{HANHYUK} ปฏิบัติการ เปลี่ยนเธอให้เป็นเคะ!! [yaoi]

ลำดับตอนที่ #23 : ปฏิบัติการเปลี่ยนเทอให้เป็นเคะ !! ฉบับที่ 22__+ แปลก ๆ !?

 

ร่างบางเดินดุ่มๆไปตามทางเดินของโรงเรียนแห่งนี้ โรงเรียนที่แสนจะชื่อดัง นี้ขนาดเดินมาแต่เช้ายังมีแก๊งชะนีบางกลุ่มเดินตามมาคอยแต่เช้าเล๊ยย~ คนมันหล่อช่วยไม่ได้ หุหุ >.<

 

“ฮยอกแจ..นายดีขึ้นหรือยัง?”ซองมินรีบเดินเข้าไปหาฮยอกแจทันที

 

“อ่อ..ชั้นไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ยังไงเมื่อวานขอโทษนะ ที่ทิ้งนายไว้นะ..”แค่คำขอโทษของชายตรงหน้าก็เอาซองมินยิ้มไม่หุบแล้ว !

 

“นายอย่าทำหน้างั้นสิ..ชั้นไม่โกดนายหรอก^^”ซองมินบอกพร้อมกับอมยิ้มหวานๆ

 

“เมื่อโรคพิษไก่บ้ามันออกหรือไงฮยอกแจ!?”เรียววุคยิงคำถามใส่

 

“จะบ้าเหรอเรียวจัง..ชั้นก็แค่.....”เรียววุคหันมาจ้องตาไม่กระพริบ เพื่อรอคำตอบ

 

“ว่าไง?”

 

“ฮยอกแจเบื่อๆนะก็เลยออกมากินขนมเค้กกับชั้น ไม่มีอะไรหรอกเนอะ”ซองมินแก้ตัวให้ ไม่อยากจะนึงถึงเมื่อวานเลยด้วยซ้ำ! เขาจะทำให้ฮยอกแจคนนี้ ลืมคนที่ชื่อฮันเกิงไปตลอดกาล!!

 

“อื้มม..”เรียววุคพยักหน้าเบาๆก่อนจะก้มลงอ่านหนังสืออีกเล่ม

 

“ฮยอกแจ..วันนี้ชั้นอยากกินไอติมฟักทองที่ร้านนั้นจัง พาชั้นไปน๊า~”ซองมินออดอ้อนฮยอกแจเป็นการใหญ่

 

“ก็ได้ๆ ชั้นก็อยากกินเหมือนกัน”ฮยอกแจตอบสั้นๆ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง

ต่อไปนี้ ต้องตังใจเรียนมากขึ้นนะฮยอกแจ ... เลิกซ้อมเต้นไปซักพักเถอะ

 

 

 

“ซีวอน..นี่จะมีประกวดดาว-เดือนของโรงเรียนอีกแล้วเหรอเนี่ย?”ร่างบางถามร่างสูงที่นั่งจดทะเบียนประวัติของนักเรียนหลายร้อยคนในโรงเรียน

 

“อื้ม..ชั้นกับฮันเกิงต้องแข่งกันนะ”ซีวอนตอบ

 

“แหม..จะเอาอะไรกับมันมาก ก็แค่สนุกๆเนอะ ”ฮีชอลบอก พร้อมกับส่องกระจก ปัดผมไปๆมาๆ

 

“นายเองก็คงเชียร์ฮันเกิงสินะ!”ร่างสูงขึ้นเสียงก่อนจะก้าวเท้ายาวๆไปที่ประตู

 

“ทำไมนายพูดอย่างนั้นกับชั้นละซีวอน?”

 

“แล้วทำไมเมื่อวานนายทิ้งชั้นไปแบบนั้นละคิม ฮีชอล!”
ร่างบางเงียบกริบไม่ได้ตอบโต้อะไร ในใจรู้สึกสั่นและปวดร้าวไปหมด นั้นสิ..ชั้นไม่น่าทิ้งนานเลยจริงๆซีวอน
แต่ที่ชั้นทำไป ไม่ได้หมายความว่าชั้นไม่ได้รักนายนะ 
"ซีวอน...คือ" 
"พอเถอะ!!นายเลิกพูดเถอะนะฮีชอล"ร่างสูงเอ่ยขึ้นก่อนจะก้มหน้าลง ไม่อยากจะเห็นหน้าหวานๆ
ที่เขาคุ้นเคยและเคยเชยชม
"ชั้นขอโทษซีวอน ชั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ ชั้นเห็นใครๆก็กรี๊ดฮันเกิง ชั้นเป็นเพื่อนเขา ก็เลย..."
ปัง !!!
ร่างสูงทุบโต๊ะ ข้าวของข้างๆล่วงลงพื้น กระจัดกระจาย แม้กระทั้งร่างบางน้ำตายังไหลออกมา
ด้วยความกลัวและตกใจ ..
"ออกไป..."

"ซีวอน..นายฟังชั้นก่อนสิ"

"ชั้นบอกให้นายออกไป!"

"..............."

"ไปกรี๊ดฮันเกิงซะให้พอ! ออกไปซะ!!!!"




"คยูฮยอน.."ร่างเล็กนั่งขดอยู่บนด่านฟ้า พลางมองท้องฟ้าสีฟ้าสวยงาม น้ำตาใสๆไหลอาบแก้ม
แต่ใบหน้านั้นยังคงมีรอยยิ้มที่สวยงาม

"นายร้องไห้ทำไม ฟักทอง?"คยูฮยอนหันมามองใบหน้าหวานพร้อมกับฉายาใหม่

"นายว่า การที่ใครสักครอยู่ใกล้ชิดกันทุกวัน รักใครสักคนทุกๆวัน..จะมีซักวันไหมที่เขาจะลืมคนๆนั้น"
ร่างสูงนิ่งเงียบ ไม่เคยเห็นคนตัวเล็กเป็นแบบนี้เลย 

"บางที...แค่การแอบรักก็มีความสุขมากๆนะแม่ผมเคยบอกแบบนั้น"คยูฮยอนตอบพร้อมลูบไหล่คนตัวเล็ก
เป็นการปลอบใจ 

"ฮึก..ฮึก ฮึก แต่ชั้นทนไม่ได้ที่เห็นเขาไปยุ่งกับคนอื่น ชั้นไม่ต้องการ!"ร่างบางสะอื้นตัวโยน พลางเอามือปิดหน้าตัวเองแต่น้ำตาใสๆยังไหลพรากออกมาจากมือน้อยๆมันไม่หยุด

"ชั้นเข้าใจนะ..อ่อ ใจเย็นๆนะฟักทอง"คยูฮยอนเข้าไปใกล้ๆ ไม่รู้จะปลอบอย่างไรดี เกิดมาเคยปลอบใครที่ไหน
บ้างหล่ะเนี่ย - -*

"คยูฮยอนน!"ร่างบางเข้ามากอดร่างสูงที่หน้าเอ๋ออยู่ พร้อมกับซุกหน้าบนอกกว้างและสะอื้นอย่างไม่อายใคร

"ฮือออ..ชั้นรักฮยอกแจ!ทำไม ทำไม เขาไม่เคยเข้าใจชั้นเลย ทำไม!ชั้นรักเขา รักๆๆๆลีฮยอกแจ"ร่างบางโวยวาย
ระบายความในใจออกมาแทบไม่เป็นศัพท์   ... ร่างสูงไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตนต้องรู้สึกแบบนี้ ทำไมนะ ?
เขาถึงรู้สึกเจ็บปวดที่ในใจ รู้สึกอย่างจะปกป้องคนๆนี้แทนคนที่ชื่อฮยอกแจ  นี่เขาเป็นอะไรอีกละเนี่ย

"ซองมิน..."ร่างสูงลูบผมนุ่มๆอย่างเบามือ ไม่รู้จะปลอบออกไปอย่างไรดีจริงๆ
จึงปล่อยให้คนตัวเล็กปลดปล่อยความเศร้าโศกเสียใจไว้กับตัวเขาเอง 



แต๊นนน แต่นนนนนน น  >O<" สวัสดีครับบบ ผม ฮาน ฮันเกิง หนุ่มหล่อประจำมหาวิทลัยโซลครับ!
ตอนนี้เลิกเรียนแล้ว ๆ ผมตื่นเต้นดีจริงๆเล๊ยย ถึงแม้ในทุกๆวัน มันจะมีการเลิกเรียนกก้อเหอะนะ -O-;
แต่ ...นั้นไม่ใช่ประเด็น   วันนี้ผมจะไปหาน้องฮยอกแจผู้น่ารัก น่าก(อ)ด ของผม  วันนี้ยังไม่ได้เจอเลย
คิดถึงที่สุด ด ด ด  ด และที่สำคัณผมจะจีบน้องเขาจริงๆจังๆซะแล้ว ! ฮูเร่ ~~~

"แอร๊กกกกกกกกกกก~~~"ผมตีลังกาหงายหลังคว่ำระหว่างเดินใต้อาคารเรียน เห้ย!ใครมาทิ้งเปลือกกล้วย
แถวนี้วะ หน้าแหกเสียโฉม ฮยอกแจเมิน แก๊แกจะรับผิดชอบไหมวะ!!!!!

"ไอ้!!O_O"ผมหันไปประจันหน้ากับบุคคลที่ผมอยากจะตื๊บมันจริงๆ แต่ทว่า ..

"พี่ฮันเกิง...ผมขอโทษครับ > <"เด็กน้อยผู้น่ารักของฮันเกิงก้มหน้าก้มตาขอโทษผมใหญ่

"อ่อ..ไม่เป็นไรจ้ะ ฮิฮิ~"ผมบอก แหมมคุ้มจริงๆ กร๊ากกกก

"พี่เจ็บตรงไหนรึป่าว ผมขอโทษจริงๆนะฮะ"ฮยอกแจพูดสั่นๆ อยากจะไปจากตรงนี้ให้ได้ ไม่อยากเจอเลยเว้ย!

"เจ็บสิ โอ๊ยยย!เจ็บมาก T_______T"ฮันเกิงทำสีหน้าเจ็บปวดสุดๆ

"จริงเหรอฮะ เจ็บตรงไหนฮะๆเดี๋ยวผมพาไปห้องพยาบาลนะ"ฮยอกแจรีบร้อนเข้ามาฮันเกิงเป็นการใหญ่

"อะ..โอ๊ยยย เจ็บตรงนี้ที่ใจยังไงละ >O< ใครก็รักษาไม่หายหรอกนอกจากฮยอกแจคนเดียว!"ฮันเกิงกุมหน้าอกด้านซ้ายพร้อมอมยิ้มแฉ่ง  >__________<"

"อ่อ...สรุปที่ไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหมครับ?"ฮยอกแจถามเก้ๆกังๆ ไหมกรูหน้าร้อนๆวะ =//////=!

"เจ็บที่ใจยังไงละจ้ะ ^  ^"ฮันเกิงบอกหัวเราะคิกคัก

"ฮ่าๆ งั้นผมกลับบ้านก่อนนะฮะ"ฮยอกแจรีบเดินพรวดพราดไปอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยว!แล้ววันนี้ไม่ซ้อมเต้นเหรอ?"ฮันเกิงถาม

"อ่อ..ไม่ละฮะ ผมมีธุระเจอกันครับ ^^"ฮยอกแจบอก แล้ววิ่งปรู๊ดดดไปทันที
คิ๊ก คิ๊ก ~ วันนี้ไปแล้ว 1 พรุ่งนี้ อีกสัก 2 เป็นไง ^______________________^!!


กราบขอโทษเพื่อนๆที่เป็นแฟนฟิคทุกท่านนะคะ T^T
ไรเตอร์ไม่ค่อยว่างเลยหละคะ ขอโทษจริงๆนะคะ อย่าโกดกันน๊า
เพิ่งไปตามวอนคยูมาด้วยหละคะ ^^ ใครไปตามมั้ง ?
ตอนนี้เอมไรเตอร์ เลวร้ายมาก!!! ออนไม่ได้ T^T ฮืออ ๆ
คิดถึงเพื่อนๆทุกคนนะคะ
ใครอยากฝากตัวได้นะคะ ^^ ยินดีรู้จักทุกๆคนคะ
คาดว่าพรุ่งนี้จะมาอัพอีกตอนนะคะ
แล้วคาดว่าจะแต่งเรื่องใหม่ด้วย อีก 2 เรื่องอะคะ ^^
ถ้ายังไง ก้อลงเมื่อไหร่จะมาฝากๆไว้นะคะ

คิดถึงทุกคนคะ :))))
รักฮันฮยอกกกก
รักพี่ชาย 13 คน ^^


------------------------------------------------------------------
ไรเตอร์กราบขอโทดเพื่อนๆน้องๆทุกคนนะคะ
ที่ดองมานานเกินไปจริงๆ ไรเตอร์มีอะไรต้องทำเยอะแยะมากเลย
ละคะ ขอโทดจริงๆ T^T

เมื่อวันที่ 240908' ไรเตอร์มีโอกาสได้ทำป้ายวันเกิดพี่ชินดงด้วยคะ
มีความสุขมากจริงๆคะ ป้ายใหญ่มากกกกกกก !
แล้วก็ดีใจมากๆคะ ที่พี่ชินดงฮี มีโอกาสมองลงมา แล้วชี้ป้ายของกลุ่มไรเตอร์
>___________________<"

มีความสุขแบบบอกไม่ถูกเลยละคะ ^^
แถมวันนั้น มีดงแฮก็ชี้ป้ายให้พี่ชินดงดูด้วย อิอิ
และ..ชากียาของไรเตอร์จ้องป้ายมาด้วยย !
>////<~

โชคดีจริงๆเลยละคะ ไม่เคยโชคดีอะไรขนาดนี้เลย ^^
มีความสุขมากจริงๆ คุ้มจิงๆที่นั่งรอใครสักคนมาเกือบ 12 ชั่วโมง
:))))