ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ฉันแพ้........ไม่ได้
งานแข่งขันโกะครั้งนี้ แข่งกันหลายกระดาน ไม่ใช่ระหว่าง จีน เกาหลี ญี่ปุ่น เท่านั้น ยังมีนอกรอบที่ต้องแข่งกับ ไต้หวัน ฮ่องกง อเมริกา แคนาดา และอีกหลายประเทศ แต่การแข่งเอกก็คงไม่พ้นสามชาติคู่เอก
“สั่นเป็นบ้าเลย“ ยาชิโร่บ่น
“เออ ใครว่านายสั่นคนเดียว หมอนั่นเป็นพระอิฐพระปูนหรือไงว้า” ฮิคารุบุ้ยปากไปทางโทยะที่ยืนมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง
“โอยเดี๋ยวฉันไปเดินผ่อนคลายหน่อยนะ” ยาชิโร่บอกพร้อมกับเดินลิ่วออกไปทันที ฮิคารุเดินนิ่งมาทางโทยะ เพื่อมองว่า หมอนี่มันสนใจอะไรนักหนา
“โห คนเยอะกว่าที่ญี่ปุ่นอีก..” ฮิคารุบอกขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี โทยะหันมามองอย่างเอาเรื่อง ก่อนที่จะเปลี่ยนแววตา
“แหงล่ะ”
“อะไร…แหง…เหงอ อะไร นี่เพิ่ง 6 โมง เช้ากว่าจะแข่งก็ตั้ง 10 โมง แปลกดีแฮะ ไม่เห็นมีงานเลี้ยงเหมือนคราวที่แล้ว”
“มี เย็นนี้ แหละ “ โทยะว่า
“หา….ต้องปั้นหน้าอีกละ” ยาชิโร่กลับเข้ามาทันได้ยินจึง ร้องโอดขึ้นมาทันที และทรุดลงนั่งขยี้หัวอย่างเสียอารมณ์
“นี่ ถ้านายรับเรื่องนี้ไม่ได้นายก็อย่าหวังจะเป็น นักเล่นโกะแนวหน้าได้เลย” โทยะพูดเสียงเรียบ
“คร้าบ ทราบแล้ว” ยาชิโร่หงายหลังลงราบกับเก้าอี้สองตัว และปิดตาเงียบ
“เฮ้ ซา…เอ้ย…ชูอิจิมาแล้ว” ฮิคารุกวักมือเรียกโทยะเดินมามองด้วย
“ฉันจะไปพามาที่นี่นะ” ฮิคารุบอก และตั้งท่าจะวิ่งลงไปทันที
“อย่าลืมสัญญาล่ะ” โทยะกระซิบเบาๆ ฮิคารุยิ้มให้ก่อนที่จะวิ่งออกไป
“เกรงใจจังเลยครับ” โทยะว่าขึ้น เมื่อเปิดข้าวกล่องที่คุณนายฟูจิวาระทำมาให้
“อะไรกัน จ๊ะ ก็แค่เอาใจช่วยคนชาติเดียวกัน ญี่ปุ่น ไฟท์โต” ว่าพลางชูมือเชียร์
“แล้วคุณพ่อไม่มาหรือครับ” ฮิคารุหันไปมองทางชูอิจิ พลางอดหมั่นไส้ไม่ได้ …แหม…เรียกได้เต็มปากเต็มคำเชียวนะ….
“มาสิคะ แต่ท่านต้องมอบหมายงานให้ลูกน้องก่อนจ๊ะ” ว่าก็พลางชูธงญี่ปุ่นไปมา
“คุณพ่อของคุณชูอิจิทำงานอะไรเหรอ” ยาชิโร่ถาม
“เกี่ยวกับ…ที่….ฮิคารุ…เรียกว่า….โท…รา…สับ….อะไรเนี่ยแหละ” ชูอิจิตอบ ทุกคนหัวเราะอกมาทันที แต่ดูท่าฮิคารุจะดังสุด
“เสียมารยาทมากเลย ฮิคารุเนี่ย” ชูอิจิเชิดหน้าหนี
“ได้เวลารายงานตัวแล้วไปเห้อะ” คุณคุราตะเดินเข้ามาตาม และเหลียวมาที่ข้าวกล่อง จนโดนดันให้เดินนำหน้าถึงยอมไป
“สวัสดีครับ ท่านผู้มีเกียรติ เรายินดีมากที่ทุกท่านมาเยือนเราที่นี่”โฆษก ประกาศไปตามเรื่องราว ฮิคารุเดินตามคุณคุราตะ และโทยะขึ้นไปแนะนำตัวบน เวที ยาชิโร่แทบจะเป็นลมลงไปตรงนั้นเลยทีเดียว
มือสองของเกาหลีเปลี่ยนคนไปจากอิมอิลวาลก็เป็น คิมซานพาล ที่เอาชนะอิลวาลมาอย่างหวุดหวิดตามที่ซูย่งเล่า
ส่วนจีนนั้น หลู่หลี่ ก็ไม่ได้มาแข่ง จึงเป็นมือสองที่มารับหน้าที่ต่อไป จ้าวสือยังคงสุภาพเหมือนเดิมเพียงแต่สูงขึ้น
แต่ที่แปลกใจก็คือ…..มีเด็กผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่ง ที่……..
“วายะ…”ฮิคารุกระโดถอยหลังอย่างตกใจ
“นายไปกินอะไร ตัวถึงหดลงขนาดนี้” ฮิคารุตะโกนลั่น จนโทยะต้องดึงแขนให้ลดเสียง
“xxxxxxxxxวายะxxxxxxxx” เด็กคนนั้นพูดไวปรื๋อ
“อ๋อ ชินโด เด็กคนนี้ชื่อ เล่อผิง” คุณหยางไห่บอก
“อ๋อที่คุณอิสึมิพูดถึง”
หลังจากทุกอย่างคลี่คลายโดยความช่วยเหลือของล่ามและคุณหยางไห่ ห้องที่หรูหราก็เตรียมไว้เรียบร้อย การแข่งขัน กำลังจะเริ่มขึ้น
โคยงฮา เจอ โทยะ อากิระ ทั้งคู่แสดงท่าทีแทบจะทนไม่ไหว ฮิคารุก็แปลกใจที่ครั้งนี้เขาได้แข่งกับฮอนซูย่ง
ฮิคารุวางหมากลงที่จุดโคะโมขุ และกดดันที่มุมล่างจน ซูย่งต้องโยนหมากยอมแพ้อย่างเจ็บใจ ฮิคารุนนั่งวิจารณ์หมากกับซูย่งก่อนที่จะมาที่โต๊ะของ โทยะ อากิระ
สิ่งที่ไม่อยากเชื่อ ทั้งคุณคุราตะ อันเตซอน ทุกคนที่ได้ชมหมากกระดานนี้ การต่อสู้ที่ดุเดือดราวกับเสือสองตัวที่ต่อสู้กันเพื่อแย่งดินแดน
แววตาของโทยะ อากิระดูรุ่มร้อน และแข็งกร้าวกว่าปกติ จนเขาวางมากลงที่ตำแหน่งเท็นเง็น โคยงฮาสบถออกมาอย่างเสียอารมณ์
“แพ้ 1 แต้มครึ่ง” ฮิคารุว่า
“ทำไมวันนี้นายดูดุดัน ไม่เยือกเย็นเลยล่ะ” ยงฮาถาม
“สไตล์นายไม่ใช่แบบนี้นี่”
“คราวหน้าฉันจะไม่ประมาทแน่”ยงฮากำชับ
“ต่อให้วันนี้แข่งกันสามกระดาน ฉันก็ต้องชนะนายให้ได้ทั้งสามกระดาน” โทยะพุดอย่างเยือกเย็น จนยงฮาเงยหน้าขึ้นมอง
“ฉันต้องชนะนาย ทุกกระดาน” โทยะประกาศซึ่งๆหน้า นิ้วมือกำแน่นจนซีด
“เพราะอะไร” ยงฮาถาม โทยะเหลือบมองฮิคารุ ก่อนที่จะกลับไปมองยงฮาอีกครั้ง ยงฮาเข้าใจและพยักหน้าหัวเราะ
“เข้าใจล่ะ”
“คราวนี้ฉันแพ้เพราะประมาท ไม่คิดว่านายจะมารูปนี้ “
“แต่ โทยะ อากิระ นายต้องเหนื่อยหน่อยล่ะ เพราะ ฉันเองก็…เป็นผู้เชื่อมต่ออดีต กับอนาคตอันไกลโพ้นเหมือนกัน” ยงฮาว่าก่อนที่จะ เดินออกไปจากห้อง ทั้งๆที่หัวเราะร่วน ทุกคนที่ฟังภาษาเกาหลีออก ต่างมองมาที่อากิระ
มีเพียงฮิคารุที่ทำหน้าสงสัย และรอให้ซูย่งที่ยืนนิ่งอธิบาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น