ภาคินพ่ายรัก ( ภาคิน+อิงค์วรินทร์ )

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 คู่หมั้นคุณภาคิน

บนรถ

" ไม่ต้องกลัวนะคะน้องอิ๊งค์ ไปอยู่กับมี๊นะคะถ้าหนูไม่โอเคจริงๆอยากกลับบ้านก็บอกมี๊ได้ตลอดเลยค่ะ "

พิมพ์ลดาพูดด้วยน้ำเสียงใจดีและลูบบนศรีษะเล็กของสาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างเอ็นดู ทำเอาใจดวงน้อยที่ไม่ได้รับสัมผัสที่แสนอบอุ่นแบบนี้ตั้งแต่มารดาจากไปถึงกับอุ่นวาบน้ำตาปริ่มเจียนจะหยดออกจากดวงตาคู่สวยอยู่รอมร่อ

" อึก น้องอิ๊งค์ไม่อยากกลับบ้านค่ะ น้องอิ๊งค์ไม่อยากอยู่กับพวกคนใจร้าย " น้ำเสียงสั่นเครือจนคนฟังใจสะท้านรู้สึกเวทนาและโกรธแค้นแทนเพื่อนของเธอที่ตายไป คนบ้านนั้นมันกล้าดียังไงถึงได้มารังแกว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอ " มี๊พิมพ์ให้น้องอิ๊งค์ไปอยู่ด้วยนะคะ ฮึก "

" ไปสิคะลูก ไปอยู่กับมี๊ ไปเป็นลูกสะใภ้มี๊นะคะลูก "

" สะ สะใภ้เหรอคะ "

" ใช่ค่ะกับพี่ภาคินที่มี๊บอกไงคะ แต่ถ้าหนูสองคนไม่ได้รักไม่ได้ชอบกันจริงๆมี๊ก็ไม่บังคับ แต่มี๊ก็คงต้องส่งน้องอิ๊งค์กลับมาให้คนใจร้ายนี่สิ "

ขู่เด็กไปงั้นแหละ ถึงไม่ลงเอยกับลูกชายเธอ เธอก็จะหาทางเอาน้องอิ๊งค์มาดูแลเองอยู่ดี ไม่มีทางปล่อยไว้กับคนพวกนั้นแน่ๆ แต่แค่คิดว่าถ้าในวันหน้ามีหลานตัวน้อยที่หน้าตาน่ารักแบบน้องอิ๊งค์อีกสักคนคงดีไม่น้อย 

ได้ผลคำพูดของเธอทำให้แววตาคนตัวเล็กข้างๆเปลี่ยนไปก่อนที่เสียงใสจะเอ่ยกับเธออย่างมุ่งมั่น

" น้องอิ๊งค์อยากอยู่กับมี๊ น้องอิ๊งค์จะเป็นลูกสะใภ้ให้มี๊ค่ะ " ว่าพลางบีบมือเธอที่กุมอยู่เบาๆ

" อร๊าย เก่งมากค่ะมี๊ชอบบ "

หยิกแก้มป่องเบาๆอย่างมันเขี้ยวจนคนตัวเล็กยิ้มแฉ่งใส่ดูสดใสกว่าตอนออกมามากโข พิมพ์ลดาลูบไปตามเรียวแขนเล็กอย่างทนุถนอม เสื้อผ้าเก่าๆที่คนตัวเล็กใส่อยู่ตอนนี้ไม่ได้ทำให้ความสวย ความน่ารักของคนตรงหน้าลดลงแม้แต่น้อย กลับกันยิ่งเพิ่มความน่าสงสารในใจเธอไปใหญ่ เธอไม่น่ากลับมาช้าเลยแม้แต่เพื่อนรักอย่างอิงดาวเธอก็มาไม่ทันได้ดูใจ

ผ่านมาเป็นปีแล้วเพิ่งได้มารู้ข่าวในตอนที่กลับมาถึงไทย ไม่อยากจะคิดเลยหากมาช้ากว่านี้เด็กตัวเล็กแค่นี้ต้องเจออะไรบ้าง ต่อไปนี้เธอสัญญาจะดูแลและปกป้องน้องอิ๊งค์ให้ดีให้สมกับที่เพื่อนรักคนเดียวของเธอฝากฝังเอาไว้

ลูกสะใภ้คนนี้เธอจองมาตั้งแต่ลืมตาดูโลกได้วันเดียวใครกล้ามาแตะต้องว่าที่สะใภ้ตระกูลพอลสันเธอไม่เก็บไว้แน่

รถยนต์คันหรูเลี้ยวเข้ามาภายในคฤหาสน์ของตระกูลพอลสันพื้นที่กว้างขวางภายนอกตกแต่งดูสวยงาม บริเวรต่างๆโดยรอบมีบอดี้การ์ดยืนคุมความปลอดภัยอยู่ทุกจุดเพื่อความปลอดภัย

แม่บ้านต่างรีบกุลีกุจอมายืนต้อนรับเมื่อเห็นว่าเป็นรถของใครที่ขับเข้ามาจอดอยู่บริเวรทางเข้า ประตูรถเปิดออกพร้อมกับร่างระหงของมาดามพิมพ์ลงมาจากรถก่อนจะมีร่างเล็กไม่คุ้นตาก้าวตามลงมายืนทำตัวลีบๆอยู่ข้างหลังพิมพ์ลดา จนเธอต้องจับมายืนอยู่ข้างตัว

สายตาของเหล่าแม่บ้านและการ์ดที่มารอรับต่างมีจุดหมายเดียวกันคือสาวน้อยร่างอ้อนแอ้นบอบบางหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราดูดวงตากลมโตเลิ่กลั่กมองคนนั้นทีคนนี้ทีน่าเอ็นดู ผมยาวดำขลับปล่อยไว้กลางหลังยิ่งดูตัวเล็กไปใหญ่ ผิวกายขาวเนียนละเอียดราวกับลูกคุณหนูแต่เสื้อผ้าที่ใส่กับมีสีซีดและดูเก่าไม่น้อย 

ท่าทีที่มาดามของบ้านปฏิบัติต่อสาวน้อยคนนี้ทำให้พวกเธอรู้ได้วนทันทีว่าสาวน้อยน่ารักตรงหน้ามีฐานะที่ไม่ธรรมดาแต่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้ยินสิ่งนี้ออกมาจากปากมาดามพิมพ์ลดา

" นี่น้องอิ๊งค์ ต่อไปนี้เธอจะมาอยู่ที่นี่ขอให้ทุกคนปฏิบัติต่อเธอเหมือนที่ทำกับฉัน น้องอิ๊งค์จะมาอยู่ที่นี่ในฐานะคู่หมั้นของภาคิน พอลสัน "

คู่หมั้นคุณภาคิน!

ไม่บ้านภายในคฤหาสน์หลังใหญ่โตข่าวการมาของคู่หมั้นของนายใหญ่ที่นี่ก็แพร่กระจายไปทั่วภายในเวลาไม่ถึงวัน

ตระกูลพอลสันเป็นตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงไม่ว่าใครได้ยินก็ต้องให้ความเคารพยำเกรง ความดุดันถูกส่งต่อมารุ่นต่อรุ่นจนมาถึงรุ่นของภาคิน พอลสัน ผู้เป็นนายใหญ่คนก่อนหรือเมฆิน พอลสัน เกิดอุบัติเหตุเครื่องบินตกเสียชีวิตในสองปีก่อนทิ้งสมบัติมหาศาลและธุรกิจไว้กับภรรยาอย่างมาดามพิมพ์ลดาและลูกชาย นั่นจึงทำให้ภาคินต้องเที่ยวไปมาที่ไทยและเมืองนอกเป็นว่าเล่น ขึ้นบริหารคุมทุกอย่างแทนบิดา

เบื้องหน้าคือนักธุรกิจมือขาวสะอาดเบื้องหลังคือตระกูลมาเฟียใหญ่ส่งออกอาวุธซึ่งทำส่งต่อมากันมาหลายรุ่นจนถึงตอนนี้ ภาคินมีความคิดและเตรียมพร้อมที่จะเลิกทำการส่งออกอาวุธไว้แล้วเพียงแต่แค่รอเวลาเท่านั้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำลายความเงียบภายในห้องทำงานที่อยู่บนชั้นสูงสุดใจกลางเมืองมองเห็นทิวทัศน์ยามเย็นได้อย่างดี

ร่างสูงที่นั่งหลับตาคลึงขมับคลายความตึงเครียดหลังออกจากห้องประชุมมาได้ไม่นานลืมตาขึ้นก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

" เข้ามา "

บานประตูเปิดออกพร้อมกับร่างสูงชุดดำของลูกน้องเขาเดินเข้ามา

" นายครับ มาดามโทรมาตามบอกให้กลับไปให้ทันอาหารเย็นครับ " 

วศินเอ่ยบอกเจ้านายตนเองที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ที่เดิม

" อือ "

" เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงครับ "

เอ่ยเตือนขึ้นอีกครั้งเมื่อไม่เห็นภาคินขยับลุกออกมาจากโต๊ะทำงาน 

แน่ละ เจ้านายเขาบ้างานอย่างกับอะไรดีฟ้าไม่มืด มาดามไม่โทรตามมีหรือจะย่างกรายออกจากห้องนี้ได้

แต่ก็นั่นแหละ ใครใช้ให้ตระกูลดังธุรกิจหมื่นล้านมีทายาทออกมาเพียงคนเดียวล่ะ ทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่เว้นวัน วศินคิดอย่างปลงๆไม่กล้าพูดออกไปก่อนจะได้ยินเสียงดุๆดังขึ้นทำให้หลุดออกจากภวังค์

" ไปเตรียมรถ "

" ครับ "