” “ นั้นน่ะฉันตั้งใจที่จะจูบเธออยู่ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ” เขาตอบโดยที่ไม่ทันฟังเธอพูดให้จบ
“ แล้วทุกคนก็รู้หมดน่ะสิ ” เธอตอบอย่างอายๆ “ รู้หมดก็ดีสิจะได้รู้ว่าเราเป็นคู่รักกัน แล้วห้ามใครเข้ามายุ่งกับเธอด้วย ”
เธอรู้แล้วล่ะว่าการที่เขาทำไปแบบนั้นก็เพราะอยากประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเราเป็นคู่รักกันและก็เพราะหวงด้วย
“ นี่ ... หวงฉันหรือว่าอยากให้คนอื่นแค่รู้ว่าเราคบกันแน่ TvT ” เธอพูดแซวคินสะเล่นๆแต่ปรากฏว่าเขาเป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ ดูจากหน้าที่แดงยังกับเป็นไข้ “ คินสะเนี่ยน่ารักจังเลยนะ >v< ” “ ใครน่ารักผู้ชายน่ารักมีที่ไหนกัน ”
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ผ่านพ้นมาฉันเริ่มจะพอเข้าใจแล้วว่าโชคชะตาของฉันนั้น ฉันเองก็ไม่สามารถที่จะกำหนดมันได้ การที่เธอนั้นเป็นธิดาของเทพรัตติกาล และได้ถูกครอบครัวบนโลกมนุษย์นั้นเลี้ยงไว้จนถึงทุกวันนี้และได้พบกับคินสะ ชายที่เธอได้ฝากชีวิตไว้และรักจนหมดหัวใจ นี่อาจจะเป็นโชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้วก็เป็นได้
“ แล้วคุณล่ะค่ะเคยคิดไหมว่าชีวิตของคุณที่ดำเนินไปในทุกวันนี้นั้นอาจเป็นเพราะโชคชะตากำหนดให้เป็นแบบนี้ก็ได้ !!! ” “ โชคชะตาอาจกำลังเล่นตลกกับคุณอยู่ก็ได้ !!! ”
ความคิดเห็น