คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หื่นนัก..รักซะเลย !* [4] ,, เคลิ้มม~
หื่นนัก..รักซะเลย!! :: ตอนที่ 4 *
หมาป่าจ้องตะครุบกระต่าย!! >O<~
ณ หมู่บ้านดงจู ..
"จ๊ะเอ๋!ดาลิ้งงง^O^"คุณยุนทักคุณนายแจอย่างร่าเริง
"ลิ้งงจ๋า ~"คุณนายแจเรียกที่รัก >O<
"ครับป๋ม^^"คุณยุนถามภรรยาของเค้า
"ลิ้งเราไปโซลกานนะ!^^"คุณนายแจบอก
"ห๊าาา O.Oไปทำมายยยยย"คุณยุนร้องออกมาด้วยความตกใจ
"เค้าคิดถึงลูกนี่ TOT"คุณนายแจเริ่มร้องไห้
"เห้ยย นี่มันวันที่ 3 เองนะจ่ะ - -' "คุณยุนอธิบาย
"ทำไมอ่า คิดถึงนี่ แง้ๆๆ Y Y"คุณนายแจร้องไห้
"โอ๋ๆโบแจจ๋า ~"คุณยุนเข้าไปปลอบแล้วจุ๊บแก้มของคุณนาย ^^
"บ้า!เขิลนะ หมีบ้าๆๆๆ >O<~"คุณนายแจทุบคุณยุนเหมือนเด็กเล็กๆ
"ฮิๆๆโบแจไม่ต่างจากตอนที่เรายังเรียนอยู่เลยนะเนี่ย ^O^"คุณยุนล้อ
"บ้าเหรอ!เค้าเขิลลนะ >////<"
"ไหนๆก็มีเราสองต่อสองแล้ว . ."
"หมีจะทำไรอ่า อายเค้า>//////////////////////<"
"อายทำไมละ มีเราสองคน คิ๊กๆ"คุณยุนพูดอย่างดีใจ คิดถูดจริงๆที่ส่งลูกไปเรียนที่โซล ^O^
(สรุปที่ส่งลูกไปเนี่ย อยากจะจู๋จี๊กะคุงนายแจชิมิ๊ ?)
จากนั้น . .
จากนั้น . . .
จากนั้น . . . . .
"หมี !!!!!!"คุณนายแจตะโกนผลักหมีที่อยู่ตรงหน้ากระเด็น
"อ๊ากกTOT!! เจ็บนะโบแจอ๊า~"คุณยุนร้องขึ้น
"ง่าาา ขอโทษน๊า เค้าเพิ่งคิดไรได้อ่า คิ๊กๆ^^"คุณแจบอก
"อะไรอ่า >O<!"
"ทำไมเราไม่โทไปหาลูกมินกันละ ฮิๆ"
"เออเนอะ!? โทรก้อได้จ้าที่ร๊ากก"คุณยุนพูดแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือยุคดึกดำบรรพ์! เทียบกับพุทธศักราชไทยน่าจะประมาณพ.ศ ๒๓๔๑ !!~
"เอ่ะ!? มันไช้ไงละเนี่ยย - -!"คุณยุนมองมันอย่างงงๆ
"อ่า มานี่เค้าใช้เองไม่ได้ไช้มานานตั้งแต่มัธยมน่าจะพอจำได้ ^^"คุณนายแจบอก (ตั้งแต่สมัยมัธยมยังใช้ได้ไหมค่ะนั้น >O<!)
"นี่ๆๆมันมีแสงขึ้นมาแล่ววว ^O^"คุณนายแจบอกอย่างดีใจ
"ดาลิ้งเก่งที่สุดเลย ยังงี้ต้องมีรางวัล ฮิๆ^^"คุณยุนพูด
"บ้าเหรออ ว๊ายยย มันหายไปเลยอ่า TOT"คุณนายแจบอก
"อ่า ทำไงดีอ่า T T ไหนๆขอดูหน่อย"คุณยุนพูดแล้วรับมือถือจากคุณนายแจแล้วลองคลำๆมองๆไปแล้วเผลอไปเลข 0
"ว๊ากกกกกกกกกก >O< แสงมันมาไงอ่า"คุณยุนร้องอย่างตกใจ
"O0O โทรศัพท์ผีสิงป่าวว!!"คุณนายแจจ้องมันอย่างขนลุก
"อ่ออ -0-!มันอยู่บนมือเค้าอ่า T^T"คุณยุนพูดเหงื่อไหลพราก
"ทิ้งมันไปเลยยย อ๊ากก >O<!!"คุณนายแจบอก
"เอ่ะ!เดี๋ยวๆ มันอาจจะโทรได้นะO.O"คุณยุนบอก แล้วลองกดปุ่มไปเรื่อยๆ
"นั้นสิ๊โทรหามินเร๊ววววววว ^O^"คุณนายแจบอกอย่างดีใจค่อยๆขยับเข้ามาใกล้โทรศัพท์
"เบอร์มินเบอร์ไรอ่ะจ่ะ O.O?"คุณยุนถาม
"นี่ๆๆ 089-32x-xxxx โทรเลยๆ"คุณแจยื่นกระดาษแล้วบอกหมายเลขให้คุณยุนทั้งคู่รอคอย
เสียงโทรศัพท์ดังอยู่นานแต่ไม่ยักกะมีคนรับ
ณ ซอยบ้านซองมิน ..
"ปล่อยช้านน๊าเว้ยยยยยยยยยยย>O<"ผมตะโกนสุดเสียง "ช่วยด้วยค๊าบ ผมโดนคนบ้าฉุดTOT"
"เห้ยยO.Oพูดงี้เดียวคนเค้าเข้าใจผิดชั้นก็แย่ดิ๊"คยูฮยอนบอก
"ปล่อยชั้นเส่ ปล่อยยย TTOTT"ผมบอกเค้า โท่!อุ้มอยู่ได้ไม่อายชาวบ้านเค้าหรือไง อยากเอาปีบมาคลุมหัวเจงๆ T T
"ไม่ปล่อย จะพาไปเที่ยวๆ ^^"คยูฮยอนบอก โอ๊ยย หน้าหนายักกับอะไร >O<! แต่ถ้าผมขัดขืนมากกว่านี้มันเกิดพาผมไป
ไปม่านรูดผมซวยแน่ๆ !!
"ไปก็ได้ๆ แต่ชั้นเดินเองได้หน่า ปล่อยชั้นเหอะ.."ผมบอกอย่างใจเย็น
"ม่ายยยปล่อย ^O^"คยูฮยอนยังคงให้คำตอบเดิมแล้วก็เดินต่อไป ผมก็ได้แต่ดิ้นไปมาๆอยู่อย่างนั้นจนมาถึง . .
สวนสาธารณะ ~ ที่สวยมากๆแห่งหนึ่ง ผมมองมันเพลินจนลืมดิ้น - - และก็ต้องตกใจเมื่อผู้คนหันมามองผมและคยูฮยอนเป็นตาเดียวO_O
ผมละอายจนไม่กล้าสบตาใครๆเลยละT^T ส่วนไอ้คนที่อุ้มผมก็ยิ้มแย้มด้านเกินใครจะเปรียบ - -'
"อ่าถึงแล้วว เย้~o^^o"คยูฮยอนบอกแล้ววางผมลงใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งที่ห่างจากผู้คนมาแล้ว
"นายพาชั้นมาทำไมห๊ะเนี่ย = ="ผมบอกขณะที่ลงไปนั่งบนพื้นหญ้า
"โรแมนติกดีอ๊อกก อยากมา ^O^"คยูฮยอนบอกยังคงความหน้าด้านเช่นเคย - -"
ตรู๊ดด ตรู๊ดด ~ เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ..
ผมรีบความหามันในกระเป๋านักเรียน จากนั้นคยูฮยอนก็ช่วยผมหาและคว้ามันไป
"นี่ของฉันๆๆเอามา!"ผมตะคอกใส่คยูฮยอน
"ฮัลโหล๋วววววว ^^"คยูฮยอนหรอกเสียงลงไป
-อ๊ายยยย นั้นใครนะ >O<!!- เสียงที่ปลายสายพูด
"แล้วนั้นใครละครับ - -"คยูฮยอนถาม
-ยุ่งงงง ! นี่มันเบอร์มินนะ แกเอาโทรศัพท์ลูกชั้นไปเร๊อะ!!-เสียงที่ปลายสายตะโกนสุดๆ
"ผมทราบครับว่าเบอร์มินแต่ผิดไหม ที่แฟนมินจะรับโทรศัพท์แทน^O^"คยูฮยอนบอก
"เห้ยยยย ไอ่บ้าใครแฟนนายห๊ะ >O<!!"ผมบอกพยายามกระชากโทรศัพท์กลับมา
-กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แกหล่อลวงลูกชั้นนนแก๊ ต๊ายยยย!!! -เสียงที่ปลายเสียงตะโกนลั่นแล้วสายก็ขาดไป
"โอ๊ยย ใครว่ะเนี่ยเสียงยังกับแม่มด = ="คยูฮยอนบอก (แม่เขยแกนะตาโจ - -)
"แล้วเค้าโทรมาทำไมอ่ะ?O.O"ผมถาม อย่างถามเพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครโทรมา
"ไม่รู้ ปวดหัวอ่ะ T Tกรี๊ดอยู่ได้ บ้า!"คยูฮยอนบอกแต่เอ่ะ?ม่ะกี้ได้ยินอะไรลูกๆ แต่เออช่างมันเถอะ - * - คงโทรมาผิดแหละ
"อื้มๆ เอามาได้แล้วหน่า"ผมบอกแล้วรีบยัดมันลงกระเป๋า เห้อ~อะไรกานเนี่ยเห็นโทรศัพท์แล้วคิดถึงหมี๋แจ T^T
ทำไมไม่โทรมาเลยนะนี่ก็3วันแล้วนะ หรือหมี๋แจไม่รักผมแล้ว TTOTT
"ตะเอง เปนไรอ่ะ ^ ^"คยูฮยอนถามแล้วโอบไหล่ผมแล้วยื่นหน้ามาไกล้ๆ
"ไอ่หื่น>O< ออกไปนะ"ผมปัดมือคยูฮยอนออกไปแต่เค้ากลับจับมือผมแล้วจูบที่มือ
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"ผมตะโกนสุดเสียง ไอ้บ้านี่มาจูบมือผมคนน่ารักไม่ปลื้ม - -"แหมมเขิลเปนเหมือนกันนะ -//////-!
"โวยวายทำไมที่ร๊ากก ^____________^"คยูฮยอนพูดแล้วยิ้มแป้นใหญ่+หื่นๆ ><~
"นายมาจูบมือชั้นทำไม๊!?"ผมถามอย่างโมโห
"ก็ผมชอบซองมินนี่ครับ คิ๊กๆ >///<"คยูฮยอนตอบแล้วยิ้มหวาน อ๊ากก~น่ารักแฮะ โอ๊ยยผมคิดไรอยู่เนี่ย =..="
"ไอ้บ้า!อย่างนายชอบใครเป็นด้วยเร๊อะ!?"ผมถาม รู้สึกโมโหมากๆเพราะท่าทางคนอย่างเค้าก็เจ้าชู้เรื่อยเปื่อยไม่จริงใจอะไรมาก
"อ้าวว หัวใจผมไม่ได้บอดนะชอบใครไม่เป้นอ่ะ= =!"คยูฮยอนบอกกวนๆ
"เออ!ชั้นรู้แหละน่า อยากกลับบ้าน!!"ผมบอกคยูฮยอน "กลับเหอะ T T"
"อยากอยู่ต่ออ่ะ ซองมิน น๊าๆ ^^"คยูฮยอนบอก
"โอ๊ยยย จะบ้าตาย>O<!"ผมบอกแล้วส่ายหน้าแต่ก็นั่งลงใต้ต้นไม้อยู่ดีไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยอมตาโจหน้าหื่นนี่ได้นะ -..-!~ (ยอมอะไรค่ะ!?O.O)
"เบื่อป่าว?ซองมิน^^"คยูฮยอนถาม
"เบื่ออออออออออออออออออออออออออออออออ"ผมตอบอย่างเซ้งๆ
"มาผร้องเพลงกานดีก่า^O^"ผมบอก
ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ ~ เป็ดอาบน๊าม ในคลองงง งง
ปลาก็จ้องแลมอง เพราะในคลองมี หอย ปู ปลา ~~~
O_o! , O_O!!,OoO!!!!!!! (สีหน้าคยูฮยอน)
"นายจะบ้าเหรอ>O<!!"คยูฮยอนบอกส่ายหน้าอย่างอึ้งๆ
"ทำไมอ่า ไม่ชอบเพลงนี้เหรอน่ารักออก อิอิ^^"ผมบอกทำไมต้องทำหน้าหล่ออึ้งแบบนั้นด้วยนะ=..=! เพลงออกจาน่ารั๊กก ^^
"นายนี่ต๊องชะมัด o"o"คยูฮยอนบอก
"นายเสียงเพราะจิงก็ร้องเด่ะ>O<"ผมบอก โห่นายนี่ทำมาปากดีจริงๆต้องเสียงเหมือนเป็ดแน่ๆเลยฮ่าๆๆ >O<
แต่อยู่ดีๆคยูฮยอนก็จับมือผมแล้วร้องเพลง . .
~ ฉันลืมไปแล้วว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงกลายเป็นแบบนี้
วันเวลานับวันดูเหมือนยิ่งยาวนานขึ้น และไม่มีทีท่าว่าจะจบสิ้น
แล้วเช้าวันใหม่จะมาถึงได้อย่างไรหล่ะ ฉันไม่รู้เลยจริงๆ.....
ฉันทำอะไรไม่ได้เลย
ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง
ได้แต่เฝ้ามองวันเวลาที่หมุนไปอย่างช้าๆ
เธออยู่ไหน...เธอทำอะไรอยู่...
เพราะว่าสิ่งที่ฉันคิดถึงก็มีแค่เรื่องของคนคนเดียว
ฉันรู้.....ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้
ฉันรู้.....ว่าฉันไม่อาจรักเธอ
คำสารภาพของฉันมันอาจจะทำให้เธอเจ็บปวดมากไปกว่านี้
ฉันรู้.....ฉันรู้.....
ฉันรู้....(ฉันรู้...)ฉันทำอะไรไม่ได้เลย (ไม่ได้เลย...)
ฉันทำได้แค่คิดถึงเธอเท่านั้น
ถ้าหากว่าฉันหลับตาลง หรือลืมตาขึ้นอีกครั้ง
ฉันก็ยังคิดถึงเพียงแค่เรื่องของคนคนเดียวอยู่ร่ำไป
ความทรงจำที่ฉันเองไม่สามารถลบมันออกไปได้แม้แต่วินาทีเดียว (กระทั่งจนวันนี้....)
ฉันยังคงคิดถึงเธอ
คิดถึงเธอ.....
ฉันทำอะไรไม่ได้เลย
ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง
ได้แต่เฝ้ามองวันเวลาที่หมุนไปอย่างช้าๆ
เธออยู่ไหน...เธอทำอะไรอยู่...
เพราะว่าสิ่งที่ฉันคิดถึงก็มีแค่เรื่องของคนคนเดียว
เพราะว่าฉันคิดถึงแค่คนคนนั้นเพียงคนเดียว ~
(the one i love sj*k.r.y)
ผมแต่มองหน้าเค้าอย่างอึ้งๆ เพราะมากๆเลย ผมไม่คิดว่าคนตรงหน้า(หื่นๆ)จะร้องเพลงได้เพราะและซึ้งขนาดนี้
ผมและเค้าได้แต่ซบตากัน . .
ผมทำกำลังเป็นอะไรไป รู้สึกร่างกายขยับไม่ได้ . .
ณ หมู่บ้านดงจู ..
"ดาลิ้งงงงงงงงงงงง>O<"คุณนายแจโวยวายกับสามี
"อ่อ- - ดาลิ้งใจเยนๆก่อนสิ"คุณยุนพยายามปลอบ
"ไอ่บ้านั้นคือใครห๊ะ!!มันล่อลวงมินTOT"คุณนายแจบอกสะอื้นเป็นการใหญ่
"คนละมินหรือป่าว- - ดาลิ้งใจเย็นๆสิ"คุณยุนปลอบเพราะคิดว่าซองมินคงไม่โดนใครล่อลวงหรือลงกลง่ายๆ (โดนลากไปเลยอ่ะคะคุณยุน- -)
"ลิ้งงงไปโซลกันนเค้าเป็นห่วงมินT^T"คุณนายแจบอก
"ใจเย็นๆก่อนนะ ไว้ดึกๆเราโทรไปไหม่ม่ะกี้เราอาจจะโทรผิดก็ได้ จิงไม๊จ้ะ^^"คุณยุนบอก
"อื้อ..ก็ได้ T T"คุณนายพูด แล้วเข้าไปซบอกคุณยุน คุณยุนยิ้มแป้นอย่างพอใจ "โบแจจ๋า^O^"
"................."
"โบแจ?"
"..........................."
คร่อก ฟรี๊ ~
ง่าา คุณนายแจหลับซะแล้ว คุณยุนเลยอดจู๋จี๋กับคุณนายแจเลย ตอนนี้คุณยุนรู้สึกหมั่นไส้ซองมินลูกตัวเองเหลือกเกิน
"โอ๊ยย เพราะไอ่ลูกบ้าแท้ๆ เชอะ! T^T"คุณยุนบ่นพึมพำอยู่คนเดียวด้วยความเสียดาย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่า แหะๆ เราขอโทดนะค่ะที่ไม่ได้แต่ง
เรียวเย T^T ขอโทดจิงๆคะ ตอนหน้าสันยาแน่นอนนะคะ
ว๊าวว มินเริ่มคยูแล้ว ^^ รึว่าหลงนานแล้ว > <~
อย่าลืมเม้นกานน๊า ^O^
ตอนหน้าเจอกานคั๊บบบ ฮิ๊ววว~
P.$
- และก้อเหมือนเดิม อยากได้คู่ไหน เม้นบอกเล๊ยย
จาแต่งไห้อย่างด่วนจี๋ ^ ^
- ร๊ากคนเม้นสุดพลัง >w<~
x')
ความคิดเห็น