ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข่าวดี...ศึก เกาหลี ญี่ปุ่น...จีน
           
                “สวัสดีค้า ฮิคารุหรือคะ” ชินโด มิตสึโกะ  พูดขึ้นเมื่อรับสาย
    “ฮิคารุ ออกไปตั้งแต่เช้าค่ะ ไปบ้านปู่เขาน่ะค่ะ” ยังไม่ทันขาดคำฮิคารุก็ส่งเสียงว่ากลับมาแล้ว มิตสึโกะจึงเรียกให้มารับสาย
    “คร้าบ ชินโด คร้าบ” ฮิคารุกรอกเสียงอย่างเบื่อหน่อย อยากแช่น้ำร้อนจัง ฮิคารุแอบคิด
    “แข่งที่เกาหลี  จริงเหรอ “ ฮิคารุกรอกเสียงตื่นเต้น และรับคำอยู่อีกพักใหญ่ ก่อนที่จะกระโดดตัวลอยทันทีเมื่อวางสาย
    “เป็นอะไรไปฮิคารุ” มิตสึโกะร้องถามเสียงหลง เมื่อเห็นท่าทางของลูกชาย
    “เกาหลีฮะแม่  ผมจะได้ไป เกาหลี~~~ “ ฮิคารุ ชูกำปั้นไสวในอากาศ
    “””ซาอิ นายดูฉันอยู่มั้ย  ซาอินายภูมิใจในตัวฉันมั้ย”””
    “ใครโทรมาบอกล่ะลูก”
    “สมาคมฮะ  ว้าวดีใจชะมัด” ฮิคารุกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริงขึ้นบันได แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเรียกให้ฮิคารุหันมาอีกครั้ง
“ฮิคารุของลูกอีกแล้ว”
    “คร้าบ” ฮิคารุกรอกเสียงลงไป
    “ชินโด  ฉันรู้มาว่านายจะได้ไปเกาหลีเหรอ” เสียงวายะถามขึ้น
    “อื้อ”
    “ดีใจด้วยนะ  คุณอิสึมิเองก็ฝากมาดีใจด้วย”
    “อื้อ”
    “นายเป็นไรว้า พูดแต่ “อื้อ”” วายะตะโกนว่ามาตามสาย
    “ฉันกับคุณอิสึมิก็ไม่หยุดหนอกนะ ชินโด ฉันก็จะไปจีนเหมือนกัน ฉันต้องเก่งขึ้นจนชนะนายแน่ๆ”
วายะพูดเสียงเรียบ
    “ฉันพร้อมเสมอ” ฮิคารุเองก็ตอบเสียงเรียบเช่นกัน ก่อนที่จะวางสาย
    แต่ยังไม่ทันที่จะวางสายสนิท เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก คราวนี้เป็นใครกันนะ ฮิคารุคิด
    “หวา โทยะ” ฮิคารุ ตะโกนเมื่อรู้ว่าเป็นโทยะ”
    “บ้านนายเข้าทางไหน” โทยะถามเสียงขุ่น
    “อะไรนะ” โทยะย้ำความมั่นใจอีกครั้ง
    “เลี้ยว ตรงสนามเด็กเล่นน่ะ” ฮิคารุได้ยินเสียงวีนๆของคุณคุราตะ ดังมาแว่วๆ
    “คุณคุราตะอยู่ด้วยเหรอ” แต่ยังไม่ทันพูดจบสายก็ถูกตัด
    แค่อึดใจ ทั้งโทยะ ,  คุราตะ . อะชิวาระ ก็มาอยู่ภายในบ้านชินโด  โทยะทักทาย แม่เขาอย่างสุภาพเช่นเดียวกับ คุณอะชิวาระ มีเพียง คุณคุราตะ ที่..
    “ชินโดทานข้าวเย็นอ่ะยัง” ชินโด มิตสึโกะออกจะตกใจกับคำถามนี้ก่อนที่จะเชื้อเชิญทานอาหารเย็น
    “ไม่ล่ะครับผม .”โทยะร้องบอก แต่ มารดาของฮิคารุก็ถลึงตาใส่อย่างลืมตัว
    “มาบ้านผมมีธุระอะไรเหรอครับ” ทั้งสองสายตาจ้องไปที่โทยะคนเดียว โทยะเองก็ยังจ้องนิ่งมาที่ฮิคารุ
    “โทยะคุงน่ะสิ พอรู้เรื่องนายก็ให้ฉันเอารถออก ว้า~~~~ดื้อชะมัดเลย” คุณอะชิวาระร้องบอกเมื่อดื่มน้ำเย็นเรียบร้อยแล้วหลังทานอาหารเสร็จ
    “จะบอกข่าวเอาข่าวดีหรือข่าวร้าย” คุณคุคาตะบอกเมื่อยื่นชามขอข้าวอีก
    “ข่าวร้ายก็ได้ครับ” คุณคุราตะซดน้ำซุปร้อนๆก่อนจะพูด
    “นายต้องเป็นทีมเดียวกับฉัน ตอนไปแข่งที่เกาหลี” ฮิคารุกระพริบตาปริบๆ ทำหน้าสงสัยว่าข่าวร้ายตรงไหน หลังจาโทยะแย่งเป็นคนตอบเอง
    “คิดอยู่แล้วล่ะ” ฮิคารุบอกอย่างเบื่อๆ เล่นเอาทั้งสามคนผู้มาเยือนเองนั่นแหละที่ตกใจ
    “ข่าวดีล่ะฮะ” ฮิคารุถามอย่างกระตือรือร้น
    “อะแฮ่ม ..ฉันเป็นหัวหน้าทีมพวกเธอ” คุณคุราตะพูดอย่างปลื้มใจ
    “หวา~~~~~นี่ต่างหากข่าวร้าย”ฮิคารุร้องอย่างสิ้นหวังเล่นเอาคุณคุราตะเป็นเดือด ยกกำปั้นอย่างหัวเสีย โทยะเองก็หัวเราะอย่างลืมตัว
                “สวัสดีค้า ฮิคารุหรือคะ” ชินโด มิตสึโกะ  พูดขึ้นเมื่อรับสาย
    “ฮิคารุ ออกไปตั้งแต่เช้าค่ะ ไปบ้านปู่เขาน่ะค่ะ” ยังไม่ทันขาดคำฮิคารุก็ส่งเสียงว่ากลับมาแล้ว มิตสึโกะจึงเรียกให้มารับสาย
    “คร้าบ ชินโด คร้าบ” ฮิคารุกรอกเสียงอย่างเบื่อหน่อย อยากแช่น้ำร้อนจัง ฮิคารุแอบคิด
    “แข่งที่เกาหลี  จริงเหรอ “ ฮิคารุกรอกเสียงตื่นเต้น และรับคำอยู่อีกพักใหญ่ ก่อนที่จะกระโดดตัวลอยทันทีเมื่อวางสาย
    “เป็นอะไรไปฮิคารุ” มิตสึโกะร้องถามเสียงหลง เมื่อเห็นท่าทางของลูกชาย
    “เกาหลีฮะแม่  ผมจะได้ไป เกาหลี~~~ “ ฮิคารุ ชูกำปั้นไสวในอากาศ
    “””ซาอิ นายดูฉันอยู่มั้ย  ซาอินายภูมิใจในตัวฉันมั้ย”””
    “ใครโทรมาบอกล่ะลูก”
    “สมาคมฮะ  ว้าวดีใจชะมัด” ฮิคารุกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริงขึ้นบันได แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเรียกให้ฮิคารุหันมาอีกครั้ง
“ฮิคารุของลูกอีกแล้ว”
    “คร้าบ” ฮิคารุกรอกเสียงลงไป
    “ชินโด  ฉันรู้มาว่านายจะได้ไปเกาหลีเหรอ” เสียงวายะถามขึ้น
    “อื้อ”
    “ดีใจด้วยนะ  คุณอิสึมิเองก็ฝากมาดีใจด้วย”
    “อื้อ”
    “นายเป็นไรว้า พูดแต่ “อื้อ”” วายะตะโกนว่ามาตามสาย
    “ฉันกับคุณอิสึมิก็ไม่หยุดหนอกนะ ชินโด ฉันก็จะไปจีนเหมือนกัน ฉันต้องเก่งขึ้นจนชนะนายแน่ๆ”
วายะพูดเสียงเรียบ
    “ฉันพร้อมเสมอ” ฮิคารุเองก็ตอบเสียงเรียบเช่นกัน ก่อนที่จะวางสาย
    แต่ยังไม่ทันที่จะวางสายสนิท เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก คราวนี้เป็นใครกันนะ ฮิคารุคิด
    “หวา โทยะ” ฮิคารุ ตะโกนเมื่อรู้ว่าเป็นโทยะ”
    “บ้านนายเข้าทางไหน” โทยะถามเสียงขุ่น
    “อะไรนะ” โทยะย้ำความมั่นใจอีกครั้ง
    “เลี้ยว ตรงสนามเด็กเล่นน่ะ” ฮิคารุได้ยินเสียงวีนๆของคุณคุราตะ ดังมาแว่วๆ
    “คุณคุราตะอยู่ด้วยเหรอ” แต่ยังไม่ทันพูดจบสายก็ถูกตัด
    แค่อึดใจ ทั้งโทยะ ,  คุราตะ . อะชิวาระ ก็มาอยู่ภายในบ้านชินโด  โทยะทักทาย แม่เขาอย่างสุภาพเช่นเดียวกับ คุณอะชิวาระ มีเพียง คุณคุราตะ ที่..
    “ชินโดทานข้าวเย็นอ่ะยัง” ชินโด มิตสึโกะออกจะตกใจกับคำถามนี้ก่อนที่จะเชื้อเชิญทานอาหารเย็น
    “ไม่ล่ะครับผม .”โทยะร้องบอก แต่ มารดาของฮิคารุก็ถลึงตาใส่อย่างลืมตัว
    “มาบ้านผมมีธุระอะไรเหรอครับ” ทั้งสองสายตาจ้องไปที่โทยะคนเดียว โทยะเองก็ยังจ้องนิ่งมาที่ฮิคารุ
    “โทยะคุงน่ะสิ พอรู้เรื่องนายก็ให้ฉันเอารถออก ว้า~~~~ดื้อชะมัดเลย” คุณอะชิวาระร้องบอกเมื่อดื่มน้ำเย็นเรียบร้อยแล้วหลังทานอาหารเสร็จ
    “จะบอกข่าวเอาข่าวดีหรือข่าวร้าย” คุณคุคาตะบอกเมื่อยื่นชามขอข้าวอีก
    “ข่าวร้ายก็ได้ครับ” คุณคุราตะซดน้ำซุปร้อนๆก่อนจะพูด
    “นายต้องเป็นทีมเดียวกับฉัน ตอนไปแข่งที่เกาหลี” ฮิคารุกระพริบตาปริบๆ ทำหน้าสงสัยว่าข่าวร้ายตรงไหน หลังจาโทยะแย่งเป็นคนตอบเอง
    “คิดอยู่แล้วล่ะ” ฮิคารุบอกอย่างเบื่อๆ เล่นเอาทั้งสามคนผู้มาเยือนเองนั่นแหละที่ตกใจ
    “ข่าวดีล่ะฮะ” ฮิคารุถามอย่างกระตือรือร้น
    “อะแฮ่ม ..ฉันเป็นหัวหน้าทีมพวกเธอ” คุณคุราตะพูดอย่างปลื้มใจ
    “หวา~~~~~นี่ต่างหากข่าวร้าย”ฮิคารุร้องอย่างสิ้นหวังเล่นเอาคุณคุราตะเป็นเดือด ยกกำปั้นอย่างหัวเสีย โทยะเองก็หัวเราะอย่างลืมตัว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น