ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : นักวิเคราะห์ลายมือ
“เหวอ…..ชั้นลืม พัดไว้ที่บ้านอ่ะ” ฮิคารุร้องขึ้นขณะนั่งรอที่สนามบิน
“ชินโด “ โทยะ ยื่นมือมายกมือของฮิคารุขึ้น ที่มือของฮิคารุมีพัดที่ว่าอยู่ ฮิคารุได้แต่ยิ้มแห้งๆ
“นายนี่ตื่นเต้นซะเวอร์” ยาชิโร่ที่กอดอกอยู่เอ็ดขึ้น คุณอิสึมิหัวเราะ
“นายก็เหมือนกันล่ะว้า ที่กอดอกเอาไว้เพราะมือสั่นใช่ม้า” ฮิคารุจิ้มพัดไปที่อกของยาชิโร่
“อย่าทะเลาะกัน” คุณอิสึมิยกมือขึ้นห้าม
“ใครจะเหมือนคุณอิสึมิล่ะ ที่เคยไปเมืองจีนมาน่ะ” ทั้งสองคนตวาดแหวจนคุณอิสึมิหัวเราะเสียงดังกับอาการกลัวเครื่องบินของทั้งคู่
“อ้าวนายสองคนไม่เคยขึ้นเครื่องบินเหรอ” คุณคุราตะ เลิกคิ้วถามอย่างตกใจ. ทั้งยาชิโร่และฮิคารุ พยักหน้าแทบจะทันที
“ปอดล่ะสิ “ คุณคุราตะแซวยาชิโร่ที่วางท่า
ฮิคารุมองคุณคุราตะ และยาชิโร่ และหัวเราะออกมาเบาๆ และก็พาลไปนึกถึงบางคน
“ถ้าเป็นหมอนั่น ถ้าหมอนั่นยังอยู่จะตื่นเต้นขนาดไหนน้า” ฮิคารุขำกับตัวเองเบาๆเมื่อพึมพำออกมา
“ใครเหรอ” โทยะ ยื่นหน้ามาถามอย่างสงสัย
“เห~~~วอ นายนี่น้า” ฮิคารุกระโดดเหยง ตะโกนลั่น
“ใครเหรอ….”หมอนั่น”…ที่นายว่า”
“ช่างฉันเหอะ” ฮิคารุตวาดอย่างหงุดหงิด
“โทยะ ชินโด ไฟล์เราแล้ว” ยาชิโร่ตะโกนเรียกทำให้ทั้งสองคนลืมเรื่องที่คุยกันจนหมด
“โชคดีนะชินโด”อิสึมิโบกมือให้ ฮิคารุหันมากำหมัดให้ความมั่นใจ ก่อนที่จะเดินจากไป
“คุณอิสึมิ” เสียงวายะดังมาแต่ไกล คุณอิสึมิหันไปมอง วายะวิ่งมาอย่างรวดเร็ว
“ไม่ทันแล้วล่ะ เพิ่งไปเมื่อกี้นี้เอง”
“ผมไปหาอาจารย์โมริชิตะมา “ คุณอิสึมิทำหน้าสงสัยอีกครั้ง
“……sa….i…..sai….กลับมาอีกแล้ว” วายะบอกออกมาเสียงดัง
“sai กับ ชินโดเหรอ” คุณอิสึมิกล่าวออกมาเหมือนพูดกับตัวเอง
“โห…..” ฮิคารุร้องขึ้นเมื่อเครื่องบินแล่นอยู่บนพื้นสีขาวของเมฆ
“นายนี่ดวงดีชะมัด “ ยาชิโร่บ่นออกมา เพราะเพิ่งแพ้เป่ายิ้งฉุบกับฮิคารุ
“ความสามารถเฟ้ย” ฮิคารุหันมาเถียง
“ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้” โทยะที่นั่งระหว่างทั้งคู่บ่นอย่างรำคาญ
“น้อยๆหน่อย โทยะ “ ฮิคารุตะโกนลั่น เล่นเอาผู้โดยสารหันมามองกันทั้งลำ
“นายก็เลิกส่งเสียงซะที” โทยะเองก็ไม่ลดละแหวกลับไป
“หนอย…นาย” ยาชิโร่อุดหูไม่ฟังการทะเลาะแบบเด็กๆที่เกิดได้ทุกเวลาของชินโดและโทยะ
“หวาทะเลาะกันเป็นเด็กๆเลย” คุณคุราตะ บอกเสียงอ่อย
“ยังไงทั้งคู่ก็ยังเป็นเด็กอายุ 15 อยู่นี่ครับ”โคเซมุระ บอกขึ้น
“แต่ชินโดคุงก็ก้าวหน้ามากจนผมอดตกใจไม่ได้” คุณคุราตะบอกเสียงเครียด
“งั้นคราวนี้เราก็หวังได้สิครับเรื่องที่ญี่ปุ่นจะชนะรวด” โคเซมูระบอกอย่างดีใจ
“อื้อ…ผมเห็นฝีมือของชินโดแล้วรู้สึกถึงใครบางคน” โคเซมูระงงกับท่าทางของคุราตะ
“ใครครับ”
“จะว่าเหมือนก็ไม่เหมือนเพราะมีทางหมากของตัวเอง “
“แต่……รู้สึกราวกับ”
“ช่างมันเหอะ” คุณคุราตะ ตั้งหน้าตั้งตากินอาหาร เมื่อมีคนเอามาเสิร์ฟ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า “นักวิเคราะห์ลายมือชูซาขุคนนี้มีอะไรแปลกๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น