{HANHYUK} ปฏิบัติการ เปลี่ยนเธอให้เป็นเคะ!! [yaoi]

ลำดับตอนที่ #11 : ปฏิบัติการเปลี่ยนเทอให้เป็นเคะ !! ฉบับที่ 10__+ เรื่องของฮีซอล

 

“ฮึกๆๆ..”ฮีซอลสะอื้นอยู่บนรถประจำทาง ร่างบางตาแดงก่ำไปด้วยความเสียใจ ไม่รู้ทำไมถึงต้องเสียน้ำตาให้กับคนชื่อ ชอย ซีวอน ด้วยก็ไม่รู้แค่เพียงเขาจะจีบดงแฮเท่านั้นเองทำไมต้องคิดมากให้วุ่นวาย แล้วทำไมน้ำตานี้ก็ต้องไหลมาด้วยนะ ไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจตัวเองเสียจริง ... ความรัก มันมีอยู่จริงอย่างที่ใครๆว่าหรือปล่าวฮีซอล ...

ฮีซอลนั่งเงียบปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมาและนึกถึงอดีตของตน

 

“กลับมาแล้วเหรอ ฮีซอล..”เสียงผู้เป็นพ่อเลี้ยงทักขึ้น มองฮีซอลขึ้นๆลงๆ

 

“ครับ...”ฮีซอลตอบเบาๆก่อนจะลากสังขารตัวเองขึ้นไปข้างบน

 

“แกนี่นับวันยิ่งสวยจริงๆนะ…”พ่อเลี้ยงของฮีซอลเปิดประตูเข้ามาในห้องของเขา

 

“ผมจะพักนะ มีอะไรเหรอครับ?”ฮีซอลถามขึ้น นัยน์ตาคู่สวยสั่นระริกด้วยความกลัว

 

“หึหึ..”พ่อเลี้ยงขำก่อนจะกระโจนเข้ามาหาฮีซอล

 

“เห้ยยย!!!”ฮีซอลร้องอุทานแล้วหมุนตัวหลบทันที

 

“มานี่!!ฮีซอลกลับมา”พ่อเลี้ยงเข้าไปกระชากแขนของฮีซอลไว้

 

“ปล่อยชั้นนะแก!!!ปล่อยยยย”ฮีซอลตะโกนลั่น ก่อนจะถีบคนตรงหน้าแล้ววิ่งอย่างสุดชีวิตเพื่อจะหนีเขา

 

“โอ๊ยยย แกวิ่งมาทำไมนะ!”แม่ของฮีซอลทักขึ้นขณะก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน

 

“แม่ช่วยผมด้วย..”ฮีซอลวิ่งไปหลบหลังผู้เป็นแม่

 

“แกจะทำอะไรเหรอ?”แม่ของฮีซอลถามพ่อเลี้ยงที่วิ่งตามลงมา

 

“ปะ..ปล่าวนะ มันยั่วชั้น!!ชั้นเลยจะตีมัน”พ่อเลี้ยงกล่าวหาฮีซอล

 

“ไม่จริงนะแม่ แม่ต้องเชื่อผมนะ!!”ฮีซอลบอกตัวสั่นเทา

 

เพี้ยะ!!!

 

“แม่...”ฮีซอลมองหน้าผู้เป็นแม่ที่ตบหน้าตัวเอง น้ำตาใสๆไหลออกมา

 

“เพี้ยะ!!!เพี้ยะ!!!”ผู้เป็นแม่ฟาดกระหน่ำลงไปที่ใบหน้าสวย

 

“ไอ้ลูกชั่ว แกคิดจะแย่งของๆชั้นเหรอ!!!?”แม่ของฮีซอลด่าซ้ำ

 

“ผู้ชายเลวๆแบบนี้ใครจะเอานอกจากแม่!!!”ฮีซอลผลักผู้เป็นแม่ลงแล้ววิ่งหนีออกจากบ้านทันที มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังเข้ามาแต่เขาไม่คิดที่จะฟัง รู้เพียงว่าเขาจะไปจากที่นี้เท่านั้น

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ...

 

“ฮีซอลลO_Oนายมาทำอะไรเย็นป่านนี้อ่ะ?”อิทึกถามอย่างตกใจ

 

“ชั้นขออยู่กับนายซัก2-3วันได้ไหม คืนนี้อย่างเดียวก็ได้ นะนะ”ฮีซอลอ้อนวอน อิทึกเข้ามาโอบฮีซอลแล้วพาเข้าไปในบ้านก่อนจะมองหน้าช้ำๆของเพื่อนรักตัวเอง

 

“ฮีซอลเข้ามาก่อนเถอะ..”อิทึกโอบฮีซอลเพื่อนรักไว้ก่อนที่ฮีซอลจะปล่อยโฮออกมา

 

“ฮึก..ฮืออ~”ฮีซอลร่ำไห้

 

“นายย้านอยู่กับชั้นเถอะฮีซอล เดี๋ยวนายไปสอบชิงทุนโรงเรียนก็ได้นะ..”

 

 

ฮีซอลมองเหม่อออกไปไกลชีวิตของเขามีแต่อิทึกเพื่อนรักของเขาและการเรียนอนาคตที่แสนสบายแค่นั้น เขาคิดเสมอๆว่าความรักเป็นสิ่งจอมปลอม

แต่ทำไมเขาถึงต้องการมันอย่างนั้นหละ ?

ร่างบางเดินมาเข้ามาในคอนโดของเพื่อนรักที่ยังไม่กลับมา ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน พลางปล่อยน้ำตาใสๆออกมาเบื่อระบายความเจ็บปวด

ที่ผ่านมา ทำไมนะเขาถึงเป็นคนโชคร้ายแบบนี้ ...

 

มีแต่คนบอกว่าชั้นสวย และดูเด่น แต่ทำไมชั้นกลับไร้ความรัก ....

 

 

 

เรียววุคนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่มุมสงบๆของโรงเรียน ดอกไม้สีขาวต้นใหญ่ปลิวลงมาทำให้บรรยากาศสวยงามมากยิ่งขึ้น

ช่างเข้าไปกับใบหน้าหวานๆที่จับจ้องไปที่หนังสือเล่มนั้น ตากลมโตกระพริบปริบๆทำให้ผู้ที่มองเคลิ้มไปเลยทีเดียว

 

“มองไรวะ?”คิบอมถามพลางขยับแว่น

 

“มองตุ๊กตาตัวน้อย..”เยซองตอบเสียงแผ่วพลางยิ้มแป้นจนตาหยีไปหมด

 

“อะไรของแกว้ะ เยซองชอบก็จีบๆไปดิ!”คิบอมบอก

 

“แต่ชั้นว่าน้องเค้าเด็กดีนะ แกสงสารเค้าเหอะ..”ฮันเกิงบอก เพราะรู้ชื่อเสียงเยซองดี

 

“ชั้นเล่นๆกับคนอื่นนะ แต่คนนี้ชั้นบอกไม่ถูกว่ะ!!”เยซองตอบพลางมองไปที่ใบหน้าหวานที่กำลังเก็บดอกไม้สีขาวที่ปลิวไปติดผมตัวเองอยู่

 

“เห้อออ~แล้วเมื่อไหร่จะรู้ว้ะ?”คิบอมถาม

 

“สักวันหล่ะน้ะ…^^”เยซองบอกยิ้มๆก่อนจะหมุนตัวออกจากบริเวณนั้นทันที เพราะเรียววุคเก็บหนังสือลงกระเป๋าแล้ว

 

“นายไม่ไปส่งเขาหรอ?”ฮันเกิงถาม

 

“ก็นี่ไง จะตามไปส่ง ติ๋มๆแบบนี้น่าเป็นห่วง”เยซองตอบแล้วโบกมือลาแล้ววิ่งปรุ๊ดไปทันที

 

“ดีเนอะ เพื่อนมีไม่เคยส่ง -_______-^”คิบอมบ่นก่อนจะเก็บกระเป๋าและเตรียมกลับบ้าน

 

“ฮ่าๆปล่อยๆไปเหอะ..”ฮันเกิงบอกก่อนจะเดินตามไป แต่เสียงหวานทักขึ้นมาเสียก่อน

 

“พี่บอม อยู่นี่เองทำไมสายหล่ะ!?”ดงแฮถามพร้อมกับแก้มป่องๆที่บ่งบอกอาการงอล

 

“ขอโทดนะลืมไปเลยอ้ะ ขอโทดๆT^T”คิบอมบอกทำหน้าสีเสีย ดงแฮเดินเลยเดินหนี

 

“ดงแฮพี่บอมขอโทดด ดงแฮจ๋าTOT”

 

“ไปไกลๆเลยไป๊!!~”

 

“ดงแฮ~~~~”คิบอมร้องแล้ววิ่งตามดงแฮที่วิ่งหนีตนเองไป

ผมจะอยากจะเป็นบ้าครับทุกๆท่านที่อ่าน TT ทำไมน๊า ~ คนอื่นนะมีแต่คนรักๆๆๆ ผมก็อยากจะมีบ้างนะ

แต่ผมอยากจะรักและดูแลน้องฮยอกแจคนเดียวนี่นา ผมจะทำอย่างไรละนี่แต่ยังไงสะพรุ่งนี้ผมก็จะไปทำตามที่คิบอมบอกไว้ก็แล้วกัน

หวังว่ามันจะได้ผลน่ะนะ - * -

ผมเดินดุ่มๆลงจากตึกเรียนนั้น เห็นซองมินวิ่งโวยวายกับคยูฮยอน อ้าว!? แล้วสองคนนั้นไปรู้จักกันตอนไหนละนั้น =_=^

หรือว่าเป็นแฟนกัน!! ^O^ โฮ๊ะๆๆๆ ผมมีหวังค๊าบบบบบบบบ ~~~ ตะเร๊ง เตร๊ง เตร๊ง งง ง ~!

 

 

ณ บ้านตระกูลโจ ...

 

“กลับมาแล้วแง๊ฟฟฟ~”คยูฮยอนตะโกนบอก ก่อนจะเข้าห้องครัวไปหาอะไรทาน

 

“คยูฮยอนนนนนน>O<”ผมทำหน้าสดใสใส่

 

“มีไรหรอพี่?”คยูฮยอนหันไปถาม

 

“นายชอบซองมินใช่ป้ะ?>O<”ผมถามทำหน้าเหมือนเดิม

 

“อ่าๆ>////< แล้วไมทำหน้าแบบนั้นว้ะ- -?”คยูฮยอนบอก

 

“ชั้นรักนายทิสุดเร๊ยยย มาจุ๊บทีๆๆๆๆ>w<”

 

 

“อ๊ากกกกก ก ก ไม่น๊าปล่อยนะเว้ยยTOT!!!”คยูฮยอนวิ่งหนีกระโจนออกจากห้องครัว

 

“ลัคกี้น้องร๊ากกกก >O<”ผมวิ่งเข้าไปกอดมัน

 

“โฮๆๆๆอาเมน พระเจ้าช่วยลูกด้วยT_T”คยูฮยอนสวดยกใหญ่

 

“ไอ้บ้า คนนะไม่ใช่ผีมาสวดไล่ -*-”ผมว่าไป อุตส่าจะกอดทำไม๊ทำหน้าแบบนี้ทุกที =[]=!!

 

“ผมว่าพี่น่ากลัวกว่าผีอีก - -^”คยูฮยอนตอบ

 

“ชิ๊!!เออว่าแต่ชั้นจะมาขอบคุณเฉยๆที่แกอ้ะจะจีบซองมิน”ผมบอกขยี้หัวมันเบาๆก่อนจะเดินไปข้างบน

 

“ใช่!!ผมอ้ะไม่ยอมให้ฮยอกแจได้ซองมินผมไปหรอก!!!”

 

“ชั้นก็จะไม่ยอมให้ซองมินแกอ้ะได้ฮยอกแจชั้นไปหร๊อกกกกก!!”




ขอโทดนะคะที่มาอัพช้า พอดีไม่ว่างเลย
ขอโทดจิงๆนะค่ะ อย่าพึ่งลืมฟิคเรื่องนี้น๊า TT