ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฏิบัติการเปลี่ยนเทอให้เป็นเคะ !! ฉบับที่ 1__+ แรกพบสบตา *
ณ โรงเรียนมัธยมโซลที่มีเชื่อเสียงอีกสถาบันหนึ่ง ที่นี้มีนักเรียนนับพันที่ศึกษาและอาศัยอยู่ที่นี้ หญิงน้อยหญิงใหญ่หรือชายแท้ชายเทียมมากหน้าหลายตาที่มีแต่หัวกะทิๆและมากความสามารถต่างรวมกันอยู่ที่นี้
เพราะที่นี้คือศูนย์รวมของรักเรียนดีเด่นของจังหวัดดีเดียว แต่ก็ปะปนกันไปที่มากหน้าหลายตา บ้างก็ใช้เส้นเข้ามา บ้างก็ลูกคุณครูคนรวยเข้ามาได้ หรืออาจจะมีสอบของวิชาที่ง่ายสุดๆอย่างเช่น ภาษา คนที่เก่งภาษาก็โชคดีไป และก็มีความสามารถพิเศษหรืออาจจะมีประเภทที่ถูกใจคุณครูก็มี!!!
“กรี๊ดดด ด พี่ฮยอกแจ !!” เสียงชะนีตัวน้อยๆดังขึ้น
“อ๊ายยยย พี่ฮยอกแจหล่อที่ซุ๊ดดด” เสียงชะนีร่างใหญ่ดังขึ้น = =!!
“กรี๊ดดด ดด ทางนี้ค๊า>O<!!”
ชายหนุ่มที่นามว่า ฮยอกแจ กำลังอวดลีลาท่าเต้นสุดแสนจะทรมานใจสาวๆและหนุ่มๆ ??? อยู่หันขวับมาตามเยงกรี๊ดพร้อมยิงฟันใส่ เรียกเสียงกรี๊ดเพิ่มมากขึ้น ทำให้หนุ่มน้อยคนนี้โบกมือน้อยๆให้
ลี ฮยอกแจ ขาแด๊นซ์สุดฮอตของมัธยมโซลมีผู้คนโพสรูปของเขาผ่านอินเตอร์เน็ตและเวปไซต์ของโรงเรียนมากที่สุด ด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาและกิริยาที่ขรึมๆน่ารักๆของเขาเล่นเอาใจสาวๆดิ้นไหวๆกันเป็นแถวนอกจากจะสาวๆแล้วหนุ่มน้อยน่ารักแอ๊บแบ๊ว ยังหลงเขาเป็นแถวอีกต่างหาก
ทุกๆเย็น จะมีสาวน้อยหรือสาวใหญ่นั่งคอยกรี๊ดเขาอยู่ที่ห้องซ้อมเต้นจนเย็น
“ขอบคุณครับ ^^”ฮยอกแจรับน้ำเย็นๆจากมือเด็กหญิงตัวน้อยๆที่ห่างจากเขาประมาณ2-3ปีเท่านั้น
“รีบกลับบ้านดีกว่านะครับ นี่เย็นแล้วเดี๋ยวจะอันตรายนะครับ”ฮยอกแจบอกเหล่าแฟนคลับที่มานั่งรอเขาตั้งแต่เลิกเรียนแล้ว
“ขอบคุณนะค่ะที่เป็นห่วง ..” เสียงแหลมๆเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มหวานๆใส่ จากนั้นพวกเหล่าแฟนคลับก็ถยอยกันกลับบ้าน
“เห้ออออ ...”ฮยอกแจถอนหายใจ
“ฮอตจริงๆเลยน๊า ฮยอกแจจ๋า~”ซองมินบอกยิ้มๆพลางเดินเอามาขนหนูมาให้
“ขอบใจนะ ซองมิน แต่ชั้นไม่ชอบให้ใครมารอชั้นแบบนี้หรอก...”ฮยอกแจบอก
“พ่อแม่พวกเขาต้องไม่พอใจแน่ๆเลยที่พวกเขานะเสียการเรียนเพราะชั้น ”ฮยอกแจซองมินพลางเดินไปเปลี่ยนเสื้อ
ซองมินมองฮยอกแจผ่านทางหลังขาวเนียนนั้น ฮยอกแจไม่มีกล้ามเหมือนชายหนุ่มทั่วไปที่สมควรจะมีแขนของเขาบอบบางมาก และดูน่าถะนุถะหนอมเสียมากกว่าหน้าท้องของฮยอกแจก็แบนราบยังกับแพนเค้กไม่เห็นมีซิกแพ็ตอย่างที่ควรจะมี ใบหน้าชมพูระเรื่อเพราะพึ่งออกแรงเต้นมาทำให้ฮยอกแจดูน่ารักขึ้นราวกับเด็กน้อยๆ ไม่ใช่หนุ่มฮอต เท่ห์ ที่สาวๆหลงใหลเสียเลย!!
“เลิกจ้องได้แล้วน่าซองมิน ไปกลับบ้าน”ฮยอกแจบอกพลางดึงแขนซองมินหลังจากเปลี่ยนเสื้อเสร็จ
มันเป็นแบบนี้ทุกๆครั้งหล่ะ ฮยอกแจมักจะทำดุใส่ซองมินแต่จริงๆก็ห่วงเขาลึกๆซองมินรู้ดี เขาพาซองมินไปส่งที่บ้านทุกวัน ราวกับว่าซองมินคือคนสำคัญของเขาอย่างนั้นหล่ะ
หัวใจซองมินพองโตขึ้นทุกวันๆ ร่างบางได้แต่เฝ้าคิดว่าสักวันฮยอกแจคงจะคิดเหมือนเขาหรือไม่พวกเขาอาจจะเป็นได้มากกว่าเพื่อน .... ซองมินยิ้มแป้นแล้ววิ่งไปกระเป๋านักเรียนก่อนจะเดินไปหาฮยอกแจ
“มานี่ ชั้นถือเอง...”เสียงของฮยอกแจเอ่ยขึ้นพร้อมกับคว้ากระเป๋าของซองมินไป ทั้งคู่เดินดุ่มๆไปตามทางวันนี้ฮยอกแจเลิกซ้อมเร็ว เลยกลับบ้านเร็วกว่าปกติ
“นี่ ซองมินไปหาอะไรกินกันดีไหม?”ฮยอกแจชวน
“แล้วฮยอกแจอยากกินอะไรหล่ะ?”ซองมินเอ่ยถาม
“กินไอศกรีมกันเถอะ”ฮยอกแจคว้าแขนซองมินลากไปยังร้านไอศกรีมที่ตกแต่งด้วยสีชมพูเกือบทั้งร้าน ส่วนสีที่สลับกันคือสีเขียวสดใสน่ารัก ช่างเข้ากันจริงๆ มันเป็นร้านโปรดของซองมินเพราะซองมินชอบสีชมพูแถมมีไอศกรีมรสฟักทองของโปรดของซองมินด้วย
“นายจำได้”ซองมินบอก หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
“ชั้นจำเรื่องของนายได้มากกว่าที่นายคิดสะอีก^^”ฮยอกแจบอกยิ้มๆแล้วลูบซองมิน
“นายน่ารักจัง..”ซองมินเอ่ยเบาๆ
“แต่นายน่ารักที่สุด!”ฮยอกแจบอกแล้วหันไปสั่งไอศกรีมกับพนักงานที่ร้าน
“น่ารักกันจังนะค่ะ”พนักงานที่ร้านชมซองมินกับฮยอกแจ ซองมินหน้าแดงแจ๋ไปเลย ส่วนฮยอกแจยิ้มๆให้แค่นั้น
ฮยอกแจ นายใช่คู่ชั้นหรือปล่าว ? ชั้นขอให้เป็นอย่างนั้นได้หรือปล่าว ? ขอให้นายมีชั้นเพียงคนเดียว ...
“พี่ฮันนนนนนน น”เสียงทุ้มร้องลั่นไปทั่วสนามบินพร้อมกับโบกมือกระโดดโลดเต้นอย่างบ้าคลั่ง
“คยูฮยอน ไอ่น้องโตขึ้นตั้งเยอะนะแกอ่ะ”ชายหนุ่มสายเลือดจีนยิ้มร่ากับน้องชายต่างบิดาของตน
“นอกจากโตแล้วก็หล่อขึ้นด้วย ฮ่าๆๆๆ”คยูฮยอนขำพลางเก๊กหน้าหล่อ ถึงแม้เขาจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของเขาแต่เขาก็มีสายเลือดของมารดาของเขา แล้วพวกเขาก็รักกันมากๆเสียด้วย
“หล่อน้อยกว่าชั้นอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ”ฮันเกิงขำแล้วยกกระเป๋าขึ้นเตรียมจะเดินไปขึ้นรถ
“เออ ไอ้พี่บ้ากลับบ้านกันเถอะครับ^^”คยูฮยอบอกแล้วแย่งกระเป๋าของฮันเกิง
“วันนี้สุดหล่อถือให้เอง ฮ่าๆๆๆ”สุภาพบุรุษม๊ากมาก
“ดีจริง มีคนคอยให้รับใช้ ฮ่าๆๆๆ”ฮันเกิงยิ้มพร้อมกับโอบน้องไปที่รถพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“โซลนี่เปลี่ยนไปเยอะเลยแหะO_O”ฮันเกิงบอกตาโต
“ใช่ฮะ มีหวังบื้อๆแบบพี่หลงชัวร์!!”คยูฮยอนแกล้งแซว
โป๊กก !!
“โอ๊ยยเจ็บนะ”คยูฮยอนบ่นอุบแล้วเอาคืน
“พอเลยๆนายคงไม่อยากจะฟัดกับชั้นวันแรกใช่ไหมเนี่ย?”
ณ บ้านตระกูลโจ
“ยินดีต้อนรับครับ คุณชายฮาน~”คยูฮยอนผายมือทางประตูบ้าน
“ขอบคุณครับ คุณชายโจ ผมรู้สึกเป็นเกียติอย่างยิ่งที่ได้เหยียบบ้านคุณ= =”ฮันเกิงบอกพลางทำสีหน้าตื่นเต้นที่ได้มาพบบ้านหลังเก่าตอนสมัยเอ๊าะๆ เขาจากที่นี้ไปนานเกือบสิบๆปีถึงแม้จะกลับมาเยี่ยมบ้างแค่คราวนี้เขาจะกับมันตลอดไป รู้สึกดีอย่างประหลาดและคิดถึงแม่ของเขาอย่างสุดซึ้ง
“แม่เป็นไงบ้างคยูฮยอน?”ฮันเกิงถาม พลางทำสีหน้ากังวล
“แม่หลับอยู่ข้างบนครับ พี่เอาของไปเก็บแล้วเดี๋ยวผมจะพาไปเยี่ยมฮะ”คยูฮยอนบอกแล้วช่วยยกกระเป๋า
“คุณหนูฮัน...”เสียงนุ่มๆเอ่ยขึ้น ฮันเกิงหันขวับไปพบกับหญิงสูงอายุร่างท้วมยิ้มแฉ่งให้เขา พร้อมกับโผกอดเขาอย่างแนบแน่น
“ป๋าจ๋า~ฮันคิดถึงจางงง งง ง”ฮันเกิงสะอื้นผู้ที่ดูแลเขามาตั้งแต่เล็กๆ
“เหมือนกันค่ะ คุณหนู”หญิงคนนั้นยิ้มแป้น แล้วปล่อยให้คยูฮยอนกับฮันเกิงขึ้นไปเก็บของข้างบนห้องนอน
“พี่ยังอยากเล่นหุ่นยนต์กะผมป่ะ??”คยูฮยอนถามพลางยกตัวหุ่นยนต์หมุนไปมา ไปตามอากาศ
“นายหาว่าชั้นปัณยาอ่อนหรือไงคยูฮยอน?”ฮันเกิงว่า
“ถูกเผง ฮ่าๆๆๆๆๆ^O^”คยูฮยอนขำกร๊าก
“พอเลยๆนายว่าชั้นไปหาแม่หน่อยสิ ชั้นคิดถึงแม่จะแย่แล้ว”ฮันเกิงบอกพลางลูบๆผมแต่งหล่อแม่จะได้ภูมิใจผมไงโข~>______<”
“ทางนี้ฮะ ”คยูฮยอนเปิดประตูแล้วนำทางไป
“แค่กๆๆ”เสียงไอดังขึ้น
“เข้าไปสิครับ”คยูฮยอนบอก
“O_O!”
“นั้นใครนะ หื้อ?”เสียงนุ่มต่ำๆดังขึ้น
“ผมเองครับ ฮันเกิงไงครับแม่”ฮันเกิงพูดตะกุกตะกัก เพราะไม่ได้เจอหน้าแม่มาหลายปีแล้วหล่ะ
“ลูกแม่ หล่อขึ้นมากเลยลูกทั้งพี่ทั้งน้อง”ผู้เป็นแม่กล่าวอย่างดีใจ
“หม่าหมี๊จ๋า T^Tฮันคิดถึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”ฮันเกิงร้องแล้วเข้ามากอดแม่เต็มรักพร้อมกับปล่อยโฮออกมา
“จ้ะ ลูกรักแม่ก็เหมือนกันนะจ้ะ”ผู้เป็นรับอ้อมกอดพลางหอมแก้ม ถึงแม้จะโตเท่าไหร่แต่ก็ยังดูเด็กในสายตาของเทอเสมอๆ
“คยูฮยอนอยากกอดกับแม่และพี่ไหม หื้อ?”ผู้เป็นแม่ถาม
“ฮึกๆๆๆ”ฮันเกิงยังคงสะอื้นและซุกหน้าลงกับหน้าตักมารดา
“ครับ แต่ผมไม่ติงต๊องเหมือนพี่ฮันหรอกผมโตแล้ว”คยูฮยอนบอกเรียบๆก้มลงกอดแม่
“แม่จ๋า คืนนี้ฮันนอนห้องเดียวกับแม่นะจ้ะ^_^”ฮันเกิงขออนุญาต
“จ้าๆ”ผู้เป็นแม่ตอบตกลง
“ผมด้วยเด่ๆๆๆๆ”คยูฮยอนร้องพลางกอดผู้เป็นแม่อย่างแนบแน่น
“แล้วม่ะกี้ ใครว่าชั้วว่ะว่าปัณยาอ่อน!?”ฮันเกิงกัด
“เปลี่ยนใจแล้ว แบร่ๆ”คยูฮยอนแลบลิ้นใส่
ตึก ตึก ตึก ~ เสียงฝีเท้ารีบเดินจ้ำๆไปตามทางซอยบ้านที่แสนจะเปลี่ยวและมืดมากๆต้องอาศัยไฟข้างถนนที่แสนจะสลัวๆมองทางเท้าต่อไป เย็นป่านนี้แล้วการบ้านของเขาก็ยังไม่เสร็จเพราะมัวแต่พาคนตัวเล็กเดินดุ่มๆและพูดคุยกันจนเพลินแถมเขาก็ต้องไปส่งคนตัวเล็กอีกทำให้เสียเวลาพอสมควร
เมื่อถึงบ้านเขารีบเดินจ้ำอ้าวขึ้นชั้นบนอย่างรวดเร็ว ...
“ลี ฮยอกแจ!”เสียงแหลมๆเอ่ยขึ้นมาจนคนที่ถูกเรียกสะดุ้งโหยง
“ตกใจหมด ไม่ให้ซุ้มให้เสียงเลยนะ”ฮยอกแจตอบกลับ
“นี่ๆนายไปไหนมาห๊ะ?ฮยอกแจ- -”เสียงแหลมเอ่ยขึ้นอีก
“ไปกินไอติมกับเพื่อนอ่ะ เลยกลับสาย”ฮยอกแจตอบ
“เหลวไหล ใหญ่แล้วนะเรา”เอ่ยอีกจนฮยอกแจ อยากจะเดินหนีจะแย่แล้ว
“เรื่องของผมน่า พี่ดงแฮ”ฮยอกแจบอกปัดๆแล้วเดินหนี
“วันนี้แม่โทรมา แล้วก็หานายใหญ่เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อยนะเรา”ดงแฮบอกพลางทำหน้าดุๆใส่
“เดี๋ยวผมค่อยโทรกลับน่า~”ฮยอกแจบอกปัดๆแล้วปิดประตูแล้วเหวี่ยงกระเป๋าลงเตียง ปิดหน้าต่างแน่นๆ แล้วเปิดเพลงดังลั่น พร้อมกับอวดลีลาของตัวเองลงในกระจกบ้านใหญ่นั้น
La la la ~~
ฮยอกแจสะบัดตัวเองด้วยท่าพริ้มไหว และเด้งไปเด้งมา เหงื่อไหลย้อยลงมาจนเสื้อนักเรียนสีขาวของเขาโปร่งจนเห้นเนื้อใน ฮยอกแจมองตัวเองในกระจก พลางทำหน้าเบ้ ทำไมเขาไม่มีหุ่นดีๆเท่ๆเหมือนคนอื่นๆนะ หากแฟนคลับเห็นเอวคอดๆของเขาและหน้าท้องแบนเรียบ ขาวๆแขนน้อยๆไม่มีกล้ามคงผิดหวังกันน่าดูละ อีกอย่างหน้าเขาก็ออกสีชมพูระเรื่อยอย่างกับซองมิน ดูแล้วไม่มีความหล่อสักนิด ออกจะน่ารักอย่างกับซองมินเข้าไปอีกคน
“เห้อออ~”ฮยอกแจถอนหายใจแล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ
เช้าวันต่อมา ...
“อะไรนะ?-O-”เสียงของคยูฮยอนดูเหมือนไม่แน่ใจในสิ่งที่พี่เข้าพึ่งพูด
“พี่จะเรียนที่เดียวกับนาย”ฮันเกิงบอกพลางดื่มช็อกโกแลตร้อนๆที่แม่พึ่งชงให้ -3-
“พี่จะไหวเหรอ?พี่จะชินจีนเสียมากกว่านะ”คยูฮยอนบอก
“แล้วนี่ชั้นพูดภาษาไรกะแกฮะ??”ฮันเกิงถาม
“ภาษาไทย!!!”
ตึ๊งโป๊ะ !=[]=
ณ โรงเรียนแห่งโซล ...
“อุ้ย เทอดูหนุ่มจีนคนนั้นสิหล่อจัง”
“ว้ายย นั้นใครนะหล่อเป็นบ้าเลย”
“อ้ายๆๆๆพี่น้องหล่อทั้งคู่อะ กรี๊ดดดด”
เสียงชะนีน้อยๆของโรงเรียนดังขึ้นเมื่อฮันเกิงเดินฉับๆไปมาในโรงเรียนกับคยูฮยอน เด็กใหม่ที่หล่อเหลาแบบนี้ก็คงไม่พ้นแน่ๆ แถมฮันเกิงนะเป็นถึงกับรุ่นพี่และอยู่รุ่นเดียวกับซีวอนที่เป็นดาวของโรงเรียนอีกด้วย คราวนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรหรือปล่าวนะ !!!
“พี่ขึ้นไปเรียน ผมอยู่ชั้น7พี่อยู่ชั้น8”คยูฮยอนบอก
“โอเค เลิกเรียนเจอกันนะแก”ฮันเกิงบอกขณะที่กำลังก้าวเข้าไปในลิฟต์
“อ๊ายยย ขึ้นลิฟต์ด้วยค่า!!>O<”เสียงชะนีตัวน้อยๆเอ่ยขึ้น
“อ่าครับๆ”ฮันเกิงตอบพร้อมกับเขิยบที่ให้เด็กผู้หญิงคนนั้นยืน (ป๋ากลัวชะนีนั้นจับกดเหรอค่ะ?)
“อ๊ายยยย รอด้วยค่า”
“ว๊ายยยย ถอยไป๊ชั้นจะไปด้วย”
ลิฟต์เต็มไปด้วยฝูงชะนีมองฮันเกิงอย่างแทะโลมขึ้นๆลง ชายหนุ่มสายเลือดจีนหน้าเจื่อนไปเลยทีเดียวพลางยิ้มแห้งๆให้แต่ก็เสียวโดนลากไปข่มขื่นก่อนได้เรียนสะอีก =()=!!
ฮันเกิงเดินฝ่าฝูงชะนีเพื่อออกจากลิฟต์แล้วเดินไปยังห้องเรียนทันที ทำไมห้องมันมีหลายห้องจังว่ะ = =?
นักเรียกกีล้านคนว่ะ ? ท่าทางจะเป็นฝูงอ่ะ
“ฮาน ฮันเกิง”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“อ่อ หวัดดีครับ”ฮันเกิงหันไปทักทาย
“ชั้นชื่อ ชเว ซีวอน ยินดีที่ได้รู้จัก”ซีวอนเอ่ยอย่างมาดนิ่ง พร้อมกับยื่นมือไปทักทายอย่างสุภาพ
หล่ออย่างที่ใครๆพูดเสียด้วยสิ
“นายเรียนห้องเดียวกับชั้นนะ และอีกอย่างชั้นเป็นประธานนักเรียนของที่นี้”ฮันเกิงซีวอนอย่างอึ้งๆ ชายคนนี้เองเหรอ ที่เป็นดาวมหาลัย จะโดนฆ่าไหม ? ก็เขาหล่อกว่าไอ่หมอนี่อีก เกิดมาหล่อมีกำจริงๆ [หลงตัวเองมากค่ะป๋า]
“อ่าๆขอบคุณนะ”ฮันเกิงตอบเจื่อนๆแล้วเดินตามซีวอนไปที่ห้อง
“โหO_O”เสียงผู้คนฮือฮา เมื่อเห็นฮันเกิง
“มีอะไรเหรอ หื้อ?”ฮันเกิงเอ่ยเบาๆ
“กรี๊ด ด ด ด ๆ”เสียงแหลมเอ่ยกันเป็นแถวเมื่อเห็นฮันเกิง
“นี่ชั้นอยู่นี่นะยะ = =”คุณครูเอ่ยขึ้น พลางทำสีหน้าโหดๆใส่ทำให้เสียงกรี๊ดยุติลง
“ฮันเกิงไปนั่งข้างๆ คิม คิบอมไป”เสียงคุณครูบอก คิบอมโบกมือน้อยๆให้ฮันเกิงยิ้มแห้งๆแล้วเดินไปนั่งด้วย
“อันยอง ? นายพูดเกาหลีเป็นไหม?”คิบอมถามอย่างไม่แน่ใจเมื่อฮันเกิงนั่งลงข้างๆ
“เป็นสิ แม่ชั้นเป็นคนเกาหลี”ฮันเกิงบอก
“โอเคเลย ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เหมือนกานอ่ะ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ด ด ด~ เสียงกรี๊ดสะนั้นไปทั่วตอนพักกลางวัน
เพราะหนุ่มน้อยลงมาซ้อมเต้นที่เวทีข้างล่างของโรงเรียนนะสิ๊
“พี่ฮยอกแจ!!!!!”
“ซารางเฮ~”
“กรี๊ด ด ด ด หล่อค่ะ >O<”
ฮันเกิงทำหน้ามึนๆใส่พวกนั้นแล้วพยายามเพ่งตามองไปที่หนุ่มน้อยที่กำลังอวดลีลาบนเวทีนั้น
อื้มมม มม น่ารัก... ฮันเกิงคิดแล้วหยุดดู
“เก่งเนอะ?นายว่าไหม”คิบอมถาม
“อื้มใช่แล้วหละ”ฮันเกิงบอก
“นายเต้นเป็นไหม?”คิบอมถามอีก
“ก็พอได้นะ”
“งั้นขึ้นไปเลย!!!!”
“ห๊า!!นายว่าไงนะO_O”เมื่อสิ้นเสียงฮันเกิงคิบอมลากขึ้นไปหลังเวทีแล้วพลักฮันเกิงขึ้นไป
ฮยอกแจทำหน้ามึนๆเมื่อเห็นหนุ่มจีนขึ้นมาหน้าตาเฉย
“คุณ ผมไม่ให้ขึ้นมากรี๊ดบนนี่นะครับ”ฮยอกแจบอก หอบน้อยๆเพราะเหนื่อยหน้าชมพูจัดเพราะ
พึ่งออกแรงจากการเต้นมาหยกๆ
“เพื่อนพี่จะเต้นกับนายนะฮยอกแจ^O^”คิบอมบอกพลางชูนิ้วโป้งให้ฮันเกิง
อ๊ากกกกก ตูบอกตอนไหนว่ะนั้น???อยู่ๆก็ลากตูมาเฉยๆ มาโยนความผิดให้ตูอีก !!!
“เอาสิครับ”ฮยอกแจรับคำ แล้วดึงมือฮันเกิงลากไปกลางเวทีเต้นอวดลีลาอย่างเต็มที่
ฮันเกิงมัวยืนบื้อไม่ได้ เลยเต้นตามไปจังหวะเพลงไปเรื่อยๆไปกับฮยอกแจ
“กรี๊ดดดดดฮันฮยอกกก ก ก ๆๆๆๆ”เสียงแฟนๆเชียร์กันใหญ่
“ฮันฮยอก ฮันฮยอก ฮันฮยอก!!~”
“กรี๊ดดด พี่ฮันพี่ฮยอกหล่อมากๆค๊า~~”
ฮยอกแจหมุนตัวไปรอบๆโดยที่มือฮันเกิงกุมเขาอยู่แล้วก็ดึงฮยอกแจเข้ามาใกล้พลางโอบเขาเข้ามาชิดและจับเอวของฮยอกแจอยู่ หน้าของทั้งคู่ห่างกันไปถึงเซนต์ด้วยซ้ำ ไม่ต่างจากเรื่อง step up เลยที่พระเอกโอบนางเอกไว้แบบนี้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”เสียงกรี๊ดสะนั้นเมื่อเพลงจบ
“.............”ไม่มีเสียงตอบรับของทั้งคู่ ทั้งสองได้แต่มองหน้ากันไปมาตาไม่กระพริบ
“อ่อ..”ฮยอกแจผละออกจากฮันเกิงเบาๆแล้วหันไปยิ้มให้แฟนเพลง
ก่อนจะเดินไปหยิบน้ำมาให้ฮันเกิง
“นายเจ๋งมากเลยหล่ะ ”ฮยอกแจชมพลางยิ้มกริ่ม
“ขอบใจนะ นายก็เหมือนกันหล่ะ”ฮันเกิงบอกพลางดื่มน้ำอึ่กๆ เหนื่อยไปหมดแถมร้อนผ่าวๆเลยหล่ะไม่รู้เพราะอากาศบวกกับกิจกรรมที่พึ่งเสร็หรือเพราะอะไรกันแน่
“นายอยากจะมาซ้อมเต้นกับชั้นทุกเย็นไหมละ??”ฮยอกแจเอ่ยชวน
“น่าสนุกนะ”ฮันเกิงบอก
“ถ้านายสนใจก็มานะ ชั้นรออยู่”ฮยอกแจบอกพลางยิ้มแล้วเดินลงไป
แล้วหันขวับมาอีก “ชั้น ฮยอกแจนะ”
อ๊ากกกก ก ก !!! น่าร๊ากโค่ดๆค๊าฟฟฟ TwT~~
ตอนที่ 2
ผมได้แต่เฝ้ารอคอยๆๆๆๆ ว่าเมื่อไหร่มันจะเย็นเสียที >______< ผมอยากจะแว่บๆเข้าไปในห้องซ้อมของรุ่นน้องคนนั้นมากๆเลยหล่ะ ทำไมน้า~คนเราถึงน่ารักได้แบบนี้ คนหล่อเห็นละกลุ้มใจ
“นี่ฮันเกิง นายเป็นอะไรนะ?”คิบอมเอ่ยถามเพราะเห็นฮันเกิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ส่วนเพื่อนคนอื่นๆนะเหรอ คงคิดว่าฮันเกิงบ้าไปแล้วหล่ะ -_-^
“ปะ..ป่าวหรอก”ฮันเกิงตอบแล้วหันไปสนใจกระดานต่อ จดถึงไหนละว่ะ??T_T
“ตั้งแต่นายเจอฮยอกแจก็ตื่นเต้นใหญ่เลยนะ ฮ่าๆ”คิบอมแซวเล่นพลางเขียนอะไรต่อไป
“น้องเขาน่ารักดีนะ^ ^”ฮันเกิงบอก คิบอมยิ้มให้น้อยๆก่อนจะจดสิ่งที่อาจารย์พร่ำเพ้อ เอ้ย พร่ำสอนนักเรียนเป็นสิบๆกว่าคนที่อยู่ในห้อง
“นายๆเราขอยืมปากกาได้ไหม?”เสียงเล็กๆเอ่ยขึ้น ทำให้ฮันเกิงหันขวับไปทันที พร้อมกับตะลึงกับคนตรงหน้าที่สวยจับใจ
“นี่ครับ...O///////O”ฮันเกิงยื่นให้
“นายเป็นจีนเหรอ?”เสียงเล็กถามอีก
“ครับ..ผมชื่อ ฮันเกิง”ฮันเกิงบอกยังไม่ละสายตาจากร่างบางตรงหน้า
“ชั้นคือ คิม ฮีซอลนะ”ฮีซอลแนะนำตัวพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ใบหน้าดูสวยมากขึ้นไปอีก
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เทอสวยมากเลยหล่ะ”ฮันเกิงบอกพลางอมยิ้ม
“เทอ?ฮิๆชั้นเป็นผู้ชายนะนาย”ฮีซอลบอกพลางขำคิกคัก
“ห๊า??.....อ้าววว”ฮันเกิงอุทานพร้อมก้มลงมอง(???)ลงไปที่กางเกงนักเรียนของผู้สวมใส่
ทำให้รู้ว่าเขาเป็นนักเรียนชาย
“ใครๆก็เข้าใจผิดหล่ะ”ฮีซอลบอก
“ถ้านายใส่กระโปรง ชั้นเชื่อจริงๆว่านายนะผู้หญิงชัดๆ”ฮันเกิงบอกแล้วขำ
“ฮ่าๆชั้นชอบนะที่เป็นแบบนี้ ^ ^”ฮีซอลบอกแล้วจัดการจดงานต่อ ฮันเกิงหันไปจดของตัวเองบ้างถึงแม้คนข้างๆของเขาจะสวยปานจะกินเท่าไหร่ แต่เขาก็ยังใจเต้นตูมตามกับหนุ่มน้อยนักเต้นคนนั้นอยู่ดี
ตอนเย็น...
ฮันเกิงรีบเก็บข้าวของลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะโบกมือลาคิบอมและฮีซอลจากนั้นเขาก็รีบจ้ำอ้าว่ทันทีร่างสูงวิ่งราวกับจะวิ่งไปรับของรางวัลชิงโชคอย่างนั้น หน้าของเขายิ้มแป้นอย่างกับเด็กที่พึ่งได้ลูกอมเป็นของขวัญ
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ~
“กรี๊ดดด ดด ”เสียงกรี๊ดดังสนั่นบริเวณชั้นที่มีห้องซ้อมเต้น
ฮันเกิงเดินดุ่มๆเงียบๆนี่เขามาหาฮยอกแจถึงที่ จะโดนแฟนคลับยำไปทำลาบน้ำตกอะไรนี่หรือป่าว ?-*-
“พี่ฮยอกแจ ~กรี๊ดดดดด!!!”เสียงแหลมเอ่ยขึ้น
ฮันเกิงอ้าปากค้าง คนที่มายืนรอฮยอกแจหน้าห้องซ้อมเต้นไม่ต่ำกว่า 30-40 คนแน่นอน!!นี่มันอะไรกันละเนี่ย แล้วเขาจะฝ่าฝูงลิง ฝูงชะนี และ ฝูงแรด เข้าไปไงละ? แม้แต่ประตูห้องเขายังไม่เห็นเลยอ่ะ T_T โฮๆๆ
“ขอโทดครับๆ- -”ฮันเกิงตัดสินใจค่อยๆแหวกฝูงเข้าไปอย่างสุภาพสุดๆ
แต่สายตาแต่ละคนดูเหมือนจะไม่เป็นและไม่เป็นมิตรจะให้เขาผ่านเข้าไปเสียเลย
แต่ทว่า...
“กรี๊ดดดด ด ด พี่ฮันเกิง!!!”เสียงแหลมๆตามด้วยการรุมทึ้งเขากันเต็ม
“อ่ะว๊ากกก !!ปล่อยผมนะครับบT^T”ฮันเกิงหน้าหวอทันที มือไวเป็นบ้า - -;
“กรี๊ดๆๆๆมือนิ่มเป็นบ้า”
“อ๊างงงง หล่อมากๆเลยอ๊างง~งงง”
“ขอโทดนะครับ ปล่อยผมเถอะครับบบT T”ฮันเกิงบอกดิ้นสุดชีวิต แต่เหมือนแต่ละคนจะขืน
อ๊ากก!!สงสัยเขาจะโดนสวิงกิ้ง 30p พร้อมกันละนี่!!!
“ทุกคนครับ หยุดนะครับผมจะต้องซ้อมกับรุ่นพี่”เสียงทุ้มๆเอ่ย
“พี่ฮยอกแจ กรี๊ดดด>O<”ทุกคนหันไปสนใจคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง
“เย็นแล้ว ไม่ปลอดภัยนะครับกลับเถอะครับ”ฮยอกแจบอกยิ้มๆพลางโบกมือลาทำให้ทุกคนถยอยกันกลับราวกับฮยอกแจมีเวทมนต์อย่างไงอย่างงั้น
“ขอบคุณครับT^T”ฮันเกิงบอกฮยอกแจเบาๆ
“เข้ามาในห้องก่อนสิครับ^^”ฮยอกแจส่งยิ้ม
“อ่ะ!”ฮันเกิงอุทานเบาๆระหว่างมองไปรอบๆห้องที่แสนจะกว้างและสวยอะไรอย่างนี้ท่าทางเขาจะเป็นนักเต้นที่มากความสามารถจริงๆหละ ไม่งั้นโรงเรียนคงไม่ลงทุนสร้างห้องที่ใหญ่แบบนี้แน่ๆ
“รุ่นพี่ เรียนเต้นมากี่ปีฮะ?”ฮยอกแจถาม
“ก็เริ่มตั้งแต่ยังเด็ก อ่ะครับ”ฮันเกิงบอก อ๊ากกกมองใกล้ๆยิ่งน่ารัก O.,O
“ดีเลยครับ สนใจอยากจะเต้นและไปประกวดด้วยกันไหมครับ?”ฮยอกแจถาม
“ก็ดีครับ^__^”ฮันเกิงยิ้มแป้น ฮยอกแจยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วก็กระเป๋าแผ่นเล็กๆสีชมพู
“นี่ครับเบอร์ผม ^^”ฮยอกแจบอก
ให้เบอร์????อ๊างงงงง เขามีใจให้ผมแน่เลยอ่ะ >_____<”
“จีบได้ทุกวันป่ะครับ คิ๊กๆ”ฮันเกิงขำคิ๊ก
“จีบ?”
“^____________^”
“ฮ่าๆรุ่นพี่ตลกจัง ผมเป็นผู้ชายนะครับ”
“แหมม ก็ผู้ชายนั้นแหละ!>3<”
“ฮ่าๆๆผมเป็นเมะ ครับผม”
เพล้ง!!!!!
T_T
เหมือนกับทุกอย่างต้องมนต์ทุกอย่างเงียบสะงัดไปทีเดียวพร้อมกับหน้าที่แตกหักของผม โฮๆๆๆๆ
ม่ายน้า T____________T’ โลกนั้มันบ้าไปแล้วเรอะไง? ผู้ชายหุ่นอ้อนแอ้นแบบนี่จะเป็นเมะได้ไงแถมหน้าก็หวานน่ารักแบบนี้ คนหล่อรับไม่ได้ V_V
“ฮยอกแจอ่ะ..”เสียงหวานเอ่ยก่อนจะตกใจที่เห็นหน้าผม หน้าผมมันเป็นไงห่ะ???- -“
“นี่รุ่นพี่ ที่เต้นกับชั้นวันนี่ที่เล่าให้ฟังไง”ฮยอกแจบอกผู้มาเยือน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น