คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ปฏิกิริยาตอบสนอง(ฟินจิกหมอน)
๘.
รัลพรออายหนุ่มเอาไว้แน่นเพราะลัว...ระทั่เาวาร่าหล่อนลบนเียหนานุ่ม...หล่อนนอนหายพาัวอยู่บนเีย...สหัสวัแนบร่าำยำทาบทับหล่อนทันที...ร่าเปลือยท่อนบนอหล่อนสัมผัสับอแ็แรอเา...มือหนาเลื่อนมาาม้ออหล่อน...สัมผัสนั้นทำให้หิสาวรู้สึื่นเ้น...วามเป็นหิอหล่อนมีปิิริยาอบสนอเาอย่ารวเร็ว...
ูบอเานุ่มนวล...ในท่ามลาวามอ่อนโยนที่เาสื่อให้หล่อนรู้ผ่านุมพินั้น...ือวามเร่าร้อนที่แอบแฝมา้วย...เป็นวามรู้สึที่ไม่เยาิมา่อนว่าะมีไ้...ไ้ยินเสียเาพึมพำแสออว่าพอใ...รัลพรยแนึ้นโอบรอบอเาโยอัโนมัิ...่อนที่น้ำหนััวเาะามลมา...
รู่่อมา...ุมพิอันเร่าร้อนนั้น็เลื่อนลมาที่ไหล่เนียนละมุนอหล่อนแทน...เาูบสุท้ายที่ปลายไหล่่อนะึัวหิสาวให้ลุึ้น...
“ุไปอาบน้ำ่อนีว่าไหม...ะไ้สบายัว...”
“อ่อ...็ี่ะ...”
รัลพรรีบรับำ...หิสาวเ้อเินับสภาพึ่เปลือยอัวเอ...ูบับเาทำให้หล่อนั้ัวไม่ิ...และเหมือนะุรั้ัวเอไว้ไม่อยู่้วย้ำ...
ายหนุ่มมอิริยาหล่อนอย่านึัน...หิสาวพยายามทำเหมือนปิ...ทั้ที่แ้มอหล่อนแ่านออนานั้น...แ่เา็ทำเป็นไม่รู้ไม่ี้...ยัมีเวลาอีมาสำหรับารทำวามุ้นเย้วยันบนเียนอน...และเาะทำให้หล่อนุ้ยเยับเาอย่า้าๆ...
“ที่นี่มีห้อนอนอีไหมะ...”
“มี...แ่ืนนี้เราะนอน้วยัน...”
“ไม่่ะ...ันอไปนอนห้ออื่นีว่า...”
“ุลัวผมหรอ...”
สหัสวัแล้แวพร้อมยิ้มเ้าเล่ห์...ทำเอาแ้มหิสาวเริ่มแึ้นมาอี...
“ิันไม่ไ้เรียมเสื้อผ้าเพื่อมา้าแรมที่อื่น...”
“ไม่้อห่วเรื่อนั้นหรอ...ผมเรียมไว้ใหุ้หมทุอย่าแล้ว...”
หิสาวำใ้อเินไปเ้าห้อน้ำ...้วยท่าทีไม่พอใ...ปิเสธไป็ไม่เป็นผล...
สหัสวัเปลี่ยนเสื้อผ้า...อาบน้ำเสร็่อนหล่อน...เาสวมุนอนหลวมสบาย...
หิสาวเินออมา็เห็นายหนุ่มนั่เอเน...ิบไวน์รเ้าอี้นุ่มปลายเีย...เาไม่รู้สึื่นเ้นอะไร่าับหล่อนที่รู้สึัวลไปหม...
รัลพรทำัวไม่ถู...ไม่รู้ะเินไปนั่ล้าๆายหนุ่ม...หรือเินออาห้อไปีว่า...
ายหนุ่มหันมามอ...หล่อนที่สวมุนอนสีเียวอ่อน...ผ้าแพรเนื้อหนาเรียบลื่นไปับเรือนาย...เป็นุยาวหลวมๆ...มีเพียสายล้อไหล่เล็ๆ...ที่ผูไว้เป็นโบว์รไหล่...เานึอบุนอนที่หล่อนใส่...่าูเรียบแ่เ็ี่...ุนอนไม่ำเป็น้อมีระบายลูไม้ให้รุรัน่ารำา...แ่วรทำให้นสวมูสวยวนมอ...
“ผม่วแล้ว...”
เาพูพร้อมเินไปนั่ลบนเีย่อนะทิ้ัวลนอน...
“มานอนเร็วสิุ...”
รัลพรนั่ลที่อบเีย่อนะทิ้ัวลนอน้าๆ...พร้อมับใที่สั่น...ัเินและแปลแยอย่ายิ่...หล่อนไ้ลิ่นโโลน์หลัอาบน้ำอเาระเหยรุ่น...
รู่่อมา...เา็พลิายนอนะแเบียหล่อน...ริมฝีปาูบไล้ไปมาที่ไหล่เนียนอหล่อน...
“หอมั...”
เสียพึมพำวนให้วาบหวิว...หิสาวรู้ัวี...ว่าหัวใหล่อน...รัเาเ้าแล้ว...หล่อนะปล่อยใไปับเาีไหม...
สหัสวัพลิายึ้นวาทาบเหนือร่าหล่อน...อารม์ปรารถนา้อารเ้ารอบรอเ็มเปี่ยม...
หิสาววามือลบนแผ่นอว้าอเา...ในแสไฟนวลอ่อนอโมไฟหัวเีย...หล่อนมอสบาเา้วยวาำลับเป็นประาย...ใบหน้าอเา้มอยู่เหนือใบหน้าอหล่อน...มืออหิสาวลูบไล้แผ่นอว้าอเาโยมีุนอนวาั้น...
สหัสวัริมฝีปาลไปบนลีบปาอหล่อนอย่านุ่มนวล...เป็นูบที่เาั้ใไว้ว่าะทำให้หล่อนำไปลอีวิ...และะไม่ิูบับผู้ายนไหน...นอเสียาเาเท่านั้น...
ายหนุ่มหยอเย้าปลายลิ้นอหล่อน้วยสัมผัสอันำนา...รัลพรเริ่มปล่อยใไปับเา...
พอหิสาวยแนึ้นโอบรอบอเาอย่าอบสนอ...ุมพินั้น็หนัแน่นยิ่ึ้น...เาเลื่อนมือสอเ้าไปใ้ายุนอนที่เลิสูึ้น...โอบประอเล้าลึวามแน่นหนั่นอทรวอเ่ึอย่าหนัหน่ว...ปลายยอถันเรียูันสนอมือเา...ทำให้สะโพร้อนรุ่มยิ่ึ้น...
เาสอไร้ลิ้นลึล้ำยิ่ึ้น...หิสาววัลิ้นรับ...เาบีบเฟ้นทรวอที่ราวะปริอหล่อน...เสียหล่อนหอบหายใล้ายะาห้ว...
ายหนุ่มเยหน้ามอหล่อนอย่าหิวระหาย...หล่อนราเมื่อเาเลื่อนมือโลมไล้เนินเนื้ออหล่อน...ุไร้วามเป็นสรี่อนที่ะเลื่อนนิ้วลึเร้นยิ่ึ้น...
หล่อนรวราเบาๆ...เผยอร่ารับารยับนิ้วอเาทุรั้...ายหนุ่มเลื่อนไหวรั้แล้วรั้เล่านร่าหล่อนสั่นระริ้วยวามรู้สึที่ยาะวบุม...
สหัสวัลุึ้นนั่...มอหล่อนอย่าพอใ...เา่อยๆปลสายุนอนอหล่อนออาไหล่ลมมน...แล้วึลมาทาปลายเท้า...เหลือไว้เพียร่าเปลือยเปล่า...
ผมำสลวยระายอยู่เ็มหมอน...ทรวอพุู่ันเหมือนเว้าวอน...ผิวายนวลเนียนไปทั้ัวราวับิรรบรรวาอย่าั้ใเพื่อแ่แ้มลมาบนผิวอหล่อน...่าน่าลูบไล้สัมผัสเล่นยิ่นั...เอวบาอ่อนะผายออเป็นสะโพลมลึ...น่อเรียวยาวไ้รูปรับับ่วเท้าาม...
“ุ่าสวยเหลือเิน...”
รัลพรหลับาพริ้ม...บิายหลบสายาเาที่มออไม่ระพริบา...เหมือนะพยายามลืนินหล่อนเ้าไปทั้ัว...เพลิปรารถนาพุ่ไปทั่วร่า...
เา้มัวลมาหาหล่อนอีรั้...มือเาเลื่อนมาอบุมทรวอไว้...เล้าลึ...นรู้สึไ้ถึปลายยอเรียแ็...พร้อมับที่ริมฝีปารอบรอยอทรวอหล่อน...ูื่มวามหอมหวานอยู่นานอย่าั้ใ...
วามร้อนแผ่่านไปทั่วเรือนาย...เมื่อมือและปาอุ่นๆ่อยๆเลื่อนไปทั่วร่าทุหนทุแห่...่อนะพยุัวเพื่อถอุนอนอัวเอ...เาลร่าลระหว่าายอหล่อน...มืออหล่อน็ลูบไล้ไปทั่วไหล่ำยำ...
ายหนุ่มูบหล่อนอย่าร้อนแร...หล่อนรู้สึถึแผอำยำและรู้สึถึวามแ็ึทีุ่ไร้...
หิสาวยับาเสนอัว...เาเลื่อนายเ้าสู่หล่อน...อย่านุ่มนวลในอนแร...่อนะเปลี่ยนเป็นร้อนแรึ้นทีละน้อย...
รัลพรยับร่ารับวามุันอเา...วามาบ่านหอมหวานเอ่อท้น...่ารัวนใราวับฝันไป...หล่อนออเาไว้...ร้อเรียื่อเาเมื่อเารุหนัยิ่ึ้น...
หล่อนรู้สึราวับเนื้อัวำลัะแออ...เป็นวามาบ่านหวานล้ำน้อพยายามหน่วเวลาให้เนิ่นนาน่อไปอี...่อนที่วามหอมหวานนั้นะ่อยๆาหายไป...
รัลพรหลับสนิท...แพนาหนาทาบับแนวแ้ม...วามรู้สึอ่อนโยนทำให้สหัสวัุมพิเบาๆที่เปลือาหล่อน...สัมผัสอเาทำให้หิสาวื่นทันที...
“เ้าแล้วหรือะ...”
“หิวไหม...”
หิสาวส่ายหน้า...ไม่อบ...เพราะยัไม่ไ้แปรฟัน...รีบลุลาเียไปเ้าห้อน้ำ้วยท่าทาเินๆ...นเาอำไม่ไ้...
“เี๋ยวผมไปรอที่โ๊ะอาหารรลานหน้าบ้านนะ...ผมมีเรื่อะุยับุ...”
ำพูเาทำให้รัลพรรู้สึเ็บแปลบในใแปลๆ...หรือเาะบอเลิ้าหล่อน...ใ่สิ...เาไ้ในสิ่ที่เา้อารแล้วนี่...น้ำาหล่อนเริ่มเอ่อออมา...หิสาวเินเ้าห้อน้ำไปเียบๆ...
………………………
ความคิดเห็น