คุณชายน้อยร้อยคู่ (ReWrite) (จบ)

ประกาศ!!!

 นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ชื่อตัวละครในเรื่องก็ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งสมมุติ หากไปซ้ำกับชื่อใครก็ขอให้รู้ไว้ว่าผู้แต่งไม่มีเจตนาในการลบหลู่แต่อย่างใด และอย่างที่บอกว่าแต่งขึ้นมาตามจินตนาการดังนั้นเรื่องราวเกี่ยวกับกลุ่มคนหรือประวัติศาสตร์ก็เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาด้วยเช่นกัน ไม่มีการอ้างอิงประวัติศาสตร์หรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง ที่สำคัญที่สุด นิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย Boy Love หรือ Yaoi หรือ ชายรักชาย ผู้ที่ไม่ชอบอ่านแนวนี้กดปิดไปได้เลยนะคะ

อันนามว่ามู่จื่อเฉิงใครได้ยินเป็นต้องร้องโอ้ ไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นบุตรชายคนเล็กของตระกูลอันดับหนึ่ง ไม่ใช่เพราะว่าเขามีบิดาเป็นนักรักผู้ยิ่งใหญ่ และก็ไม่ใช่เพราะว่าฝีมือในการหมักบ่มสุราอันเลื่องลือ ถึงทั้งหมดที่ว่ามานั้นล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องจริง แต่มู่จื่อเฉิงกลับโด่งดังยิ่งกว่าในเรื่อง ‘บุรุษกินเมีย!’ ทั้งที่รูปงาม นิสัยดี และร่ำรวยสุด ๆ แต่กลับไม่มีสตรีนางใดอยู่ร่วมเรียงเคียงหมอนได้เกินสามเดือน ทุกนางเมื่อแต่งกับเขาต่างก็ต้องมีอันเป็นไป หากไม่ตายก็เจ็บหนัก เช่นนี้จะไม่ให้บุรุษนักรักอย่างเขาร้าวระทมใจได้อย่างไร!

หยางอี้เป็นเด็กผู้ชายที่ตัวโตกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันมาตลอด เขาเติบโตขึ้นในสำนักเต๋าเล็ก ๆ ในเมืองหลวง ร่ำเรียนเขียนอ่านอยู่ถึงสิบปี เมื่อโตขึ้นจึงร่ำลาอาจารย์ออกเดินทางลงใต้เพื่อตามหาน้องสาวที่บิดามารดาผู้ล่วงลับขายให้กับพ่อค้าทางใต้ อนิจจาเงินที่เก็บหอมรอมริบมาก็หมดลง ดังนั้นเมื่อเห็นประกาศแผ่นใหญ่ของตระกูลมู่แปะหราอยู่หน้าประตูเมืองฉู่ ข้อความในนั้นเขียนว่าต้องการหาภรรยาชายให้กับคุณชายน้อยของตระกูลพร้อมค่าตอบแทนอย่างงาม เขาจึงเดินเข้าไปสมัครอย่างไม่ลังเลโดยไม่คาดคิดเลยว่าคุณชายน้อยตระกูลมู่ผู้นั้นจะนำทั้งความสับสนอลหม่านและความวุ่นวายระดับที่ใครก็ไม่คาดคิดมาให้ นี่ยังไม่นับเรื่องที่ทำให้หัวใจเขาคันยุบยิบอีกเรื่อง!

“แม่นางบ้านใดกันตัวโตเช่นข้า” หยางอี้กล่าวกลั้วหัวเราะ

“ท่านแต่งให้ข้าก็ย่อมเป็นแม่นางบ้านข้าแน่อยู่แล้ว!” มู่จื่อเฉิงหัวเราะคิกคักก่อนจะสะอึกออกมาคำหนึ่ง กลิ่นสุราฟุ้งใส่หน้าแม่นางผู้นั้นเต็ม ๆ