คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ~อยู่ที่ไหนเนี่ย!~
ความรู้สึก เย็นๆเปียกๆชื้นๆ นี่มันอะไรกันนะ -_-''
เหมือนกับนอนอยู่ในน้ำเลย ทำไมมันถึงได้เปียกอย่างนี้นะ
แถมยังหนักๆบนหัวอีก....อึดอัดจัง..
ใครเอาอะไรเปียกๆมาแปะบนหัวฉันเนี่ย!?
พรึ่บ!!!!! O_O ฉันใช้พละกำลังเท่าที่มีลืมตาขึ้น
ภาพที่ไม่คุ้นเคยปรากฏขึ้นเบื้องหน้า
ผนังห้องทำด้วยไม้เนื้อดี สีคลาสสิก ตัดกับหินสีดำสวย คล้ายสีนิล
เตียงที่ไม่ค่อยนุ่มเท่าไหร่นัก กับ....
หมีขาว!?!?!?!? O_o!!!
นี่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!?!? ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย!?!?
"อ้าว..ฟื้นไข้แล้วเหรอจ๊ะ" ^o^ เสียงผู้หญิงหวานๆพูดขึ้น แล้วเดินเข้ามา
"ขอบใจมากจ๊ะ รินริน" แล้วเธอก็หันไปพูดกับหมีขาว
OoO โอ้โหวววว มีชื่อซะด้วยยยย
แล้วเจ้าหมีขาวอ้วนปุ้มปุ้ยก็เดินออกไป
เดินสองขาเนี่ยนะ!!! OoO
ก่อนที่ฉันจะงง เป็นไก่ตาแตกมากกว่านี้
ผู้หญิงคนนั้นก็หยิบผ้าเปียกๆ
ที่ทำให้ฉันรุ้สึกอึดอัดเมื่อครู่ออก
แล้วแตะที่หัวฉัน
"...." ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไป ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรนี่นา
ฉันไม่ใช่คนขวางโลกนะ
แต่เขาก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันน่ะฟื้นไข้แล้ว
แล้วจะถามอีกทำไมจริงมั้ย? =_='' อักตัญญูรึปล่าวนะฉัน?
จะว่าไป น้าผู้หญิงคนนี้หน้าตาดีใช่ได้เลยนะเนี่ย
ผิวขาวเนียนใส ไร้สิว แก้มแดงอมชมพูดูสุขภาพดี
ผมสีชมพูอ่อน แลดูอ่อนโยน เมื่อมองคู่กับ
ดวงตาคู่สวยสีเขียวมรกตนั่น
"แม่ครับ!!เธอฟื้นแล้วเหรอ?" เสียงนุ่มๆของชายหนุ่มดังขึ้น
ร่างสูง ผมซอยสีทองคำขาว ผิวเนียนละเอียด
หน้าใสไร้สิว พร้อมรอยยิ้มที่ดูอ่อยโยน
แถมยัง ดวงตาสีเขียวมรกตเหมือนกันด้วย
นี่ถ้า ไม่ใส่แว่นคงจะหล่อน่าดูเลย O_O
"จ๊ะ ตัวเย็นขึ้นมากแล้ว มาคุยกับน้องเขาไว้สิลูก"
คุณน้าสาวหันไปพูดกับลูกตัวเอง
ก่อนจะหันมาทางฉันแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า
"นี่ลูกชายน้าเองจ๊ะ..เขาพาหนูออกมาจากป่าเมื่อวานน่ะจ่ะ"
แล้วคุณน้าก็เดินออกไป ทิ้งฉันไว้กับผู้ชายสองต่อสองเนี่ยนะ!!!
แถมในสภาพที่ฉันนอนอยู่อย่างนี้!!
โฮวว ม่ายยย แล้วสาวน้อยน่ารักอย่างฉันจะรอดมั้ยเนี่ย!!? T^T
"ผม ยอนด์ ไซเรน แล้วเธอล่ะ?" ^^
พี่ชายร่างสูงไม่พูดปล่าว เขาค่อยๆ
นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเตียงที่ฉันนอนอยู่
>//< ไม่นะ ฉันไม่ชอบเลย ที่จะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้
ไม่ชอบเลยจริงๆ เห็นอย่างนี้ก็เถอะฉันขี้อายนะจะบอกให้
"..." ฉันยังคงไม่ตอบอะไรเหมือนเดิม =_=''
เอ่อคือ.. ฉันไม่มีเสียงอ่ะ แต่ฉันจะไม่พยายามพูดหรอกนะ
คือแบบว่า ถ้าการรู้จักกันครั้งแรก
แล้วแบบ เสียงฉันมันน่าเกลียด และ แหบพร่า เนี่ย
มันคงไม่น่าประทับใจน่าดูเลย -_-''
"...เอ่อ..เธอคงผ่านเรื่องร้ายๆมาสินะ..งั้นพักผ่อนเถอะแล้วฉันจะเข้ามาดูใหม่"
^^'' พี่ชายคงหมดความอดทน
ก็ฉันเล่นเงียบไปเลย แล้วมองไปทางอื่นด้วยนี่นา
โธ่เอ้ยยย หยิ่งชะมัดเลย! >//< เขาช่วยฉันออกมาจากป่านั่นแท้ๆ ยังไม่ขอบคุณเขาอีก
รู้งี้ ถ้าเป็นฉันนะ ฉันนะเอาตัวเองกลับไปปล่อยให้ตายคาป่านั่นซะเลย
T_T โอวว แต่ขอร้อง อย่าให้พี่ชายมีความคิดที่เหมือนกับฉันเลย
"อ้อ อีกอย่างอย่าหนีนะ รักษาตัวให้หายดีก่อนนะ พวกเราไม่ทำอะไรเธอหรอก" ^__^
โอววว รอยยิ้มกระชากใจ ไม่ต้องมายิ้มให้ฉัน!!!
เด๋วไข้ขึ้น -///-^
ถึงฉันจะดูหยิ่ง มีฟอร์ม และไม่สนใจใคร ต่อหน้าผู้ชายทั้งหลายก็เหอะ
แต่นั่นมันก็เปลือกนอก
ความจริง ฉันน่ะ สนนะจะบอกให้ แต่ก็ต้องเก็บเอาไว้
เพราะฉันก็แค่ มอง
เหมือนที่พวกผู้ชายเจ้าชู้มันทำกันน่ะล่ะน่า ไม่ได้ใส่ใจอะไร
อีกอย่าง ฉันไม่ง่ายนะจะบอกให้ ชิชิ
แล้วพี่ชายหน้าสวยก็เดินออกจากห้องไป
ฉันหลับตาลงสักพักเพื่อพักสายตา
....... -w- .....
น่าเบื่อ....ฉันหายดีแล้วล่ะน่า
ปุ้มปุ้ย...ปุ้มปุ้ย....
6_6.... อะไรน่ะ
ฉันเหลือบมองไปทางประตูอีกที
เจ้าหมีขาว รินริน ตัวนั้นนี่นา
เจ้าหมีขาว ยกกะละมังน้ำใบใหม่มาเปลี่ยนให้ฉัน
แล้วยกอันเก่าไปวางไว้บนพื้น
ก่อนจะจัดการ เอาผ้าชุบน้ำ บีบแล้วแปะลงมาที่หัวของฉัน
นี่!! ฉันก็เป็นคนมีความรู้สึกนะยะ!
คิดว่าเธอทำอะไรน่ะ! ทำกับข้าวเรอะ!
น่าหมั่นไส้ชะมัด -_-^
^___________________^
O_O !?อะไรของมันน่ะ ยิ้มให้ฉันทำไม
อย่าบอกนะว่า ถูกใจฉัน >_< ไม่!!
จะเอาฉันไปทำกับข้าวจริงๆเหรอ ...T^T
ฉันแค่พูดเล่นนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษษษ
แต่แล้วหมีขาว ก็หันหลังแล้วก้าวขาจะเดินออกจากห้องไป
"นี่!..เธอชื่อ รินรินเหรอ...ขอบใจนะ" ^_^
เอาน่า..ถึงมันจะน่าหมั่นไส้
แต่ฉันก็มีมารยาทพอนะ
^___________^ เจ้าหมีขาวหันมายิ้มให้ฉัน
แล้วพยักหน้าหนึ่งครั้ง ก่อนจะเดินมาที่ฉัน
แล้วหยิกแก้มฉันหนึ่งที!!!!แล้วเดินออกไป
>_<!! โอ้ย ...
ปล่าว ฉันไม่ได้เจ็บหรอก ร้องไปอย่างนั้นแหล่ะ
แต่หมีบ้าอะไร หยิกแก้มคนกันล่ะ
แล้ว เป็นใบ้รึไงทำไมไม่พูด
อย่ามาหลอกฉันซะให้ยาก ฉันรู้นะว่าเธอฉลาด
แถมยังเข้าใจที่ฉันพูด
ไม่งั้นเธอไม่พยักหน้าหรอก
=_=''...หรือฉันจะเพี้ยนเอง
ก็ฉัน...เพิ่งคุยกับหมีนี่นา....หมีขาวด้วย
แต่คุณน้าก็คุยอ่ะ
^o^ งั้นฉันก็ไม่ได้เพี้ยนคนเดียวน่ะสิ คิคิ
m o n c h a y a pa
ความคิดเห็น