คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เพื่อน[TaeTen]ตอนที่5 end.
“ฮึ นายับโยอำลับันอยู่..ใ่ไหม.ฮือออ.”
สุท้ายผม็ถามำถามบ้าๆนั้นออไป
และอนนี้ผมลั้นวามรู้สึอผมเอาไว้ไม่ไ้ริๆ น้ำาอผมมันไหลไม่หลุ
หัวใอผมมันเ็บมาเลยนะอนนี้
“......” แทยไม่อบแ่ลับอผมไว้แน่น
“ฮึ นายำลับับโยอริๆใ่ไหม นายทั้สอบันใ่ไหม
นายทั้สอนรัันใ่ไหม ฮือออ” พูพลาเอามือทุบเ้าที่ออแทย
“ทำไมถามแบบนี้เนล์” แทยอเนล์แน่นึ้นพลาเอามือลูบผม
“ันะไ้ถอย....ถ้านายบับโยอริันะยอมถอยออมา”
“นายไม่ิะรั้ันไว้หน่อยเหรอเนล์ นายยอมปล่อยันไปริๆเหรอเนล์”
แทยลายอาเนล์
“ใ่...ันะถอยออมา ันรันายนะแทย ันรันายมา
และัน็รัโยอมาเหมือนัน โยอเป็นเพื่อนรัอัน ันรัพวนายสอนมาทัู้่ ันยอมแทย ันยอมที่ะทำทุอย่าให้นที่ันรัมีวามสุ....ถ้านายัสินใบับโยอ
ัน็ยิน..ี้วยนะอีแทย” ผมพูพร้อมยิ้มบาส่ไปให้แทย “ถ้านายไม่มีอะไรแล้ว
ันอัว่อนนะ ันะไปเ้าเรียนนะ”
ผมพูพร้อมเินออไปแ่แทย็บแนผมไว้อีรั้
“เี๋ยวสิเนล์....นายยัไม่ไ้ฟัำอบเรื่อโยอาันเลยนะ”
ผมหยุะัไปับประโยที่แทยไ้พูออมา ะให้ฟัำอบอะไรอี
ในเมื่อทุอย่ามัน็เือบะัเนนานี้แล้วนะ “ันไม่ไ้บับโยอ”
แทยพูพร้อม้อมอมาที่หน้าอผม
“..........”
“ันไม่ไ้บับโยอนะเนล์”
“แล้ว...ที่อัพรูปเหมือนัน ไปเที่ยวไปิน้าว้วยันมันืออะไรเหรอ”
ผมมอหน้าแทยลับ
“หึ มันือแผนนะ ” แทยหัวเราะออมาอย่าภูมิใ-__-
“แผน?”
“วันนั้นวันที่ันเลิับแฟนเ่า ันเสียใมานะ ันเลยปรึษาโยอ โยอปลอบันและ็อยเล่าเรื่อลๆอนายให้ันฟั
แถมยัพูถึเรื่อที่นายอบันมา อนแรัน็เยๆนะ นายมันเหมือนเ็บ๊อนะ แ่พอลอูไปูมาเอนายทุวัน
นาย็น่ารัี บ่อยรั้ที่ันเมินนายไม่สนใ แ่นาย็ะเ้ามาหาัน่อน
ัน็รู้สึีนะเนล์ วันไหนที่ไม่เห็นนายันรู้สึเหมือนวามสุอันมันหายไปนะ
แ่ัน็ยัไม่แน่ใว่าันรันายและนายรัันริๆใ่ไหม โยอเลยิแผนนี้ึ้นมา
อนแรันิว่านายะมาถามันั้แ่ันโพสรูป ันนั่รออบนายเลยนะ
แ่เปล่าเลยนายไม่อบ แถมยัทำเหมือนไม่มีไรเิึ้นอี ันเลยเล่นไปเรื่อยๆ นแฮยอนมันทนไม่ไหวนะ
ัน็ทนไม่ไหวเหมือนันันเลยมาบอนายในสุ
ันรู้แล้วนะเนล์วว่าันรันายมาแล้วนาย็รัันมาเหมือนันถึยอมปล่อยให้ันทำแบบนั้น
นายเป็นนีมานะเนล์....ันรันายนะเนล์” แทยพูพร้อม้อาผม
“.....” ไ้ฟัแบบนั้นแล้วผมพูอะไรไม่ออริๆรับ
แทย...รัผมริๆเหรอ แทยรัผม้วยเหรอ ฮือออ
“อย่าร้อิ ร้อแล้วโรี้เหล่เลยรู้ป่ะ”
ไม่พูเปล่ายัเอามือมาเ็น้ำาที่แ้มให้
“ไม่...ันไม่ไ้ี้เหล่ัหน่อย” ผมพูออไปพร้อมยู่ปา
“ฮ่าๆโอเไม่ี้เหล่็ไ้ ั้น.......นน่ารัรับ....”
“.......”
“เป็นแฟนันไหม? เรามาบันไหมรับ” แทยพูพร้อม้อา
ฮือออ ผมไ้ยินไม่ผิใ่ไหม แทยอผมเป็นแฟนผมวรอบเาว่ายัไี
ปิเสธีไหม อ๊า ิพลวรทำเยี่ยไรี
“อือ...เป็น..เป็นแฟนัน” ไม่พูเปล่าผมบหน้าลับออแทย ฮือออ
นมันเินนิรับะให้้อาลับไ้ยัไ
หลัานั้นเราสอน(?)หมายถึผมับแทยนะ ึึ
็เินลับเ้าไปไหนห้อเรียน
แ่ระหว่าทา็เอับโยอที่ำลัเินออมาาห้อน้ำ “โยอเพื่อนรั
ัน้ออบุแสัหน่อยแล้ว ึึ” ผมเินเ้าไประาแนโยอเพื่อนให้หยุเิน
“โยอ!”
“หะหื้ม” โยอสะุ้เฮือเมื่อไ้ยินเสียผม
“ไม่มีอะไระบอันเหรอ! เราสอนเป็นเพื่อนันนะ ทำไมนาย้อปิบััน!!”
ผมะอโยอเสียั อร๊าย เล่นให่สุอะิพล
“ันอโทษนะ...”โยอทำหน้าเศร้า
“ันไม่รับำอโทษานาย! แ่ันะอบุนายแทน ึึ ”
ผมเปลี่ยนาระาแนเป็นอโยอแน่น
“โยออ่า อนแรันิว่านายะบับแทยริๆะอี
ันลัวมาเลยรู้ไหม ึึ แ่ัน็อบุนายนะที่ทำเพื่อัน
อบุที่เป็นพ่อสือให้ันลเอยับแทย อบุมาๆริๆนะ ”
“ไม่้ออบุหรอนะ นายือเพื่อนรัันนะเนล์ ันยอมทำทุอย่าให้เพื่อนันมีวามสุ
ันไม่ทำให้เพื่อนเสียใหรอนะ ันไม่อบมีวามสุบนวามทุ์อเพื่อนหรอนะ
ันรู้ว่าอะไรวรอะไรไม่วร ยิ่เรื่อแบบนั้นันไม่ทำหรอ ันรันายมานะเนล์ เพื่อนรัอัน”
“ฮืออ ึ้อะโยอ ั้นเย็นนี้เราไปิน้าวันไหม วนแฮยอนไป้วย
แทยเลี้ย” ผมพูพร้อมมอไปที่แทยที่อนนี้ยืน้อหน้าผมนิ่
“อะไรใรบอ ใรเลี้ย ยัไม่พูเหอะ” แทยพูเสียั
“เอ้า ทำไมทำแบบนี้ละที่รั นี่แฟนนะ ละนั้น็เพื่อนแฟนที่่วยให้ที่รัไ้ลเอยับเ้านะรับ ที่รั้อเลี้ยสิรับถึะถู” ผมพูพร้อมยู่ปา “ไปันโยอเ้าห้อเรียนันถอะ” ผมเินออับโยอเินเ้าห้อเรียนโยมีแทยยืนอยู่้าหลั
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
“ืนนี้้อโนลโทษนะรับที่รั หึหึ”
END
_________________________________________________________
บแล้ว ฮือออ มันูสั้นๆเนอะอนบ ฮือออ ่วนี้ป่วยนะ เลยิไม่่อยออ ฮืออ
ส่วนอโยอับแฮยอนะเ้าใันไหม....รอิามเนอะ
ฝาิามเรื่ออ่อไป้วยนะะ ถ้าผิพลาประารใ็ออภัยมา ที่นี้้วยนะะ
ความคิดเห็น