Battle Royal of dimension การต่อสู้ระหว่างมิติ◇Fic all◇

   ไม่ต้องจริงจังนะครับ เพราะผมแต่งมาจากจินตนา การล้วนๆไม่ตามอนิเมะ 100% ยำเละ ส่วนสกิลของ กาลาฮัดผมไม่แน่ใจว่ามันเหมือนกับของ มาชูไหมนะ แต่ขอแต่งชื่อสกิลเองละกันเนอะ 

ถ้าใครชอบแนวเนื้อเรื่องช้าๆหน่อยนึงก็สามารถมาอ่านของผมได้นะ งั้นอ่านเลยครับ

      ------------------

  บทนำ

สวัสดีครับ ผมชื่อ ไอซาวะ ริวโตะ อายุ 17 ตอนนี้ผมกำลังเดินไปชื้อฟิคเกอร์รุ่นพิเศษอยู่ มันคือสุดยอดฟิคเกอร์ ของน้องมาชูถือโล่ แต่มันไม่ธรรมดาตรงที่มันเป็นแบบใหญ่พิเศษมาพร้อมกับเอฟเฟกต์ฟิคเกอร์ไงละ! 

.

.

.

หลังจากที่ชื้อมาได้ผมก็เดินออกมาข้างนอกพร้อมกับรถเข็นที่แถมให้ลากไปที่บ้านได้แล้วให้พนักงานไปเอาทีหลัง สิ่งที่อยู่ในรถเข็นก็คือ ฟิคเกอร์มาชูกับ กาลาฮัดสุดพิเศษมีเพียง 5 ตัวในโลก! อาร่า~ อาร่า~ อยากได้ละสิ~ ไม่หรอกนะ 

ว่าไงนะ!? ว่าผมโอตาคุเรอะ!? ผมไม่ใช่ซะหน่อยผมมีแต่ฟิคเกอร์(เยอะแยะ) มังงะ(เต็มห้อง)กับโพสเตอร์สาวๆอนิเมะ(ไม่มีที่ให้แปะเพิ่ม)นิดหน่อยเอง

ซึ่งตอนที่ผมกำลังเข็นรถเข็นอยู่นั่นก็มีเสียง...

ติ๊ง! 

ผมสดุ้งแล้วหยุดเดินแล้วหยิบมือถือขึ้นมา ปกติข้อความไม่ค่อยเข้าหนิ แต่ส่วนมากจะเสียงเกมแต่เสียงเกมไม่ใช่เสียงแบบนี้หนิ ผมเลยเหงื่อตกเพราะมันจะต้องเป็นคำขู่ของพวกต้องการฟิคเกอร์แน่ๆเพราะมันหมดแล้วยังไงละ 

"อึก" ผมกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังพรางมีเม็ดเหงื่อด้วยและค่อยๆยกมือถือขึ้นมาพร้อมกับก้มดูข้อความ

[เงยหน้าขึ้นมาสิ] 

นี้คือข้อความในมือถือผมจริงๆผมเลยค่อยๆเงยหน้าขึ้นพร้อมๆกับหลับตา

เมื่อเงยหน้ามาจนถึงระดับปกติผมก็ค่อยๆเปิดตาอย่างช้าๆก็ต้องตกใจเพราะตรงหน้าของผมมันเป็นห้องสีขาว แบบนิยายแฟนฟิคอื่นๆ(fic ficgure มันเหมื่อนกัน) ผมหันไปมองรอบๆก่อนจะสดุดตากับเด็กผู้หญิงคนนึง สวยน่ารักโครตๆ! 

'เคร้ง! โซ่แห่งจรรยาบรรณนี้เกะกะมาก ข้าจะออกไปให้ได้ โฮก!!!'อยู่ๆหมีของผมก็ตื่นทั้งๆที่ผมไม่ใช่(?)โลลิค่อนแท้ๆแต่ไหงตื่นได้ละเนี่ย 

"หยุดจ้องได้แล้วน่า ข้าเข้าใจว่าตัวข้ามันล่อหมีทั้งๆที่คนๆนั้นไม่ใช่ก็ตาม"อยู่ๆเด็กผู้หญิงคนนั้นก็พูดออกมาพร้อมกับออร่าความสง่าพร้อมกับความกดดันแห่งผู้สูงส่ง มันกดดันผม 

เธอนั้นมีสีผมม่วงอเมทิสดูน่ารักกับกอดตุกตาอยู่มันยิ่งทำให้กรงของ หมีเริ่มอ่อนแอลงพร้อมๆกับโซ่จรรยาบรรณที่เริ่มแตกออก และไอ้ซุดบางๆนี้ตั้งใจปลุกใช่ไหม!

"ปะ ป่าวนะ ข้าไม่อยาก งื้อ ข้าขอโทษ"เธอพูดออกมาด้วยอาการหน้าแดง

"ห้ะ!? กระชูดดดด"อยู่เลือดกำเดาก็ไหลไม่อาจทราบสาเหตุได้ผมเลยเป็นมือไปเช็ดแล้วอุทานออกมาและมันก็ได้พุ่งออกมาเยอะมากจนเป็นน้ำพุขนาดย่อมๆได้เลย

"......"ส่วนตัวต้นเหตุนั้นดูเหมือนจะส่งสายตาเย็นชาใส่ และพูดออกมา

"เจ้าโลลิค่อน"เห้ย! คุณทำให้ผมเป็นเองนะครับ!

.

.

.

.

.

หลังจากนั้นภาพก็ตัดมาตอนนี้ผมมีทิชชู่อุดจมูกอยู่สองข้าง

"แล้วมีอะไรกันละครับ คุณเจนาโต้"ใช่นี้แหละชื่อเธอหลังจากตอนที่ผมโดนเธอด่าว่าโลลิค่อนผมก็ได้ล้มทั้งยืนแล้วพอพูดคุยกันนิดหน่อยผมก็ได้รู้ว่าคุณเธอคือ พระเจ้า อะเข้าเรื่องกันดีกว่า

"คือแบบว่า เกิดสิ่งที่เรียกว่า Battle Royal of dimension ขึ้นหน่ะเราเลยต้องสุ่มเพื่อหาคนที่จะมาเป็นผู้ที่ต้องต่อสู้ และ สิ่งที่ข้าสุ่มได้ก็คือเจ้าไงละ"เอ๊ะ สงครามเอาตัวรอดระหว่างมิติหรอ? น่าแปลกนะงั้นแสดงว่ามีคนอื่นอีกหน่ะสิ

"งั้นก็แสดงว่ามีคนอื่นอีกสินะ"ผมพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง

"ใช่ยังมีอีก 149 คนและ เจ้าคือคนที่ 150 และเรื่องพลังหน่ะมันใกล้จะหมดแล้วละ ข้ากลัว ข้าได้เกิดมาไม่ถึงแสนปีเอง"เธอพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยและประโหยกหลังๆเธอเริ่มมีอาการตัวสั่นและน้ำตาเริ่มไหลออกมา ผมที่เห็นแบบนั้นก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ(อยากปกป้องสินะ หมีจริงๆ จากไรท์)

หมับ

"แล้วสงครามครั้งนี้เกิดมาจากอะไรละ?"ผมตัดสินใจถามออกไปและยังดึงเธอมาปลอบให้เธอเย็นลง

เวลาผ่านไปไม่นานเธอก็สหงบลง แล้วค่อยๆออกจากอ้อมกอดผม แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองผม เอ่อ ผมสูงกว่าละนะ ก็แน่ละ เธอสูงแค่ 155 เซนเองหนิ

"ฮึก งั้นจะบอกให้ละกัน สงครามครั้งนี้มันเกิดจากความขัดแย้งของ พระเจ้า 15 องกลุ่มนึงที่กำลังประชุมกันอยู่ว่าโลกใครเหนื่อนกว่าและมีพวกที่มีศักกายะภาพที่เหนื่อกว่าใคร ชึ่งมีพระเจ้าที่ปกป้องโลกที่เหมือนกับโลกของเจ้าแต่มีความก้าวหน้ากว่าอย่างมหาศาลหรือก็คือ ยุค Type 3 ซึ่งโลกนั่นคือมิติอนาคตส่วนของเจ้าเป็นยุคปัจจุบัน ซึ่งพระเจ้าจากยุค Type 3 นั้น หรือ ซาวาส ได้ออกความเห็นว่า ""ทำไมไม่สุ่มเอามนุษย์คนใดคนนึงมาแล้วให้พลังไปแล้วส่งไปยังมิติแห่งจินตนาการแล้วมาสู้กันเพื่อตัดสินละ""" และนี้ละจุดเริ่มแห่งสงคราม Battle Royal of dimension ซึ่งถ้าใครแพ้จะต้องถูกลบออกจากมิติและจักรวาลซะ" เธออธิบายมาอย่างนี้ผมเลยเกิดข้อสงสัยขึ้นมาว่า 

    ข้อโต้แย้งแบบเด็กๆเถียงกันว่าขนมใครอร่อยกว่ากันมันคืออะไรหว่า

"ข้าเข้าใจว่ามันฟังดูงี่เง่าแต่มันคือการตัดสินว่าใครควรอยู่ใครควรไปนะ ซึ่งข้าพึ่งจะเกิดได้ไม่นาน ยังไม่รู้จักความรักเลย ฮึก จะ อึก แง่~~"แล้วเธอก็ร้องไห้ออกมา ผมมันแย่ขนาดไม่สามารถช่วยเธอได้เลยหรอ?

"คงแย่สินะ ที่พวกเขาได้พลังดีๆไปหน่ะ แต่ทำไมถึงพูดว่าพลังหมดละ?"ผมเลยถามออกไปซึ่งเธอก็แค่ทำหน้าเศร้าแล้วค่อยๆขยับปากว่า

"ก็พลังหน่ะไม่สามารถมีเหมือนกันได้ไงละ"ผมนี้ถึงกับเหวอเลยเมื่อได้ยินแบบนี้ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมถึงร้องให้และกลัวหายไปผมเข้าใจแล้วละ 

"พลังโกงๆหายไป แล้วทำไมละ ถ้ามีพลังแบบธรรมดาแล้วสู้กับพวกนั้นไม่ได้แล้วเรียกว่าพลังทำไมละ? ผมจะฝึกฝนมันจะก้าวข้ามพวกมันจะชนะมันให้ดู!!"ผมตะโกนออกไปด้วยน้ำเสียงที่ยึดมั่นและแน่วแน่จนทำให้เธอตกตะลึง และมีอาการหน้าแดงนิดหน่อย

'ช่างหายากชะเหลือเกิน หึหึ จะลองเดิมพันดูละกันนะ' 

"อืม! ข้าจะให้พลังแก่เจ้าและระบบต่างๆจงเลือกซะแล้วข้าจะรอนะ"เธอพูดออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใส มันทำให้หัวใจผมเต้นแรง 

"อ่า ไว้ใจได้เลย!"

.

.

.

.

จบ.

ชื่อ| ไอซาวะ ริวโตะ

สถานะ| โอตาคุร่ำรวย

อายุ| 17

ส่วนสูง| 179 เซน

น้ำหนัก| 54 

นิสัย| อ่อนโยน เข้มแข็ง ยึดมั่น จะไม่ตีสนิทกับใครยกเว้นคนๆนั้นจะมาตีสนิทกับเขาก่อน กลัวเมีย

สิ่งที่ชอบ| ของน่ารักๆ เด็กสาวตัวเล็กๆ การ์ตูน มังงะ สาวหูสัตว์ 

สิ่งที่ไม่ชอบ| แมงมุม ผี ฝุ่น 

ชื่อ| เจนาโต้ รีจิสต้า

สถานะ| พระเจ้ามือใหม่

อายุ|??? คงรู้แหละตอนบทพูด

ส่วนสูง| 155 เซน

น้ำหนัก| ไม่รู้

นิสัย| ขี้กลัว ขี้ห่วง อ่อนหวาน อ่อนโยน 

สิ่งที่ชอบ| ริวโตะ ???

สิ่งที่ไม่ชอบ| ???