ภาคินพ่ายรัก ( ภาคิน+อิงค์วรินทร์ )

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 หน้าดุแต่ใจดี

ร่างสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบย่างเท้าเข้ามาในตัวบ้านแต่กับไม่พบใครมีเพียงอาหารที่ตั้งโต๊ะ เหมือนแม่บ้านที่ดูอยู่จะรับรู้ได้จึงรีบเอ่ยบอกโดยไม่ต้องรอให้ถาม 

" มาดามอยู่ในครัวค่ะ เดี๋ยวดิฉันไปตามให้นะคะ "

" ไม่ต้อง "

ภาคินพูดแค่นั้นก่อนจะสาวเท้าไปในครัวอย่างเงียบเชียบ ยิ่งใกล้หูก็ยิ่งได้ยินเสียงคนหัวเราะคิกคักกันอย่างมีความสุข จนเท้าหนามาหยุดที่บริเวรหน้าห้องครัวสายตาคมกริบทอดวางลงที่ต้นเสียงทั้งสองคน

คนนึงเป็นร่างคุ้นตาดีกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ในหม้อกับอีกหนึ่งที่ไม่คุ้นตาร่างจิ๋วคอยชะเง้อมองไปในหม้อยืนเป็นกำลังใจให้สุดฤทธิ์

" หอมมากเลยค่ะมี๊~ "

" หิวแล้วใช่ม้า "

" แฮร่ หิวม๊ากมากเลยค่ะแต่ต้องทานข้าวก่อน "

เสียงใสๆเทียวพูดนู้นนี่ทำให้เขาเลือกที่จะหยุดฟังอยู่ด้านนอกไม่เข้าไปมองคนตัวบางจากด้านหลังที่คอยเอาแก้มป่องไปถูไถไหล่มารดาเขาอย่างออดอ้อนราวกับแมวน้อย 

" ใช่ค่ะทานข้าวก่อนนะ น้องอิ๊งค์รอไหวไหมเดี๋ยวพี่เขาก็มาแล้วลูก "

" ไหวค่ะมี๊ น้องอิ๊งค์รอทานพร้อมพี่คินค่ะ "

" น่ารักจริงๆ "

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนที่เขาเหม่อมองอยู่แบบนั้นจนแม่บ้านสองคนในครัวหันมาเห็นแล้วจึงเดินไปกระซิบบอกพิมพ์ลดาจนเธอวางทัพพีแล้วหันมา

" อ้าวคิน กลับมาตอนไหนทำไมไม่เรียกมี๊ล่ะ "

แม่เขาหันมา คนตัวเล็กด้านข้างก็หันมาพร้อมกัน นัยน์ตาคมดุสบเข้ากับดวงตากลมโตใสแจ๋วพอดี แก้มนวลทั้งสองข้างขึ้นสีเล็กน้อยจากความร้อนเธอหันมาสบตาคมพอรู้ว่าเป็นใครก็รีบเฉหลบไม่กล้าสบตาปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นอย่างประหม่า

" เพิ่งถึงครับมี๊ "

" ป่ะ ทานข้าวกันค่ะ "

เขาละสายตาจากคนตัวเล็ก เมื่อแม่ของเขาพาเธอเดินออกมาจากห้องครัวไปยังห้องทานข้าวโดยมีเขาเดินตามต้อยๆโดยไม่ถามอะไร จนเมื่อนั่งประจำที่แล้วพิมพ์ลดาจึงเอ่ยขึ้น

" คิน นี่น้องอิ๊งค์คู่หมั้นของลูก "

" ครับ "

ก็พอรู้มาบ้างและก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรที่มีคู่หมั้นรู้อยู่แล้วว่ามารดาไม่มีทางบังคับเขาแน่นอนแค่ไม่คิดว่าแม่จะพาเธอมาเร็วขนาดนี้และก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นยัยเด็กแก้มป่องนี่ 

" น้องอิ๊งค์นี่พี่คินนะคะ "

" สวัสดีค่ะพี่คิน "

คนตัวเล็กที่หลังจากได้รับการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการถึงเขาจะดูดุไปหน่อยแต่ถึงยังไงภายหน้าเธอก็ต้องเป็นสะใภ้ของที่นี่ อิงค์วรินทร์จึงมีเป้าหมายไว้พุ่งชนอย่างเต็มที่ ยกมือไหว้แล้วส่งยิ้มน่ารักไปให้อีกคนอย่างไม่มีกั๊กจนพิมพ์ลดาอมยิ้มอย่างเอ็นดู ต่างจากอีกคนที่ทำเพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น

" ครับ "

บรรยากาศในห้องอาหารแตกต่างไปจากเดิมจากเดิมที่เคยเงียบเชียบเพราะมีกันอยู่สองคนภาคินเดิมก็พูดน้อยอยู่แล้วบางครั้งพิมพ์ลดาก็ได้ทานคนเดียวอยู่บ่อยๆวันนี้กลับมีเสียงใสคอยเจื้อยแจ้วพูดอ้อนแม่ของเขา

มี๊แบบนั้น มี๊แบบนี้

จนเหล่าแม่บ้านที่อยู่บริเวรนั้นพลอยเอ็นดูนายหญิงตัวน้อยกันไปหมด มีเพียงคนเดียวที่นั่งทานเป็นผู้ฟังเงียบๆก่อนจะแยกย้ายกันโดยสองสาวตกลงกันว่าจะพากันไปดูหนังในห้องนั่งเล่น พิมพ์ลดาก็เดินมาดักลูกชายไว้โดยให้สาวน้อยไปรอก่อน เธอเรียกเขามาถามถึงงานและแผนรับมือที่เตรียมจะเลิกส่งออกอาวุธก่อนจะเข้าประเด็นที่อยากจะพูด

" เรื่องน้องอิ๊งค์น้องน่ารักนะ คินว่าไหม "

" ก็ดีครับ " 

" หึ ปากหนักเหมือนแด๊ดเราเลยนะ " พิมพ์ลดาค้อนขวับให้กับความเหมือนกันของสองพ่อลูก " ยังไงก็เอ็นดูน้องหน่อยนะคินน้องน่าสงสาร มี๊ไม่บังคับแต่ว่าถ้าคินไม่รักไม่ชอบน้องคินมาบอกมี๊ อย่าทำอะไรให้น้องเสียใจนะรู้ไหม "

" ครับมี๊ "

ภาคินก้มหน้ารับคำมารดาเพียงเท่านั้นก่อนที่เธอจะลูบหัวเขาเบาๆด้วยความรักแล้วบอกให้เขาขึ้นไปอาบน้ำทำธุระของตน

หลังจากอาบน้ำแล้วเรียบร้อยร่างสูงใหญ่ก็เดินออกจากห้องตัวเองเตรียมจะเดินไปยังห้องทำงานที่อยู่ปีกซ้ายของคฤหาสน์ต่างจากห้องนอนที่อยู่ทางปีกขวา สายตาคมกริบเหลือบไปเห็นประตูห้องนอนข้างๆที่มีป้ายชื่อติดอยู่

' น้องอิ๊งค์ ' ลายมือน่ารักพร้อมกับรูปแมวตัวน้อยนอนหลับ

นี่มารดาเขากะเอาอ้อยหวานมาไว้พร้อมเสิร์ฟเลยใช่ไหมเนี่ย

เขาส่ายหัวเบาๆก่อนจะสาวเท้าไปยังห้องทำงานตามเดิมแล้วโทรเรียกให้ลูกน้องขึ้นมาพบ

อิงค์วรินทร์หลังจากแยกจากพิมพ์ลดาก็เข้ามาอาบน้ำเตรียมนอนในห้องของตน ในหัวเล็กๆครุ่นคิดถึงคำพูดของพิมพ์ลดาไปด้วย

' น้องอิ๊งค์อยากทำงานไหมคะ '

' อยากสิคะมี๊ น้องอิ๊งค์อยากทำ แต่คนบ้านนั้นไม่ยอมให้ค่ะ' ประโยคหลังพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

' งั้นทำไมน้องอิ๊งค์ไม่ลองไปขอทำกับพี่คินดูล่ะคะ '

' เอ๋ พี่คินจะไม่ดุน้องอิ๊งค์เอาหรือคะ '

' ไม่ดุหรอกค่ะ พี่คินหน้าดุแต่ใจดีจะตายเชื่อมี๊สิ '

อิงค์วรินทร์ทาครีมที่มี๊พิมพ์ให้คนไปซื้อมาเตรียมไว้ให้รวมถึงเสื้อผ้าสวยๆเต็มตู้ อย่างมีความสุขรู้สึกอุ่นใจกว่าอยู่ที่บ้านของตนเองมากๆ 

ร่างเล็กในชุดนอนกระโปรงสีขาวน่ารักเดินเตาะแตะมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องทำงานของพี่คินตามที่ถามกับแม่บ้านมา หน้าห้องมีบอดี้การ์ดหน้าดุยืนอยู่คนนึงเขาก้มหัวให้เธอก่อนจะถาม

" นายหญิงมีอะไรหรือเปล่าครับ "

" อุ๊ย ไม่ต้องเรียกนายหญิงหรอกค่ะเรียกน้องอิ๊งค์เฉยๆก็ได้ " อิงค์วรินทร์รู้สึกแปลกๆเมื่อมีคนอายุเยอะกว่าเธอมาเรียกแบบนั้น

" ไม่ได้หรอกครับ " ปุริมการ์ดหน้าดุรีบเอ่ยปฏิเสธจนคนตัวเล็กทำหน้ามุ่ยใส่

" ง่ะ ก็ได้ค่ะ คือน้องอิ๊งค์มาหาพี่คินค่ะ " 

" นายทำงานอยู่ครับ นายหญิงรอสักครู่นะครับ "

เขาพูดกับเธอแล้วหันไปเคาะประตูเบาๆสองทีก่อนจะมีเสียงทุ้มจากคนด้านในตอบกลับมา เขาเดินเข้าไปพูดแป๊บเดียวก็เดินออกมาหาเธอ

" เชิญครับ "

" ขอบคุณค่ะ "

อิงค์วรินทร์ยิ้มบางๆเป็นการขอบคุณก่อนจะสาวเท้าเล็กเดินเข้าไปโดยมีปุริมคอยปิดประตูให้