ลำดับตอนที่ #66
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #66 : บทที่ 66 ความผิดหวังและความสูญเสีย
บทที่ 66 วามผิหวัและวามสูเสีย
เป็นืนแรอารเรียนหลัวันหยุริส์มาส
นัเรียนอฮอวอส์ทุนมารวมัวันในหอประุม พรีเฟ็่วยรัษาวามสบเรียบร้อย และแถุนอนืนนี้
ูเหมือนนัเรียนทั้หมะยอมรับสิ่นี้ไ้
เ่นเียวับเฮอร์ไมโอนี่ มีนัเรียนหลายนสามารถิอย่าัเนเี่ยวับผลที่ามมาสำหรับพ่อมัวน้อยในฮอวอส์ หลัามัลฟอยถูโมี
้ออบุปา่อปา ที่ทำให้นัเรียนส่วนให่ในปราสาท รู้ีว่าพวเาอยู่ในสภาพแวล้อมที่ไม่ปลอภัยอย่ายิ่
“พวเธอิว่าราวนี้ศาสราารย์ะพบสัว์ประหลาที่โมีหรือเปล่า?”
แฮร์รี่ถาม้วยวามเศร้าใ ในบริเวนัเรียนริฟฟินอร์รวมัวัน
พวเาทุนรู้ีว่าถ้าสิ่่าๆ ยัำเนิน่อไปเ่นนี้ ฮอวอส์อาเสี่ยถูปิัวล
ไม่มีใรอยาเห็นสถานาร์นั้น ันั้นพวเาึหวัว่าะับารไ้โยเร็วที่สุ
เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัว
“ัน็ไม่รู้เหมือนัน แ่ันรู้สึเหมือนมีวามหวัเพียเล็น้อย”
รอนพึมพำอย่าเียบๆ
“ะีมา ถ้าศาสราารย์ฟอเรส์สามารถพูสิ่ที่เธอเพิ่พูในเวลานี้ไ้”
แฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่ะลึ
พวเามอรอน้วยวามประหลาใ ราวับว่าพวเาไ้้นพบโลใหม่
“ใ่แล้ว! แม้ว่าวามหวัะน้อยมา แ่เรายัมีศาสราารย์ฟอเรส์! ราบใที่เราให้ศาสราารย์ฟอเรส์พูว่า ‘วามหวัในารับารในรั้นี้มีน้อยมา’ มันะไม่ลายเป็นวามเป็นไปไ้ที่ยิ่ให่หรือ?”
พวเาเพิ่รวสอบปาอีาอเอร์ล็อ ทั้สามนัวลเี่ยวับโร้าย แ่อนนี้พวเาำไ้ว่า เนื่อาพวเาสามารถเปลี่ยนโีให้เป็นโร้ายไ้ พวเาึสามารถเปลี่ยนโร้ายให้ลายเป็นโีไ้้วย!
เ็น้อยทั้สามีใมา รู้สึว่าัวเอไ้พบทาลัเพื่อ่วยฮอวอส์แล้ว พวเาึเรียมแอบออาหอประุมทันทีเพื่อพบับ ‘เรื่อัรแห่วามสมปรารถนา’ ที่เินไ้ เอร์ล็อ!
อย่าไร็าม ่อนพวเาทันไ้แอบออไปยัประูหอประุม แมวที่มีวาเบิว้า็วาพวเาเอาไว้
มันเป็นสัว์เลี้ยอผูู้แลปราสาทฟิล์ ุนายนอร์ริส
ฟิล์ับแมวอเาแยันไม่ออ ุนายนอร์ริสโผล่มาวาทาไว้ หมายวามว่าฟิล์อยู่ใล้ๆ
หลัาไ้รับำสั่ให้ปป้อนัเรียนในหอประุมและไม่ปล่อยให้พวเาวิ่ไปรอบๆ ฟิล์่อนัวอยู่รมุมประู รออยับนัเรียนที่้อารแอบหนีไป
แฮร์รี่และอีสอนถูับไ้าหนัาเา
“พวเธออยาทำอะไร!”
เา้อมอเ็ๆ ้วยวาที่ยื่นออมาเหมือนาปลา แล้วถามแฮร์รี่ับอีสอน้วยท่าทาน่าลัว
แฮร์รี่ลืนน้ำลาย เาพูะุะัอยู่นาน แ่หา้ออ้าไม่ไ้
“เรา เราอยา…”
เฮอร์ไมโอนี่พูทันที
“เรามีเบาะแส พวเรา้อรายานศาสราารย์ฟอเรส์!”
แ่ฟิล์มีประสบาร์หลายปีในาร่อสู้ับฝาแฝวิสลีย์ และเาไม่่ายเลยที่ะหลอ
เาหรี่ามอเฮอร์ไมโอนี่้วยวามสสัย
“ทำไมเธอ้อรายานเบาะแสใๆ ให้ศาสราารย์ฟอเรส์ฟั้วย แ่ศาสราารย์ฟลิวิทำไม่ไ้?”
เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ไ้ยินำถามนี้ เธอไม่สามารถอธิบายไ้ว่าทำไม
ฟิล์มอูใบหน้าทั้สามน แล้วรู้สึสสัยมาึ้นเรื่อยๆ เาอยู่ในปราสาททุวัน เห็นไ้ัว่าเาเยไ้ยิน่าวลือเี่ยวับห้อลับนี้
“เธอไม่แอบออไปามหาสัว์ประหลาัวนั้นใ่ไหม? หรือพวเธอเป็นนเปิห้อลับนั้น?”
ทันทีที่เาพูำเหล่านี้ออมา สายาอนัเรียนรอบๆ หลายน็เปลี่ยนไป พวเาทั้หมมอแฮร์รี่้วยสายาแปลๆ
เมื่อถูใส่ร้ายเ่นนี้ รอนทนไม่ไหว ันั้นเาึะโนออมา
“เราำลั่วยฮอวอส์! เรา้อไ้พบับศาสราารย์ฟอเรส์!”
แฮร์รี่ยัะโนเสริม “เราอยาเอศาสราารย์ฟอเรส์!”
เสียอพวเาึูศาสราารย์ฟลิวิ ึ่เป็นผู้ัระเบียบพรีเฟ็ให้วบุมนัเรียนอยู่
ศาสราารย์วิาาถายุ่มา เารีบนำแฮร์รี่ับอีสอนลับไปยับริเวที่พัริฟฟินอร์
“พวุะไ้พบับเอร์ล็อในอีรู่ เาำลั้นหอพัายในบ้าน่าๆ และะมาที่นี่เร็วๆ นี้”
ศาสราารย์ฟลิวิทิ้ำพูไว้ แล้วรีบไปนับำนวนนัเรียนฮัฟเฟิลพัฟ่อ
แฮร์รี่ับสหายไม่มีทาเลือ นอา้อนั่ลหน้าถุนอน ในเวลานี้ เมัสผู้ัวลว่าโละวุ่นวายไม่พอเ้ามาถามเบาๆ
“ันไ้ยินมาว่าพวนายอยาแอบออไปามหาสัว์ประหลาาห้อลับ? แล้วใรในพวนายือทายาทอห้อลับ?”
รอน้อมอเา้วยวามโรธ
“ถ้าันเป็นทายาทอสลิธีริน ันะปล่อยให้สัว์ประหลาโมีนายเป็นราย่อไป!”
“นายทำแบบนี้ไม่ไ้! เราเป็นเพื่อนร่วมหอัน!”
แฮร์รี่ับอีสอนเพิเย่อเมัส ทั้สามรวมหัวันอีรั้ เพื่อหารือว่าวรทำอย่าไร่อไป
“เมื่อเราพบับศาสราารย์ฟอเรส์ในภายหลั เราะทำให้เาพูว่า ‘วามเป็นไปไ้ในารับารนั้นมีน้อยมา’ ไ้ยัไ?”
แฮร์รี่เพิ่้นพบวามยาในารทำให้ ‘เรื่อัรแห่วามปรารถนา’ พูไ้
รอนรุ่นิ
“บาทีเราอาลออธิบายเรื่อนี้ให้ศาสราารย์ฟััเน แล้วให้เาลอพูประโยนีู้ ยัไ็าม มันเป็นแ่เรื่ออารอ้าปา ันไม่ิว่าศาสราารย์ะปิเสธ”
อย่าไร็าม เฮอร์ไมโอนี่ยัมวิ้ว และไม่ไ้มีส่วนร่วมในารสนทนาอพวเา
แฮร์รี่สัเเห็นวามผิปิอเฮอร์ไมโอนี่ ึถาม้วยวามสสัย
“เธอำลัิอะไรอยู่เหรอ เฮอร์ไมโอนี่”
เฮอร์ไมโอนี่เยหน้าึ้น แล้วพูอย่ารุ่นิ
“ันำลัิถึำถามที่ัวเอเพิเยไป”
“เมื่อศาสราารย์ฟอเรส์อวยพรเราเมื่อ่อน สิ่ที่เาพู้อริใใ่ไหม?”
ำถามอเฮอร์ไมโอนี่ทำให้แฮร์รี่และรอนหยุะั พวเาพูอย่าลัเล
“ใ่ แม้ว่าศาสราารย์อาูภายนอไม่ใีสัหน่อย แ่ริๆ แล้วเาเป็นนีมา”
“ริๆ แล้ว ารทลออเรายัเหลืออยู่อีรอบ” เฮอร์ไมโอนีู่ริั
“เราทสอบวามแม่นยำ และอบเสูสุอปาอีาศาสราารย์ฟอเรส์ แ่เราไม่ไ้ทสอบเื่อนไำเป็นในารอวยพรอปาอีา”
รอนมอเฮอร์ไมโอนี่้วยวามสับสน เาไม่เ้าใสิ่ที่เธอพู
แฮร์รี่เ้าใ เาพู้วยวามระ่าแ้
“ที่เธอหมายถึือ เราไม่สามารถแน่ใไ้ว่าปาอีาอศาสราารย์เปิใ้านหรือไม่ เพียเพราะมันแ่มาาปาอเา อาเป็นไปไ้ว่าเา้อิาใว่านี่ือสิ่ที่เาิ!”
“ถู้อ!” เฮอร์ไมโอนี่พู้วยสีหน้าเร่รึม
“ันัวลว่ามันไม่มีประโยน์ หาเราอให้ศาสราารย์พูแบบนี้ ไม่มีใรรู้ว่าราวนี้เาแน่ใหรือไม่ว่าะับารไ้”
ในที่สุรอน็เ้าใมันแล้ว ้วยสีหน้าหมอล้ำ
“ถ้าอย่านั้น็บแล้ว!”
นี่ไม่ใ่แ่วามผิหวัที่เอร์ล็อไม่สามารถยุิวิฤนี้ไ้ แ่ยัเป็นวามผิหวัที่้นพบว่า ‘เรื่อัรแห่วามปรารถนา’ ที่ิไว้แ่แร ว่าสวยามมานั้น ูเหมือนะไม่สวยามเท่าที่ัวเอินนาารไว้…
……………………..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น