คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #0 : คำเชิญจากพระเจ้า
ตอนแรกแทบไม่เกี่ยวกับดาบพิฆาตอสูรเลยนะครับสามารถข้ามได้เลย
‘อ่า…..ช่วงเวลาที่ใกล้ตายเป็นแบบนี้เองหรอเนี้ย ทั้งหนาว ทั้งมืด เสียงอะไรก็ไม่ได้ยินเลย… ถึงจะยังมองเห็นอยู่นิดๆก็เถอะแต่ภาพเบลอชะมัด… ยังไม่อยากตายเลยแหะ…'
ชายหนุ่มได้คิดในใจพร้อมมองไปยังใบหน้าที่ไร้หน้ากากของคนที่เปรียบเหมือนน้องชายของเขาที่กำลังก่อนร่างโชกเลือดของเขาแล้วร้องไห้อยู่
'อ่า…… รีบๆหลับตาแล้วนอนฝันดีดีกว่า ฮ่า…ฮ่า..ฮ่า…’
แล้วภาพรอบตัวเริ่มมืดมัวและดับลง
.
."ฉันยังไม่ตายอีกหรอ…..ทำไมยังรู้สึกตัวอีกล่ะ"
“ใช่เจ้ายังไม่ตาย” เสียงทุ้มใหญ่ได้ดังขึ้น
ทันไดนั้นยูก็ได้รีบลุกขึ้นและมองไปรอบๆตัวเองอย่างสับสน
“ห่ะเกิดอะไรขึ้นทำไมฉันยังไม่ตาย”
ทันใดนั้นก็ได้มีร่างของชายแก่ตัวสูงร่างบึกบึนได้ปรากฏตรงหน้าเขา แสงสีขาวรอบๆตัวชายแก่นั้นสว่างจนเข้าไม่เห็นอะไรที่จะระบุใบหน้าของชายแก่ได้เลย
“เจ้ามี2ทางเลือก 1.คือฟังคำขอของข้าและไปทำตามคำขอของข้า และ 2.ตายไปและไปชดในใช้สิ่งที่เจ้าได้ทำมาตลอดชีวิต ” ชายแก่ได้พูดขึ้นพร้อมหันไปทางที่เขานั้นตกใจอยู่
“ท่านช่วยอธิบายอะไรต่างๆให้ข้าก่อนสิว่าทำไมข้ายังไม่ตาย” ยูได้พูดขึ้นพลางมองชายแก่อย่างระแวงและสงสัยและตกใจที่ตัวเองพูดสุภาพกับชายแก่ที่พึ่งเคยเจอ
“ข้าก็นึกว่าพวกเจ้าจะเข้าใจได้ง่ายซะอีกนะ… งั้นข้าขอแนะนำตัวข้าคือ โอยาจิ เป็นเทพท่าหากเอาตามที่พวกเจ้าเรียกล่ะนะ”
ยูที่ได้ยินอย่างนั้นก็เข้าใจกับอะไรแล้วว่าทำไมเขายังไม่ตายแม้จะเป็นเรื่องยากที่จะทำความเข้าใจแต่ก็ถามกลับพระเจ้าถึงรายละเอียดข้อ 1. จากข้อเสนอของพระเจ้า
“แล้วข้อ 1. ของท่านจะให้ทำอะไรล่ะ”เขาพูดแล้วหันไปมองหน้าพระเจ้าที่แสงส่างสีขาวค่อยๆลดลงจนเห็นใบหน้าที่ชัดเจน ลักษณะที่เขาเห็นนั้นคือชายแก่เคราสีขาวยาวถึงอกผมสีขาวก็ยาวเหมือนผู้หญิงแต่ดูหน้าเกรงขามเพราะร่างกายนั้นดูเหมือนกับชายหนุ่มวัย 20-30 ปี ที่มีกล้ามบึกบึนและแล้วคนที่อ้างตัวว่าเป็นพระเจ้าก็ได้เอ่ยขึ้น
“ข้าอยากให้เจ้าไปเกิดอีกโลกหนึ่งเพื่อช่วยเหลือคนของโลกนั้นหน่อย”
“นี้มันเหมือนพล็อตมังงะแนวต่างโลกเลยนิท่าน”เขาได้ยิ้มแบบกวนประสาทเหมือนเดิมและตกใจอีกครั้งเพราะตัวเองพูดสุภาพออกมาอีกแล้วทั้งๆที่ปกตินั้นเขามักจะพูดถากถางและพูดคำหยาบบ่อยๆมีแค่คุณลุงร้านขายของชำเท่านั้นที่เข้าพูดสุภาพด้วย
พระเจ้าที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้ยิมออกมาและกล่าวว่า “เพราะว่าโลกนั้นถูกออกแบบมาให้เหมือนสิ่งที่พวกเจ้าเรียกว่ามังงะหรือนิยาย”
ยูที่ได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจนิดหน่อยที่ว่าเหล่าเทพนั้นก็อ่านสิ่งบันเทิงเหมือนมนุษย์พระเจ้าที่ได้ยินเรื่องในใจของยูนั้นก็ได้เอ่ยขึ้นมาว่า
“เจ้าเข้าใจถูกแล้วเพราะเทพหลายตนก็เบื่อเหมือนมนุษย์นั้นแหละเพราะงั้นพวกเขาก็ได้เดินทางไปเยี่ยมเทพตามจักรวาลต่างๆเพื่อหาอ่านเรื่องราวต่างๆที่ผู้คนหรือสิ่งที่ไม่ใช่คนที่อาศัยอยู่ในดาวที่เทพตนนั้นสร้างมาอ่านเพื่อคลายความเบื่อหน่ายของตัวเองและหาไอเดียเอาไว้สร้างสิ่งมีชีวิตหรือสภาพแวดล้อมภายในดาวของพวกเทพนะอย่างดาวที่ข้าจะส่งเจ้าไปมันเป็นมังงะเรื่องดาบพิฆาตอสูรเพราะเทพมือใหม่ตนที่สร้างดาวนั้นดันทำให้อสูรเก่งเกินไปจนระบบนิเวศภายในดาวเริ่มเสียหายจนอาจทำให้โลกนั้นเต็มไปด้วยอสูรก็ได้เลยมาขอให้ข้าช่วยและหวยก็ได้ตกมาอยู่ที่เจ้า ยู เดี่ยวนะนี้เจ้าไม่มีนามสกุลหรอ?” เทพโอยาจิได้เอ่ยถามเขาที่ทำหน้าเหวออยู่เพราะพึ่งรู้ว่าโลกต่างๆส่วนใหญ่อาจจะมาจากฝีมือมนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์ก็ได้เขารู้สึกเหมือนว่าเขารู้ความลับจักรวาลเลย
แปะ!!!
เสียงตบมือที่ดังลั่นของพระเจ้าได้เรียกสติของยูนั้นกลับมา
“แล้วคำตอบของเจ้าล่ะเจ้าหนู” พระเจ้าได้เอ่ยถามยูที่นั่งฟังอยู่
“ท่านถามเรื่องไหนล่ะ” ยูได้พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มขึ้นตามหน้าปกติของเขา
“เรื่องนามสกุลและเรื่องข้อเสนอของข้า” พระเจ้าเอ่ยขึ้นพร้อมเอามือกอดอกไว้
“เรื่องนามสกุลใช่ข้ามีชื่อแค่ ยู และเรื่องข้อเสนอของท่านข้าตอบตกลง!” เขาพูดขึ้นพร้อมยิ้มอย่างมั่นใจ
“เจ้าจงทำให้เหล่าเสาหลักแข็งแกร่งขึ้นข้าไม่สนวิธีการ…ขอแค่ไม่ให้ใช้วิธีเปลี่ยนเสาหลักให้เป็นอสูรนะเพราะแค่นี้อสูรก็มีจำนานเกือบจะครึ่งหนึ่งของจำนวนประชากรโลกนั้นแล้ว” พระเจ้าเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มออกมาและถามต่อว่า
“แต่เจ้าข้าจะให้เจ้าเลือกว่าจะเป็นอสูรหรือมนุษย์ธรรมดา… ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่นะยู” พระเจ้าพูดขึ้นพลางหันไปหาชายหนุ่ม
ชายหนุ่มทำหน้าตกใจเล็กน้อยและยิ้มแหยๆ ให้พระเจ้าและกล่าวออกไปว่า “ผมขอเป็นอสูรครับ”
เขาตอบออกไปแล้วยิ้มเพราะหลังจากอ่านมังงะและดูอนิเมะเรื่องนี้มานานเขาก็อยากลองเป็นอสูรเพราะหลังจากจบภารกิจแล้วเขาก็เป็นโอตาคุนี้แหละชอบดูอนิเมะอ่านมังงะเพราะมันช่วยผ่อนคลายดี
‘คนที่เคยอ่านเรื่องไยบะแล้วไม่มีความรู้สึกอยากเป็นอสูรบ้างแม้จะเป็นอารมณ์ชั่วครู่ก็ตามหายากพอๆกับถูกหวยเลย’
พระเจ้าเข้าใจในสิ่งที่เขาเลือกและเริ่มจะส่งเขาไปในโลกที่เทพมือใหม่นั้นสร้างเขาก็ได้พูดมากลับอีกว่า
“นี้ถือเป็นของขวัญสำหรับคนบาปที่นิสัยดีอย่างเจ้า…. ชีวิตที่ 2 นี้ใช้ให้คุ้มล่ะ”
“จะว่าไปนะท่านแล้วข้าที่เป็นอสูรต้องกินมนุษย์ด้วยไม่ใช่หรอ” ยูที่พึงนึกได้ก็ได้เอ่ยถามพระเจ้าพร้อมทำสีหน้าไม่ดีออกมา
พระเจ้าที่เห็นดังนั้นก็ตอบกลับมาว่า “ไม่ต้องห่วงเจ้าสามารถกินอสูรหรือนอนเพื่อเพิ่มพลังงานได้และเจ้าจะทนแสงแดดได้ดีกว่าอสูรทุกมากหน่อย”
ได้ยินแบบนั้น ยู ก็ได้เดินเข้าไปที่ประตูที่โผล่ออกมาจากความว่างเปล่าและกล่าวขอบคุณพระเจ้า
“ขอบคุณท่านมากนะครับ”
พระเจ้าที่ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มและโบกมือให้ก่อนที่ ยู จะหายเข้าไปในประตู
*************************************************************************************************
to be continued….
ความคิดเห็น