Hikaru no Go fic

ลำดับตอนที่ #1 : เส้นทางที่ต้องก้าวต่อไป

                  



                 หลังจากการแข่งขันถ้วยโฮคุโตะ  สมาคมโกะญี่ปุ่นยังคงดำเนินไปเหมือนปกติ แต่ก็มีการคาดหวังมากขึ้นกว่าเดิมจาก “คลื่นลูกใหม่” ที่กำลังฝ่าฟันต่อไป



    “อรุณสวัสดิ์” เสียงวายะดังขึ้น แต่ก็มีเพียงคุณอิสึมิที่หันไปมอง แต่ทั้งชินโดและโทยะนั้นกำลังดูกระดาษแผ่นหนึ่งอย่างสนอกสนใจ



    “ดู’ไร กันอยู่ฮะคุณอิสึมิ” คุณอิสึมิยักไหล่เร็วๆหนึ่งครั้ง วายะนั่งลงแทรกลงไปเพื่อดูอีกคน

    

    “นายยังจะสงสัยอะไรอีกฟ่ะ  โทยะ” ฮิคารุตะคอกขึ้นอย่างเหลืออด



    “สงสัยสิ นายเอาชนะฉันได้ยังไงเมื่อศึกวาคาจิชิน่ะ “ โทยะเองก็ไม่ยอมอ่อนข้อตะคอกกลับไปอย่างหงุดหงิด



    “ก็นายมัวแต่สร่างรูปร่าง ฉันก็ตัดหมากเข้าซะ” ฮิคารุ กำหมัดอย่างสะใจ และอดไม่ได้ที่จะเชิดจมูกขึ้นอย่างท้าทาย



    “เรื่องอะไรกันเนี่ย” วายะพูดอย่างงๆ เมื่อลุกมาสมทบกับคุณอิสึมิ ที่ยืนมองอยู่ห่างๆ



    “อ้อ นายไม่ได้ลงแข่งนี่น่าลืมไป “ คุณอิสึมิ ตบมือผางอย่างเข้าใจ  ยิ่งทำให้วายะงงเข้าไปใหญ่



    “….ก็ชินโดคุงชนะโทยะคุงไปน่ะสิ เป็นหมากที่น่าดูชมทีเดียว”  คุณอิสึมิบรรยายยิ้มๆ



    “แต่ก็ทะเลาะกันน่าดูชมเหมือนกันต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันเลย จนมีคนเข้ามาแยกนั่นแหละ ชั้นล่ะอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเป็นนายกับเล่อผิงมันจะสนุกขนาดไหน” คุณอิสึมิกลั้นหัวเราะจนหน้าแดง



    “พูดอีกแล้ว~~~” วายะลากเสียงอย่างเหนื่อยใจ



    “เออ ยาชิโร่โทรมาแน่ะ เมื่อวานเนี้ย” ฮิคารุพับกระดาษเก็บใส่กระเป๋าใบเก่า และหยิบพัดคู่ใจขึ้นมาแทน



    “ว่าไงบ้างล่ะ”โทยะเองก็กลับมาสงบเยือกเย็นเหมือนเก่า ถามขึ้น



    “เจ้าหมอนั่นบอกว่า สอบได้ที่โตเกียว จะมาเรียนที่นี่ล่ะ”



    “เหรอ แล้วที่ทางล่ะจะอยู่ที่ไหน” โทยะยกมือขึ้นลูบคางอย่างครุ่นคิด



    “คงเป็นหอพักนั่นแหละ ว้า~~~~ คิดถึงจังชีวิตนักเรียน” ฮิคารุร้องออกมาเบาๆ โทยะเงยหน้าขึ้นมอง ขมวดคิ้วอย่าสงสัย



    “มันน่าคิดถึงตรงไหน”



    “เบสบอลไง ฉันยังจำได้เลยตอนที่ตีมันเข้าหน้าต่างชมรมหมากรุกง่ะ คางะงี้  ฮ่ะๆๆ” ฮิคารุระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเต็มที่จน วายะหันมาตะโกนให้เงียบ





    “ไร้สาระ” โทยะพูดขึ้น



    “ตรงไหนฟ่ะ พูดให้ดีๆหน่อย” ฮิคารุรีบเดินตามโทยะเข้าไปในห้องแข่งขันก่อนที่จะมองหาที่นั่ง ของทั้งคู่