[Fic iKON] Once Upon A Time #DoubleB[จบ]

ลำดับตอนที่ #1 : Episode 0

Episode 0

      กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ท่าเรือของเมืองหนึ่งที่เงียบสงัด เสียงของกระแสน้ำดูสงบและไหลไปในทิศทางของมัน ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่ท้อแสงส่องประกาย แสงของดวงจันทร์ที่สาดส่องลงมาปรากฏให้เห็นเรือลำน้อยที่ล่องมาโดยไม่มีคนพาย มันลอยตามกระแสน้ำมาอย่างช้าๆโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าในเรือลำเล็กนั้นมีอะไรอยู่

“คุณหนูครับ มีเรือขนาดเล็กลอยมาอยู่จะให้เราเอาเข้าท่ามั้ยครับ?” คนงานประจำท่าเรือถามคุณหนูแสนสวยที่มาดูงานแถวๆท่าเรือพอดี เธอพยักหน้าเบาๆด้วยรอยยิ้มก่อนจะลุกเดินไปรอที่ท่าเรือ คนงานต่างช่วยกันพาเรือลำเล็กมาเข้าท่า

            เมื่อเรือลำน้อยมาถึงท่าเรือแล้ว เธอค่อยๆชะโงกหน้าไปดูว่ามีอะไรอยู่ในเรือลำนั้น แล้วสิ่งที่เห็นก็คือเด็กน้อยน่าตาน่ารักที่ตอนนี้หลับไหลไม่รู้สึกรู้สาอะไร เธอค่อยๆอุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับเขี่ยแก้มที่น่าหยิกนั้นด้วยรอยยิ้ม

“ฉันจะรับดูแลเด็กคนนี้เอง”

เธอบอกเพียงแค่นั้นก่อนจะก้มลงไปหยิบกระดาษใบหนึ่งที่มากับเด็กคนนี้ เธอไม่รู้หรอกว่าเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน แค่เธอแค่รู้สึกว่าเด็กคนนี้ถูกชะตากับเธอแล้วเหมือนจะมีอะไรมากกว่านั้น

“ลูกแน่ใจแล้วหรอว่าจะเอาเด็กคนนี้มาเลี้ยง?” คนเป็นพ่อถามขึ้นทันทีเมื่อคุณหนูของบ้านอุ้มเด็กคนนี้เข้ามาที่บ้านของเขา

“ใช่ค่ะ ลูกแน่ใจแล้ว” เธอตอบด้วยรอยยิ้มที่ดีใจ

“ถ้างั้นเราคงต้องให้ผู้รู้เข้าไปตรวจซะก่อนว่าเด็กคนนี้เป็นอะไร” คนเป็นพ่อไม่อาจจะขัดใจลูกสาวที่รักได้ เธออุ้มเด็กคนนั้นเข้าไปไว้ในห้องตรวจก่อนจะออกมานั่งรอที่ห้องรับแขกเพื่อให้ผู้รู้ตรวจได้อย่างสะดวก ระหว่างนั้นเธอก็ได้อ่านข้อความในกระดาษที่ถือก่อนจะระบายยิ้มออกมา

“เสร็จแล้วหรอท่านผู้รู้ แล้วเด็กคนนั้นเป็นอะไร?” คนเป็นพ่อลุกขึ้นถามทันทีเมื่อเห็นท่านผู้รู้เดินออกมาจากห้อง

“เป็นมนุษย์นายท่าน เขาเป็นมนุษย์” ผู้เพียงแค่นั้นท่านผู้รู้ก็โค้งให้ก่อนจะเดินจากไป คำตอบที่ตอบมาทำให้คนเป็นพ่อหันไปมองหน้าลูกสาวตัวเองด้วยท่าทางที่เป็นกังวล ผิดกับเธอที่ยิ้มอย่างดีใจแล้วเต็มใจเลี้ยงเด็กคนนี้ เธอรีบไว้เข้าไปหาทารกน้อยก่อนจะอุ้มไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง

“แน่ใจแล้วนะ ว่าจะเลี้ยงเขา?” คนเป็นพ่อถามขึ้นมาอีกครั้ง

“หนูแน่ใจ แล้วหนูจะเป็นคนปกป้องเขาเอง” เธอพูดกับทารกน้อยด้วยรอยยิ้มนั้นทำให้คนเป็นพ่อขัดอะไรเธอไม่ได้อีก

          เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้เด็กน้อยในวันนั้นกลับค่อยๆเติบโตขึ้นเป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาหน้ารักน่าเอ็นดูด้วยวัยที่อายุ 18 ปี เขาเติบโตด้วยการเลี้ยงดูอย่างดี มีคุณหนูดาร่าคอยสอนสิ่งดีๆให้ตลอด เด็กคนนี้จึงมีนิสัยที่น่ารัก มักจะเผยรอยยิ้มออกมาและไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ วันนี้เป็นวันที่เขาต้องไปเข้าโรงเรียนครั้งแรก เนื่องจากตั้งแต่เล็ก ดาร่าเป็นคนสอนหนังสือให้จนเห็นสมควรแล้วว่าเด็กคนนั้นควรจะไปโรงเรียนเสียที เด็กหนุ่มยืนมองตัวเองในกระจกที่ตอนนี้ใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียนประจำเมืองเตรียมพร้อมที่จะไปโรงเรียนแล้ว คนเป็นแม่ยังคงมองลูกตัวเองด้วยรอยยิ้มอยู่หน้าประตูห้อง

“คิม ฮันบิน”

“คร้าบคุณแม่!”

….

ààààà

To Be Continued

ààààà

Talk ::

สวัสดีค่ะสำหรับคนที่หลงเข้ามาอ่าน *^* ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของเราแล้ววว ฝากติดตามกันด้วยเน้อ หวังว่าคงจะชอบกันนะงับ

            

  B E R L I N ❀