รักนี้โชคชะตามิอาจกั้น

ลำดับตอนที่ #7 : มันเกิดอะไรขึ้เนี่ยยยย!!!!!!

“   อิซึมิ .... คือว่าข้า ระ...ระ รัก   ”

“   เอ้า !  คัต  เคียวโกะจ๊ะ ฉันบอกกี่ครั้งกี่หนแล้ว ว่าให้เธอเล่นให้เป็นธรรมชาติ    ”    เสียงผู้กำกับเตือนเธอนับครั้งไม่ถ้วนกับฉากบอกรักของคู่พระนาง  ที่เธอมักจะตะกุกตะกะทุกครั้งที่เล่น

“   นี่ เคียวโกะเธอเคยชอบใครบ้างรึเปล่า คำบอกรักของเธอมันไม่มีชีวิตชีวาเลย เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ก็แล้วกัน   ”

แล้วทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการแสดงละครก็ต่างพากันออกจากห้องเหลือแต่เคียวโกะที่ยังอยู่ซ้อมต่อ

“   ซ้อมยังไม่ได้อีกเหรอ  ”   เสียงชายคนหนึ่งทักขึ้นมา

“   คินสะเอง  จริงสิมาดูฉันซ้อมบทตรงนี้หน่อยสิ   ”

“   เธอยังไม่เคยมีความรัก ?   การเล่นบทแบบนี้มันต้องอาศัยอารมณ์เข้าช่วยเวลาที่รักใครสักคนและอยากจะบอกความในใจนั้นออกมา   ”   คำพูดของคินสะนั้นจี้ใจดำเธอมากเหลือเกินเพราะตลอดมาเธอไม่เคยชอบใครจริงๆสักทีหรือไม่เคยมีความรักก็ว่าได้

“   ....  เอางี้ไหม  เรามาคบกันให้เธอได้รู้ว่าความรักนั้นเป็นยังไง ถึงแม้ว่าตามความเป็นจริงแล้วฉันกับเธอจะไม่สามารถคบกันได้ก็ตาม   ”   คำพูดของเขาทำให้เอนั้นรู้สึกปวดใจที่ความเป็นจริงนั้นฐานะของเธอกับเขาไม่สามารถคบกันได้ก็ตาม

“   จริงหรือฉันคบกับคินสะได้จริงเหรอ  เธอไม่พูดเล่นนะ  ”   แต่ถึงเป็นเพียงแค่การแสดงละครก็ตามขอได้แค่รู้จักเขามากขึ้นก็พอแล้ว   ในใจของเธอนั้นคดอย่างนั้น   หรือว่าเธออาจจะรักเขาก็เป็นได้  

“   จิตสังหาร ... ระวังตัวด้วยล่ะ   ”   เขาพูดขึ้นมาราวกับว่ารู้สึกถึงอะไรบางอย่างใกล้ๆที่นี่

“   อะไรงั้นเหรอ  มีอะไรอยู่ตรงนั้นรึไง   ”   เธอพูดขึ้นมาพร้อมกับทอดสายตาไปที่ประตูห้อง    คินสะเอาตัวมาบังร่างเคียวโกะเอาไว้     “   เจ้าเป็นใคร   ต้องการอะไร   ”    คินสะพูดขึ้นมา    และในขณะนั้นเองก็มีเสียงผู้หญิงหัวเราะขึ้นมา

“   ฮิ  ฮิ  ฮิ  ฮิ  รู้ตัวแล้วสินะสมแล้วที่องค์รักษ์ของเทพรัตติกาลเทพที่เป็นมือขวาของจักรพรรดิเทพ   ”   เจ้าของเสียงเดินออกมาจากหลังประตู       ใช่แล้วคนๆนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นสาวสวยดาวของโรงเรียนนั้นเองแล้วทำไมเธอถึงรู้ว่าคินสะเป็นองค์รักษ์ล่ะ

“   เธอ !! เป็นธิดาของเทพรัตติกาลใช่ไหม  ดีเลยฉันจะจับเธอไปขังไว้ซัก 3 – 4 อาทิตย์ ให้พ่อเธอร้อนรนเล่นดีมั้ย  แล้วฉันจะได้ครองตำแหน่งของพ่อเธอ   ฮ่า  ฮ่า  ฮ่า  ”     “   พูดมาไปแล้วนะข้าไม่ยอมให้เจ้าจับตัวนางไปหรอก   ”   คินสะพูดขึ้นพร้อมกับเรียกดาบประจำกายออกมา    “   อย่างเจ้าจะชนะข้ายังเร็วไป 10 ปี   ” พร้อมกับปะทะฝีมือการสู้รบกันอย่างรุนแรง

“    O0O …. นี่มันอะไรเนี่ยดาวโรงเรียนทำไมกลายเป็นนางมารไปได้ล่ะเนี่ยฉันงงไปหมดแล้ว  ”   เธออยากจะโกนออกมาดังๆ

“    เคียวโกะ !!  หลบเร็ว  ”   คินสะตะโกนบอกเคียวโกะให้ระวังลูกหลง  แต่เธอไม่ทันได้ฟังมัวแต่ตะลึงกับเหตุการณ์ครั้งนี้จนคินสะต้องเอาตัวเข้ามาบังไว้    “   คินสะ !!!!!  ”  เธอตะโกนออกมาไม่นึกว่าเขาจะเอาตัวมาบังไว้  ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ครั้งนี้     ในขณะที่เขากำลังลุกขึ้นมาสู้ต่อ ศัตรูได้ฉวยโอกาสนี้ทำร้ายคินสะแต่ว่า ....

“    พัดวายุ !!!!!!!   ”   ใช่แล้วเสียงพูดพร้อมกับพลังเหนือธรรมของสาวสวยที่ชื่อ  คางุระได้ช่วยปัดพลังที่ปล่อยออกมาจาก

ตัวนางปีศาจ    “   เป็นอะไรมากหรือเปล่าทั้ง 2 คน   ”   คางุระถามด้วยความเป็นห่วง

“   ไม่เป็นไร  แต่ว่าคินสะเขา  õ_õ  ”      “   เธอไปหลบอยู่ตรงนั้นกับคินสะก่อนไป!  ”   เพิ่งเคยเห็นริวที่ดูจริงจังแบบนี้และไม่ดูเหมือนเด็กที่เอาแต่ใจ   เคียวโกะจึงทำตามที่ริวบอกและพาคินสะไปหลบตรงที่ปลอดภัย

“   นี่  ทุกคนข้างนอกมีไอชั่วร้ายเต็มไปหมดจะทำไงดีล่ะ   ”   โซระเทพดนตรีได้พูดขึ้น

“   คางะ   ริว   โซระ    โซมะ   ไปข้างนอก  จัดการกับพวกที่อยู่ข้างนอกให้หมด   โซระเจ้าจงใช้ดนตรีของเจ้าทำให้คนในโรงเรียนหลับให้หมด  !!!    ”   อินุโอะ  เทพจิ้งจอก 9 หางได้ออกคำสั่งกับสมาชิกกลุ่ม

                และทุกคนก็ทำตามคำสั่งของผู้เป็นหัวหน้าทีม   และรีบไปปฏิบัติตามคำสั่งเพื่อองค์หญิงและทุกคนที่อยู่ในโรงเรียนนี้

“   นางปีศาจร้ายเจ้าไม่สามารถที่จะเอาตัวพระธิดาไปได้หรอกพวกข้าไม่มีวันที่ให้เจ้าทำอย่างนั้นได้   ”   อินุโอะพูดขึ้น

“   ถ้าทำได้ก็เอาเลยข้าไม่ออมมือให้เจ้าหรอกนะ  ”   และได้เริ่มการต่อสู่อย่ารุนแรงกว่าเดิมเพราะการต่อสู่ครั้งนี้มันเกี่ยวเนื่องกับชีวิตขององค์หญิงและจักพรรค์เทพด้วย
.............................................................................................................................................................................................................
@JeWon@
อ่ะใกล้แล้วล่ะทุกคน    อยาดอ่านต่อก็เม้นท์ด้วยๆนะ>o<