ภาคินพ่ายรัก ( ภาคิน+อิงค์วรินทร์ )

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 โดนเด็กตก

เท้าเล็กก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานภายในห้องมองคนตัวโตที่นั่งก้มหน้าอ่านเอกสารอยู่แบบนั้นก่อนจะสะดุ้งเมื่อเขาตวัดสสายตาดุๆขึ้นมามอง

ภาคินมองคนตรงหน้าที่อยู่ในชุดนอนสีขาวพร้อมนอน ปากเล็กฉีกยิ้มให้เขาอย่างน่ารักแต่ไม่ยอมพูดอะไรจนเขาต้องเอ่ยปาก

" นั่งลงสิ "

" ขอบคุณค่ะ "

" มีอะไรหรือเปล่า "

พอต้องพูดจริงๆเธอกับรู้สึกไม่กล้าพูดออกมาสะงั้น มือเล็กๆบีบเข้าหากันสูดลมหายใจลึกๆเรียกกำลังใจทำเอาคนที่จ้องอยู่ทุกการกระทำกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆอย่างขบขันแต่เธอไม่ทันสังเกตุ

" คือพี่คินจะว่าอะไรไหมคะถ้าน้องอิ๊งค์จะขอไปทำงานกับพี่คินด้วย "

" หือ อายุเท่าไหร่กันเรียนจบแล้วหรือไง "

คิ้วหนาเลิกขึ้นด้วยความแปลกใจหน้าเธอยังดูเหมือนไม่ยี่สิบเลยด้วยซ้ำ

" น้องอิ๊งค์ 19 แล้วค่ะจะ 20 ปีนี้แต่น้องอิ๊งค์เรียนจบแล้วนะคะ มนุษยศาสตร์เอกอังกฤษค่ะ "

ร่างสูงพยักหน้าเงียบตั้งใจฟังเธอพูดพร้อมพินิจใบหน้านวลไปด้วย

เขามีคู่หมั้นอายุห่างกันถึงสิบปีเต็มหรือนี่

" รับน้องอิ๊งค์ไปทำด้วยนะคะ สัญญาจะตั้งใจทำงานค่าจ้างน้องอิ๊งค์ไม่รับก็ได้ค่ะ แต่ขอเป็นข้าวบ้านพี่คินสามมื้อก็พอค่ะ " 

ยิ้มหวานประจบเอาใจเขาเต็มที่

" หึ มี๊ให้เธอมาพูดหรือไง "

" เปล่านะคะ น้องอิ๊งค์มาพูดเอง "

" ไม่กลัวฉันให้ไปทำงานหนักๆเหรอ "

ภาคินพูดลองใจจนสาวน้อยชะงักไปเพียงนิด

" ไม่หรอกค่ะ มี๊บอกว่าพี่คินหน้าดุแต่ใจดี~ "

เหอะ ถ้าให้ดุจริงๆมีหวังร้องไห้กลับบ้านไปแน่ แต่เมื่อพอเหลือบไปเห็นรอยยิ้มหวานๆบนหน้าจิ้มลิ้มนั่นก็ทำให้เขาดุไม่ลงจริงๆนั่นแหละ ใจแกร่งคันยุบยิบแปลกๆยามเห็นรอยยิ้มซื่อๆของเธอ

" ก็ลองไปทำดู "

" นี่แปลว่ารับน้องอิ๊งค์ทำงานแล้วใช่ไหมคะ "

คนตัวเล็กทำตาโตมองเขาดวงตาเป็นประกายอย่างมีความหวัง ทำเอาคนมองรู้สึกมันเขี้ยวแปลกๆ

" อือ พักสักวันค่อยไปแล้วกัน พรุ่งนี้หยุด "

" เย้! "

อิงค์วรินทร์ลุกขึ้นยืนกำหมัดเล็กร้องเย้เบาๆอย่างดีใจ ท่าทางราวกับแมวน้อยได้ออกไปเที่ยวเล่นหลังจากถูกขังมานาน ก่อนจะนึกขึ้นได้หันไปขอบคุณคนพี่เบาๆ

" ขอบคุณนะคะ งั้นน้องอิ๊งค์ไม่กวนแล้วนะ "

ขาเล็กเตรียมจะหันหลังออกมาถ้าไม่ติดว่ามีเสียงเรียบๆของอีกคนเอ่ยขึ้นมาก่อน

" เดี๋ยว "

" คะ? "

" ทานนมหรือยัง "

คนตัวเล็กสบตาคมก่อนจะส่ายหัวดิ๊กๆ

" ยังเลยค่ะ "

" รอก่อน "

ภาคินยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินผ่านเธอไปยังหน้าประตู เธอได้ยินเขาสั่งลูกน้องสองสามประโยคแล้วเดินกลับเข้ามา มือหนาคว้าเอาข้อมือบางจูงไปนั่งที่โซฟาตรงมุมห้องโดยไม่พูดอะไร อิงค์วรินทร์ก็ทำตามอย่างงงๆ

" รอตรงนี้ กินนมเสร็จค่อยกลับห้อง "

แบบนี้นี่เอง

เมื่อคืนหลังทานนมเสร็จเธอก็ขอตัวกลับห้องเลย ไม่รู้เป็นเพราะเตียงนุ่มๆผ้าห่มอุ่นๆหรือเปล่าทำเอาเธอตื่นขึ้นมาแดดก็แยงตาไปแล้ว อิงค์วรินทร์กุลีกุจอรีบร้อนไปอาบน้ำจะได้ลงไปบอกข่าวดีที่เก็บมาทั้งคืนกับมี๊พิมพ์สักหน่อย

"มี๊ขาา~ "

เท้าเล็กๆในรองเท้าสลีปเปอร์อย่างดีจึงเตาะแตะลงมาจากบันไดทำเอาคนที่นั่งอยู่ในห้องโถงถึงกับใจหายใจคว่ำ

" ขาลูก น้องอิ๊งค์อย่าวิ่งสิคะ "

ประโยคหลังทำเสียงดุเล็กน้อยแต่คนตัวเล็กกับแต่ยิ้มหวานสู้สะงั้น

" แฮร่ ขอโทษค่ะมี๊ "

" หิวไหมน้องอิ๊งค์ตื่นสายเชียวหลับสบายดีไหมคะ "

ลูบหัวเล็กเบาๆอย่างเอ็นดูมองสาวน้อยที่อยู่ในชุดเดรสคอบัวสีชมพูอ่อนที่เธอเลือกซื้อมาให้อย่างชื่นใจ

มีสาวน้อยตัวเล็กน่ารักมาให้ดูแล มาให้จับแต่งตัวแบบนี้ทำเอาคนที่ถูกลูกชายทิ้งให้อยู่คนเดียวบ่อยๆอิ่มเอมใจไม่น้อย บ้านที่เคยเงียบเหงาดูมีอะไรๆขึ้นมาเยอะเลย

" น้องอิ๊งค์ยังไม่หิวเลยค่ะ ห้องน้องอิ๊งค์หลับสบายม๊ากมากทำเอาน้องอิ๊งค์ตื่นสายเลย ขอโทษนะคะมี๊ "

" ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะน้องอิ๊งค์ อยู่นี่ทำตัวตามสบายได้เลยนะคิดเสียว่าเป็นลูกมี๊คนนึงนะ "

อิงค์วรินทร์น้ำตาคลอขอบตาแดงๆ เธอเอนหัวเล็กไปซบไหล่บางที่แสนอบอุ่นของเพื่อนสนิทมารดา แม้ไม่ใช่สายเลือดแต่กลับมีเอื้ออาทรต่อเธอมากมาย ถึงจะมาอยู่ได้เพียงวันเดียวแต่จากคำพูดและการกระทำต่างๆทำให้อิงค์วริทน์มั่นใจได้ว่าชีวิตต่อจากนี้จะไม่ต้องทนโดยใครกดขี่ข่มเหงอีกตามที่พิมพ์ลดาให้สัญญาไว้

 ต่างจากบ้านของตนเองแม้มีพ่อผู้ให้กำเนิดอยู่ในนั้นแท้ๆแต่กับรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกินไม่มีแม้แต่ความอบอุ่นหรือความเมตตาในสายตาเลยสักนิด

" ขอบคุณนะคะมี๊ ขอบคุณที่เมตตาน้องอิ๊งค์นะคะ "

" ใช้ชีวิตของหนูให้เต็มที่เลยนะไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว "

" ค่ะมี๊ "

สองสาวต่างวัยต่างสายเลือดสวมกอดกันกลมดิ๊กท่ามกลางสายตาของบอดี้การ์ดและแม่บ้าน 

" อุ๊ย น้องอิ๊งค์เกือบลืม ที่น้องอิ๊งค์อยากไปทำงานพี่คินอนุมัติแล้วนะคะ ผ่านฉลุยเลยค่ะมี๊ "

" ว๊าย จริงเหรอคะทำไมง่ายนักล่ะ "

" อืมม น้องอิ๊งค์ก็ไม่ทราบค่ะ แต่พี่คินบอกเองเลยนะคะ "

อิงค์วรินทน์ทำหน้าจริงจังจนพิมพ์ลดาหลุดขำ นึกแปลกใจที่เจ้าลูกชายตัวดียอมง่ายขนาดนี้ นึกว่าจะต้องให้เธอไปพูดให้สะอีก อุตส่าห์จดสคริปต์ไว้แล้วเชียว

หึ สงสัยโดนเด็กแถวนี้ตกเอาละมั้ง น่ารักขนาดนี้ไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไปสิ