คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ปฏิบัติการเปลี่ยนเทอให้เป็นเคะ !! ฉบับที่ 9__+ ชั้นเป็นอะไรไป ?
ร่างบางตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือเพราะเมื่อคืนนี้ก็แทบไม่ได้นอนเลย เขากลัวเหลือเกินว่าฮยอกแจจะรู้ความในใจของเขา เขากลัวว่าฮยอกแจจะไม่เป็นเพื่อนของเขาอีก ช่วงเวลาที่ผ่านมามันจะทำให้เขา2คน แยกจากกันตลอด ทั้งๆที่สนิทกันมานานแล้ว เขาได้แต่ภาวนาในใจเบาๆ
"ซองมิน ตาบวมเชียวไปทำไรมานะ?"เรียววุคถามขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่หนังสือหนาๆเล่มนั้น
"เราไม่ค่อยสบายนะเรียวจัง ไม่เป็นอะไรหรอก"ซองมินตอบเสียงเบาหวิว
"ไปห้องพยาบาลไหม?"เรียววุคหันมาสนใจซองมินแทน
"ไม่เป็นไรหรอก..."ซองมินบอก และสะดุ้งทันทีเมื่อเห็นฮยอกแจเดินเข้ามาภายในห้อง จึงรีบฟุบลงกับโต๊ะอย่างรวดเร็ว
"ไงซองมินมาถึงก็หลับเลยเหรอ?"ฮยอกแจทัก สะกิดซองมินเบาๆ
"อ่อ.."ซองมินเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าที่ส่งยิ้มกว้างให้เหมือนเคย
"ซองมินไม่สบายอ่ะ"เรียววุคตอบแทน
"จริงสิ!!กินยายังเนี่ย?"ฮยอกแจถามแล้วเอามือแตะหน้าผากมนของซองมินอย่างเป็นห่วง
"เราไม่เป็นอะไรหรอกฮยอกแจ.."ซองมินบอกยิ้มแห้งๆให้ ฮยอกแจพยักหน้างึกๆก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะของตัวเอง แล้วทำการลอกการบ้านของเรียววุคก่อนที่อาจารย์จะเข้ามา
พักกลางวัน (ไวเหมือนโกหก-*-)
"ซองมินไปกินข้าวกันเร้วววว~~"ฮยอกแจร้องลั่นเหมือนเคยเดินไปกุมมือซองมิน ส่วนอีกข้างก็ลากเรียววุคไปด้วย
"เราไม่ค่อยหิวเลยฮยอกแจ.."ซองมินบอก
"กินไปเยอะๆเลยนะซองมิน ไม่งั้นชั้นโกรธซองมินแน่ๆ"ฮยอกแจบอกแล้วให้ซองมินนั่งรอก่อนจะวิ่งปรู๊ดไปซื้อข้าวให้ซองมินกับเรียววุค
"ซองมินทำไมมองฮยอกแจแบบนั้นหล่ะ?"เรียววุคถาม ซองมินส่ายหน้าเบาๆพร้อมปล่อยน้ำตาออกมา
"เอานี่เช็ดสะ.."เรียววุคส่งทิชชู่ให้ก่อนจะโอบซองมินไว้
"ฮยอกแจต้องรู้แน่ๆเลยว่าเราแอบรักเขา ฮือๆๆ"ซองมินบอก
"แต่ฮยอกแจก็ยังเป็นเพื่อนกับนายนี่"เรียววุคปลอบ
"ไม่นะ!เราไม่ยอมให้ฮยอกแจคบกับใครแน่ๆ"ซองมินบอกเสียงแข็ง
"อย่าพึ่งไปคิดเลยซองมิน หยุดร้องไห้เถอะ..."เรียววุคบอกซองมินพยักหน้าแล้วรีบปาดน้ำตาออกไป
"มาแล้วคร๊าบบบบ อ่ะนี่กินสะจะได้มีแรง^O^"ฮยอกแจบอกเพื่อน 2 คนของเขา
"ขอบใจนะ.."ซองมินบอกส่งรอยยิ้มหวานๆให้เหมือนเดิม
"ใจ!"เรียววุคบอกสั้นๆก่อนจะดื่มนมแล้วอ่านหนังสือต่อ
"เรียววุคกินไปเยอะๆนายก็เหมือนกันอ่ะชอบทำให้ชั้นเป็นห่วง!!"ฮยอกแจบอกหน้าเบ้ เล่นเอาซองมินตาแทบถลนออกมาจากเบ้าทีเดียว ทำไมต้องเป็นห่วงเรียววุคด้วย!!?
"เรื่องของชั้น!"เรียววุคตอบสั้นๆแต่ก็กินเข้าไปอยู่ดี
"นายว่ามันจะได้ผลเหรอคิบอม?"ฮันเกิงถาม รู้สึกวิธีนี้มันจะทะแม่งๆ -*-
"โหยยย เป็นใครก็ปลื้มตายเลยอ่ะ เอาเลยฮันเกิง!!"คิบอมบอก
"เออๆชั้นก็ว่าเวิร์คนะแก เอาเลยๆ"เยซองช่วยสมทบ
"แล้ววันไหนดีละ????O_O"ฮันเกิงหันไปถาม
"พรุ่งนี้!!!!!!"ทั้ง 2 ประสานเสียง
"จ๊ากกกกกกกก-[]-พวกแกจะบ้าเหรอพรุ่งนี้ โฮกกกกตายๆๆๆ"ฮันเกิงบ่นใหญ่
"แกจะจีบปีหน้าไงว่ะ!!?"เยซองถาม ถุกเผงง TOTโฮกกกก
"ก็ได้พรุ่งนี้ก้พรุ่งนี้ TT"ฮันเกิงบอก ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อีกไม่กี่ชม.>O<
"เดี๋ยวตอนเย็นแกมาเอาบทไปนะ ชั้นจะไปขอยืมชินดงเพื่อนคังอินมา"เยซองบอก
"โอเคๆๆๆT_T"
"พวกนาย เลิกแหกปากกันได้แล้วอาจารย์กำลังเดินมา..."ซีวอนบอกทำหน้าสีเรียบเฉยเช่นเคย
"อื้ม.."ฮันเกิงตอบ ซีวอนเขาขึ้นๆลงๆก่อนจะหัยขวับไปนั่งที่
"ทำไมมองฮันเกิงแบบนั้นหล่ะ?"คิบอมสงสัย
"เดี๋ยวนี้รุ่นน้องกรี๊ดฮันเกิงเยอะจะตายไป ก็ต้องอิจฉาบ้างสิ๊!!"เยซองบอก
"ชั้นว่าไม่อ่ะ ชั้นว่าน่าจะเกี่ยวกับฮีซอลมากกว่า..."คิบอมบอก ขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะหยิบหนังสือที่จะเรียนขึ้นมา เล่นเอาฮันเกิงงงใหญ่ ฮีซอล ? แล้วเกี่ยวอะไรกับเขา ? แล้วทำไมต้องฮีซอล
ตอนนี้เขาไม่อยากจะสนใจอะไรมากเสียเท่าไหร่ นอกจากเรื่อง ลี ฮยอกแจ ...
ตอนเย็น ...
"พรุ่งนี้ผมจะมีแสดงที่เวทีอย่าลืมไปให้กำลังใจด้วยนะครับ^^"ฮยอกแจบอกเหล่าแฟนคลับพร้อมกับส่งรอยยิ้มละลายสายตาคนมองไปให้ เล่นเอาเสียงกรี๊ดดังกระหึ่มราวกับมีซูเปอร์สตาร์ระดับประเทศมาอยู่ตรงหน้าอย่างไรอย่างนั้น
"ตอนนี้ผมขอซ้อมก่อนนะครับ เจอกันครับทุกๆคน"ฮยอกแจบอกลาแฟนคลับแล้วกลับเข้าไปในห้องซ้อมวันนี้เขาซ้อมคนเดียวเพราะฮันเกิงไม่ได้มา ร่างเล็กพยายามไม่สนใจอะไรได้แต่หมุนไปรอบๆตามจังหวะเพลงของเขา ฮยอกแจมองตัวเองที่อยู่ในกระจกเขาดูเท่ห์ ในสายตาคนอื่นๆใบหน้าเรียบดฉยและขรึมเวลาอยู่บนเวที นั้นมันไม่ใช่ตัวตนของเขาเสียหน่อย !!!
"สักวันชั้นจะทำให้ทุกคนรู้ว่าตัวจริงของชั้นเป็นยังไง...ทั้งบนเวทีและตัวจริง!"
"ดงแฮ~~"เสียงหนุ่มมาดเท่คนหนึ่งเดินดุ่มเข้ามาหนุ่มหน้าหวานนามว่าดงแฮ
"มีไรครับ?= ="ดงแฮถามไปอย่างมึนๆทำไมน๊า~~วันๆมีแต่คนเรียกชื่อ
"กลับบ้านเย็นจังนะครับ^^"ชายหนุ่มคนนั้นพูด
"นี่มันบ่าย3เองนะครับพี่ นาฬิกาตายป่ะครับ=[]=!!!"ดงแฮบอกแล้วเดินหนีคนที่ถามที่ทำหน้าอึ้ง ตาแทบถลนออกจากเบ้า ไม่อยากจะเชื่อเลยใช่ไหมว่า ชายหนุ่มน่ารักแบบนี้จะไร้ความหวานในตัว!!
"อ้าวว ดงแฮๆ"ฮีซอลเรียกน้องชายที่ทำหน้ามึนสุดๆ
"พี่ฮีซอล อ้ะ...พี่ซีวอนด้วยหวัดดีครับ^^"ดงแฮหันไปส่งรอยยิ้มให้ทันทีเล่นเอาซีวอนกระตุกอีกรอบเมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสนั้น
"มาทำไรแถวนี้หรอดงแฮ"ฮีซอลเอ่ยถาม
"พอดีผมมารอพี่คิบอมนะครับ แหะๆไม่รู้อยู่ไหน-*-"ดงแฮบอก
"คิบอมอยู่บนห้องนะ..เห็นคุยกับพวกฮันเกิง"ซีวอนบอกแล้วส่งรอยยิ้มกลับคืน ดงแฮพยักหน้างึกๆ
แต่ฮีซอลรู้สึกอึดอัดแปลกๆที่เห็นซีวอนส่งรอยยิ้มให้คนอื่นๆ ทั้งที่ไม่เคยส่งให้เขาเลยด้วยซ้ำ !!
"ผมไปละ บ๊ายบายน๊ะเจ้กะพี่วอน~~"ดงแฮบอกแล้ววิ่งปรู๊ดไปทันที
"ดงแฮ..น่ารักจังเลยน้องนายหรอ?"ซีวอนถาม
"อื้มม..แต่เข้ามีแฟนแล้ว"ฮีซอลบอก
"ไม่เป็นไรหรอก...น่ารักแบบนี้ต้องลอง ^^"ซีวอนยิ้มกริ่ม ฮีซอลปรับสีหน้าให้เรียบเฉยก่อนจะหยักหน้าและลากซีวอนออกไป
"นายช่วยชั้นหน่อยสิ.."ซีวอนเอ่ยหลังจากเงียบมาสักพัก ฮีซอลแถบสำลักเค้กอร่อยๆนั้น
"อื้ม.."ฮีซอลเอ่ย ดวงตาคู่สวยสั่นระริกรสชาติดีๆของเค้กหายไปหมด ความรู้สึกแปลกๆแล่นผ่านเข้ามาทันที รู้สึกเหงาจับใจทั้งๆที่มีคนอยู่ด้วย รู้สึกน้ำตาของเขากำลังจะไหลอย่างไร้สาเหตุ ...
"อื้มแล้วเหรอ?ปกตินายกินตั้งหลายชิ้น.."ซีวอนถามพร้อมกับดื่มโกโก้ร้อน
"อื้ม...ชั้นกลับก่อนนะ"ฮีซอลลุกพรวดออกพราดออกจากร้านไปทันที ซีวอนตกใจรีบเรียกชื่อฮีซอลไว้แต่ฮีซอลกลับวิ่งขึ้นรถไปเสียแล้ว ร่างสูงได้แต่มองรถของคนตัวเล็กที่แล่นผ่านไป
"นายเป็นอะไรนะคิม ฮีซอล..."
โปรดติดตามตอนต่อไป ..
ขอโทดนะค่ะ ที่ดองงงง นานมาก
แบบว่า งานเยอะมากเลยหล่ะ ก้อเปิดเทอมม.3
การบ้านเยอะ + ช่วงนีเหนื่อยๆ
กลัวด้วยว่าแต่งๆไปแล้วกลัวจะไม่สนุก
ไปงานแถลงมาแล้วค่ะ เจอพี่ๆ6 คน น่ารักมากเลยหล่ะ ^^
เราดีใจสุดๆไปเลย พี่เยซองตัวจริงหล่อมากๆ เจ้สวยมากกกก
ฮยอกแจหน้ารักสุดๆ พี่ทึกกี้แบบว๊าวว *0* พี่ชินดงหน้าหอมแก้มมากอ้ะ
ตัวจริงน่าร๊ากกก พี่ซองมินนะ เปิดเถิกน่ารัก ฮิๆๆๆ
ดีใจมากๆเลยหล่ะ คนเบียดกันเยอะมากเลยอ่ะค่ะ T^T ไรเตอร์โดนทับด้วย
ปวดขามากๆๆ แต่ก็ลุกขึ้นมากรี๊ดไหว 55555
ม่ะไหร่จาคอนน๊า > < อีกไม่นานๆ
รักคนเม้นคนอ่านทุกคนค่ะ = ]]
ความคิดเห็น