ภาคินพ่ายรัก ( ภาคิน+อิงค์วรินทร์ )

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 เด็กแก่แดด

" มี๊ขา น้องอิ๊งค์ขอแบ่งเค้กไปให้พี่คินหน่อยได้ไหมคะ "

" จะขอทำไมล่ะคะ รีบเลยค่ะแม่เป็นกำลังใจให้ "

พิมพ์ลดาทำมือสู้ๆส่งให้สาวน้อยที่ยืนยิ้มแก้มแดงด้วยความอาย วันนี้สองแม่ลูกไม่แท้ชวนกันเข้าครัวทำขนมเค้กด้วยกันบรรยากาศเป็นไปด้วยความอบอุ่นแบบที่ไม่ได้มีมานานแล้ว 

อิงค์วรินทร์เดินถือจานใบเล็กที่ใส่ขนมเค้กกับแก้วกาแฟอยู่อย่างระมัดระวังเดินตรงไปยังห้องทำงานของคนหน้าดุ

ต้องรีบทำคะแนนเยอะๆพี่คินจะได้เอ็นดูน้องอิ๊งค์มากๆ^^

วันนี้ที่หน้าประตูไม่มีคนเฝ้าอยู่ มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูสองที รอคนข้างในอนุญาตจึงเปิดเข้าไปพบว่าเจ้าของห้องน่าจะกำลังคุยงานอยู่กับพี่บอดี้การ์ดแต่ไม่ใช่คนเมื่อคืนนี้

" มึงออกไปก่อน "

" ครับ "

ภาคินที่กำลังคุยงานอยู่พอเห็นว่าเป็นใครเข้ามาก็เอ่ยปากไล่ลูกน้องคนสนิทไปทันที วศินเองก็รู้ทันรีบถอยทัพออกไปอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นว่าที่นายหญิงของเขาก็ยังส่งยิ้มแป้นอย่างเป็นมิตรมาให้เขาอยู่ดีจนเขารีบหลบแทบไม่ทัน

" อิ๊งค์ "

เสียงเข้มๆเอ่ยเรียกเมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมเดินมาจนเขาต้องเรียกเอา ในอกครุกกรุ่นที่เห็นคู่หมั้นตัวเองโปรยยิ้มให้เสียทุกคนขนาดนั้น

" พี่คิน น้องอิ๊งค์เอาขนมเค้กมาให้ค่ะ "

ได้ยินเสียงเข้มๆเรียกชื่อตนก็รีบหันมาสนใจเป้าหมายของตัวเองทันที เธอเดินประคองจานขนมไปนั่งที่โซฟาที่นั่งเมื่อคืนนี้แล้ววางจานลงบนโต๊ะกลางด้านหน้า มือเล็กตบโซฟาปุๆเป็นการบอกให้เขามานั่งตรงนี้

" มี๊ไม่บอกเหรอว่าฉันไม่ชอบขนมหวาน "

" โถ่ ทำไมล่ะคะลองชิมดูหน่อยนะคะ น้องอิ๊งค์ช่วยคุณแม่ทำสุดฝีมือเลยนะเนี่ย "

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ยอมลุกออกจากโต๊ะซ้ำยังทำทีเป็นก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสานในมือ อิงค์วรางค์เลยทำหน้ามุ่ยเดินอ้อมไปหาถึงโต๊ะ พร้อมจับแผ่นกระดาษในมือหนาออกให้เขาสนใจเธอ

ภาคินเลิกคิ้วมองเจ้าของการกระทำนั้นนิ่งๆรอฟังว่าเธอจะพูดอะไร 

" หน่านะ ชิมสักคำไม่อร่อยแล้วไม่กินก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา "

พูดเสียงหวานแล้วทำตาอ้อนเหมือนลูกหมาไปให้ มือเล็กจับข้อมือหนาออกแรงดึงให้เขาลุกขึ้นแต่แรงแค่นี้จะไปทำอะไรเขาได้

" ว๊าย! " ภาคินออกแรงกระตุกแขนข้างที่ถูกดึงรั้งร่างบอบบางเข้ามาหาตัวเสียงหวานหวีดร้องเบาๆก่อนจะเซล้มลงบนตักหนาอย่างพอดิบพอดี

อิงค์วรินทร์ถลึงตาดุๆใส่เจ้าของตักหนามือเล็กฟาดเพี๊ยะลงบนอกหนาของคนหน้านิ่งไม่แรงนักอย่างงอนๆที่ทำอะไรให้ใจหายใจคว่ำ ปากเล็กๆก็บ่นอุบอิบทำปากงุ้ยๆดูน่ามันเขี้ยวมากกว่าน่ากลัวในสายตาของอีกคน

ลำแขนหนาเต็มไปด้วยเส้นเลือดกระชับเอวบางไว้แน่นมืออีกข้างยกมาประคองแผ่นหลังบางก่อนกดริมฝีปากหยักลงมาทาบทับกลีบปากอวบอิ่มของคนช่างพูดอย่างรวดเร็ว

" พี่คินทำอะไรน้องอิ๊งค์ตก.."

อุ๊บ!

ริมฝีปากหยักดูดดึงขบเม้มลงบนความนุ่มนิ่มนั้นอย่างเอาแต่ใจยิ่งบดเบียดลงไปเท้าไหล่ก็ยิ่งพบกับความหอมหวานจนอยากสัมผัสมากยิ่งขึ้น คนอ่อนประสบการ์ณตัวอ่อนระทวยอยู่บนตักหนาปล่อยให้เขาดอมดมตามใจชอบเสียงหวานครางอื้ออึงออกมาจากลำคอเมื่อโดนลิ้นหนาสอดเข้ามาลิ้มรสความหวานในโพรงปากเล็ก

" อื้ออ "

มือน้อยๆขยุ้มเสื้อบนอกหนาจนยับยู่ยี่ริมฝีปากอวบอิ่มโดนหมาป่าหิวโซบดขยี้รังแกเอารังแกเอาไม่หยุด อิงค์วรินทร์ตกอยู่ในภวังค์ลิ้นหนาที่เกี่ยวกระหวัดดูดดึงอยู่อย่างเอาแต่ใจทำเอาเธอนึกหมั่นไส้ตอบโต้โดยใช้ลิ้นเล็กๆไล่ต้อนคืนอย่างเงอะๆงะๆจนได้ยินเสียงทุ้มต่ำครางในลำคอ

" อืม "

มือหนาไล้ลูบไปตามแผ่นหลังบางอย่างปลอบประโลมคนตัวนุ่มบนตัก ริมฝีปากหนาบดขยี้ดอมดมจนพอใจก่อนจะผละออกมาสบตากลมโตที่ฉ่ำเยิ้ม แก้มป่องๆแดงระเรื่ออย่างน่ารัก กลีบปากบางที่โดนรังแกบวมเจ่อจนอดไม่ได้ที่จะใช้นิ้วมาคลึงเบาๆอย่างปลอบใจมัน ตากลมโตกลิ้งไปมามองหน้าเขาอย่างสับสน

" พะ พี่คิน "

" หึ "

" จูบน้องอิ๊งค์ทำไมคะ "

" พูดมาก "

เหตุผลแค่เนี้ย

ไม่รู้ทำไมทั้งที่เหมือนโดนหลอกด่าว่าตัวเองพูดมากแต่อิงค์วรินทร์กับยิ้มกว้างจนตาหยี เป็นภาคินเองที่ทนรับดาเมจนั้นไม่ไหวใจแกร่งกระตุกจนต้องรีบยกคนตัวเล็กออกจากตักก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่โซฟาตักขนมเค้กที่คนตัวบางยกมาให้เข้าปากแทน ปกติก็ไม่ได้ชอบขนมหวานอยู่แล้วแต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้มันถึงถูกปากแปลกๆ

หวานดี

คนตัวเล็กเห็นดังนั้นก็วิ่งปรู๊ดมาหาทรุดตัวนั่งลงข้างๆอย่างรวดเร็วไม่ต้องให้ใครมาอัญเชิญ ยิ้มน้อยๆแล้วพูดออกมาทั้งที่แก้มยังแดงไม่หาย ทำเอาคนตัวโตกว่าสำลักเค้กในคออย่างแรง

" พี่คิน จูบน้องอิ๊งค์อีกทีได้ไหมคะ>< "

แค่ก แค่ก 

อิงค์วรินทร์หน้าเหวอรีบวิ่งกลับที่โต๊ะทำงานหยิบน้ำเปล่ามาให้เขาอย่างเร็วรอจนเขาหายสำลักแล้ว หน้าผากเล็กๆก็โดนมะเหงกสับลงอย่างจัง

ป๊อก

" โอ๊ย! น้องอิ๊งค์เจ็บนะคะ! "

" สมควร เด็กแก่แดด "

พูดออกมาด้วยน้ำเสียงดุๆทำเอาอีกคนหน้ามุ่ยใส่ทันทีมือเล็กยกขึ้นลูบหน้าผากที่ขึ้นสีปอยๆทำตาดุสู้กลับ

" ทีตัวเองอยู่ดีๆก็จับน้องอิ๊งค์มาจูบเอาจูบเอาอยู่เลย น้องอิ๊งค์ไม่เห็นจะว่าอะไรเลย! "

" นี่! "

นิ้วชี้ยกขึ้นชี้หน้านวล เตรียมจะมะเหงกลงอีกทีแต่อีกคนไวกว่ารีบลุกขึ้นคว้าเอาจานเค้กที่เขาเพิ่งตักกินไปไม่กี่คำติดมือมาแล้วใส่เกียร์หมาวิ่งไปหน้าประตูก่อนออกไปไม่วายบ่นให้เขาอีกรอบ

" ไม่จูบก็ไม่จูบสิ เชอะ! "

ใบหน้าหวานสบัดคอแทบหักเปิดประตูหนีออกไปอย่างเร็ว ภาคินถอนหายใจเฮือกนึงกับความเป็นเด็กของเธอ ก่อนที่มุมปากหนาจะยิ้มเบาๆก้มมองเป้ากางเกงตัวเองที่ตุงขึ้นมาตั้งแต่ได้คนตัวหอมไปนั่งบนตักดีที่เธอไม่สังเกตุเห็น 

เฮ้อ หาเรื่องให้ตัวเองชัดๆเลยกู

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันอยู่ใกล้เธอทีไรแล้วเหมือนมีแรงดึงดูดจนต้องทำตัวอย่างกับคนตายอดตายอยากไปเสียอย่างนั้น