ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : รับผิดชอบ
"มีอะไรเหรอะ มาถึบ้านแ่เ้า"
เธอถามเา
"ัน็แ่มาูว่าบ้านเธอหลัไหน และมาเือนว่าอย่าลืมที่เราลันไว้"
"หนูไม่ลืมหรอ่ะ"
เธอ้มหน้ารับำ เามอเธอสัพั
"พล ไปโรพยาบาล"
"รับท่าน"
ไหวว่าวามิ เธอยื่นมือไปับายเสื้อสูทอเา
"หนู.... "
เธอะเอ่ยปา แ่สายาที่มอมาที่เธอ และมอายเสื้อที่เธอับแน่น เหมือนเสือมอลูวาัวเล็ๆ
"อโทษ่ะ "
เธอปล่อยายเสื้ออเา
" หนูอยาไป้วย ให้หนูไปูน้อ้วยไ้ไหมะ"
"ไม่้อ เี๋ยวเธอ้อไปเย็นนี้อยู่แล้ว อนนี้ไปเรียนสะ"
"่ะ"
เธอมีสีหน้่าสลอย่าเห็นไ้ั
พลเปิประูรถให้เาเ้าไปนั่ เานั่ัวรหน้ารไม่หันมามอเธออี
รถเลื่อนัวออาอย ่อนะวิ่ไปุหมายือโรพยาบาล
" โห หล่อสุๆ โรเท่ห์ พ่อเทพบุรเย็นา"
แ่มใสมอามเลิ้มไปับวามหล่อมเ้มอเา
" แ่มใส"
"อะไร"
"ไปเรียนไ้หรือยั"
"ไปสิไป"
เธอเ้าไปนั่รถอเพื่อนเพื่อไปเรียน
โรพยาบาล
"น้อนิล"
เาเรียลูายัวน้อย แ้วาวใอเา ที่อนนี้ลืมา ฟื้นแล้ว ำลัทาน้าวที่มี นมสาย ป้อนอยู่
"ฟื้นแล้วเหรอลู"
"พ่อรับ"
น้อนิล ยื่นแนเล็อวบอ้วนมาหาเา เารีบเินไปหาลูาย ึร่าเล็เ้ามาอ
" เ็บไหม ปวรไหน บอพ่อสิรับ เ็ีอพ่อ"
"ปวทั้ัวเลยรับ แล้วผมะเินไ้เหมือนเิมไหมรับ"
น้อนิล อพ่อร้อไห้
"เินไ้สิรับ น้อนิล้อเินไ้สิลู พ่อสัา"
เาปลอบลูายนัวเล็หลับไปอีรั้
"นมสายรับ"
"ะุหนู"
"อนเย็นเ็นั้นะมาูแลน้อนิลนะรับ นมสาย็ลับไปพัไ้เลย"
" อห้า นะเหรอะุหนู"
เาพยัหน้า
" ไ้ยินว่ายัเรียนอยู่ ะมาเฝ้าอนลาืน แล้วอนเ้าไปเรียนะไหวเหรอะ นมสายว่า้าพยาบาลมาเฝ้าเลยไม่ีว่าเหรอะ"
"นั้นมันือปัหาอเ็นั้น ไม่ใ่เรื่ออผม เา้อมารับผิอบในสิ่ที่เาทำ"
" แุ่หนู มันเป็นอุบัิเหุนะะ"
"ถ้าเ็นั้น ี่ระวัว่านี้ เรื่อมัน็ไม่เิึ้นหรอ"
เาบรามแน่น นมสายเินเ้่ามาลูบแนเาเพื่อให้เาใเย็นล เามอมือนมสาย่อนะับมือนมสายไว้
" ผมไม่เป็นไรรับ ผมไปบริษัท่อนนะรับ และะเลยไปโรแรม้วย เย็นเอันรับ"
" ะ ุหนู ทาน้าวให้รเวลา้วยนะะ"
" รับ"
เารับำแล้วเินออไป
นมสาย ถอนหายใ เพราะรู้ว่าอะไรที่เาัสินใไปแล้ว ะไม่มีวันลับำเ็า
เธอถามเา
"ัน็แ่มาูว่าบ้านเธอหลัไหน และมาเือนว่าอย่าลืมที่เราลันไว้"
"หนูไม่ลืมหรอ่ะ"
เธอ้มหน้ารับำ เามอเธอสัพั
"พล ไปโรพยาบาล"
"รับท่าน"
ไหวว่าวามิ เธอยื่นมือไปับายเสื้อสูทอเา
"หนู.... "
เธอะเอ่ยปา แ่สายาที่มอมาที่เธอ และมอายเสื้อที่เธอับแน่น เหมือนเสือมอลูวาัวเล็ๆ
"อโทษ่ะ "
เธอปล่อยายเสื้ออเา
" หนูอยาไป้วย ให้หนูไปูน้อ้วยไ้ไหมะ"
"ไม่้อ เี๋ยวเธอ้อไปเย็นนี้อยู่แล้ว อนนี้ไปเรียนสะ"
"่ะ"
เธอมีสีหน้่าสลอย่าเห็นไ้ั
พลเปิประูรถให้เาเ้าไปนั่ เานั่ัวรหน้ารไม่หันมามอเธออี
รถเลื่อนัวออาอย ่อนะวิ่ไปุหมายือโรพยาบาล
" โห หล่อสุๆ โรเท่ห์ พ่อเทพบุรเย็นา"
แ่มใสมอามเลิ้มไปับวามหล่อมเ้มอเา
" แ่มใส"
"อะไร"
"ไปเรียนไ้หรือยั"
"ไปสิไป"
เธอเ้าไปนั่รถอเพื่อนเพื่อไปเรียน
โรพยาบาล
"น้อนิล"
เาเรียลูายัวน้อย แ้วาวใอเา ที่อนนี้ลืมา ฟื้นแล้ว ำลัทาน้าวที่มี นมสาย ป้อนอยู่
"ฟื้นแล้วเหรอลู"
"พ่อรับ"
น้อนิล ยื่นแนเล็อวบอ้วนมาหาเา เารีบเินไปหาลูาย ึร่าเล็เ้ามาอ
" เ็บไหม ปวรไหน บอพ่อสิรับ เ็ีอพ่อ"
"ปวทั้ัวเลยรับ แล้วผมะเินไ้เหมือนเิมไหมรับ"
น้อนิล อพ่อร้อไห้
"เินไ้สิรับ น้อนิล้อเินไ้สิลู พ่อสัา"
เาปลอบลูายนัวเล็หลับไปอีรั้
"นมสายรับ"
"ะุหนู"
"อนเย็นเ็นั้นะมาูแลน้อนิลนะรับ นมสาย็ลับไปพัไ้เลย"
" อห้า นะเหรอะุหนู"
เาพยัหน้า
" ไ้ยินว่ายัเรียนอยู่ ะมาเฝ้าอนลาืน แล้วอนเ้าไปเรียนะไหวเหรอะ นมสายว่า้าพยาบาลมาเฝ้าเลยไม่ีว่าเหรอะ"
"นั้นมันือปัหาอเ็นั้น ไม่ใ่เรื่ออผม เา้อมารับผิอบในสิ่ที่เาทำ"
" แุ่หนู มันเป็นอุบัิเหุนะะ"
"ถ้าเ็นั้น ี่ระวัว่านี้ เรื่อมัน็ไม่เิึ้นหรอ"
เาบรามแน่น นมสายเินเ้่ามาลูบแนเาเพื่อให้เาใเย็นล เามอมือนมสาย่อนะับมือนมสายไว้
" ผมไม่เป็นไรรับ ผมไปบริษัท่อนนะรับ และะเลยไปโรแรม้วย เย็นเอันรับ"
" ะ ุหนู ทาน้าวให้รเวลา้วยนะะ"
" รับ"
เารับำแล้วเินออไป
นมสาย ถอนหายใ เพราะรู้ว่าอะไรที่เาัสินใไปแล้ว ะไม่มีวันลับำเ็า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น