รักนี้โชคชะตามิอาจกั้น

ลำดับตอนที่ #6 : กรี๊สสสสส!ทามมายให้เล่นแบบนี้

“   เอาน่ะถือซะว่ามันเป็นหน้าที่ของพวกเราก็แล้วกัน   ”   คางุระเทพวายุได้พูดแก้ตัว

“   แต่โรงเรียนฉันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่  จะเสียเวลาคุณเปล่าๆนะค่ะ   ”    เธอพูดด้วยวาจาสุภาพเมื่อเธอได้พูดกับเพศเดียวกัน

“   แหม  ทีพูดกับผู้หญิงด้วยกันทำสุภาพเชียว  -o-   ”   ริว  เทพมังกรพูดขึ้น

“   เชิญครับองค์หญิง ^v^    ”   คางะ  เทพธรณีเชิญให้ขึ้นรถ เพราะรู้ว่าเคียวโกะนั้นไม่ปฏิเสธแน่

“   ก็ได้เห็นว่าสายหรอกนะ vov   ”    เธอนั่งรถvanสุดหรูคนนี้ได้สักพักก็ถึงโรงเรียนของเธอ

“   เอาล่ะถึงแล้วโรงเรียนของเธอ  ^v^  ”   คางะพูดขึ้นพวกเดินลงมาจากที่นั่งคนขับมาเปิดประตูรถให้

“   ขอบคุณค่ะ   >v<  ”   เธอยิ้มขอบคุณที่พวกเขามาส่งเธอถึงหน้าโรงเรียนแต่หารู้รึไม่ว่ารอยยิ้มของเธอนั้นมันทำให้ใครบางคนหน้าแดงไปถึงหู

“   สงสัยเราอาจจะได้คู่รักใหม่แล้วล่ะ  ToT   ”    มายุเทพแห่งการมองเห็นได้พูดขึ้นมาลอยๆแต่มันทำให้ใครบางคนยิ่งหน้าแดง

“    อะไรของเจ้า ! ข้าเป็นทหารองค์รักษ์นะไม่สามารถที่จะไปชอบพอกับองค์หญิงสูงศักดิ์ได้หรอก    OoO  ”

“    ข้าบอกแล้วเหรอคนที่ข้าเอ่ยถึงเป็นเจ้าน่ะ   ToT   ”   คำพูดของมายุได้ทำให้ทุกคนที่ยืนฟังหัวเราะไปกับท่าทางของเทพอัคคีที่ทำตัวร้อนรนเกินเหตุ     แต่เธอก็น่ารักตามแบบฉบับของเธอ    ก็ไม่แปลกที่ชายใดที่เห็นแล้วต้องหลงเสน่ห์ของเธอเพราะเธองดงามดั่งนางสวรรค์        ในขณะที่เคียวโกะเดินไปในโรงเรียนเธอเจอหน้ามิยาบิเพื่อนสุดเลิฟของเธอยืนรอเธออยู่เธอรู้ดีว่าเธอจะต้องเจออะไรที่เวลาเธอผิดนัดกับเพื่อนสุดเลิฟของเธอ

“   เธอไปไหนมาฉันรอเธอตั้งนานรู้ไหมเธอหายไปตั้งหลายชั่วโมงงานก็ยังไม่เสร็จ ....ฉอดๆๆๆๆๆ   ” 
.............................................................................................................................................................................................................. 

                วันนั้นเธอโดนมิยาบิเพื่อนของเธอเทศน์ทั้งวันแต่เธอก็ยังทนทำงานต่อ   วันต่อมาเธอตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปโรงเรียนแต่เธอก็มีความรู้สึกว่าวันนี้จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นที่โรงเรียนแน่   พอถึงโรงเรียนเธอก็ประหลาดใจเมื่อนักเรียนเกือบทั้งโรงเรียนมุงดูอะไรกันอยู่เป็นกลุ่มใหญ่      “   นี่ๆๆ มีอะไรกันเหรอ ??   ”    เธอถามคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น   “   เธอไม่รู้เหรอวันนี้มีเด็กใหม่ย้ายมาเยอะเลย  ov<  ”   “   ใช่ย้ายมาตั้ง 8 คนเลยเป็นประวัติการณ์เลยนะที่โรงเรียนเรารับนักเรียนใหม่มากขนาดนี้   ^V^   ”

เดี๋ยวๆเมื่อกี๊นี้เธอบอกว่า 8 คนเหรอ แล้วหน้าตาเป็นไงหวังว่าคงไม่ใช่พวกนั้นหรอกนะ    เธอจึงตัดสินใจที่จะถาม

“   นี่  แล้ว 8 คนนั้นหน้าตาเป็นไง   มีคนตัวเล็กๆๆ น่ารักและดุเอาแต่ใจบ้างไหม  ???  ”  

“   มีสิ   เด็กผู้ชายน่ารักน่ากอด  แต่ดูท่าทางเอาแต่ใจเนอะเธอ  ovo   ”   ทันทีที่เขาพูดจบเคียวโกะตัดสินใจที่จะฝ่าฝูงชนเข้าไปเพื่อจะได้เห็นหน้าของ  ทั้ง 8 คนว่าใช่พวกนั้นหรือเปล่า

“   ไง ! เคียวโกะ  เราได้เจอกันอีกแล้วนะ  ”   เด็กชายตัวเล็กได้พูดขึ้น     “  เทพมังกร !!!!!!!!OoO  เอ้ยไม่ใช่สิ   ริวคุง  มาได้ไงเนี่ยเป็นเวรเป็นกรรมอะไรนี่  ที่เจอเด็กนี่อีก  >0<  ”    เธอรู้สึกเสียใจและดีใจที่ได้เจอพวกเค้าอีกโดยเฉพาะการที่ได้เจอกับ คินสะ“   สวัสดีครับคุณเคียวโกะ  ”     คินสะพูดขึ้น   “   เช่นกันค่ะ   ovo  ”   เธอหน้าแดงขึ้นมากะทันหัน  แต่เขาก็หน้าตาดีมากก็ว่าได้วันนี้เขายอมผมเป็นสีดำสนิทเพื่อมาโรงเรียน ดูแล้วก็ยิ่งดูลึกลับมาก อีกทั้งหน้าตา  และดวงตาที่คมเข้มของเขาก็ไม่แปลกที่ผู้หญิงเห็นแล้วจะหลงใหล     “   ว่าแต่เธอรู้จักกลุ่มหนุ่มหล่อสาวงามพวกนี้ด้วยเหรอ   ”   สาวสาวที่สุดในโรงเรียนได้พูดขึ้นเหมือนอิจฉาเธอที่ดูเหมือนจะรู้จักคนพวกนี้ดี  แต่วันนี้เธอดูแปลกไปจากทุกที ปกติแล้วเธอเป็นคนสวยเรียบร้อย แต่วันนี้เธอดูเหมือนสาวทั่วไปที่พอเห็นใครเด่นเกินหน้าเกินตาแล้วเกิดความอิจฉา  

“   นี่เคียวโกะจังเธอคนนั้นดูเหมือนมีจิตสังหารอยู่ระวังตัวด้วยนะ   ”   มายุ  เทพการมองเห็นได้กระซิบข้างหูเธอ  “  กริ๊ง  ~ ง  ”กริ่งเรียกเข้าห้องเรียนได้ดังขึ้นทำให้พวกที่รวมตัวกันก็ได้สลายตัวกันไปเรียน   ส่วนพวกคินสะก็แยกย้ายกันไปเรียนห้องเรียนของตนเองแต่คินสะกับโซระเรียนห้องเดียวกับเคียวโกะพอเคียวโกะรู้ว่าคินสะเรียนอยู่ห้องเดียวกัน  เธอเริ่มหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย

แต่เธอก็เก็บอาการไว้ไม่ให้ใครได้รู้           นานวันเข้าเธอก็มีความรู้สึกว่าเธอนั้นหลงรักคินสะเข้ารึเปล่านะแต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องนี้นักเพราะว่างานวัฒนธรรมก็ใกล้เข้ามาแล้วเธอต้องรีบทำชุดให้เสร็จและต้องซ้อมบทละครของเธอที่เธอยังทำได้ไม่เป็นธรรมชาติ