ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC] ✦ CUTEBOY ✧ [Markbam]

    ลำดับตอนที่ #2 : ◤ 1 ◢ หัวใจกำลังร้องไห้

    • อัปเดตล่าสุด 7 มี.ค. 58


                                                          

         ตอนนี้ผมกำลังมองพี่มาร์คที่กำลังทานข้าวกับเพื่อนของพี่เขาอยู่อีกหนึ่งคน คนอะไรเกิดมาเพอร์เฟ็คมากมายขนาดนั้น ขนาดนี่พี่เขานั่งทานข้าวยังดูหล่อเลยครับอือหื้ม แบบนี้แบมแบมคนนี้จะไม่ทน -.,-

         
                ผมคอยตามพี่มาร์คมาตลอดนะ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้คุยกันสักทีนี่ก็เข้าปีที่สี่แล้วที่ผมแอบชอบพี่เขา
    -///- ทำไมนะทำไม ทำไมพี่เขาไม่รู้ตัวสักทีว่ามีเด็กน่ารักคนนี้แอบชอบอยู่ เอะหรือพี่มาร์ครู้ตัว แต่ก็ไม่น่าจะรู้ตัวนะเพราะผมนี่แอบตามแบบขั้นเทพ ไม่มีจับได้แน่นอน

        ไปเรียนยุคยอมเพื่อนสนิทของผมเองแหละครับ นี่สนิทกันมาก  มากจนไม่รู้จะอธิบายยังไง มากจนขนาดผมมาแอบดูพี่มาร์คผมยังหิ้วมันมาด้วยเลยแฮ่

       ก็เดี๋ยวดิเพื่อนยุค เรากำลังมองดูมหาลัยในอนาคตของเราอยู่เพื่อสร้างกำลังใจในการเรียนไงที่ตอบไปแบบนั้นก็เพราะกวนตีนมันนั้นแหละครับ ไม่มีอะไรลึกซึ้งไปมากกว่านั้นเลยฮ่าๆ อีกเหตุผลนึงก็คือจะรั้งให้ไอ่ยุคอยู่ต่อเป็นเพื่อนงี้ แต่รู้ทั้งรู้มันก็คงไม่อยู่ต่อแน่ๆ

        วินาทีนี้ผมนี่อยากร้องเพลงของสิงโตนำโชคมากเลย อยู่ต่อเลยได้ไหม’ T_T

    สร้างกำลังใจอะไรของมึงครับเพื่อนแบม บอกมาตรงๆเลยดิว่ะว่ามาแอบส่องผู้ชายยุคยอมตอบพร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก คิดว่าเท่ห์ไง?

    ร้ายกาจ L

    หรือไม่จริงว่ะครับก็จริงไงพวก

    ไปเรียนแล้วบรัยส์ผมพูดพร้อมกับรีบวิ่งขึ้นห้องเรียน แอบเห็นหน้าไอ่ยุคเอือมๆเล็กน้อย

       การแกล้งเพื่องรักที่ชื่อยุคยอม คือความสุขของแบมแบมคนนี้ ไม่เข้าใจเหมือนกันครับว่าเป็นเพื่อนกันมาได้ยังไงเนินนานขนาดนี้ ทั้งๆที่นิสัยต่างกันสุดขั้วโลก

    ไอ่แบมรอด้วย ไม่รอหรอกบรัยส์

     

           สิ่งที่หน้าเบื่อที่สุดในชีวิตผมคือ เรียนหนังสือ หรอมม U__U  นอกจากจะน่าเบื่อแล้ว มันยังทำให้ง่วงนอนอีกนะครับ นี่ไม่ไหวจริงๆ ในชีวิตผมมีอยู่แค่สองอย่างคือตั้งใจเรียนหนังสือ ให้ป๊ากับม๊าภูมิใจแล้วอีกอย่างนึงก็คือติดตามพี่มาร์คไปวันๆ ให้พี่มาร์คภูมิใจ ถึงความจริงพี่มาร์คจะไม่ภูมิใจก็เถอะเอ่อ

        แบม จินฮวานเพื่อนข้างโต๊ะของผมเรียกชื่อผม เราไม่เคยคุยกันเลยยกเว้นแต่จะมีเหตุจำเป็นจริงๆอย่างเช่น ผมลืมเอาของมา ผมถึงจะเอ่ยขอยืมของจากจินฮวาน และเขาก็ทำแบบนี้เช่นกัน เราไม่สนิทกันถึงจะนั่งข้างกันมาเป็นเทอมแล้วก็เถอะ

      “มีไรหรอ?”

      “เราขอยืมหนังสือเรียนหน่อยสิ วันนี้เราลืมเอามา เห็นไหมหละครับ จะคุยกันเฉพาะกิจเท่านั้น

      อ่อ เอาดิ ผมพูดพร้อมกับยื่นหนังสือเรียนให้จินฮวาน

    จินฮวานก็ยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะรับหนังสือไป

      เอะ.. แบม มันมีรูปอยู่ในนี้ สงสัยจะเป็น

      “อ่อนั้นรูปพี่มาร์คนะ ก็มีอยู่คนเดียวอะน่ะ -//////-

      “พี่มาร์ค? อ่ออดีตเดือนโรงเรียนเราอะน่ะ?” ใช่เลยแหละครับ พี่มาร์คนี้ไม่รู้ทำไมยิ่งโตยิ่งหล่อนะครับนะ แบมแบมนี่ตามความหล่อของพี่มาร์คไม่ทันแล้ว แต่ก่อนเป็นเดือนโรงเรียนพอจบออกไป เข้าเรียนมหาลัยก็กลายเป็นเดือนคณะอีก หรอม

     ใช่เลยแหละ

     “แล้วทำไมแบมมีรูปพี่เขาหล่ะ อย่าบอกนะว่า

       U/////U ว่า ………

     แบมเป็นแฟนพี่เขา?”

     “(‘__’)(.__.)(‘__’)(.__. ) ใช่ ไม่ใช่เป็นแฟนธรรมดานะ เป็นแฟนคลับด้วยแหละ T T

    เป็นแฟนบ้าอะไร หมอนี่มันเป็นสโตกเกอร์ทำตัวเป็นหมามองเครื่องบิน ดอกฟ้ากับหมาวัด สโนไวท์กับคนแคระ เจ้าชายกับอสูร…”ยุคยอมที่นั่งถัดจากโต๊ะพวกเรา รีบแย้งขึ้นมา หลังจากที่แอบฟังผมกับจินฮวานคุยกัน

         มันไม่พูดก็ไม่มีใครคิดว่ามันเป็นใบ้หรอกนะ U_____U ปากหรอนั้น

     

    เลิกเรียน ;

       เพลงมาร์ชโรงเรียนที่เปิดในตอนเลิกเรียนนี่คือเพลงสวรรค์สำหรับผมเลย เลิกเรียนแล้วครับรีรออะไรอยู่ ผมก็รีบเดินมารอพี่มาร์คหน้ามหาลัยทันทีเลย  ผมทำแบบนี้ทุกวันเลยครับย้ำว่าทุกวัน แต่พี่มาร์คไม่เคยสังเกตเห็น (หรอแบม? พี่มาร์คไม่เห็นหรอ) แต่ตอนเลิกเรียนนี่ผมไม่เคยลากไอ่ยุคมาได้นะ เพราะมันมีเรียนพิเศษเห็นหน้าตาแบบมันนี้เรียนโคตรเก่งนะครับ มันจะเป็นคนดีมากถ้าอยู่เฉยๆ โดยไม่อ้าปากด่าผม T___T

         น้องครับเสียงมาจากด้านหลังพร้อมกับนิ้วสะกิดยุกยิกที่ไหล่ผม

        พอหันไปเท่านั้นแหละครับ แทบอึ้ง…. พี่คนนี้ที่นั่งกินข้าวกับพี่มาร์คเมื่อตอนกลางวัน

        ผมขวางทางหรอครับ ขอโทษครับเดี๋ยวผมหลีกให้ผมพูดพร้อมกับเดินเข้าไปชิดกำแพง แต่ทางมันก็มีเยอะแยะปะว่ะ พี่จะมาเดินทางนี้ที่ผมยืนอยู่ทำไม

        เปล่าครับ นี่มาแอบส่องมาร์คหรือไงหื้ม?” ใช่ครับพี่ …. ห้ะ!เดี๋ยว

         เห้ยพี่!!! รู้ได้ไง

         ไม่ใช่แค่พี่ที่รู้ ไอ่มาร์คมันก็รู้พี่คนนั้นพูด ก่อนจะยิ้มให้ผม  คือพี่มาร์ครู้แล้ว? เมื่อไหร่? When

        พี่มาร์ครู้ ?” ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาฟาดที่หน้าทำให้รู้สึกชา ทั้งๆที่ผมมั่นใจมากว่าผมจะไม่ทำให้พี่มาร์คจับได้ แต่สุดท้ายความลับมันไม่มีในโลกอย่างที่เขาว่าจริงๆ

        แล้วยิ่งพี่คนนี้ที่เป็นเพื่อนสนิทกับพี่มาร์คหล่ะก็ คงจะต้อง

       “มาร์ครู้แล้ว นี่แหละคือเรื่องที่พี่จะมาคุยกับเรา J

         ยังครับพี่ ผมยังไม่พร้อมจะฟัง…  ถึงพี่เขาจะยังไม่พูด ผมก็พอจะเดาได้ว่าสิ่งที่พี่เขาจะพูดคืออะไร

            มาร์คฝากมาบอกว่าให้เลิกตามได้แล้ว รำคาญ…”

         หัวใจผมของมันกำลังร้องไห้

          เหมือนกับผมเลย

    LT
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×