ไม่อาจ...หวนคืน

บทนำ

อึก....แค่ก แค่ก

ร่างบางทิ้งตัวฟุบลงหมอบอยู่กับพื้น นอนหอบหายใจอย่างโรยริน มือเรียวจับกุมที่หน้าอกด้วยความสั่นเทา ริมฝีปากกระอักเลือดออกเยอะจนดูน่ากลัว สายตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาจับจ้องมองตรงไปยังข้างหน้า ซึ่งมีร่างของชายผู้อันเป็นที่รักกลับน้องสาวของตนยืนดูอยู่ ทั้งสองยืนส่งยิ้มมาที่เขาด้วยความสะใจ

" จินเยว่ พี่อย่าได้โกรธหรือแค้นเคืองฉันและพี่อี้เฉินไปเลย ถ้าจะโกรธ ก็โกรธที่ตัวเองนั้นเกิดมาโง่เง่าเถิดนะ ฮ่า ฮ่า "

เจียอี พูดขึ้นมาก่อนจะก้าวเดินควงแขนอี้เฉินเข้ามาใกล้ร่างของผู้เป็นพี่ชาย เธอก้มลงนั่งก่อนจะเล่าทุกอย่างออกมาอย่างใจเย็น

" ไหนๆพี่ก็จะตายอยู่ละ น้องคนนี้ของพี่นั้นใจดีจะเล่าความจริงให้ฟังก่อนจะตายละกันนะเดิมที ฉันและพี่อี้เฉินนั้นเราทั้งสองคนรักกันมาก่อนที่พี่จะหมั้นและแต่งงานกันเสียอีก แต่เพราะพี่นั้นเก่งเรื่องบริหารการงานทำอะไรก็รุ่งเรือง พี่อี้เฉินเลยต้องจำยอมทำใจอดทนแต่งงานกับพี่ จนพี่เขามีทุกสิ่งทุกอย่างที่ใจต้องการ พวกเราจึงเห็นว่าพี่นั้นหมดผลประโยชน์แล้ว จึงวางแผนที่จะกำจัดพี่ออกไปจากชีวิตพวกเรากัน

ฮ่า ฮ่า ต้องขอบใจพี่จริงๆ พี่ฉลาดเก่งไปซะทุกอย่าง แต่ดันโง่ในเรื่องนี้ ฮ่าฮ่า พี่คิดว่าพี่อี้เฉินจะรักและภักดีกับพี่จริงๆเหรอ จินเยว่ ..."

" พอเถอะที่รัก...เรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ เดี๋ยวใครมาเห็นก่อนจะเป็นเรื่องใหญ่ "

อี้เฉินฉุดดึงคนรักของตนขึ้นมา ก่อนจะพากันหันหลังออกไป โดยไม่หันมามองเหลียวแลภรรยาในนามของตนเองเลยสักนิดเดียว

" อึก  อี้  ..... เฉิน  แค่ก "

จินเยว่ ร้องเรียกสามีของตนอย่างอ่อนแรง เขาได้แต่นอนมองทั้งสองเดินออกไปอย่างเคียดแค้น สายตาแดงก่ำคลอไปด้วยน้ำตา ฝ่ามือบางจิกกำเสื้อตรงหน้าอกด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เฮือกลมหายใจสุดท้ายก่อนจะหมดลงนั้น

... ขออ้อนวอนเถิด ผู้เป็นเจ้า ช่วยฟังคำวิงวอนของเขาเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนี้ด้วยเถิด ขอให้เขาได้มีโอกาสอีกสักครั้ง ให้เขาผู้นี้ได้กลับมาแก้ไขโชคชะตาอันแสนโหดร้ายนี้ด้วยเถิด.....

.............????????????????????????????...............