ภาคินพ่ายรัก ( ภาคิน+อิงค์วรินทร์ )

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 คนลามก

เช้าต่อมาอิงค์วรินทร์ตื่นตั้งแต่เช้ามืดด้วยความตื่นเต้นและในตอนนี้เธอก็ได้มาอยู่ที่ทำงานที่แรกในชีวิตเธอแล้ว บริษัทของเขาใหญ่มากพนักงานเดินกันให้ควั่ก มาถึงคนหน้านิ่งก็พาเธอขึ้นลิฟต์ตรงมาที่ชั้นบนสุดทันที ชั้นบนทั้งชั้นเป็นของเขาทั้งหมดแต่ไม่ได้มีแค่ห้องทำงานอย่างเดียวแบ่งออกเป็นหลายห้องด้วยกัน หน้าห้องทำงานท่านประธานมีโต๊ะทำงานของเลขาและพี่บอดี้การ์ดอยู่คนละตัวส่วนโต๊ะของเธอเห็นว่าจัดไว้ข้างในห้องเดียวกับท่านประธานแหละ 

บอดี้การ์ดคนสนิทที่คนตัวเล็กเห็นมาดูแลพี่คินบ่อยคงจะเป็นวศินกับปุริมที่ผลัดกันมา เพราะเธอคุ้นหน้าอยู่แค่สองคน ส่วนเลขาของเขาเป็นหญิงสาวอายุราว 30 ต้นๆ

ชื่อพี่ปูเป้ อิงค์วรินทร์เห็นเธอหนีบลูกสาวตัวน้อยวัยสองขวบมาด้วย

ดูท่าท่านประธานที่นี่จะหน้าดุแต่ใจดีอย่างที่มี๊พิมพ์บอกจริงๆ

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้วคนตัวเล็กที่ดี๊ด๊ามาแต่เช้านั่งถอนหายใจทำหน้าเบื่อโลกอยู่ที่โต๊ะของตัวเองอยู่แบบนั้น ความคิดที่จะได้งัดเอาความรู้ที่เรียนออกมาใช้ครั้งแรกเป็นอันต้องพับเก็บเมื่อถามใครก็ไม่มีใครมีงานให้เธอทำสักคน เดินไปหาพี่ปูเป้รายนั้นก็ไม่กล้าใช้เธอมีแต่ให้ทำนิดๆหน่อยๆส่วนอีกคนไม่ต้องพูดถึงเข้ามาก็ทำแต่งานไม่คุยกับเธอสักคำ

เธอแก้เบื่อด้วยการเดินไปเล่นกับน้องปูนิ่มลูกสาวพี่ปูเป้จนเด็กน้อยเหนื่อยหลับกลางวันไปเสียแล้วจึงได้เดินเหงาๆกลับเข้าในห้องอีก 

" เฮ้อ "

เสียงหวานถอนหายใจอย่างไม่สำรวมกิริยา ดวงตากลมโตแอบมองไปยังฝั่งเจ้าของห้องที่นั่งก้มหน้าดูเอกสารหน้าขรึมก่อนที่จะคิดหาอะไรแก้เบื่อได้ อิงค์วรินทร์ลุกขึ้นเดินไปหาภาคินที่โต๊ะทำงาน ร่างสูงใหญ่ไม่รู้ตัวจนเธอใช้ความตัวเล็กมุดเข้าไปนั่งบนตักกว้างของเขา

พรึบ

ภาคินจำต้องละสายตาออกจากแฟ้มเอกสารที่เคร่งเครียดมาครึ่งวันก้มลงมองร่างนุ่มๆ ที่อยู่ดีๆก็มุดมานั่งบนตักเขาเอนหลังพิงกับอกแกร่งอย่างสบายอารมณ์ ศีรษะเล็กๆใช้ถูไถไปมากับอกอุ่นอย่างออดอ้อนแบบที่ทำกับแม่ของเขา

" พี่คินขา น้องอิ๊งค์ง่วง "

" เมื่อเช้านี้ใครดี๊ด๊าจะออกมาแต่เช้า "

ถามออกไปเสียงเรียบแต่มือหนาก็กระชับเข้าที่เอวบางให้เธอนั่งดีๆ

" ก็มันไม่มีอะไรทำนี่คะ "

" แล้วอยากทำอะไร "

พอถึงคำถามนี้อิงค์วรินทร์เงยหน้าขึ้นมามองเขาตาใสแล้วตอบอย่างฉะฉาน

" ทำอะไรก็ได้ค่ะ น้องอิ๊งค์ทำได้หมด "

คำตอบนี้ทำดวงตาคู่คมแวววับขึ้นมาแต่คนอย่างเธอคงไม่ทันสังเกตุ มือหนาจับที่เอวบางเริ่มไม่อยู่สุขสัมผัสอุ่นๆวนแถวสีข้างและหน้าท้องเธอเบาๆอย่างยั่วหยอก ริมฝีปากหยักก้มลงมาถามชิดหูขาวจนเธอต้องย่นคอหนีเพราะจั๊กจี๋

" ทำได้หมดจริงหรือเปล่า "

" อุ๊ย พี่คิน "

จมูกหนากดลงบนพวงแก้มใสเบาๆแต่ย้ำหลายทีทำเอาคนบนตักต้องหันแก้มหลบหนีจมูกของเขายกใหญ่

" อ๊ะ พี่คินทำอะไรคะ " 

" ไม่อยากเหรอ เห็นเดินมานั่งตักฉันก็นึกว่าเธออยากสะอีก "

จากตอนแรกที่คิดแกล้งตอนนี้กลับรู้สึกชอบใจที่ได้สูดดมกลิ่นหอมหวานจากพวงแก้มนิ่มที่ตอนนี้แดงปลั่งอย่างน่ามอง

" อยากอะไรกันคะ " ยกมือเล็กดันปลายคางที่เต็มไปด้วยตอหนวดเขาไว้ห่างๆ

" ก็... "

ภาคินกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์จับเอวบางกดลงให้ก้นนิ่มรู้สึกได้ถึงส่วนที่ดุนดันขึ้นมาอย่างชัดเจน

ได้ผลแก้มที่แดงอยู่แล้วแดงแป๊ดเข้าไปอีกแต่ตอนนี้แดงไปทั้งหน้าและทั้งตัวราวกับกุ้งสุก ปากบางๆเม้มเข้าหากันก่อนจะทุบอกหนาทีนึงแล้วดิ้นรนออกจากตักหนาจนเขายอมปล่อย

" คนลามก! "

ภาคินมองคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างขบขัน 

ตัวเองมายั่วเขาเองแท้ๆตอนนี้กลายเป็นเขาที่ลามกสะงั้น

" หึ ง่วงก็ไปนอน ห้องนอนอยู่ทางนั้น "

เขาเลิกเล่นกับเด็กแล้วหันมาสนใจงานต่อ แต่อีกคนกลับแบมือน้อยๆมาตรงหน้าเขาทั้งที่แก้มยังแดงไม่หายจนเขาต้องยืดตัวกอดอกเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม

" น้องอิ๊งค์หิวแล้วค่ะ ขอเงินไปทานข้าวหน่อยสิคะน้องอิ๊งค์ไม่ได้พกมา " เปลี่ยนอารมณ์ไวเหลือเกินแม่คุณ

บทจะง่วงก็ง่วง บทจะหิวก็หิวแบบงงๆ

แล้วท่าแบมือขอเงินนี่อีก นี่เธอเป็นว่าที่เมียหรือว่าที่ลูกกันแน่

" ไปสั่งกับปูเป้เดี๋ยวเขาก็เอาขึ้นมาให้ "

" น้องอิ๊งค์ไปเองค่ะ น้องอิ๊งค์อยากกินชาไข่มุกร้านหน้าบริษัท ^^ " พูดถึงของกินตาต้องหยีขนาดนั้นเลย

ภาคินเงียบไม่ได้ตอบอะไรแต่ล้วงเอากระเป๋าเงินมายื่นให้เธอทั้งหมด คนตัวเล็กยิ้มกว้างแล้วรับไปแล้วอย่างเร็วเหมือนกลัวเขาจะเอาคืน

" เดี๋ยวน้องอิ๊งค์ซื้อมาฝากน้า~ " ยังอุตส่าห์มีน้ำใจ

" กินไปเถอะ ฉันไม่กินของหวาน "

" ง่ะ ก็ได้ " 

" ให้วศินพาไป "

ไปคนเดียวเดี๋ยวก็ได้ไปหลงให้คนเขาได้ประกาศหาผู้ปกครองกันพอดี

" ค่า~ " ทำเสียงยานๆแล้วก็เดินดุ๊กดิ๊กออกไปที่ประตูอย่างไว

เฮ้อ สงสัยจะได้ลูก