ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {HANHYUK} ปฏิบัติการ เปลี่ยนเธอให้เป็นเคะ!! [yaoi]

    ลำดับตอนที่ #17 : ปฏิบัติการเปลี่ยนเทอให้เป็นเคะ !! ฉบับที่ 16__+ เพราะนายคิม เรียววุค ...

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.ค. 51


    เรียววุคนั่งซ้อมเปียโนอยู่ที่ห้องดนตรีของโรงเรียน โดยมีฮยอกแจเต้นดึกๆดึ๋ยๆไปรอบๆห้องนั้น
    ส่วนซองมินได้แต่อัดวีดีโอไว้เล่นๆ

    "ฮยอกแจ นี่มันเพลงคลาสสิคนะ นายยังเต้นได้หรอ?"เรียววุคหันไปถาม

    "แนวไหน มันก็ดนตรีทั้งนั้นแหละ ลาลัลล ลา ~~"ฮยอกแจร้องเพลงเบาๆ ก่อนจะหมุนตัวไปรอบๆ
    และส่ายก้นเล็กน้อยเหมือนเด็กน้อย ร่างเล็กยิ้มโชว์ฟันขาวทุกซี่ พร้อมกับรอยยิ้มหวานที่ใครเห็นก็ต้องใจละลาย เหงือก(-*-)สีชมพู เผยออกมาให้เห้นถึงความสดใสและความสุขของเขา

    "ฮยอกแจ นายนี่น่ารักจัง..."ซองมินพึมพำกับตัวเองเบาๆ

    "เรียววุค ทำไมนายชอบดนตรีแบบนี้นะ มันออกแนวเสร้าๆละนะ-*-"ฮยอกแจหันไปทัก

    "อ่อ...ชั้นว่าแต่ละคนที่เล่นเพลงต่างๆนะ เขาต้องการจะสื่อถึงความรู้สึกโดยใช้เสียงเพลง
    บอกอย่างไรหล่ะ."เรียววุคบอก และเล่นไปเรื่อยๆ

    "นายกำลังจะบอกชั้นว่า นายอกหักงั้นเหรอ?"ซองมินหันไปถาม

    "ป่าว.."เรียววุคตอบสั้นๆ  อกหักงั้นเหรอ ? ไม่สินะ ชั้นไม่ได้รักเขาเสียหน่อย
    ดนตรีเบาๆเล่นไปเรื่อยๆ ฮยอกแจ ยังบิดไปมาได้แม้กระทั้งเพลงเศร้าสร้อยแบบนี้ ซองมินได้พยายามมองอารมณ์ของเพื่อนของเขา ที่จะสื่อและเล่นลงไปในเพลง



    "ฮีซอล วันนี้ไปกินเค้กกันไหมหล่ะ?"ซีวอนหันไปถาม

    "อื้ม เอาสิ..."ฮีซอลตอบ พยักหน้าเบาๆ

    "ต๊ายยยย นายสองคนเนี่ยไปด้วยกันตลอดเลย^^"เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งทัก

    "คบกันและหรอว่ะ?"เยซองตะโกนถามขึ้น

    "กุว่านะเว้ย เรียบร้อยแล้ว! ฮ่าๆๆๆ"คิบอมแซว

    "เดี๋ยวชั้นจะจดชื่อพวกนาย ! ไปเถอะฮีซอล~"ซีวอนเขินเลยต้องลากฮีซอลออกมาจากห้อง

    "นายเขินเหรอ ซีวอน?"ฮีซอลหันไปสบตาและตามตรงๆ

    "ชั้นแค่ไม่ชิน เท่านั้นเอง.."ซีวอนแก้ตัวยังคงกุมมือฮีซอลไว้ ก่อนจะเดินออกมาจากโรงเรียนด้วยกันบนท้องถนน มีผู้คนเดินขวักไขว่กันเยอะเสียเหลือเกิน และมีคู่ตายายคนหนึ่งเดินจับมือกันพร้อมกับรอยยิ้ม ...

    "คุนตาคุนยายคนนั้น คงรักกันมากๆเลยเนอะซีวอน..."ฮีซอลทักขึ้นก่อนจะยิ้มน้อยๆ

    "อื้มม.."ซีวอนพยักหน้าพลางมองไปที่คู่นั้น  ฮีซอลชั้นอยากให้เรายังจนแกไปอย่างนี้ด้วยกันนะ
    นายจะอยู่กับตลอดไปหรือปเปล่าฮีซอล ...

    "ไปกันเค้กกันเหอะนะ ^^"ฮีซอลยิ้มหวาน

    "ครับ..."
    ฮีซอลกับซีวอนเดินเข้ามาในร้านเค้กร้านเดิมก่อนจะนั่งที่เดิมที่ตัวเองชอบมานั่งทุกครั้ง
    พร้อมกับสั่งเค้กกับชาร้อนๆ ด้วยกัน

    "นายเงียบจัง ซีวอน.."ฮีซอลหันไปถาม

    "ฮีซอล ชั้นอยากอยู่กับนายแบบนี้ไปนานๆนะ"ซีวอนกุมมือฮีซอลไว้

    "ชั้นก็อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆเหมือนกันซีวอน"ฮีซอลบอกจากความรู้สึกจริงๆ

    "ถึงแม้ นายจะทิ้งชั้นไปชั้นก็ไม่ว่าไรนะ ขอแค่นี้ก็ดีแล้วหล่ะ"ฮีซอลบอก

    "ทำไมถึงพูดแบบนี้หละ?"ซีวอนถาม

    "เพราะใครๆก็ทิ้งชั้นไง ชั้นเลยชินชาที่จะโดนทิ้ง"ฮีซอลตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่ซีวอนก็ดูออกว่า
    เขาผิดหวังและเจ็บปวดมากแค่ไหน

    "ฮีซอล...รอชั้นก่อนนะ ชั้นจะพิสูจน์ให้นายเห็นเอง"ซีวอนยกมืออีกข้างหนึ่ง
    ที่ไม่ได้กุมมือฮีซอลขึ้นมาลูบแก้มใสๆของร่างบางไว้อย่างถนุถนอม

    "ชั้นจะรอ..นายคนเดียวนะ"





    "โห่เว้ยยย!!!"เยซองสบถออกมา แร้วตบโต๊ะเรียน

    "ไอ่เย มึงเป็นไรมากป่ะว่ะ ชาตินี้ทั้งชาติกูพึ่งเห็นมึงโมโห!"คิบอมบอก เดินเข้าไปลูบหลังเยซอง
    เบาๆให้ใจเย็นเพราะนักเรียนคนอื่นหน้าซีดกันหมดแล้ว =[]=!

    "บอกกูมาสิ ใครทำเพื่อนกู?"คิบอมถาม

    "กูทำตัวกูเอง..."เยซองตอบ

    "ห้ะ?มึงหกล้มรึว่าไง???"คิบอมถามเอาฮา

    "ไอ่เวร!!!"เยซองตะคอกออกมา

    "T[]T"

    "เครียดเพราะน้องเรียววุคเค้าไม่เล่นด้วยเหมือนคนอื่นๆหรือไง?"จูมยอกหันมาโต้

    "กูไม่ได้เล่นกับเขาไอ่จูม!"เยซองเข้าไปประจันหน้า

    "งั้นเหรอ กูก็เห็นมึงทำเป็นจริงจังกับอื่นไปทั่วแหละ จริงๆมึงก็หรอกเขาไปทั่ว ไอ้หน้าซาลาเปา!"
    จูมยอกด่าเยซอง 

    ผลั๊ว !!!
    "ไอ้เยๆๆๆๆมึงใจเย็นๆสิเว้ย!TOT"คิบอมรีบไปคว้าตัวเยซองมา

    "มึงก็ดีแต่ใช้กำลัง หึหึ"จูมยอกแหย่ให้เยซองโมโหมากยิ่งขึ้น

    "แล้วมึงละ ดีแต่ปากว่างั้น?!"เยซองโต้กลับ  

    "เออ กูดีแต่ปาก แต่กูเนี่ยนะก็นะได้น้องเรียววุคมาด้วย !!! หึหึ"จูมยอกบอก

    "ไอ่จูมยอก กูจะฆ่ามึง!!!!!!!"เยซองรีบคว้าแขนเสื้อจูมยอก

    "ปล่อยพี่จูมยอกนะ!!!!พี่เยซอง.." เสียงใสดังขึ้น

    "หึหึ"จูมยอกหัวเราะในลำคอ

    "ทำไมพี่ถึงทำตัวแบบนี้ห้ะ!!"เรียววุคตะคอกใส่ น้ำตาใสไหลออกมา

    "............."ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของร่างสูง เหมือนถูกน้ำแข็งสาดใส่หน้าเต็มๆ
    เหมือนโดนมีดกรีดลงที่หัวใจอย่างแรง !

    "พี่จูมยอกฮะ ไปกันเถอะครับ"เรียววุคบอก แถมยังเป็นฝ่ายดึงแขนของร่างสูงไปอีกด้วย

    ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ นักเรียนคนอื่นๆต่างพากันกลับบ้าน เหลือเพียงเยซองกับคิบอมเท่านั้น น้ำตาอุ่นๆไหลออกมาจากดวงตาเข้ม น้ำตาของลูกผู้ชายที่ไม่เสียให้ใคร กลับไหลอย่างไม่อายใครๆ เจ็บ จนจุก เจ็บที่ตัวมันบ้า รักเขาอยู่ฝ่ายเดียว เจ็บที่เคยเล่นกับคนอื่นๆไปทั่ว 

    เจ็บเพราะนาย คิม เรียววุค ...


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×