คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ◤ 4 ◢ สิ่งที่ไม่อยากเห็น
Mark Part.
วันนี้ทุกอย่างดูปกติ แจ็คสันเองก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือที่มันคุกเข่าให้ผมเมื่อคืนนี้อาจจะเป็นเพราะมันเมา ? แต่ก็ไม่น่าใช่ วันนี้ทุกอย่างดูปกติรวมถึงน้องแบมที่ยังค่อยเอากล้องส่องทางไกลมาส่องดูผมเช่นเคยเหมือนทุกวัน ผมหละเชื่อเลยครับว่าเจ้าตัวเค้าคิดว่าผมจับไต๋เขาไม่ได้ ทำตัวซะเด่นขนาดนั้นใครจับไม่ได้ก็บ้าแล้ว
ไอ่แจ็คสันที่เห็นแบมเอากล้องส่องทางไกลส่องดูผม ก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ความรู้สึกนี้ผมเข้าใจ… แอบรักแต่ทำอะไรไม่ได้มันทรมานมากแค่ไหนผมรู้ดี
“มาร์ค กูไม่คิดว่ามึงจะลืมเรื่องเมื่อคืน” ไอ่แจ็คสันพูด ใบหน้าของมันเวลาจริงจังเป็นสิ่งที่น่าแกล้งที่สุดในสามโลก
“เรื่องเมื่อคืน? เรื่องเมื่อคืนของเราหรอครับ…” ไอ่แจ็คสันฟาดมือลงบนไหล่ผมเข้าอย่างจัง คิดว่ามือมันเบาๆ ? ฟาดขนาดนี้กูว่าต่อยกูเลยดีกว่า มันไม่ค่อยต่างกัน
“เดี๋ยวนี้หัดกวนตีนหรอว่ะเพื่อน กูหมายถึงเรื่องที่เราคุยกัน” แน่นอนครับว่าผมรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ว่าไอ่แจ็คสันจะคุยกับผมนั้นต้องเป็นเรื่องของแบมแบม… ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมกำลังลังเลไม่อยากตัดสินใจเลย ณ ตอนนี้ แต่ผมก็เลี่ยงไม่ได้
“มีหลายเรื่อง”
สุดท้ายผมก็เลี่ยงไม่ได้จริงๆ
“เรื่องแบมแบม” ไอ่แจ็คสันพูด แล้วก็เริ่มทำให้บรรยากาศที่เราคุยกันเริ่มเข้าโหมดเครียดอีกครั้ง
“มึงจะทำอะไรก็ทำไปสิครับ กูไม่ยุ่งอยู่แล้ว” ผมตอบไปแบบนั้น ใช่ครับผมตัดสินใจที่จะไม่ยุ่งดีกว่า ทำตัวให้เป็นเหมือนเดิมปกติแล้วนี้มันจะไม่เกิดผลร้ายกับผม และแบมแบม แต่ไอ่แจ็คสันจะไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลย แถมแบมแบมก็อาจจะยังไม่เลิกสนใจผมด้วยซ้ำ
แน่นอนว่าถ้าผมเป็นแจ็คสัน ผมจะต้องไม่ยอมแน่ๆ
“ถ้าน้องเขาไม่เกลียดมึง กูก็ทำอะไรไม่ได้” J เป็นอย่างที่คิดไว้
“หมายความว่าไงว่ะ”
“มึงไม่รู้เลยหรือไง ว่าน้องเขารักมึงแค่ไหน” แจ็คสันพูดพร้อมกับกำมือแน่น นี่ถ้าผมไม่เป็นเพื่อนสนิทคงจะโดนไปแล้วสักหมัดสองหมัด รวมถึงเมื่อคืนนี้ด้วย
“ไม่รู้” ผมตอบไปแบบนั้น เพราะไม่อยากอยู่ในโหมดซีเรียส
“มาร์คครับ -_-” ไอ่แจ็คสันพูด พร้อมกับทำหน้าเอือม
“ครับ”
“เลิกกวนตี-นได้หรือยังครับ” ฮ่าๆผมมีความสุขชะมัดเวลาที่ไอ่แจ็คมัน เริ่มเอือม พวกเพื่อนสนิทโหวตให้ผมเป็นคนที่กวนตี-นที่สุดในกลุ่ม แทนที่จะเป็นไอ่เจบี เพราะผมพูดหน้าตายมันเลยดูกวนกว่าหลายเท่า
“ไม่เคยกวนตี-น”
“มึงแน่ใจ?”
“อืม”
“มาร์คครับ -_-” แจ็คสันเรียกผมรอบที่สอง ฮ่าๆสนุกครับ
“ครับ”
“กูจริงจังมากนะครับ”
“จะขอกูแต่งงานหรือไง”
“คิดว่ามึงหล่อหรอว่ะ” แจ็คสันพูดพร้อมกับเลิกคิ้วมองผม คิดว่าผมไม่หล่อ? ถ้าผมไม่หล่อแล้วใครจะหล่อฮ่าๆ
“เอ่อ” ผมตอบไปแบบมั่นใจ
“เอ่อกูยอม” ไอ่แจ็คสันพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น มันกำลังชมผมหล่อสินะฮ่าๆ
“มึงจะคุยกับกูเรื่องอะไร นี่พูดอะไรกันมาไม่เห็นจะมีสาระเลยสักนิด” ผมเองก็เริ่มเอือมกับบทสนทนาก่อนหน้านี้ อีกอย่างคิ้วไอ่แจ็คสันจะพันกันเป็นปมเลยครับนี่ผมสงสารเพื่อน
“หมาตัวไหนมันชวนผมนอกเรื่องหล่ะครับ กูจะเข้าเรื่องรอบที่ล้านแล้วแม่-งก็พาออกนอกเรื่องตลอด พร้อมจะฟังกูหรือยัง?” แจ็คสันพูด
“ยัง” จัดไปอีกหนึ่งดอกฮ่าๆ
“ไอ่มาร์ค”
“เอ่อๆ”
“มึงไปบอกให้แบมแบมเลิกยุ่งกับมึงที”
นี่แหละครับคือสิ่งที่ผมไม่อยากทำที่สุด
“ทำไปเพื่อไรวะ”
“เพื่อกูไง”
“ไม่ กูไม่ทำ”
“มึงชอบแบมหรือไง”
คำถามของไอแจ็คสันเหมือนมีดที่อยู่ๆก็พุ่งมาทิ่มอยู่กลางอก รู้สึกจุกคำถามแค่นี้ทำไมผมถึงตอบไม่ได้ ? ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงจะตอบแบบมั่นใจว่าไม่ได้ชอบ แต่ตอนนี้ผมกลับตอบคำถามสั้นๆแค่นี้ไม่ได้
แบมแบมเข้ามาทำอะไรกับหัวใจของผม ?
“เปล่า กูแค่….”
“แค่สงสาร” ผมตัดสินใจโกหก
“เดี๋ยวกูจะปลอบใจแบมเอง”
“มึงทำได้หรือไง”
“เอ่อ แค่มึงทำตามที่กูบอกแค่นั้น”
“กูไปละ” ผมไม่น่าชวนแจ็คสันเข้าเรื่องตั้งแต่แรก ถึงจะไม่ชวนเข้าเรื่องในวันนี้ วันหลังผมกับแจ็คสันก็ต้องคุยกันเรื่องนี้สักวัน สู้คุยกันตั้งแต่เรื่องพึ่งจะเริ่มต้นขึ้นมันคงดีกว่า
“สรุปจะทำไหมเพื่อน”
ถ้าเป็นสิ่งเดียวที่เพื่อนจะขอร้อง . . .
“อืม”
ผมก็จะทำ . . .
ถึงจะทรมานไปหน่อยก็เถอะ J
Bambam Part.
ตอนนี้ผมมายืนรอพี่แจ็คสันกับพี่มาร์คที่หน้ามหาลัย -..- ฟังไม่ผิดแน่ครับ ผมมายืนรอทั้งสองคน ไม่ใช่เพราะผมเป็นนางวันทองสองใจหรอกนะ แต่เป็นเพราะพี่เจบีสั่งต่างหากหล่ะ บอกให้ชวนพี่แจ็คกับพี่มาร์คไปทานข้าวที่บ้านด้วยกันงี้ และในเมื่อได้ยินชื่อพี่มาร์ค มีหรอที่แบมแบมคนนี้จะไม่ปฏิเสธหรอม U__U เพื่อพี่มาร์คที่รักแบมจะสู้
มาแล้วแหละนั้นไงพี่มาร์คกับพี่แจ็คสันกำลังเดินคู่นั้นออกจากมหาลัย แหมหล่อทั้งคู่แบบนี้เคยโดนจิ้นคู่กันบ้างหรือเปล่าแบบ.. คู่ ‘จาร์ค’ มาร์คกับแจ็คสัน เดินมาคู่กันนี่โคตรฟินเลยเออ แต่ผมก็จิ้นน่ะ จิ้นอยู่คู่หนึ่ง คู่ ‘มาร์คแบม’ จะจิ้นไม่ยอมเลิกด้วยดิ .__.
“อ่าวแบมมาอยู่ทำไมตรงนี้” พี่แจ็คสันที่กำลังเดินออกมา พูดทักทายผมอย่างร่าเริง
“พี่เจบีฝากให้ผมมาชวนพี่มาร์คกับพี่แจ็คสันไปทานข้าวที่บ้านครับ” ผมแอบเหล่มองพี่มาร์คหน่อยๆ แต่ทำไมวันนี้หน้าพี่เขาไม่ร่าเริงเหมือนทุกวันเลย หรืออาจจะเป็นเพราะเรียนหนัก U___U จะไม่ให้แบมเป็นห่วงได้ยังไง ~
เป็นห่วงได้เพียงในใจ ไม่กล้าเอ่ยปากออกไปหรอกครับ T___T
“พี่ไม่ไปนะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา ตอนผมกำลังพูดกับตัวเองในใจพอดี แบมแบมคนนี้ก็สะดุ้งสิครับ
“อ่าว ทำไมหรอครับ” .///////.
“พี่รำคาญนายหนะสิ”
Mark Part.
คำโกหกคำโตที่หลุมออกมาจากปากผม หัวใจของผมเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนแบมแบมที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้กำลังก้มหน้าลง คงไม่ได้กลั้นน้ำตาอยู่ใช่ไหม
“ผมไม่เคยรบ.. กวนพี่มาร์คเลย.. ” คำพูดติดๆหายๆของแบม ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก แต่ในเมื่อมาขนาดนี้แล้ว ผมก็คงจะถอยหลังไม่ได้อีกแล้ว แจ็คสันเมื่อเห็นผมเริ่มอาการไม่ค่อยดีจึงตบไหล่ผมหนึ่งครั้งในเชิงให้กำลังใจ
“เลิกยุ่งกับพี่เถอะ แล้วอย่ามาเจอหน้ากันอีกเลย…” คำที่ดูเหมือนจะทรมานผมที่สุด ได้ออกมาจากปากผมเอง และได้มาทำร้ายตัวผมเอง
เมื่อหันไปหาไปแจ็คสัน มันก็ยกนิ้วโป้งให้
“คะ.. ครับ” แบมแบม พูดในขณะที่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้น น้ำใสๆเริ่มไหลหยดลงสู่พื้นดิน ทำให้ผมแทบอยากจะเดินเข้าไปเช็ดน้ำตาให้ แต่…
เมื่อแจ็คสันเริ่มเห็นท่าทีว่าผมกำลังจะใจอ่อน เลยพูดขึ้นมาว่า
“แบม ไปกับพี่” พอมันพูดจบก็จับมือแบมแบม แล้วเดินจากผมไปทันที
สำหรับแบมแบม ไอ่แจ็คสันที่คอยปลอบใจถึงสองครั้งกลายเป็นพระเอกไปแล้วสินะ วันนี้ผมจะนอนหลับหรือเปล่า เพราะผมเห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็นที่สุดเข้าให้แล้ว …
น้ำตาของแบมแบม มันร่วงลงมาต่อหน้าต่อตาผม
4 : 00 AM
ตีสี่แล้วทำไมไม่ถึงไม่นอน ภาพเก่าๆเริ่มฉายเข้ามาอยู่ในหัวเรื่อยๆ จนผมนอนไม่หลับ ตอนนี้แจ็คสันจะพาแบมแบมไปที่ไหน ไปทำอะไรผมก็อดคิดไม่ได้ แล้วผมจะไปยุ่งเรื่องของพวกเขาทำไม ในเมื่อผมก็ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยนี้ครับ
โทรศัพท์มือถือผมสั่น พอเห็นชื่อผู้ส่งข้อความมาผมก็รีบเปิดดูข้อความทันที
- JACKSON –
JACKSON : ขอบใจมากนะไอ่มาร์คสำหรับวันนี้
ทำไมไอ่แจ็คสันดูมีความสุข ทั้งๆที่ผมมานอนทุกข์อยู่คนเดียว แล้วนี้ก็ตีสี่แล้วไอ่แจ็คสันพึ่งจะส่งข้อความมา มันไปที่ไหนกับแบมแบมถึงได้นานขนาดนี้
ไม่เป็นไร : MARK
JACKSON : ขอบใจมึงมากจริงๆนะเว้ย
JACKSON : เพราะตอนนี้
ข้อความที่ผมไม่อยากรับรู้ที่สุด ก็ได้ปรากฏขึ้น
JACKSON : กูกับแบมแบมคบกันแล้วนะ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
TALK : ตอนที่ 4 กับพี่มาร์คผู้น่าสงสาร
คือรู้สึกผิดมาก ที่แต่งพระเอกของเราน่าสงสารขนาดนี้ได้ยังไง -..-
แต่สำนวนนี้ เคยได้ยินกันหรือเปล่า ' หัวเราะทีหลังดังกว่า '
นี่ไม่ได้สปอยเลยจริงๆ ;-; ...
เม้นกันวันละนิดจิตแจ่มใสเนาะ เป็นกำลังใจให้ได้มากเลยแหละ : )
ความคิดเห็น