คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อธิฐาน
ทั้งวันนี้มันวันเฮง เฮ่ง เฮ้ง เฮ๊ง เฮ๋ง ส๊วย ซวย(เขียนถูกป่าวเนี่ย) อะไรของฉันเนี่ย ตั้งแต่เช้าก็ต้องมาเจอเหตุการณ์น่าสยดจากแม่ตัวเอง แล้วตกสายก็ต้องมาขายหน้าประชาชีเพราะเพื่อนตัวเอง บ่ายๆกลับมาถึงบ้านยัยพี่บ้าก็พูดจาแดกดันฉัน และจบลงตรงที่ฉันอันแก้มก้นอันงามงอนไปให้กระเบื่องแผ่นงามๆที่บ้านได้ยลโฉม เฮ้ย เบื่อค้า เบื่อ
โคลก คลาก โคลกๆๆๆ ครืด คราด~~~=_=;;
ไม่ต้องสงสัยเพราะมันไม่ใช่เสียงฟ้าผ่าแต่ประการณ์ใด มันเป็นเสียงน้ำย่อยฉันนั้นเอง น้ำย่อยที่ต้องการบอกกับฉันว่า ‘วันนี้เธอยังไม่ได้กิยอะไรเลย’ ฮือ ฮือ บอกแล้วว่าชีวิตฉันมันเฮงซวย ข้าวยังไม่ได้กินเลยอะ กี่โมงแล้วเนี่ย
“บ่าย 3!!!! ” OoO ฉันตะโกนซะลั้นย้านเลย จะตะโกนทำไมนะหรอ อย่าถามเพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มีอะไรกินไหมเนี่ย
ฉันเดินออกจากห้อง ไปที่ห้องครัว หวังว่าแม่จะพอมีอะไรให้กินบ้างนะ ไอ้สาหร่ายที่กินเข้าไปก่อนหน้าก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ตู้เย็นจ๋ารอพี่นัทคนนี้ก่อนนะจ๊ะ ฉันเดินไปที่ต็เย็นแล้วก็ค่อนเปิดมันออกมาแต่สิ่งที่ฉันพบก็คือ ความว่างเปล่า ใช่เลย ว่างเปล่า มีแต่น้ำเปล่า เปล่าจริงๆ นี้บ้านฉันมันอับจนค่นแค้นอะไรขนาดนี้เลยหรอ แม่ฉันเป้นแม่บ้านจริงๆหรือว่าแม่ฉันเสกข้าวมาให้กินทุกมื้อเนี่ย
“กลับมาแล้วจ้า” และแล้วเสียงสวรรค์ก็มาโปรดเสียงของแม่ฉันที่ทำมั่วนิ่มเดินออกบ้านไปแต่ตอนนี้แม่ฉันกลับมาแล้ว
“แม่ขาทำไมในตู้เย็นมันไม่มีอะไรเลยอะแม่ ไข่ยังไม่มีเลย” ฉันเดินไปถามแม่
“โถ่นึกว่าลูกนัทคนดีมาช่วยแม่ถือของซะอีก แม่หนะต้องเลี้ยงลูกตั้ง สามคนมาด้วยความยากลำบาก ทั้งทำงาบ้าน หาเงิน ซื้อของ ทำไมแม่ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่มีใครคิดถึงความทุกข์ยากของแม่เลย T~Tหึ หึๆ” ตกลงว่าหนูผิดหรอเนี่ยไม่รู้เลยนะ นัทผิดไปแล้ว โอ้โหแม่ฉันพูดไปทำน้ำตาซึมไปด้วย เอาไว้ว่างๆหนูจะปั้นตุ๊กตาทองให้แม่เพื่อเป็นการตอบแทนที่เลี้ยงหนูมานะ หนูซาบซึ้งมากคะแม่ โฮๆๆๆๆ สุดท้ายฉันเลยต้องเก็บเรื่องที่ถามไปแล้วช่วยแม่ถือถุงอาหาร ขนม ผัก ปลา อะไรมากมาย
“แม่ไปซื้อมาเยอะจังเลยเนาะ” ฉันพูด แล้วแม่ก็ละสายตาจากการสอดส่อง หาที่เก็บของที่ซื้อมาแล้วหันมาทางฉันมองฉันด้วยสายตาที่ฉันบอกไม่ถูกเลย
“ก็เพราะว่าแม่เป็นแม่บ้านสาวที่ยังคงความสวยตลอกเวลา เพราะฉนั้นแม่จึงต้องเชิดหน้าอยู่อย่างมั้นคงเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวที่พึ่งให้แก่ลูกๆทั้งสามของแม่” พูดๆแล้วแม่ก็เงียบไปหันหน้าไปอีกทางด้วยนะ แล้วไอ้ที่แม่ตอบหนูมามันเกี่ยวกับคำถามของหนูตรงไหนหรอคะคุณแม่ขา
“แต่แม่ยังพูดไม่จบ” งั้นแม่พูดจบเมื่อไหร่แม่เรียกหนูนะ หนูว่าได้วลาไปทำตุ๊กตาทองให้แม่ไปนอนกอดเล่นแล้วหละ =_=!!”เหตุผลของการกระทำของแม่ เหตุที่แม่ต้องซื้อของมามากมายขนาดนี้เป็นพระว่า แม่เพิ่งลื้อของในตู้เย็นออก เพราะว่าแม่ทำความสะอาดทั้งบ้าน อยู่เพียงคนเดียว จบใบหน้าที่แสยจะเยาว์วัย และมือที่บอบบางของแม่ต้องเหี่ยวและเปื่อยไป หึ หึ” หนูขอทานะคะแม่หนูช่างเป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องเลย หนูไม่เคยรู้ถึงความลำบากของแม่เลย แต่หนูคงจะอยู่ฟังแม่พูดต่อไปไม่ไหวแล้ว หนู หนู หนูรับไม่ได้ แล้วยิ่งไอ้คำที่แม่แน้นๆๆๆ ว่าอยู่เพียงคนเดียวเนี่ย หนูรู้สึกผิดมากกกก
“โถ่แม่ขา นัทรู้สึกผิดมากลยนะแม่นะ แต่ว่านัท หิวข้าวมากเลยจนต้องขอลาแม่กลับห้องไปนอนเล่นรอแม่ทำกันข้าวก่อนนะ” ฉันพูดแล้วก็ทำท่าจะหันหลังเดินออกไป วันนี้แม่ฉันกินอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย
“นัท เหงารึเปล่าลูก” อยู่ๆแม่ก้ถามอะไรขึ้นมาแปลกๆ เหงาหรอ ไม่หรอเพราะว่าฉันยังมียัยพี่บ้ามาพูดจิกกัก ให้เจ็บเล็กๆอยู่ทุกวัน แล้วไหนจะเป็นบัดเตอร์ที่แสนจะน่ารักเวลามันไม่ร้องไห้อะนะ และที่สำคัญก้แม่ฉันเนี่ยแหละ
“ทำไมแม่ถามนัทแบบนี้อะ แม่มีอะไรรึเปล่าคะ” ฉันมองหน้าแม่แบบงง แม่ยิ้มมาให้ฉันเป็นการตอบกลับ
“ไม่มีอะไรหรอ ก็ตั้งแต่ที่คุณพ่อหายไป หันก็เศร้าๆไป แม่รู้ว่านัทสนิทกับพ่อเค้ามาก” โอ้อยู่ๆแม่ก็มาพูดเรื่องนี้ ฉันก็แค่ยิ้มให้แล้วก็เดินออกมา ความจริงพอฉันหายไปนานแล้วประมาณ 4 ปีได้มั้ง บัดเตอร์เป็นคนเดียวที่ยังไม่รู้จักพ่อตัวเองเลย
“พี่นัทเตอร์ซื้อ ติมมาฝากพี่นัทด้วย” ฉันเดินออกจากห้องครัวก็เจอเตอร์ที่วิ่งมาจากประตูบ้านพร้อมกับก่องโฟม ที่ดุจากคำบอกเล่ามันคงจะเป็นไอติม
“ดุสิ โดนพี่ใจยักษ์ด่าไป น้องมันยังนึกถึงซื้อของมาฝาก” อีกละ ฉันจะนึกรักพี่ หรือว่าเกลียดพี่ดีเนี่ย
“ขอบคุณนะเตอร์ เตอรืไม่โกรธพี่นะที่พี่ว่าเตอรืหนะ” ฉันถามเตอร์อย่างน้อยผูกสัมพันธ์กับน้องไว้ก่อนหาพวกก่อนละฉัน
“ไม่ครับ เพราะเตอร์เล่นแล้วไม่ยอมเก็บ พี่นัทเลยต้องเจ้บตัว” เตอร์พูดแล้วก็ยิ้มมาให้ฉันน้องฉันน่าร้ากกกกกกกอะ
หลังจากที่ฉันเอาไอสครีมไปเก็บในตุ้เย็นก็เดินขึ้นห้องมา เปิดจดหมายอ่านอีกที มันเขียนว่าอะไรนะ อธิฐาน อืมน่าลองนะเนี่ย อธิฐานงั้นก็
“ขอให้ฉันได้เจอคุณพ่ออีกครั้งนึงเถอะสาธุ” คำอธิฐานนี้มันก้แปลกๆอะนะแต่ฉันอยากเจอคุณพ่อจริงๆนี้นา
หลังจากที่ฉันอธิฐานไปก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นมาเลย เฮ้ยถูกต้มอีกแล้วมั้งฉันเนี่ย ช่างมันเถอะ ลงไปข้างล่างอีกรอบก้ได้
ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องก้มีเหมือนแสงอะไรบางอย่างสว่างออกมาจากไอ้จดหมายนั้น แล้วห้องฉันก็เริ่มหมุน ทุกอย่างถูกสูบเข้าไปในจดหมายนั้นอย่างกับส้วมแหนะ นี้ใครมากดน้ำหรอ โอ้คิดแล้วอยากจะอวดอะ ทุกอย่างรอบตัวฉันหมุนวนไปหมด และก่อนติของฉันจะจบลงฉันก็เห็นไอ้จดหมายนั้นมันลอยผ่านหน้าฉันไป ฮือ เหมือนมันมองฉันอย่างเยาะเย้ยด้วยอะ >< ฉันจะสติหลุดแล้วนะ ลาก่อนทุกคน ลาก่อนนะยัยพี่ปากร้าย คุณแม่ และเตอร์ ชาติหน้าเราคงได้กลับมาเจอกันอีก โอ้ ~~~~~
_________________________________________________________________________________________
ฮือๆ คนอ่านใจร้ายอะ ไม่มีใครมาเม้นให้เค้าเลย หึ หึ น้อยใจแล้วนะเนี่ย อุตส่าห์มาอัพให้ตรงเวลาตลอดเลยนะ (หรอ) อ่านแล้วว่าไงก็เม้นให้คนเขียนนิสนึงนะค้า ไม่ได้บังคับนะเนี่ย แต่ว่าขู่เข็น ไม่ใช่ๆ ก็แค่อยากให้ช่วยเม้นอะ เท่านั้นเอง ^^
ความคิดเห็น