ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Cardinal Sin: Cp.1 100%
Cardinal Sin : Chapter 1
ะวันบ่ายล้อยในใลาเมือเวนโร่ เหล่าลูสมุนทั้อทัพำลัยืนมอพิธีบนแท่นอันศัสิทธิ์ที่มีร่าสวยนอนหลับแน่นิ่อยู่โยมีมหาบาปอีหนยืนล้อมรอบวอยู่ วันนี้เป็นวันีวันที่เ้าแห่อัาลูิเฟอร์ะฟื้นืนีพ ร่าสวยสีผิวี ผมสีำลับแม้ว่าะสลบมาหลายสิบปีแ่ยัวามสวยไว้อยู่ วามสวยที่ายใ็ไม่อา้านทาน มหาบาปอีนำลัร่ายเวทย์าถาปลุให้นสวยื่นานิทรเสียทีและไปัารมันผู้นั้นที่บัอามาสะให้ลูิเฟอร์นสวยลายเป็นเ้าหินิทรา
เพียไม่นานนัพิธีร่วมั่วโม็ไ้เสร็สิ้นลเมื่อลูิเฟอร์นสวยไ้ื่นึ้น ผมสีำลับลายเป็นสีเทา วา่อยๆเปลื่ยนสีาสีน้ำาลลายเป็นสีฟ้าราม ารสลบไปอลูิเฟอร์ไ้พราวามสวยไปมาริๆ
เสียระั้อัวานไปทั่วราอาัรนั่นเป็นสัาว่าลูิเฟอร์ ไ้ฟื้นืนีพมาานรแล้วหมสิ้นารรออย เหล่าภูผีลูสมุนทั้หลาย่าุเ่าเพื่อเป็นารยินี
ลูิเฟอร์ผู้โหร้ายะมาทวทุอย่าืน. .
ลูิเฟอร์ที่โนมน์สะเพราะโ่าวามรั
วามรัที่โนหัหลัอย่าเ็บแสบ
รัมาย่อมเ็บมา
และเลียมาเเ่นเียวัน
"ยินี้อนรับเสมอนะ แบฮยอน ลูิเฟอร์สุสวย"ัวแทนแห่วามเียร้าน ิมไ ไ้พูึ้นเาไม่เอับลูิเฟอร์มาหลายสิบปีแล้วนี่นา
"ยัเหมือนเิมเลยนะ เบลเฟอร์" ิมไหรือเบลเฟอร์ที่แบฮยอนล่าวถึยิ้มอย่าเอ็นู
"ิถึพี่บีั ื่นเสียที" เบลเบับัวแทนแห่วามละะยิ้มน้อยๆ อย่าีใ
"พี่็ิถึแบมนะ เป็นไื้อรึเปล่า" แบฮยอนยิ้มน้อยๆให้น้อรั แบมแบมยัเ็นัไม่แปลที่ะีใมาเมื่อเห็นแบฮยอน
"แบมแบมเป็นเ็ี ามที่พี่บอเลยนะ ไม่เื่อถามพี่เสี่ยวลู่ไ้เลย"
"ีริๆ ไม่ื้อไม่นเลยเลยหล่ะ" ัวแทนแห่ราะ แอสโมิวส์ลู่หานยิ้มให้ับวามไร้เียสาอเบลเบับแบมแบม
แบมแบมอาะยัเ็แ่ารที่มาอยู่ในัวแทนบาปทั้7ไ้แปลว่าฝีมือเอ็ไม่ใ่เล่นๆ ถึะูนิสัยเ็ๆแ่ใระรู้หล่ะ ว่าอย่าิ่อรับเบลเบับเพราะมันผู้ะโนเผาทั้เป็นไม่่าอะไระาศพีๆนี่เอ
ัวแทนบาปทั้7แน่นอนว่า้อมีเ็น
- ลู่หาน แอสโมิวส์ัวแทนแห่ราะ
-แบมแบม เบลเบับัวแห่วามะละ
-ริส แมมมอนัวแทนแห่วามโลภะ
-ิมไ เบลเฟอร์ัวแทนแห่วามเียร้าน
-ยอู าานัวแทนแห่โทสะวามโรธ
-เทา ลิเวียธานัวแทนแห่วามอิา
-แบฮยอน ลูิเฟอร์บาปที่ร้ายแรที่สุ อัาวามหยิ่ยโส
ทำไมถึเป็นเล7 ? เพราะเลเ็มีพลัในัวเอ หนึ่สัปาห์มีเ็วัน สวรร์มีเ็ั้น
"เอาเถอะ ่วยพูอะไรให้ทหารอเรามีำลัใหน่อยสิรับลูิเฟอร์นสวย" ริสพูึ้น แบฮยอน่อยๆยันายลุึ้นและเหล่าทหารลูสมุนทั้หลายพร้อมใันเียบเพื่อที่ะฟัลูิเฟอร์
"ว่าไทหารทุน สบายีใ่ไหม? ันลับมาแล้วนะและะมีเรื่อให้ทุน่วยทำหวัว่าะให้วามร่วมมือ" แบฮยอนไม่ไ้พูัมาแ่ทหารทั้อทัพ็ไ้ยินมันอย่าัเน
"ลับันเถอะ ันะเริ่มออามล่าเหยื่อแล้ว" เพียแ่นึแบฮยอนและทุน็หายัวเ้ามาในบ้านไม่สิมันไม่่าาฤหาสน์เท่าไหร่เลยแ่็อยู่ันแ่7นไม่มีเมทหรือแม่บ้านอะไรเลย ทั้หมที่นี่พวเราทุน่วยันูแลเอ
เอาหล่ะ พัผ่อนเถอะยัมีอะไร้อทำอีมา
---------------Crandinla Sin---------------
"ปาร์าน ่วยูรายานรนี้หน่อยไม่ไหวละ " มาร์ำลั่วนอยู่ับารัารารายานนเ้าออประูสวรร์ แ่เหมือนะยาเินไปเพราะมาร์ไม่สามารถเลี่ยัวเลไ้
"ไหน ารเลี่ยมันยารไหนเนี่ย" ปาร์าน หรือปาร์านยอล ุมมับอย่เ็ๆ เาสอนมาร์ไปหลายรอบแล้ว แู่เหมือนมาร์ะไม่เ้าใ
สรุปเา็้อมานั่เลี่ยเอทุรั้
"็มันยาอ่ะ"
"ทำไรเป็นมั่"
"ยืนหล่อๆให้สาวรี้" พูบ็หันไปยิ้มให้นาฟ้านอื่นๆ แล้ว็ไ้รับเสียรี้ร้าลับมา
"โถ่ แบบนั้น็ทำไ้เหมือนัน" ราเลเฮุนเบ้ปาแล้วโบมือเหมือนับมาร์ ทำให้ไ้ยินเสียรี้อีระลอ
"อะแฮ่ม! ั้ใทำานทำอะไรันอยู่ห้ะ" มิาเอลูโฮ ที่ึ้นื่อว่ารูปามที่สุในสวรร์ หันมาเือนน้อๆที่เอาแ่พู นานอาะไม่เสร็
"ร้าบบบ" ทุน่าหันลับไปสนใหน้าที่อนเอ
ใ่, ที่นี่ือสวรร์ แน่นอนมันแ่าานร. .
สวรร์เอ็มี เ็อัรเทวาเหมือนันนะ
-มิาเอล ูโฮ
-ราฟาเอล ิน
-าบรีเอล ินฮวาน
-อูรีเอล เลย์
-ารีเอล ฮันบิน
-เรมิเอล ปาร์าน
-ราเล เฮุน โอ
"วันนี้พี่รู้สึไม่่อยีเลย" ูโฮบ่นเบาๆ เารู้สึไม่ีเลยวันนี้เหมือนำลัมีลาร้าย
"ทำไมอ่ะพี่" ินฮวานละสายาออาแผ่นระาษA4 เพราะทุนรู้ี
ว่าเ้นส์อมิาเอลูโฮย่อมแม่นที่สุ. .
"ไม่มีอะไรหรอ" ินพูปลอบใ พวเารู้ีว่าวันนี้เป็นวันอะไรเพียแ่ไม่มีใรพูมาเท่านั้น
"อให้เป็นอย่านั้นนะ"
ึ่ ึ้ ึ่ ึ้ เสียระัอเมือเวนโร่ัึ้น เรียวามสนใอเหล่านาฟ้าและเทวารวมถึเ็อัรเทวา้วย
"ืนีพแล้วสินะ" ปาร์าน พูถึนที่เาเยสะไว้ให้เป็นเ้าหินิทราเมื่อหลายสิบปีที่แล้ว
ปาร์านและบยอนบีเยมีวามสัมพันธ์ลึึ้ันมา่อน
แ่ที่ปาร์าน้อสะบยอนบีเอาไว้เพราะวามำเป็น
มันเหมือนับารเอามีมารีหัวใัวเอีๆนี่เอ ทั้ๆที่ปาร์าน็รับยอนบีมา รัมานายอมายไ้ ถ้าปาร์านเลือไ้เายอมที่ะโนสะเอะีว่า
เมเริ่มลายเป็นสีำอย่าไร้สาเหุ
าลมเริ่มลายเป็นพายุ
เหล่านน้อย่าบินลับรั
และฝนเริ่มล...
"รั้นี้ที่ลับมาเอาริสินะ" เลย์ที่นั่เียบูสถานาร์อยู่นานพูึ้นอย่าลอยๆ
"ันว่าันอาะ้อสะเวยีวิให้ลูิเฟอร์แล้วหล่ะ" วีหัวเราะเบาๆ ราวับเรื่อนี้ลนัหนา
"ันอาะโนหัอทั้เป็นเลย็ไ้ ใระรู้ลูิเฟอร์ใร้อนะาย" ปาร์านพูอย่าเห็น้วย เารู้แบฮยอนีมาว่าใระอี
"ลัวั" วีลูบแนัวเอป้อยๆ ไม่มีใรอำนาเหนือว่าแบฮยอนอีแล้ว
"ไม่้อลัวหรอ พี่ยัอยู่" ินลูบหัววีเบาๆเพื่อเป็นารปลอบประโลม มันอาะูเหือนพี่ปลอบน้อทั่วๆไป แ่ใระรู้ล่ะว่า
ินแอบอบวีมานานแล้ว
แ่วี็ยัเห็นินเป็นแ่พี่ายที่แสนีนนึเท่านั้น ินไม่ไ้อนาเป็นแ่พี่ายิรัวีสุหัวใ
ริๆแล้วทุนทั้ในนรและสวรรุสามารถไปนรหรือสวรร์็ไ้เ้าไ้่ายๆ แม้ะเป็นลูิเฟอร์็เถอะ
แบฮยอนเอ็เยเป็นหนึ่ในอัรเทวาเหมือนันนะ
ย้อนไปเมื่อ100ปีที่แล้ว
บยอนบีหรือแบฮยอนเป็นหนึ่ในอัรเทวา เป็นผูุ้มแห่สวรร์แ่แล้ววันนึแบฮยอนลับมีพลัมาึ้นอย่าไม่น่าเื่อ นเหนือทุนในสวรร์
นที่ประุมสวรร์เห็นว่า แบฮยอนไม่วรเป็นผูุ้มอี่อไป
"ผมิว่าแบฮยอนไม่วระเป็นผูุ้มอี" หนึ่ในหอประุมพาึ้น ทให้เหล่าเทวาและนาฟ้า่าเห็น้วย
"ัน็ิอย่านั้น"
แ่เราะำัไ้อย่าไร?"
นาฟ้าถามึ้นอย่าสสัย
"สะแบฮยอนเอาไว้"เทวาอบ
"แ่แบฮยอน็ทำานีมาลอ เหุใ้อสะเล่า" แ่็ยัมีเสียั้าน
"ถ้าวันนึแบฮยอนลายเป็นบึ้นมา สวรร์ถึุบแน่ๆ"
"แ่แบฮยอนเป็นนีไม่มีทาเป็นบหรอ"
"ใ่ อาะีะอีที่แบฮยอนมีพลัมาะไ้มีนุ้มรอสวรร์ไ"
"พลัที่เหนือพระเ้า" เทวาในที่ประุมพูึ้น
"ะทำเ่นไรี อให้เหล่าเทวาและนาฟ้าลวามเห็น"
ทา้านแบฮยอน
"แบฮยอน านหิว้าวแล้ว" ปาร์านเินมาสวมอแบฮยอนเบาๆ
ใ่ เาแ่านันมาปีว่าแล้ว
"รอเี๋ยวนะ เี๋ยวทำให้อยาินอะไร" แบอยอนแพ้ลูอ้อนอปาร์าน ไม่ว่าอะไร็้อยอม
"อะไร็ไ้รับ" ปาร์านวยโอาสหอมแ้มนุ่มๆอแบฮยอนไปหนึ่ที
"เสร็แล้ว มาเลย" ไม่นานแบฮยอน็ทำอาหารเสร็
็อ ็อ ็อ
"ใรมาน่ะาน ไปูให้หน่อย" แบฮยอนล้ามืออยู่ ปาร์านึเินไปเปิให้
"ใรรับ..."
"ุแบฮยอนอยู่ไหมรับ" ูเหมือนะเป็นทหารอสวรร์แ่มาทำไมันเยอะ สิบว่านเียว
"ุเป็นใร ุไม่มีสิทธิมาบุรุบ้านผม!!" อยู่ทหารพวนั้น็ผลัปาร์านให้พ้นทา แล้วเินเ้าไปหาแบฮยอน
"อะไรัน" แบฮยอนอุทานเบาๆ เาไปหมแล้ว
"ปล่อยัน!!" ทหารสอสามนมาับัวแบฮยอนระเ็นออไปนละทิศละทา
แ่ทหารพวนั้นยัไม่ละวามพยายาม ยัะับแบฮยอนและร่ายาถาใส่แ่มันไม่ไ้ผล แบฮยอนไม่เป็นอะไรเลย
แบฮยอนสสัยเล็ๆว่าพลัพวนี้มาาไหน ถ้าปิอนนี้เาลไปหมอบับพื้นแล้วโนทหารลาไปแล้ว
แ่นี่แ่สะบัเบาๆ ทหาร็ลอยปลิวแล้วเป็นเพราะอะไรัน
"อโทษนะแบฮยอนแ่มันเป็นำสั่เบื้อบนน่ะ" มินอาเิน้าๆราวับนาพา มินอาเป็นผู้หิที่เ็เี่ยวมาพอสมวรึเป็นไ้ผูุ้มนัโทษ แ่มินอามาทำไมหล่ะ
"นี่มันเรื่ออะไรัน!" แบฮยอนถามอย่าเหลืออนี่เาทำอะไรผิันเล่า
ทหารล็ออปาร์านและ่อมีที่อปาร์านพร้อมะปลิีวิไ้ทุเมื่อ
"อย่าทำอะไรปาร์าน!!!" แบฮยอนรัปาร์านมาพอๆับที่ปาร์านรัแบฮยอนเลยหล่ะ
"มาับัน" ริวๆมินอาไม่อยาทำอย่านี้ แ่เธอ็ัำสั่เบื้อบนไม่ไ้เหมือนัน
"ไม่มีทา ันไม่ไ้ทำอะไรผิ" แบฮยอนอบอย่าแน่วแน่
"ั้น็่าปาร์านทิ้ะ ทหารัาร!!!"เธอหันไปสั่ลูน้อ
"อย่า!!! อร้อหล่ะอย่าทำอะไรเา " น้ำาใสๆไหลออมาาหาาเรียว แบฮยอนไม่สามารถเห็นท่านานาย่อหน้า่อาไ้เลยริๆ
"ยอมแล้ว ยอมทุอย่า" แบฮยอนทิ้ัวลุุเ่าอย่านหมหวั
"อย่าแบฮยอนอย่าไปไหน!!" ปาร์านะโนออมา เารู้ว่าแบฮยอน้อโนพาไปัในุใ้ินแน่ๆ
มินอาเพียีนิ้วเือนาให่็ไปรัอแบฮยอน เือไม่มีอะไรสามารถัไ้ นอาเวทย์ั้นสู
"ปล่อยแบฮยอน!!" ปาร์านพยามยามที่ะมา่วยแบฮยอนแ่ไม่สำเร็ปาร์านไม่ไ้แรเยอะนานั้น ะร่ายเวทย์็ไม่ไ้ อนนี้ทุอย่าวอะไรๆ็เป็นรอ
"ไปไ้แล้ว" มินอาพูพร้อมึเือทำให้แบฮยอน้อเินามไป
"บยอนบีรัปาร์านมาเลยนะ รู้ไหม" น้ำาลูผู้ายอปาร์านไหลออมาอย่าห้ามไม่ไ้
"ปาร์าน็รับยอนบีมานะ อย่าไปไหนเลย" ปาร์านอ้อนวอน เาาแบฮยอนไม่ไ้ริๆ แบฮยอนทำไ้เพียแ่ยิ้มน้อยๆให้ปาร์านเท่านั้น
บยอนบีะรัษาปาร์านไว้้วยทั้ีวิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น