คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : หื่นนัก..รักซะเลย !* [6] ,, สับสน ~
บอมด๊อง >///<
น่ารั๊ก ก ทั้งคู่ โฮ๊ะ ๆ ๆ
--------------------------------
ตอนที่ 6 *
"คิบอมมม ^___^"หญิงสาวคนหนึ่งเรียก
"อ่อ ลิลลี่หวัดดีครับ=_=!"คิบอมทักตอบอย่างสุภาพ ใจจริงอยากจะรีบดึงดงแฮแล้วจ้ำพรวดไปเลย
จิงๆ แต่มันก็ดูเป็นการเสียมารยาทมากๆยิ่ง คนตรงหน้าเป็นผู้หญิงด้วย
"อ่อ นาย ?"ลิลลี่มองดงแฮขึ้นๆลงๆ ผู้ชายหรือปล่าวก็ไม่แน่ใจเพราะน่ารักอย่างกับผู้หญิงแต่แต่ง
เครื่องแบบก็ดูรู้ แต่ก็ไม่พอใจให้มาอยู่ใกล้ๆคิบอมอยู่ดี -_-"
"ดงแฮครับ ยินที่ได้รู้จัก"ดงแฮบอกยิ้มน้อยๆรู้สึกหมั่นไส้จริงๆทำไมต้องมองอย่างนั้นนะ หน้าก็ยังกะนางพญาผีปอป
เห็นแล้วขนลุกจริงๆเว้ยย!!
"คิบอม แล้วตอนเย็นไปทานข้าวด้วยกันนะค่า^^"ลิลลี่ชวนคิบอมทำหน้าหวานจนน้ำตาลย้อย + เครื่องสำอางบนหน้าตาเจ้า
หล่อนทำให้คิบอมสยองขวัญหนัก = =!
"อ่อ..พี่ไม่ว่างครับไว้วันหลังนะครับพี่ขอตัว"คิบอมพูดแล้วรีบจับแขนดงแฮแล้วติดเกียร์หมารุ่นใหม่ล่าสุด= = จ้ำพรวดออกจากบริเวณนั้นทันที!!
ทำให้ลิลลี่ยิ่งหงุดหงิด อยากจะกรี๊ดออกมาทีเดียว แต่เจ้าหล่อนก็ยึดคติ 'ด้านได้ อายอด'จึงไม่ยอมเลิกง่ายๆ
ในห้องเรียน A-1 *
ทุกคนขะมักขเม้นกับการทำรายงานวิชาวิทยาศาสตร์เกี่ยว'พืชสมุรไพร' อาจารย์ให้เวลานักเรียนค้นคว้า
ข้อมูลต่างๆในหนังสือ "สมุรไพรเนี่ยทำให้คนเราผิใพรรณดีด้วยนะ ^^"ฮีซอลเอ่ยขึ้นรูปใบตามแก้มเนียนของตัวเอง
"วันๆเจ้สนใจแต่เรื่องเนี่ยเหรอ=_="คยูฮยอนเอ่ย แต่ก็อดที่จะมองใบหน้าสวยๆเนียนนั้นไม่ได้
"ใครจะไปเหมือนแกละลัคกี้ สนใจแต่เรื่องบ้าบอ!"ฮีซอลพูดอย่างหัวเสีย แล้วพลิกหนังสือไปอีกหน้าหนึ่ง
คยูฮยอนขำแล้วอ่านหนังสือพวกนั้นไปเพลินๆไปจดไปบ้าง ฮยอกแจกับดงแฮง่วงอยู่กับภาพสมุรไพรโน่นนี่เรื่อยเปื่อย
ซองมินจดแล้วจดอีกลงในสมุดโน๊ตของตัวเอง "ขยันจางเลยซองมิน^^"คยูฮยอนชม
"นายเองก็รีบๆหน่อยสิ ส่งอาทิตย์หน้านะ การบ้านก็เยอะ"ซองมินบอก
"ครับๆ"คยูฮยอนพูดแล้วจดตามที่ซองมินบอก ซองมินเครียดอยู่กับการเรียนอย่างหนักเพราะอยากเอาเกรดดีๆไปอวดหมี๊แจกับป๋ายุน
จะได้ไม่เสียเวลาที่มาเรียนไกลถึงโซล (จะรู้ไหมค่ะว่าแผนของป๋ายุนเค้าที่จะอยู่กะหมี๋แจ 55+)
ทุกคนอ่านหนังสือจดบันทึกเยอะแยะ จนถึงเวลาทุกคนรีบออกจากห้องเรียนไปพัก แต่ซองมินยังจดอะไรต่อมิอะไรอยู่
"ซองมินพักแล้ว ไปทานข้าวเถอะ"ฮยอกแจชวนผม ผมรีบปิดหนังสือแล้วมองหาคยูฮยอนไปไหนของเค้านะ
ทำไมวันนี้ไม่รอกันบ้างเลย อยู่ๆผมก็น้อยใจขึ้นมาไหนบอกวารักกันไงที่แท้ก็สนุกกับผมเท่านั้น T_T
ผมรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็เดินตามฮยอกแจไปอยู่ดี ผมเดินลัดผ่านบริเวณม้านั่งเห้นคยูฮยอนนั่งคุย
กับรุ่นน้องคนหนึ่งอย่างสนุกสนาน ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรทิ่มใจผมดัง จึก! เลยจริงๆทำภาพตรงหน้ามันบาดใจ
ขนาดนี้นะ "นั้นใครเหรอ ฮยอกแจ"ผมถามฮยอกแจ
"อ๋อ น้องเพ้นเป็นรุ่นน้องที่สนิทกับคยูฮยอนนะ"ฮยอกแจบอก "ยิ้มน่ารักเนอะ^^"
"อืมT^T"ผมตอบสั้นๆ อยากจะร้องไห้จัง คยูฮยอนโบกมือให้ผมแต่ผมก็เดินไปอย่างไม่สนใจ
ผมนั่งทานข้างกับเพื่อนๆผมไม่รับรู้ถึงรสชาติอาหารพวกนี้เลย รู้สึกอยากจะอาเจียนเหลือเกิน
"ซองมินเป็นอะไรหรือปล่าว"เรียววุคถามอย่างเป็นห่วงแล้วรูปหลังผม
"อ่อ..ปล่าวหรอก"ผมตอบ
"นายเหมือนไม่สบายเลย ไปห้องพยาบาลไหม?"ฮีซอลถาม
"เคียดๆนะไม่เป็นไรหรอก"ผมบอก ทุกคนพยักหน้าและก็ทานข้าวต่อไป
"ไอ่ลัคกี้ไปไหนว่ะเนี่ย"ดงแฮเอ่ยขึ้น
"อยู่กับน้องเพ้น ข้าวปลาไม่กินเลย ฮ่าๆๆ"เรียววุคพูดขำใหญ่ จึก!ผมรู้สึกไม่ไหวแล้ว เลยรีบวิ่งเข้าห้องน้ำด่วน ดงแฮวิ่งตามผมมา
ผมอาเจียนออกมารู้สึกแย่กว่าเดิมเสียอีก "นายไม่สบายนะซองมิน"ดงแฮพูดแล้วเอาน้ำมาล้างหน้าให้ผม
"ไปดื่มน้ำกันเถอะ"ดงแฮพูดแล้วค่อยๆพยุงผมไปซื้อน้ำผมเห็น2คนนั้นนั่งคุยกันอยู่จากตรงนี้แล้วรู้สึกโมโหอย่างบอกไม่ถูก
คยูฮยอนรีบวิ่งมาหาผม "ซองมินเป็นอะไรครับ"คยูฮยอนหน้าตาตื่นแล้วโอบผมไว้
"พี่ไปห้องพยาบาลไหมค่ะ"เด็กคนนั้นพูดกับผมอย่างเป็นมิตรท่าทางจะนิสัยดีจริงๆคยูฮยอนถึงได้รักได้หลงT^T
"นั้นสิ พักเถอะนะซองมินเครียดแต่เช้า"คยูฮยอนบอก จากนั้นดงแฮก็เดินเอาน้ำมาให้ผมคยูฮยอนหยิบหลอดมาให้แล้วป้อนน้ำให้ผม
เด็กคนนั้นที่ชื่อเพ้น มองผมกับคยูฮยอนแล้วยิ้มๆเหมือนไม่ได้จะโกรธเคืองอะไรเลย จากนั้นคยูฮยอนก็ค่อยๆช้อนตัวผมขึ้นO_O
"ทำอะไรนะ ปล่อยนะ!!"ผมบอกแต่ก็ไม่มีแรงดิ้น
"ไม่มีแรงจะเดินอยู่แล้วยังจะดื้ออีก^^"คยูฮยอนพูดแต่ก็ยิ้มแล้วเดินพาผมไปห้องพยาบาล เพ้นก็ตามไปด้วยส่วนดงแฮขอตัวไปห้องเรียน
"พี่คยูไปห้องเรียนเถอะค่ะ เดี๋ยวเพ้นจัดกานเอง^^"เพ้นบอกแล้วยิ้มให้คยูฮยอน คยูฮยอนก้ยิ้มตอบ "ฝากด้วยนะ"คยูฮยอนพูดแล้วลบหัวผมแล้วเดินออกไป
"เป็นแฟนคยูฮยอนเหรอ?"ผมถามเพ้น
"ปล่าวคะ "เพ้นตอบยิ้มๆ แล้วยื่นยาให้ผมยังคงยิ้มเสมอ ผมทานยาแล้วนอนลง
"เดี๋ยวตอนเย็นพี่คยูคงมารับเพ้นขอตัวไปห้องเรียนะค่ะ"เพ้นบอก
"ครับๆขอบคุณนะครับน้องเพ้น"ผมกล่างขอบคุณเทอ เทอยิ้มให้ผมอย่างน่ารักจริงๆแล้วผมไม่อยากจะโกทธเทอเพราะดีมากๆ
ถึงแม้เทอจะปฏิเสทแต่ผมก็คิดมากอยู่นี่ผมเป็นอะไรไป ? หวั่นไหว หรือ ความรัก . . *
ตอนเย็น *
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาหัวยังมึนๆอยู่ เลยรีบลุกขึ้นฮยอกแจมารับผมกลับบ้าน "นายเป็นไงบ้างซองมิน"ฮยอกแจถามผม
"ดีขึ้นแล้วละ"ผมตอบ แล้วหันไปเห็นพี่ฮันเกิงเดินมา
"หวัดดีครับ^^"พี่ฮันเกิงทัก
"ดีครับ"ผมตอบสั้นๆ
"ดีครับบ >///<"ฮยอกแจตอบหน้าแดงแจ๋
"นี่ๆฮยอกแจว่างไหมครับ"พี่ฮันเกิงถาม ฮยอกแจมองหน้าผมเพราะคงไม่อยากทิ้งเพื่อนแต่ผมก็ไม่อยากจะขัดโอกาสดีๆของทั้งคู่
เลยยิ้มไห้แล้วลาฮยอกแจกับพี่ฮันเกิง "ชั้นลืมไปว่ามีธุระนะ ไปก่อนนะ^^"ผมบอกแล้วรีบเดินออกมา
ผมเดินออกมายอกโรงเรียนก็เจอคยูฮยอน "ซองมินน นายไปไหนมาชั้นไปหานายก็ไม่เจอ"
ผมเดินหนีคยูฮยอน "นี่ๆจะไปไหน ชั้นพูดกับนายอยู่นะ=_="คยูฮยอนบอกแล้วจับผมเอาไว้
"ปล่อยนะ"ผมบอกแล้วหน้าบึ้งใส่
"ทำไมละ เป็นอะไรซองมิน"คยูฮยอนถามสีหน้าเริ่มเป็นห่วง แต่ผมคงคิดไปเองแหละ T_T
"นายมายุ่งกับชั้นทำไม"ผมบอกอย่างสุดจะทน "เอาเวลานี้ไปหาน้องเพ้นไป"
คยูฮยอนจ้องผมอย่างงงๆแต่แล้วก็ยิ้มแป้นเชียว
"ซองมินหึงเหรอครับ^O^"คยูฮยอนถาม ผมหน้าแดงก่ำ โอ๊ยย!นายนี่หลงตัวเองชะมัดใครเค้าคนหื่นๆอย่างนายนะ!?
"หลงตัวเองจริงนะนาย"ผมบอกแล้วเดินต่อไปแต่ใจจริงๆก็ก็หึง . . หรือเปล่านะผมไม่รู้สิ ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลย T^T
สับสน . .*
---------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วว ช้ามากก ขอโทดค่า T^T
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเลยน้าค่า อิอิ ดีใจจางที่ยังมีคนเม้น
เย้ ๆๆๆ ขอ 50 คอมเม้นได้ป่าว ><" อยากได้ๆ
น๊าค่า แหะๆ ไม่ครบไม่อัพ อิอิ ^^
เจอกัลลน๊า ^^
รักคนเม้น+คนอ่านค่า จ๊วบๆ
x')
ความคิดเห็น