ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ข้อเสนอที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
เธอนั่นิ่บนโฟา ในห้อรับแนาว้าให่ บนหัวมีผ้าพันแผลพันรอบหัวเธอไว้ รอยเลือาบนเสื้อนัศึษาสีาว
"ทานน้ำับนมสัหน่อยนะะุ"
เธอเยหน้ามอผู้หิมีอายุท่าทาใี ที่ยน้ำับนมมาให้เธอ
"อบุ่ะ"
เธอยมือไหว้
ป้าสาย เป็นแม่นมอเ้าอบ้าน และเป็นนูแลวามเรียบร้อยอบ้านหลันี้
เามัะเรีย ป้าสาย ว่า "นมสาย" เพราะมีแ่นมสายเท่านั้นทีู่แลเาั้แ่ พ่อแม่เาเสียีวิไป้วยอุบัิเหุ
พอเาแ่านเาึเอานมสาย มาอยู่้วย และพอเมียเาเสียีวิ นมสาย็ือนสำัที่่วยเาเลี้ยู น้อนิล
เารัและเารพนมสาย มา ยย่อเหมือนเป็นาินหนึ่อเา
เพราะเา นมสาย ถึนาเลิับแฟนัวเอเพื่อมาอยูู่แลเา เพราะสสารที่เาเสียทั้พ่อและแม่ ไปพร้อมๆัน ปู่และย่า รัและามใเา มาว่าหลานนอื่นๆ
"นมสายรับ" เสียทุ้มเรีย
"ุหนู อนม ลับมาแล้วเหรอะ น้อนิลเป็นอย่าไบ้า"
นมสาย เ้าไปับแนเาลูบเบาๆ เป็นารปลอบโยน
"ปลอภัยแล้วรับ แ่้อพัฟื้นอีนาน าหั สมอระทบระเทือน ไม่รู้ะลับมาเินไ้เหมืิอนปิไหม"
เาเล่าอาารลูายให้นมสายฟั นมสายร้อไห้ออมาเพราะสสารุหนูัวเล็
เาโอบอนมสาย เหมือนที่รั้นมสาย อปลอบเาเมื่อรั้ยัเล็
"ผมหิวแล้ว นมสาย ไปหาอะไรให้ผมินหน่อยนะรับ"
" หิวแล้วเหรอะ ั้นเี๋ยวนมไปเรียมอาหารให้นะะ"
นมสายเินออไปาห้อรับแ ทิ้ร่าเล็ที่นั่ัวลีบ อยู่ับเาามลำพั
แววาอ่อนโยน หายไปทันทีที่นมสาย เินออไปาห้อ
"เอ่อ ุ..."
เธอมอหน้าเา
" เธอะใ้อย่าไ"
เานั่ลบนเ้าอี้ ถามเสียเ้ม
" หนู... "
" ว่ามา"
เาถามออไปเสียั นเธอสะุ้
"เอ่อ ุะให้ันใ้อย่าไะ"
"ันะให้นหัาเธอ เหมือนที่ลูันาหัทั้สอ้าีไหม"
"หรือะให้เธอออไปยืนบนถนน แล้วันับรถนเธอ เหมือนับที่เธอนลูัน"
"เลือเอาะเอาแบบไหน"
เธอับมือัวเอแน่น ้มหน้าน้ำาไหล
"หนูไม่ไ้ั้ใ อยู่ีๆ น้อ็วิ่ออมา หนูเบรไม่ทัน แล้วเบรรถ็ไม่ี้วย.. "
เธอพยายามอธิบาย
" เธอว่าลูันผิั้นเหรอ"
เาลุึ้นับแนทั้สอ้าอเธอึึ้นมา
" หนูเ็บ ปล่อยหนูเถอะ่ะ ไ้โปรนะะ"
เธอยมือไหว้เา วามลัวแล่นเ้าสู่หัวใวน้อยๆ
วาเธอสั่นไหว ้อมอเาัวสั่นเทา
เาพลัเธอล้มลบนโฟาอีรั้ ่อนะยืนหันหลัให้เธอ
" เธอ้อมาอยูู่แลลูายันนว่าเาะหาย และ้อ่าย่ารัษาพยาบาลทั้หมเ้าใไหม"
" หนู ล่ะ"
เธอรับปาเา่ายๆเพราะิถึสภาพเ็ายที่เธอน เธอ็รู้สึผิึ้นมา
"่ารัษาพยาบาลเท่าไหร่ะ"
"อนนี้รวมร่าวๆ 5 แสน แ่ว่าน้อนิละออาโรพยาบาล็ร่วมล้าน"
" หนูไม่มีนานั้นหรอ่ะ"
เธอบอออไปามร
เายิ้มเหยีย นึอยู่แล้วว่าเธอ้อไม่มี แ่เพราะอะไรที่สั่ให้เายื่น้อเสนอแบบนั้นออไป ทั้ที่เินแ่นี้เา็มีปัา่าย และนูแลน้อนิลเา็สามารถ้าพยาบาลที่ีมาูแลไ้
"หนู ทำานผ่อนใ้ให้ไ้ไหมะ แ่หนูะูแลลูายุนว่าะหายีเลยนะะ"
เธอยื่น้อเสนอ
"พล"
เาเรีย
"รับท่าน"
"ร่าสัา เินู้ 5 ล้านบาท มาให้เธอเ็น์ ไม่มีำหนระยะเวลา หามาืนไ้เมื่อไหร่ือบ และใหู้แลน้อนิลนว่าะเินไ้ามปิ"
" รับท่าน"
เธอแทบะเป็นลม เมื่อไ้ยินำนวนเินที่เาระบุให้เาเป็นหนี้ ถึ 5 ล้าน แล้วอย่าเธอะหาเินมาาไหน แ่อนนี้วามรู้สึผิมีมาว่า เธอเลย้มหน้ารับเียบๆ
"ทานน้ำับนมสัหน่อยนะะุ"
เธอเยหน้ามอผู้หิมีอายุท่าทาใี ที่ยน้ำับนมมาให้เธอ
"อบุ่ะ"
เธอยมือไหว้
ป้าสาย เป็นแม่นมอเ้าอบ้าน และเป็นนูแลวามเรียบร้อยอบ้านหลันี้
เามัะเรีย ป้าสาย ว่า "นมสาย" เพราะมีแ่นมสายเท่านั้นทีู่แลเาั้แ่ พ่อแม่เาเสียีวิไป้วยอุบัิเหุ
พอเาแ่านเาึเอานมสาย มาอยู่้วย และพอเมียเาเสียีวิ นมสาย็ือนสำัที่่วยเาเลี้ยู น้อนิล
เารัและเารพนมสาย มา ยย่อเหมือนเป็นาินหนึ่อเา
เพราะเา นมสาย ถึนาเลิับแฟนัวเอเพื่อมาอยูู่แลเา เพราะสสารที่เาเสียทั้พ่อและแม่ ไปพร้อมๆัน ปู่และย่า รัและามใเา มาว่าหลานนอื่นๆ
"นมสายรับ" เสียทุ้มเรีย
"ุหนู อนม ลับมาแล้วเหรอะ น้อนิลเป็นอย่าไบ้า"
นมสาย เ้าไปับแนเาลูบเบาๆ เป็นารปลอบโยน
"ปลอภัยแล้วรับ แ่้อพัฟื้นอีนาน าหั สมอระทบระเทือน ไม่รู้ะลับมาเินไ้เหมืิอนปิไหม"
เาเล่าอาารลูายให้นมสายฟั นมสายร้อไห้ออมาเพราะสสารุหนูัวเล็
เาโอบอนมสาย เหมือนที่รั้นมสาย อปลอบเาเมื่อรั้ยัเล็
"ผมหิวแล้ว นมสาย ไปหาอะไรให้ผมินหน่อยนะรับ"
" หิวแล้วเหรอะ ั้นเี๋ยวนมไปเรียมอาหารให้นะะ"
นมสายเินออไปาห้อรับแ ทิ้ร่าเล็ที่นั่ัวลีบ อยู่ับเาามลำพั
แววาอ่อนโยน หายไปทันทีที่นมสาย เินออไปาห้อ
"เอ่อ ุ..."
เธอมอหน้าเา
" เธอะใ้อย่าไ"
เานั่ลบนเ้าอี้ ถามเสียเ้ม
" หนู... "
" ว่ามา"
เาถามออไปเสียั นเธอสะุ้
"เอ่อ ุะให้ันใ้อย่าไะ"
"ันะให้นหัาเธอ เหมือนที่ลูันาหัทั้สอ้าีไหม"
"หรือะให้เธอออไปยืนบนถนน แล้วันับรถนเธอ เหมือนับที่เธอนลูัน"
"เลือเอาะเอาแบบไหน"
เธอับมือัวเอแน่น ้มหน้าน้ำาไหล
"หนูไม่ไ้ั้ใ อยู่ีๆ น้อ็วิ่ออมา หนูเบรไม่ทัน แล้วเบรรถ็ไม่ี้วย.. "
เธอพยายามอธิบาย
" เธอว่าลูันผิั้นเหรอ"
เาลุึ้นับแนทั้สอ้าอเธอึึ้นมา
" หนูเ็บ ปล่อยหนูเถอะ่ะ ไ้โปรนะะ"
เธอยมือไหว้เา วามลัวแล่นเ้าสู่หัวใวน้อยๆ
วาเธอสั่นไหว ้อมอเาัวสั่นเทา
เาพลัเธอล้มลบนโฟาอีรั้ ่อนะยืนหันหลัให้เธอ
" เธอ้อมาอยูู่แลลูายันนว่าเาะหาย และ้อ่าย่ารัษาพยาบาลทั้หมเ้าใไหม"
" หนู ล่ะ"
เธอรับปาเา่ายๆเพราะิถึสภาพเ็ายที่เธอน เธอ็รู้สึผิึ้นมา
"่ารัษาพยาบาลเท่าไหร่ะ"
"อนนี้รวมร่าวๆ 5 แสน แ่ว่าน้อนิละออาโรพยาบาล็ร่วมล้าน"
" หนูไม่มีนานั้นหรอ่ะ"
เธอบอออไปามร
เายิ้มเหยีย นึอยู่แล้วว่าเธอ้อไม่มี แ่เพราะอะไรที่สั่ให้เายื่น้อเสนอแบบนั้นออไป ทั้ที่เินแ่นี้เา็มีปัา่าย และนูแลน้อนิลเา็สามารถ้าพยาบาลที่ีมาูแลไ้
"หนู ทำานผ่อนใ้ให้ไ้ไหมะ แ่หนูะูแลลูายุนว่าะหายีเลยนะะ"
เธอยื่น้อเสนอ
"พล"
เาเรีย
"รับท่าน"
"ร่าสัา เินู้ 5 ล้านบาท มาให้เธอเ็น์ ไม่มีำหนระยะเวลา หามาืนไ้เมื่อไหร่ือบ และใหู้แลน้อนิลนว่าะเินไ้ามปิ"
" รับท่าน"
เธอแทบะเป็นลม เมื่อไ้ยินำนวนเินที่เาระบุให้เาเป็นหนี้ ถึ 5 ล้าน แล้วอย่าเธอะหาเินมาาไหน แ่อนนี้วามรู้สึผิมีมาว่า เธอเลย้มหน้ารับเียบๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น