ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : นิกิริ.......ทายสิ
“ฉันบอกนายแล้ว ว่าอย่าซัดเข้าไปมาก “ ยาชิโร่ ยื่นแก้วน้ำให้ฮิคารุที่นอนหน้าเซียว เพราะ อาหารเป็นพิษ
“ถ้าโทยะมาเห็นก็คงจะสมเพชนายแน่ๆชินโด” ยาชิโร่ทับอีก แต่ก็ยื่นยาให้อีก และก็หันไปมองชูอิจิที่เดินเข้ามาในห้อง โดยพาคุณนายฟูจิวาระมาด้วย
“หนูยังไม่คุ้นกับอาหารเกาหลีก็ทานเสีย” คุณนายว่าและนั่งลงมอง ฝ่ายชูอิจิก็กลั้นหัวเราะ
“ชูอิจิ” ฮิคารุว่าเสียงเขียว แม้จะไม่มีแรง จึงส่งสายตาขุ่นเขียวอยู่ตลอด
“ไหวมั้ยวันนี้ จะไปชี้แนะโกะได้รึเปล่า” ยาชิโร่ถาม ฮิคารุพยักหน้าอย่างแรง เหมือนเป็นการยืนยันว่าไปแน่
“เดี๋ยวจะให้คุณ ชูเฮ ไปส่งละกัน ชูจังก็ไปคอยดูอาการล่ะกัน” คุณนายวางแผนเสร็จสรรพ และเข้าทางชูอิจิที่หน้าบานเป็นกระด้ง เพราะถูกสั่งกักบริเวณตั้งแต่วันที่โทยะกลับญี่ปุ่นเพราะ แอบพาฮิคารุและซูย่งไปเที่ยวโดยไม่บอกกล่าว
--------
งานโกะที่เกาหลีนั้นมีคนให้ความสนใจมากมาย เพราะมีการประชาสัมพันธ์ที่ดีและต่อเนื่องนอกจากนี้จากการถ่ายทอดของบริษัทโฮคุโตะเองก็สร้างกระแสที่หลายคนอยากจะเห็นหน้าของตัวแทน ญี่ปุ่น จีน เกาหลี
“นี่ ยาชิโร่ วันนี้ไม่มีแข่งไม่ใช่เหรอ ทำไมคนยังเยอะล่ะ” ฮิคารุถาม และทำหน้าเหวอๆ ซึ่งยาชิโรเองก็ได้แต่ยักไหล่เท่านั้น
“นายนี่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยนะ ชินโด” เสียงที่ทักมาจากด้านหลัง ทำให้ฮิคารุหันไปอย่างตกใจ
“เหวอ.......โทย้า” ทั้งชูอิจิและฮิคารุกระโดดหนีทั้งคู่ โทยะมองกับท่าทางสองคนก็อดขำเล็ก
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ยาชิโร่ถาม
“เมื่อเช้า.....เลยแวะมาที่นี่เพราะคิดว่านายสองคนจะมา”
“ไม่คิดว่าจะไม่รู้แม้กระทั่ง ว่างานนี้มีการแข่งมือสมัครเล่น” ฮิคารุทำหน้าเข้าใจและก็เดินเข้าไปในงาน แม้ว่าเสื้อผ้าจะเป็นกางเกงยีนส์และเสื้อวัยรุ่นก็ตาม และโทยะเองก็ทำมองผ่านๆไปไม่สนใจสักครั้ง
“เออ ชินโด” โทยะเรียกเมื่อนึกขึ้นได้ และยื่นถุงให้ฮิคารุที่หันมามอง
“ที่นายฝากซื้อ” ฮิคารุแกะถุงออกและแทบจะหัวเราะ แต่ก็กลั้นไว้ทันเมื่อเห็นหน้าโทยะที่เริ่มหงิกขึ้นมาอีกแล้ว
“เอ้อ...ขอบใจนะ” ฮิคารุเก็บใส่ถุงและเดินไปที่โต๊ะที่เขียนชื่อตัวเองท่ชูอิจิเดินไปนั่งก่อนแล้วแล้วโทยะก็เดินตามไป
“ยังปวดท้องอยู่เลยอ่ะ” ฮิคารุบ่นกับชูอิจิที่ นั่งเก้าอี้มองฮิคารุกุมท้องและทำหน้าซีด
“พักดีกว่ามั้ย ฮิคารุ กลับบ้านเถอะ ข้า...เอ้ย...ผมไม่เล่นก็ได้นะวันนี้” ชูอิจิถามอย่างเป็นห่วง โทยะเองที่ผละตัวไปหยิบน้ำก็อดถามไม่ได้
“ชูอิจิซัง ชินโดเป็นอะไรเหรอ”
“ท้องเสียตั้งแต่เมื่อเช้า “ ชูอิจิตอบเบาๆ
“เป็นอะไรมากรึเปล่า ชินโด” ฮิคารุส่ายหน้าและฟุบลงกับโต๊ะ ยาชิโร่เองก็ยังสงสัยจนต้องละจากโต๊ะมาถามอาการ
“เอ้า ยา” เสียงเล็กบอกขึ้นทุกคนพุ่งเป้าสายตาไปที่หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ที่ผมยาวจรดปลายมือถูกถักเป็นเปียตลอดทั้งเส้น
“รับไปสิ” เธอว่า และยื่นยาให้ใกล้อีก
“ขอบคุณครับ” โทยะว่าและรับมาให้ฮิคารุ ซึ่งก็รับมาโดยดี
“นิกิริ” เสียงเรียกที่คุ้นหูทำให้โทยะหันไปมองทันที จึงไม่ได้เห็นว่าหญิงสาวทำหน้าขัดใจขึ้นมาทันที
“คุณโองาตะ” โองาตะ เซจิ เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม “มาที่นี่ได้ยังไงครับ”
“หา...อาจารย์โองาตะเหรอ” ฮิคารุตะโกนเสียงดัง พอๆกับชูอิจิที่ทำหน้าเหวอ
“นิกิริ จะไปไหน”
“นิกิริ.....?” ฮิคารุทำหน้าสงสัย ก็นิกิริ คือการทายหมากไม่ใช่เหรอ
“อย่าเรียกดังนักสิ” หญิงสาวเจ้าของชื่อนิกิริโวย
“อากิระคุง นี่ นิกิริ หลานฉันเอง” โองาตะวางมือบนบ่าของหญิงสาวซึ่งทำหน้าง้ำ แต่ก็หันมายิ้มหับเหล่าทีมญี่ปุ่น
“โองาตะ นิกิริ ค่ะ” เธอค้อมศรีษะจนผมเปียเรี่ยพื้น
“นี่น่าจะตัดๆมันนะ ยาวซะน่ารำคาญแทน”
“งั้นคุณอาก็เลิกสูบบุหรี่ก่อนสิ” นิกิริว่าอย่างไม่ลดละ
“เชอะ” โองาตะเมินหน้าหนี ก่อนที่จะนั่งลงข้างชูอิจิที่กลั้นหัวเราะอยู่ และมองนิ่งด้อวยสายตาเย็นชา
“มายังไงครับเนี่ย”โทยะถามขึ้น
“มากับตาเฒ่าคุวาบาระ นู่นอยู่ในห้องนู้นน่ะ อึดอัดเลยออกมา”
“คุณปู่คุวาบาระก็มาด้วย อะไรกันเนี้~~ย” ฮิคารุร้องแบบลืมอาการป่วยไปเลย
“นี่เธอคือ ยาชิโร่” นิกิริชี้ ยาชิโร่พยักหน้า
“โทยะเห็นบ่อยล่ะ ชินโดคุง ว้าว “นิกิริจ้องหน้าฮิคารุ
“ไม่คิดว่าจะโตขนาดนี้นะ แหม ฉันชอบผลงานเธอนะ” นิกิริว่า
“เล่นกันสักตานะ”
“อือ ....” ฮิคารุว่า
“นิกิริ(ทายหมาก)สิ”
“เรียกทำไม” นิกิริโวย
“เปล่าฉันให้เธอ นิกิริ” ดูเหมือนว่าจะเพิ่งเข้าใจ หญิงสาวเริ่มทายหมาก และได้ถือหมากดำ
ฮิคารุเปิดหมากที่โคมุขุตามความเคยชิน และก็เอาชนะไปอย่างไม่ยากเย็น นิกิริทำหน้าเบ้ และหันมาทางชูอิจิที่มองการเล่นอยู่เงียบๆ
“นายน่ะ มาเล่นกันมั้ย”
“เฮ้ย” ฮิคารุส่งเสียงพร้อมๆกับโทยะ จนโองาตะต้องมองอย่างสงสัย
“ผมน่ะเหรอ....” ซาอิในร่างชูอิจิถาม และยิ้มอย่างดีใจ
“ทายหมากสิ” นิกิริว่า
“ครับ”
ดวงตาของซาอิทอประกาย ก่อนที่จะวางหมากดำลงไปบนกระดานตรงตำแหน่งเดิม
“เพี๊ยะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น