Love^^ junsu^^

ลำดับตอนที่ #4 : วันซวย

        หลังจากที่ฉันหายจากการโดนรถชน ฉันก็ต้องกลับไปทำงานเหมือนเดิม
งานสิ่งแรกที่ฉันกับกิ๋งต้องทำนั้น คือเช็ดกระจกทุกห้อง มันเป็งานที่หนักมากมายกับเด็กสาว 2 คน แล้วกระจกที่เช็ดนั้นไม่ใช่บานเล็กๆๆเลย เป็นบานใหญ่ที่ติดกับผนังในห้องซ้อมเต้นของศิลปินต่างๆๆค่าย


เราจึงแบ่งกันไปเช็ดเพื่อจะได้เสร็จไวไว 

ฉันจึงเลือกไปเช็ดห้องๆๆหนึ่งที่ไม่ใครอยู่เลยสักคน
ฉันจึงลงมือทำไป   




ทำได้สักพักใหญ่  มีเสียงเดินลากเท้าของกลุ่มคน ฉันไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่าคงไม่มาห้องนี้แน่ๆๆ แต่........



แอ๊ด..................เสียงประตูเปิดขึ้น




ฉันไม่ต้องหันหลังไปก็เห็นกลุ่มบุคคลนั้นเพราะฉันมองทางกระจก และบุคคลกลุ่มนั้น คือ ดงบังชินกิ

กรี๊ดๆๆๆฉันอยากกระโดด แต่ทำไม่ได้  ฉันเลยทำตัวแบบเอ๋อๆๆเอาตัวรอด  ค่อยๆๆหยิบเครื่องต่างๆๆแล้วเดินออกไปโดยไม่ให้ดงบังเห็น


น้องครับจะไปไหนล่ะครับ
เสียงใครหนอหล่อๆเท่ห์ๆ ฉันหันไปพบเฮียมิก จะละลาย


เอ่อ คือหนูจะไปเช็ดห้องอื่นค่ะ 


เอ้า เช็ดยังไม่เสร็จไม่ใช่หรอ เช็ดต่อให้เสร็จสิครับ แจจุงพูด


กลัวรบกวนพวกพี่ๆซ้อมอ่ะค่ะ


ไม่หรอกน่ะ พวกพี่ช่วยเอาป่ะ  โห ช่างมีน้ำใจอะไรอย่างนี้พ่อหมียุน
 

ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูทำคนเดียวก็ได้ค่ะ

เขาจะช่วยยังจะเล่นตัวอีก  น่าเบื่อ พวกนี้ 


เอ๊ะใครพูดเนี่ย ช่างพูดกวนบาทาจริงๆๆ ฉันจึงหันไปทางต้นกำเนิดของคำพูด ปรากฎว่า เป็น เซีย ที่ร๊ากของฉัน 

ฉันจึงทำเป็นไม่ได้ยิน โดยการเดินไปเช็ดต่อด้วยความด้านของหน้า อยู่เหล่าดงบังก้เข้ามาช่วยฉันเช็ด ยกเว้น เซีย 
ฉันล่ะซาบซึ้งในน้ำใจของพี่เซียจริงๆ


เราเช็ดกัน 5 คนอย่างสนุกสนาน จนเสร็จทั้งบาน  

นี่ เราชื่อะไรหรอ มิกกี้ถามด้วยความสงสัย

เอ่อ หนูชื่อไหม ค่ะ

ไหม หรอ มาจากไทยใช่ป่าว

ใช่ค่ะ หนูไปแหละนะคะ วันหลังค่อยคุยกันใหม่ค่ะ
และแล้วเวลาที่มีความสุขก้หมดไป ความเหนื่อยมาเยือน ฉันต้องมานั่งเช็ดอย่างนี้ทุกวันเลยรึป่าวเนี่ย เหนื่อยๆๆ

3ชั่วโมงผ่านไป ฉันกับกิ๋งก็เช็ดจนหมด  เราจึงพากันกลับบ้าน แต่แวะทานข้าวกันก่อน

กิ๋งวันนี้ฉันเข้าไปเช็ดกระจกห้องซ้อมของดงบังด้วยล่ะ

เฮ้ยจริงดิ

เออ ฉันไม่ค่อยประทับใจพี่เซียของฉันเท่าไรเลย พูดไม่ถูกหูเลย

แต่ทุกคนรู้สึกว่าจะเอ็นดูฉันเป็นพิเศษนะ


ดีว่ะ เออไหมฉันมีเรื่องสำคัญจะบอก คือ........ในระหว่างที่ฉันทำงานน่ะแม่ฉันโทรมาบอกว่ามีเรื่องสำคัญให้กลับไทยด้วยน่ะแล้วไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่นี่อีกป่าว ฉันบอกเรื่องนี้กับบริษัทแล้วนะ

เฮ้ย ได้ไงล่ะ ทิ้งฉันไว้คนเดียวเนี่ยนะ แต่ไม่เป็นไร ฉันอยุ่คนเดียวก็ได้