~รักสุดเห่ยของยัยติงต๊อง~

ลำดับตอนที่ #1 : ริกะ VS แวน

"เฮ้อ เซงจิงๆ ปิดเทอมแค่ไม่กี่วัน ก็เปิดเทอมอีกแล้ว" ริกะบ่นพึมพำระหว่างทางเดินไปห้องเรียน

"ยัยริกะ มาแล้วเหรอ แกดูดิห้องเรามีคนหล่อๆทั้งนั้นเลย"  เปโกะเพื่อนสุดที่เลิฟของริกะ ทักทายริกะในตอนเช้า

"นี่เปโกะ แกนี่ชอบมองผู้ชายไปทั่วเลยนะยะ"

"ก็แน่หละ จะให้คนสวยอย่างเปโกะมองผู้หญิงเพศเดียวกันได้ยังไง"

"โอเค แกจะมองใครก็มองไปเหอะ แต่คาบแรกชั้นของีบหน่อยนะ"

-----OOOOOOO---------

"ขอนั่งด้วยคนดิ"

"เฮ้ย นายจะมานั่งกะชั้นได้งัย แล้วเพื่อนชั้นจะนั่งไหนละยะ"

"ก็เพื่อนเธออ่ะดิ ไปนั่งข้างไอฮัตเพื่อนชั้นแล้ว ชั้นเลยต้องมานั่งข้างเธองัย"

โห ไอ้เปโกะเพื่อนสุดเลิฟ กรุอยากจาฆ่าเมิง T_T

"โอเค นายจะนั่งก็นั่งไปเหอะ ชั้นจานอน"

"นี่เธอจะนอนได้งัย นี่มันโรงเรียนนะ อ้อ ลืมบอกไป ชั้นชื่อ แวน เธอคงชื่อ ริกะ สินะ เพื่อนเธอบอกมา"

"นายจะมากวนชั้นทำไมเนี่ย">_<

"นี่พวกเธอ 2 คน ริกะกับแวน ออกไปยืนนอกห้อง คุยเสียงดังมาก" เสียงของอาจารย์ที่แสนจะรำคาญพวกเรา 2 คนอย่างสุดทน

"เพราะ นายเลย แวน ทำให้ชั้นอดนอน ตั้งมายืนหน้าห้องแบบนี้"

"เพราะเธอต่างหาก ริกะ นอนอย่างเดียวไม่ยอมเรียน"

"โอเค ชั้นยอมนายแล้ว"

--------OOOOOo-----

ในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกเรียน

"นี่ริกะ ไปเที่ยวกะชั้นป่ะ แคนดี้ กะ ขนมผิงก็ไป"

"ไม่เอาอ่ะ วันนี้ชั้นยังไม่ได้นอนเลย ขอกลับบ้านไปนอนก่อนเหอะ"

"เปโกะ แกไปเหอะ เดี๋ยวริกะ จะกลับบ้านกะกรุเอง"

"เออ ไอแวนกรุฝากเพื่อนกรุด้วย ไปแระ บาย"

"เฮ้ย ได้ไงอ่ะ ไอบ้าแวน ใครจะกลับกับนาย"

"ก็เธองัย ไปริกะขึ้นรถ" ว่าแล้วแวนก็ดึงแขนชั้นไปที่รถของแวน ^_^"

--------OOOOOOOOO----------

ในที่สุดก็มาถึงบ้านของริกะ

"วันหลังไม่ต้องมาส่งชั้นแล้วนะยะ"

"นี่ริกะ ชั้นอุส่ามาส่ง ขอบคุณสักคำไม่มี"

"แล้วใครใช้ให้นายมาส่งมิทราบ แบร่ :p"

บรืนนนนนนนน-------  เสียงรถของแวนขับออกไปด้วยความเร็วสูง

"ริกะ เมื่อกี้ใครมาส่งเหรอ ลูก"

"อ๋อ เพื่อนค่ะ เดี๋ยวริกะ ไม่กินข้าวนะแม่ ริกะง่วง"

--------OOOOOO---------
"ริกะ ตื่นได้แล้วลูก สายแล้ว"

"ตายๆ ตายแน่เลย แม่ริกะไปโรงเรียนแล้วนะคะ"

"สายแล้วทำไงดี" ยัยริกะวิ่งอย่างไม่ลืมหูลืมตา >_<

ปึก ------ ริกะ ลืมตาขึ้นช้าๆ ตายแล้ว พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง ยัยริกะวิ่งชนเข้ากับนักเลงใญ่ที่คุมอยู่หลังโรงเรียน ซึ่งใครๆก็ต่างพากันกลัวนักเลงกลุ่มนี้มาก

"เอ่อ ขอโทษค่ะ คือ หนูรีบไปโรงเรียนก็เลยวิ่งไม่ได้มองอะไร ขอโทษจิงๆค่ะ"

"ขอโทษแล้วมันจะหายเหรอน้อง สวยซะด้วย ชื่ออะไรหละ"+_+

"ชื่อ ริกะ ค่ะ คือ พวกพี่ๆอย่าทำอะไรหนูเลยนะค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ" #_#

"ริกะเหรอ เฮ้ย จับอีนั่งนี่ไว้"

"กรี๊ด อย่าทำอะไรหนูเลย" T_T

"เฮ้ย หยุดนะเว้ย ใครกล้าแม้แต่แตะต้องผู้หญิงคนนั้น ต้องตายเว้ย"O_O

"แกเป็นใครวะ ไอหน้าอ่อน"

"เป็นใครก็เรื่องของกรุ แต่ที่แน่ๆ เมิงตาย"

ผัวะ พลั่ก ------ เสียงเตะต่อย ดังไม่ขาดสาย ริกะมองไม่ค่อยเห็นชัด เพราะ ฝุ่นคลุ้งทั่วไปหมด  ในที่สุดศึกสงบลง นักเลงใหญ่ที่ว่าแน่นอนเกลือกอยู่บนดินอย่างหมดสภาพ ส่วนนายแวนปากแตก ตาบวม หัวปูด และที่สำคัญตอนนี้นายแวนสลบไปแล้ว

"แวนนายเป็นอะไรป่าว" O_O

------OOOOO--------

"โอ๊ย เจ็บชะมัดเลย"

"อ้าว นายตื่นแล้วเหรอแวน ชั้นเป็นห่วงแทบแย่ ขอบใจนายมากนะที่ช่วยชั้น"

"อะไรเมื่อกี้ เธอว่าอะไรนะ เธอเป็นห่วงชั้นเหรอ จิงป่ะ"

"จะบ้าเหรอ ชั้นพูดไปตามมารยาท ลืมๆไปซะเถอะ ถ้านายไม่เป็นไรแล้ว ชั้นไปก่อนนะ" เฮือก!!! ริกะตกใจมาก เพราะ ทันทีที่ริกะลุกขึ้นจากเก้าอี้ แวนก็ดึงมือริกะไว้

"ปล่อยนะแวน นายทำอะไรอ่ะ"

"ริกะ รู้มั้ยทำไมชั้นต้องช่วยเธอไว้ ทำไมชั้นต้องนั่งข้างเธอในวันนั้น ทำไมชั้นต้องไปส่งเธอที่บ้าน เธอรู้มั้ย ชั้นชอบเธอ เป็นแฟนกับชั้นนะ"

"เอ่อ คือ แวนนี่นายบ้าไปแล้วเหรอ สงสัยไม่สบายแน่เลย"

"ว่างัยหละ ตกลงมั้ยริกะ"

"อืม โอเค ก็โอเค แต่เมื่อกี้ที่นายว่า นายนั่งข้างชั้นวันนั้น ทำไมเหรอ"

"อ๋อก็วันนั้น ไอเปโกะมันบอกชั้นว่าติดต่อไอฮัตให้มันหน่อย แต่ชั้นก็บอกว่าให้มันจัดการเอง ไอเปโกะก็เลยด่าชั้นเป็นชุด ชั้นก็เลยบอกว่าก็ได้ แต่ต้องให้ชั้นนั่งข้างริกะ เพราะ ครั้งแรกที่เห็นริกะ ชั้นก็ตกหลุมรักเธอแล้ว เข้าใจป่าว" แวนหน้าแดงสุดๆ

"อืม เหรอ ชั้นขอตัวนะ" ว่าแล้วยัยริกะก็วิ่งหางจุกตูดไป ปล่อยให้แวนเขิลล์อยู่คนเดียว (เฮ้ย! ไอหางจุกตูดเนี่ยมันหมาไม่ใช่เหรอฟะ) @_@

--------OOOOOO--------