~รักสุดเห่ยของยัยติงต๊อง~

ลำดับตอนที่ #2 : สิ่งที่เรียกว่ารักของริกะ

ริกะได้เป็นแฟนกับแวนแล้วไม่รู้ว่าสมควรจะดีใจรึป่าว ตอนนี้ริกะยังไม่รู้ใจตัวเองเลยว่า ริกะรักแวนจิงมั้ย ก็คงต้องติดตามกันต่อไป

"เฮ้ ริกะ นั่งหลับอีกแล้วนะ"

"ทำไมก็ริกะ ง่วงนี่นา แล้วแวนเรียกริกะทำไมอ่ะ"

"ไปหาอะไรกินกันป่ะ คาบแรกอาจารย์ไม่สอนอ่ะ เฮ้ย ฮัต จิมมี่ หิน เดี๋ยวกรุไปหาอะไรกินกับริกะนะเว้ย"

"ได้ไงวะไอแวน พวกกรุไปด้วยดิ"

"งั้นเปโกะ แคนดี้ ขนมผิง ไปกินขนมกับริกะหน่อยนะ โอเคป่ะ"

"ได้เลยริกะ" 3 สาวพร้อมใจกันตอบ

------OOOOOO---------

ในที่สุด ริกะ แวน เปโกะ แคนดี้ ขนมผิง ฮัต จิมมี่ หิน ก็เดินมาจนถึงโรงอาหารจนได้ ต่างคนต่างแยกกันไปซื้อขนม และก็กลับมานั่งรวมกันที่โต๊ะ

"ริกะ ป้อนขนมแวนหน่อยดิ"

"โห จาอ๊วกหวะไอแวน เมิงกินเองไม่เป็นเหรอ" ฮัต นายจะพูดขัดขึ้นมาทำไมเนี่ย !_!

"ริกะ ไปเรา 2 คนย้ายโต๊ะกันดีกว่า แวนอยากนั่งกับริกะ 2 คน" >_<

"อืม ก็ได้"

"พี่ริกะ"

"อ้าว สายไหม มีอะไรเหรอ แวนนี่สายไหมนะ เป็นรุ่นน้องของริกะเองน่ารักป่าว หุหุ"

"พี่ชื่อแวนครับ น่ารักดีนะริกะ" เฮ้ย แวนนายมองสายไหมมากเกินไปแล้วนะ แฟนนายนั่งอยู่ตรงหน้าทั้งคน )_(

"เอ่อ พี่ริกะค่ะ คือว่าสายไหมมีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ"

"อืมได้ แวนเดี๋ยวริกะมานะ"

-------OOOOO---------

สายไหมพาริกะมายืนคุยกันใต้ต้นไม้ แถวๆโรงอาหารแต่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านมากนัก

"พี่ริกะ คือสายไหมแอบชอบเพื่อนพี่คนนึงค่ะ พี่ริกะช่วยสายไหมหน่อยได้มั้ย "

"อืม ได้สิ แต่ว่าสายไหมชอบคนไหนหละ บอกได้ป่าว"

"คือ สายไหมชอบ........" สายไหมยังพูดไม่ทันจบ เพื่อนของสายไหมก็เรียกซะก่อน

"เฮ้ สายไหมเข้าห้องเรียนได้แล้ว อาจารย์เข้าแล้ว"

"พี่ริกะ สายไหมไปก่อนนะ"

-------OOOOOO----------

ถึงเวลาเลิกเรียน เวลาที่ริกะรอมานานแสนนาน จะได้ไปเที่ยวกับแวนซะที

"ริกะ วันนี้ไปเที่ยวไหนกันดี ไปกินไอติมป่าว"

"จิงอ่ะ ไปกินไอติมจิงๆเหรอ ดีจังริกะอยากกิน" :p

"เฮ้ย ไปด้วยดิ" พวกเพื่อนๆที่เป็นมารทั้งหลายคอยขัดริกะอยู่เรื่อย

"โอเค ไปดิ" โห แวนไม่น่าโอเคเลย

------OOOOO---------

ตอนนี้พวกเรากำลังจะไปกินไอติมกัน โดยมีเพื่อนๆ(มารทั้งหลาย) ไปด้วย แต่พวกเราต้องรอ เปโกะก่อน เพราะเปโกะลืมของไว้ที่ห้อง พวกเราก็เลยต้องรออยู่หน้าโรงเรียน

"พี่ริกะ จะไปไหนกันเหรอค่ะ"

"อ้าว สายไหม ริกะกำลังจะไปกินไอติมไปด้วยกันป่าว" อย่าตอบว่าไปนะ สาธุ>_<

"จะดีเหรอค่ะ แต่ไปก็ได้ค่ะ พี่ริกะอุส่าชวน"  กรุว่าแล้ว ไม่น่าชวนเล้ย Q_Q!!

-----------------------

ในที่สุดเปโกะก็มาจนได้ พวกเราก็เริ่มเดินกัน เพื่อที่จะไปร้านไอติมกัน ริกะเดินคู่กับแวน เปโกะเดินกับฮัต (เปโกะแอบชอบฮัตอยู่)  จิมมี่เดินกับหิน แคนดี้เดินกับขนมผิง ส่วนสายไหมต้องเดินคนเดียว ริกะก็เลยชวยสายไหมมาเดินด้วย กลายเป็นว่าริกะ แวน สายไหม ต้องเดินด้วยกัน 3คน

"นี่ริกะ มานี่หน่อย" เปโกะเรียกกรุทำไมฟะเนี่ย

"มีอะไรเหรอเปโกะ"

"ทำไมแกให้สายไหมอะไรนั่นเดินกับแกกับไอแวนฟะ แกกับแวนต้องเดินกัน 2 คนดิ แล้วให้สายไหมนั่นไปเดินกับไอแคนดี้และก็ไอผิง"

"ช่างมันเหอะเดี๋ยวก็ถึงร้านไอติมแล้ว"

"เฮ้ย แต่แกดูดิ ไอแวนแฟนแกอ่ะ เดินคุยกับสายไหมแบบมีความสุขสุดๆ" ริกะมองไปที่แวนกับสายไหม สิ่งที่ริกะเห็นตรงกับที่เปโกะพูดไม่มีผิด ทำไมริกะถึงรู้สึกเจ็บตรงหัวใจนะ มันเจ็บแปลบๆยังไงไม่รู้ ริกะไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย

"ไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเหอะ "
--------------------

ในที่สุดก็ถึงร้านไอติม กว่าจะถึงร้านไอติม ริกะต้องมองแวนกับสายไหมเดินคุยกัน หยอกล้อกันแบบมีความสุขมาตลอดทาง ทั้งๆที่ริกะเองก็เจ็บแปลบที่หัวใจ

"แวน ริกะ อยากกินไอติมรสมะนาวอ่ะ"

"เดี๋ยวแวนไปสั่งให้นะ แล้วสายไหมหละอยากกินไอติมรสอะไร"

"ของสายไหมเอาไอติมรสวานิลาค่ะ"

ทันทีที่แวนเดินไปสั่งไอติม สายไหมรีบขยับเข้ามานั่งใกล้ริกะ แล้วกระซิบที่หูริกะว่า

"นี่ๆพี่ริกะ สายไหม อยากจะบอกว่าคนที่สายไหมชอบ คือพี่แวนนี่แหละ เท่สุดๆ"

อะไรนะ สายไหมคนที่เธอชอบ นั่นมันแฟนริกะนะ แต่จะให้พูดไปได้ยังไงว่านั่นมันแฟนริกะ ทำไมนะริกะรู้สึกอยากจะร้องไห้ ริกะอยากจะหนีไปในตอนนี้ ไม่อยากพูดหรือคุยกับสายไหม เพราะกลัว กลัวว่าสายไหมจะแย่งแวนไป "_" #@

"ไอติมมาแล้วครับ ริกะ สายไหม" แวนพูดพลาง ยื่นถ้วยไอติมให้ริกะ และสายไหม

"ขอบคุณค่ะพี่แวน" สายไหมยิ้มให้แวน  ---- อย่าทำท่าน่ารักได้มั้ยสายไหมก่อนที่แวนของริกะจะทนไม่ได้

"แวน ริกะรู้สึกไม่สบาย ริกะขอกลับบ้านก่อนได้มั้ย" ริกะต้องโกหกไปแบบนั้น เพราะริกะทนไม่ได้ที่จะเห็นแวนกับสายไหมสนิทสนมกัน

"งั้นริกะกลับบ้านดีๆนะ" อะไรนะแวน นายพูดแค่นั้นเองเหรอ แวนไม่คิดจะเป็นห่วงริกะเลยใช่มั้ย ไม่ไปส่งริกะที่บ้านเหมือนทุกครั้ง แต่แวนกลับนั่งกินไอติมกับสายไหมได้ ทำไมนะ ริกะทนไม่ไหวแล้ว ริกะรีบวิ่งออกจากร้าน เจ้าน้ำตาบ้ามันก็ไหลออกมาจนได้ แต่ริกะต้องรีบเช็ดก่อนที่คนอื่นเห็น

"ริกะจะรีบกลับไปไหนอ่ะ พวกเรายังไม่ได้กินไอติมเลยนะ" เปโกะ วิ่งตามริกะมา ตามมาด้วยแคนดี้ ขนมผิง ฮัต จิมมี่ และหิน แต่คนที่ริกะอยากให้วิ่งมารั้งริกะไว้ก็ไม่มา

"อืม ริกะไม่สบายอ่ะ ขอกลับบ้านก่อนนะ" พูดจบริกะรีบเรียกรถ แล้วเดินขึ้นรถอย่างไม่สนใจเพื่อนๆเลย พรุ่งนี้ไปโรงเรียนเพื่อนๆคงถามริกะแน่เลย >_<

-------------------------

รุ่งเช้าที่แสนจะน่าเบื่อสุดๆ

"ริกะเมื่อวานแกเป็นอะไรไป" แคนดี้รีบถามคำถามนี้กับริกะทันทีที่ริกะเดินเข้าห้อง ตามมาด้วยคำถามแบบนี้อีกของเปโกะ ขนมผิง ฮัต จิมมี่ และหิน อีกแล้วคนที่ริกะอยากให้ถามดันไม่อยู่ซะนี่

"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไรหรอก"

"งั้นก็ดีแล้วอย่าทำให้พวกเราเป็นห่วงนะ" ขนมผิงเพื่อนที่แสนดี ขอบใจนะ ~_~

"เปโกะ แคนดี้ ขนมผิง วันนี้คาบแรกโดดเรียนเป็นเพื่อนริกะหน่อยได้มั้ย"

"ทำไมอ่ะริกะ เห็นว่าริกะไม่เป็นอะไร มีเรื่องอะไรบอกขนมผิงได้นะ"

"ไม่มีอะไรหรอก เอาเป็นว่าโอเคนะ โดดเรียนกับริกะ"

ในที่สุดเพื่อนๆของริกะต้องโดดเรียนจนได้ แต่แถมไอพวกที่ไม่ได้ชวนให้โดดเรียนมาด้วย มี ฮัต จิมมี่ และหิน

"เฮ้ย ริกะเธอดูนั่นดิ ไอแวนมันสนิทกับสายไหมรุ่นน้องเธอมากเลยนะ" หิน นายจะพูดแทงใจดำริกะเกินไปแล้วนะ =_= แต่ริกะก็ต้องหันไปมอง จิงๆด้วย นั่นมันแวน อยู่กับสายไหมจิงๆด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้น

"ริกะ แกจะไปไหน" แคนดี้ ตะโกนถามริกะ เพราะ ริกะเดินตรงเข้าไปหาแวนกับสายไหม

"แวน สายไหม ทำอะไรกันอยู่" ริกะเริ่มโมโห E_E

"อ้าว พี่ริกะ ก็สายไหมกำลัง........" แวน เอามือปิดปากสายไหมไว้ ไม่ให้สายไหมพูด

"อ๋อ เรา 2 คนกำลังจะไปหาริกะยังไงหละ" แวน พูดแทรกขึ้นมา

"ไม่ต้องมาโกหก เมื่อกี้เธอจะพูดว่าอะไร สายไหม พูดมา" ริกะเริ่มขึ้นเสียง

"ริกะ ทำไมพูดแบบนั้นกับสายไหมหละ ก็บอกแล้วไงว่าเรา 2 คนจะไปหาริกะไง" แวนพูดแทรกขึ้นเป็นนครั้งที่ 2

"สายไหม พูดมา แวนนายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น" ริกะ เริ่มกำหมัด

"ก็สายไหมกับพี่แวนกำลังจะโดดเรียนแล้วไปหาอะไรกินด้วยกันก็เท่านั้นเอง ทำไมพี่ริกะต้องโมโหด้วย สายไหมไม่เข้าใจ" สายไหมทำหน้าตาอินโนเซนท์สุดๆ ซึ่งริกะและเพื่อนๆของริกะเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้

"นี่สายไหม เธอก็รู้ว่าริกะกับแวนเป็นแฟนกัน ทำไมเธอต้องแย่งแฟนริกะด้วย" เปโกะสุดจะทนเหมือนกัน

"สายไหมไม่ได้แย่งซะหน่อย พี่แวนเค้าเล่นด้วยกับสายไหมต่างหาก แต่สายไหมก็รักพี่แวนจิงนะ ทำไมสายไหมจะแย่งพี่แวนไปจากพี่ริกะไม่ได้" สายไหมพูดพลางเกาะแขนแวนไว้ แสดงอาการกลัวจนตัวสั่นออกมา

"นี่ริกะ เธอห้ามทำอะไรสายไหมนะ ถ้าเธอทำ เราเลิกกัน" แวนนี่นายกล้าปกป้องสายไหม ถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ

"โอเคได้ แวนถ้านายต้องการแบบนั้น งั้นเราเลิกกัน"

พูดจบ ริกะกระโดดเข้าไปกระชากสายไหมออกจากข้างหลังแวน พร้อมกับตบลงบนหน้าของสายไหมแบบไม่ยั้งมือ ริกะโมโหสุดขีดตบหน้าสายไหม ถึงแม้ว่าสายไหมจะโต้ตอบแต่ก็สู้แรงของริกะไม่ได้เลยแม้แต่น้อย แวนก็พยายามจะเข้ามาช่วยสายไหม แต่ถูกจิมมี่จับไว้ ~~~~ แต่แวนก็หันไปชกจิมมี่ แล้วสบัดมือจนหลุดออก แล้ววิ่งเข้ามาแยกริกะกับสายไหม แวนผลักริกะ แล้วเข้าไปประคองสายไหม

"ริกะ แวนไม่นึกเลยว่าริกะจะทำร้ายคนอื่นได้ลงคอแบบนี้"

"ใช่สิ ทำไมริกะจะทำไม่ได้ ริกะผิดเอง ริกะผิดทุกอย่าง" ริกะร้องไห้ออกมา เพราะกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว

"ริกะไม่ผิดเลย แวนต่างหากที่ผิด ผิดที่ขอริกะเป็นแฟน ตั้งแต่นี้ต่อไปเราเลิกกันนะริกะ" แวนพูดจบก็พาสายไหมออกไป สายไหมหันมายิ้มเยาะเย้ยริกะอย่างสะใจ

"เปโกะ ริกะผิดใช่มั้ย ริกะแค่ไม่อยากเสียคนที่ริกะรักไป ริกะผิดตรงไหน"

"ริกะแกอยากร้องแกก็ร้องออกมาให้หมดเลย ไม่ต้องเก็บมันไว้" แคนดี้ปลอบริกะเท่าที่จะทำได้ เพราะ คงคิดว่าทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

"ขนมผิงจะช่วยริกะเองนะ" ใช่ขนมผิง คนที่ริกะรักที่สุดกลับไม่ได้มายืนข้างๆริกะในตอนนี้

"เฮ้ยริกะ เดี๋ยวเจอกันที่ห้องนะ กรุ ไอฮัต ไอหินไปทำธุระ ก่อน" จิมมี่นายจะไปไหนริกะไม่รู้หรอก แต่ทำไมพวกนาย 3 คนดูท่าทางโกรธจัดขนาดนั้นนะ

------------------

ริกะนั่งเรียน ไม่รู้เรื่องสักคาบ เพราะ ริกะไม่มีเรื่องเรียนอยู่ในหัวเลย มีแต่ภาพแวนกับสายไหมลอยเต็มไปหมด เปโกะ แคนดี้ ขนมผิง ได้แต่มอง แต่ก็ช่วยอะไรริกะไม่ได้เลย เอ๊ะ แต่ว่าฮัต จิมมี่ หิน มันหายไปไหนฟะ ตั้งหลายคาบแล้วมันไม่เข้าเรียน  ในที่สุดก็หมดคาบจนได้ แต่ริกะไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรหรอก

"ริกะ เรียบร้อยแล้วนะ" ฮัต หิน จิมมี่ เดินยิ้มมาลูบหัวริกะคนละทีสองที

"นี่พวกนายไปไหนมา แล้วอะไรที่ว่าเรียบร้อย" แคนดี้ถามแทนริกะ

"ก็พวกเราไปจัดการกับคนเลวที่ทำให้ริกะต้องเป็นแบบนี้ไง" งะ หมายความว่า 3 คนนี้ไปจัดการแวนซะเรียบร้อยแล้วเหรอ โธ่ไม่น่าเลยแวน T_T

"งั้นแสดงว่าไอแวนก็.........." เปโกะ ตะลึงสุดๆ O_O

"จะบ้าเหรอ ใครจะทำเพื่อนตัวเองได้วะ แต่ก็ทำบ้างนิดหน่อย แฮ่ๆ แต่จุดหมายพวกเราอ่ะ คือ สายไหมอะไรนั่นต่างหาก พวกเราก็แค่ไปขู่นิดหน่อยเท่านั้นเอง เนอะ ไอฮัต ไอจิมมี่"

"ขนมผิง ตกใจหมดเลยคิดว่าพวกนายไปทำอะไรแวนซะอีก" ริกะก็ตกใจเหมือนกันแหละ

-----------------------------

ตอนนี้ริกะกลับถึงบ้านแล้ว ฮัตขับรถมาส่ง เพราะ แคนดี้ ไม่อยากให้ริกะกลับบ้านเอง กลัวจะไม่ถึงบ้าน เพราะ ริกะดูเหมือนคนไร้วิญญาณ ซะงั้น ~

"ริกะจ๊ะ โทรศัพท์"

"ค่ะแม่ริกะจะไปรับเดี๋ยวนี้" ใครฟะโทรมาตอนนี้ คนกำลังเซงๆ ~

"ฮัลโหล ริกะพูดค่ะ"

"ริกะเหรอ นี่เราแวนเองนะ เธอสั่งให้พวกไอฮัตไปขู่สายไหมใช่มั้ย ริกะเธอนี่มันร้ายจิงๆ ต่อยหน้าแวน แวนไม่ว่าแต่ทำไมต้องขู่สายไหมด้วย"

"คือ ริกะ...... ริกะไม่ได้ ......"

"ไม่ได้อะไร ไม่ได้สั่งให้ทำเหรอ ฮึ เป็นไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เธอสั่งให้ทำแล้วใครจะสั่ง ก็เราเลิกกันแล้วไง ทำไมยังมายุ่งเรื่องเรา 2 คนอีก"  ริกะสุดจะทนแล้วนะ

"แวนนายจำไว้นะ ริกะไม่เคยสั่งให้ใครทำอะไรทั้งนั้น ในเมื่อแวนอยากเลิกกับริกะไปคบกับยัยสายไหมก็ไปเลย แล้วต่อไปนี้ริกะจะจำไว้ว่าไม่เคยรู้จักคนชื่อแวน อีกต่อไปและไม่เคยมีแฟนแบบแวนด้วยจำไว้ "  ริกะทนไม่ไหวแล้ว มันเจ็บแปลบที่ใจเหลือเกิน น้ำตาก็อั้นไม่อยู่

"ได้ริกะ เราจบกัน" ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ แวนวางโทรศัพท์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ริกะไม่รู้ ริกะรู้เพียงแต่ว่าตอนนี้ริกะเจ็บ เจ็บเหลือเกิน ตาก็มองเห็นไม่ชัดนัก เพราะ น้ำตามันไหลเอ่อเต็มรอบดวงตา ซ้ำยังไหลอาบแก้มอีก ตอนนี้คงไม่มีใครอยากเช็ดน้ำตาให้ริกะแล้ว T_T

ทำไมนะ คืนนี้ริกะนอนไม่หลับเลย ริกะได้แต่นั่งร้องไห้อยู่แบบนั้น แวนจะรู้บ้างมั้ย ว่าริกะไม่อยากให้รักของเราเป็นแบบนี้เลย ความรักที่สวยงามของริกะได้หายไปจากความฝันของริกะหมดแล้ว เหลือแค่ความทรงจำที่ดีแค่นั้นเอง เอ๊ะ ทำไมริกะรู้สึกเจ็บที่หัวใจจังเลยนะ เจ็บเหมือนหัวใจจะหลุดออกมากองตรงหน้า

ไม่รู้ว่าริกะหลับไปเมื่อไหร่ แต่ตื่นมาอีกทีริกะ ก็ปวดหัวสุดๆ ~
----------------------------
แง่ว พอแค่นี้ก่อนละกาน ตอนนี้ให้ลุ้นไปกับริกะก่อนละกัน หุหุ ไปแย้วน๊า บั๊บบาย