คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : หลุด
ในอนเที่ยเหล่าทหาราอาาัรฟูลเทียส่วนให่เ็บัวฝึฝนทัษะารรบอยู่ในเสามโบสถ์แห่สวรร์
ในะที่ทหารส่วนหนึ่เลือที่ะปลอมัวเป็นาวบ้านธรรมาและออไปเินเล่นในเมือรูเวลล์เหมือนับเอเฟรเียและเอน์
บรรยาาศอันึัอัวเมือรูเวลล์ยัไม่าหายไปแม้เวลาะล่วเลยไปถึอนเย็น
อนที่ท้อฟ้าเริ่มะลายเป็นสีน้ำเินเ้ม
วันทร์และหมู่าวเริ่มเ้ามารอบรอท้อฟ้า
วอาทิย์และแสอมันเริ่มหลบหนีหายไปาท้อฟ้า เสียอผู้น
เสียอวามรื่นเริ บันเทิใยััไปทั่ว
อนนี้ที่เสามโบสถ์แห่สวรร์
ลุ่มนับวประำโบสถ์ำลัรวมัวันทำอาหารเย็นให้ับทหารอเอเฟรเียิน
ูเหมือนอาหารเย็นวันนี้ะเป็นสเ็เนื้อิ้นเบ้อเริ่มนาที่านทั้ใบเือบะถูมันปินมิ
้าๆสเ็มีมันบราอส้อนเท่าำปั้นผู้ายอยู่สอ้อน
ถ้าินสเ็านนี้หมอาะอิ่มไปหลายวันเลย็ไ้
านเนื้อเป็นเพียอาหารอทหารเท่านั้น
ส่วนนับวอโบสถ์เ่นแอเรียลนั้นไ้ินนมปัแผ่นหนาสามแผ่น
เนยืและนมหรือาร้อน
ทหารอเอเฟรเียเมื่อไ้านอาหารแล้ว่า็ไปนั่รวมลุ่มับทหารเพื่อนสนิท
บาน็ไปนั่ินนเียวอย่าเปลี่ยวใ แ่ไม่นานนัทหารที่ินอาหารอยู่นเียว็ะมีทหารนอื่นเ้าไปนัุ่ยหรือินอาหาร้วยอยู่ี
ไม่มีใรินอาหารอย่าโเี่ยว
เอเฟรเีย เอน์
ไอริทั้สามนไ้ไปั้ลุ่มินอาหาร้วยัน
แอเรียลและอาร์สลานเอ็ไ้เ้ามาอยู่ในลุ่มอเอเฟรเียเ่นัน
เพราะแอเรียลนั้นามื้ออาร์สลานให้ไปินอาหารเย็นร่วมับพวเอเฟรเีย
อาร์สลานึ้อทำหน้าบูบึ้ยอมามแอเรียลไป
เท็มม่อนนั้นหายัวไปาสายาอเอเฟรเียอย่ายาวนาน
เาไม่เยโผล่มาให้เอเฟรเียเห็นั้แ่ไ้เ้ามาอยู่ในเสามโบสถ์แห่สวรร์
ในเมื่อามหาัวยาเินไปเอเฟรเียึเลิิที่ะวนเท็มม่อนไปรับประทานอาหารเย็น้วยัน
ลุ่มอเอเฟรเียนั่รวมัวินอาหารเย็น้วยันอยู่้านอโบสถ์หลันึ
“ถ้าอยารู้อะไรเี่ยวับเมือรูเวลล์็ถามหนูไ้เลยนะะ!”
แอเรียลพูพลามอูเอเฟรเียและเอน์้วยสายาที่เปี่ยมไป้วยวามสนุ
“หรือถ้าอยาะเที่ยวในเมือรูเวลล์ หนู็ยินีเป็นนนำเที่ยวให้่ะ!”
“อืม…อบุนะ” เอเฟรเียอบ
ทำหน้านิ่ใส่แอเรียล
“โอ้! ่าเป็นเ็ที่น่ารัเสียริ! าร่วยเหลือนั่นอรับไว้้วยวามยินีเลย!”
เอน์พูเสียัพร้อมรอยยิ้ม ในปามี้อนมันฝรั่บเท่าำปั้นผู้าย ไม่รู้ว่าเาใ้วิธีไหนัมันทั้้อนเ้าไปในปาไ้ในรั้เียว
“สมัยนี้เ็ีแบบเธอน่ะหายานะ!”
“ันล่ะอบริๆพวนที่มีมารยาทให้ับนทุนน่ะ!!!” เอน์ยัพู่อไป รู้สึอบในวามมีมารยาทและวามสใสอแอเรียล
ถึแม้ถ้านับามวามสัมพันธ์อาาัร เธอะมีสถานะเป็นศัรู็าม
“ถ้ามี้อสสัยเมื่อไหร่็ออนุาินะรับผม”
ไอริพูเสียนุ่มนวล เอน์ทำหน้าเหมือนนเสียวฟัน
รู้สึั๊ี้หูเมื่อไ้ฟัเสียอไอริ
“พร้อม่วยเสมอทุเวลา่ะ
ฮิๆ!” แอเรียลยิ้มว้า
อาร์สลานที่เียบอยู่นาน
ู่ๆ็พูเสียั สายา่ออยู่ที่ารหั่นเนื้อสเ็อนเอ
ทำหน้าหิอเหมือนไม่เ้าใ “ะรู้ไปทำไมัน
อีไม่นานพวฟูลเทีย็้อไปาที่นี่อยู่ี
เรื่ออเมือรูเวลล์น่ะมันให่มาเินว่าที่สมอเล็ๆะรับไ้นะ
รู้ไป็เท่านั้นเอ”
วามหยาบายออาร์สลานทำเอาวอาหารเียบลทันที
ทุสายายเว้นสายาอแอเรียล่า้อมอไปที่อาร์สลานอย่าไม่่อยพอใ
ำูถูออาร์สลานไม่ว่าเมื่อไหร่็วนให้เสียอารม์ทุรั้ที่ไ้ยิน
สำหรับเอเฟรเียอาร์สลานนั้นเปรียบเสมือนปีศาสุแร่ที่อบมาทำลายวามสุอน
มีวามสุทุรั้ที่ไ้เห็นสิ่ีๆถูทำลายล
“เธอว่าไนะ!?”
เอน์ะโนใส่อาร์สลานที่นั่อยู่ร้ามับเา โรธพอวรเมื่อไ้ยินอาร์สลานูถู
“หา…หูหนวรึไถึถามแบบนั้น?” อาร์สลานเยหน้า
ส่รอยยิ้มวนประสาทที่ทำให้เอน์ัฟันแน่นพลาำหมัเหมือนนำลัะลั่
“หน็อย…ยัยนี่นี่มัน!!!”
เอน์ำลัะลุึ้นยืนเพื่อเินไปุยับอาร์สลานใล้ๆ
ำอบออาร์สลานมันทำให้เอน์วบุมนเอไม่่อยไ้เลยริๆ
“ทำไม? ะมาทำอะไรันหรอ?”
อาร์สลาน้อมอเอน์้วยสายาน่าลัว
“ฮึย!” เอน์สบถเสียเบา ำในั่ล
ล้มเลิวามิเินไปหาอาร์สลานเพราะไ้เห็นสายาออาร์สลานที่วนให้ใสั่น้วยวามลัว
“หึ…ไอ้นระอเอ้ย นึว่าะแน่!” อาร์สลานะอ หรี่าใส่เอน์เหมือนพยายามะหาเรื่อ
เมื่อเธอไ้เห็นเอน์ไร้ทาสู้ อาร์สลาน็หันไปลมือัเนื้อสเ็่อ
เอเฟรเียเห็นว่าเอน์ถูอาร์สลานที่เป็นฝ่ายผิโมี้วยำพูและาร่มู่นไม่ล้าเถียสู้่อ
เธอ็นึอยาะสั่สอนอาร์สลานบ้า
แ่เธอ็ไม่รู้ว่าะใ้วิธีไหนเอาืนวามหยาบายออาร์สลานี
อนนั้นเอที่เธอไ้เห็นแอเรียลที่นั่อยู่้าอาร์สลานำลัส่ยิ้มมาให้เธอ
“อยา…ะ…เอา…ืน…ไหม…ะ?” แอเรียลทำาเ้าเล่ห์ เธอไม่ไ้พูอะไรออมา แ่เธอยับปาเป็นำพูไปให้เอเฟรเีย
เอเฟรเียีวามหมายที่มาาารยับปาอแอเรียลไ้
เธอึแอบเนียนพยัหน้าให้แอเรียล อยาะเอาืนให้อาร์สลานเียบไปเลย
แอเรียลึยิ้มยิฟันเหมือนนลาแมโ
พยายามใ้นิ้วี้ไปที่เอน์โยไม่ให้อาร์สลานสัเุเห็น
“รูป…ภาพ…น…นั้น…” แอเรียลยับปา “พู…เรื่อ…รูป…ับ…พี่…อาร์…สลาน”
เอเฟรเียพยัหน้าให้แอเรียล
ำไ้ว่าแอเรียลเยบอว่าอาร์สลานเยวารูปนที่หน้าาเหมือนเอน์เอาไว้
บาทีนๆนั้นอาะเป็นเอน์็ไ้
น่าะเป็นนที่มีอิทธิพล่อิใออาร์สลานแน่นอน แ่เอเฟรเีย็ไม่รู้ว่าแ่ารพูเรื่อรูปะทำให้อาร์สลานเป็นยัไ
มันอาะไม่ไ้ผล็ไ้
“นี่อาร์สลาน”
เอเฟรเียพูึ้น
“อะไร?” อาร์สลานเยหน้าึ้น
้อมอใบหน้าอเอเฟรเียอย่าท้าทาย “เธอมีปัหาอะไรล่ะ?”
เอเฟรเียเียบเพราะำลัิว่าวิธีอแอเรียลมันะไ้ผลริรึเปล่า
ส่วนอาร์สลานเมื่อเห็นเอเฟรเียเียบไปหลัาที่เธอถาม
อาร์สลาน็ิว่าเอเฟรเีย็ไม่ล้ามีเรื่อับน เธอเลยหัวเราะในลำอ
ส่ายหัวไปมาและ้มหน้าลไปหั่นสเ็่อ
อาร์สลานำลัะินเนื้อสเ็ที่ถูส้อมเสียบไว้ และเวลานั้นเอที่เอเฟรเียัสินใที่ะพู
“รูปภาพอพี่เอน์วานานรึเปล่า
อาร์สลาน?”
“…”
หลัาที่ไ้ยินำพูอเอเฟรเีย
อาร์สลานแ็นิ่เหมือนถูแ่แ็ มีและส้อมในมือร่วามือ
เธอ่อยๆหันไปหาเอเฟรเียอย่าระุๆเหมือนเรื่อัรที่ทำานิั
ใบหน้าะลึ ไม่สิ…ใบหน้าอีรูปแบบที่ไม่น่าะโผล่มาบนใบหน้านโหอย่าอาร์สลานไ้ถูเปิเผยออมา
เอเฟรเีย่อน้าใับผลลัพธ์ในวิธีอแอเรียลมาทีเียว
เธอไม่เยเห็นอาร์สลานแสอาารแบบนี้มา่อนเลย
“ธะ…เธอ…รู้ไ้ไ!?” อาร์สลานพูเสียั เบิาว้า ใบหน้าลายเป็นสีแอ่อน
“…”
เอเฟรเียมอไปยัอาร์สลานที่มีใบหน้าแ
“รู้ไ้ไ…ว่าัน…วารูปเอน์ไว้?” อาร์สลานหน้าแึ้น สีหน้าูลนลานเหมือนวามลับแ สายาล่อแล่มอเอน์ทีเอเฟรเียที
เรื่อรูปภาพอเอน์ที่ถูวาโยอาร์สลานนั้นถือเป็นวามลับสุยอที่มีเพียหิราเท่านั้นที่รู้ ารที่วามลับนั้นหลุออมาาปาอเอเฟรเียมันทำให้อาร์สลานะลึมา
อย่าไร็ามบาทีเอเฟรเียอาะพูึ้นมาลอยๆ็ไ้ ถ้าอาร์สลานใับำพูอเอเฟรเียนั่น็เท่าับว่าเธอเป็นนทำวามลับอนเอแเอ เธอึรีบพูลบเลื่อนทันทีถึแม้ว่ามันะสายไปแล้ว็เถอะ “เห้ย ไม่ใ่! เธอพูเรื่อบ้าอะไรอเธอ!!!”
“ภาพอท่านเอน์เนี่ย
วายาไหมะพี่อาร์สลาน?”
แอเรียลที่นั่อยู่้าๆอาร์สลานถามึ้น แอบยิ้มมุมปา
“็ไม่ยานะ…แ่ำหน้าไ้็วาไ้แล้ว
โรหน้าอเอน์น่ะมันเป็นทร…เอ๋?”
เมื่อไ้ยินำถามแอเรียล อาร์สลาน็พูพลาทำท่านึิทันที ไม่นานนัเธอ็เหมือนะไ้สิืนมาพร้อมับใบหน้าที่แึ้นว่าเิม
อาร์สลานทำหน้าเ้มปิบัวามเินอาย
รีบำรามปปิวามผิพลารั้ที่สอ “ันไม่เยวารูปใรสัหน่อย!!! ันเป็นอัศวินนะ
ไม่มีเวลาให้เรื่อพรร์นั้นหรอ!!!”
“เฮะ…” แอเรียลยิ้มว้า อบใที่ไ้เห็นอาร์สลานเินและหลุปาพูวามลับ
“พี่ายันมีีอะไรหรอ
เธอถึ้อวารูปเา?”
เอเฟรเียถาม หวัให้อาร์สลานหลุบอวามลับอีรั้ เธอับไ้แล้วว่ารูปภาพที่แอเรียลบอ รูปภาพที่อาร์สลานวาือรูปอเอน์ริๆ
ไม่ใ่แ่วานหน้าเหมือน อันที่ริที่เอเฟรเียสร้าำถามนี้ึ้นมา็เพราะอยารู้้อีอพี่ายนเอในสายานอื่นเหมือนัน
“็หลายอย่าเลยนะ…เอน์น่ะเป็นนใี…เป็นนที่่วยันไว้ลอเลยนี่นา อ๋อ!
เอน์น่ะเป็นนที่ิใเ้มแ็มาเลย แล้ว็เป็นนที่พึ่พาไ้สุๆ… ทุรั้ที่ันร้อไห้เามัมาปลอบันลอ
เป็นนๆเียวที่อยยืนอยู่้าัน เพราะแบบนั้นอนที่เราสอน…เอื้อ!?”
อาร์สลานพูเสียเรียบูไม่เหมือนอาร์สลานที่เอเฟรเียรู้ั
หลัาพูไปไ้สัพัหนึ่อาร์สลาน็ลืนน้ำลายเสียั ทำาโใเพราะเผลอหลุพูเรื่อรูปภาพอเอน์ไปอีแล้ว
วามริอาร์สลานนั้นเป็นผู้หิที่วารูปเ่
เวลาเธอไ้ยินำถามเี่ยวับศิลปะเธอ็อยาะะโนอบ
แ่เพราะว่าเธอ้อรัษาภาพลัษ์หัวหน้าอัศวินผู้แ็แร่เอาไว้
เธอึไม่เยแสให้ใรเห็นเลยว่าเธอมีวามสามารถใน้านศิลปะสูนาไหน
านศิลปะทุานออาร์สลานเิึ้นาวามั้ใ เมื่อมีนมาถามเี่ยวับานศิลปะเธอ็อยาะอบใะาแ่็้อทำเป็นเียบรึม
ทว่าราวนี้ำถามที่ไ้ยินมันไม่ใ่แ่ำถามานศิลปะทั่วไป แ่มันเป็นำถามเี่ยวับภาพอเอน์ที่อาร์สลานแอบวาโยไม่ให้ใรเห็นมาโยลอ
เพราะเอน์มีวามสัมพันธ์บาอย่าับอาร์สลาน อาร์สลานึไม่อาห้ามปาอนเอไ้
ใและปาอเธอมันอบำถามเออย่าไร้ารวบุมเมื่อไ้ยินำถามเี่ยวับรูปภาพอเอน์ที่เธอั้ใวามา
“เอ่อ…มะ…ไม่ใ่นะ!
เมื่อี้นี้มัน!” อาร์สลานพู ใบหน้าสีแหันไปมอหน้าทุนในลุ่มอย่าลนลาน
“สำหรับเธอแล้วันมี้อีนานั้นเียวเรอะเนี่ย!” เอน์พู เยิบัวเอนไป้านหลั เอามือทาบอเหมือนสรีั้นสูใ ทำหน้าอึ้ อนที่เาไ้ยินเรื่อที่อาร์สลานวารูปอเาไว้ มัน็ทำให้เาะลึมานลืมลืนน้ำลาย แ่เรื่อที่ทำให้ะลึว่านั้น็ืออาร์สลานรู้้อีอนอย่าเามาถึนานั้น ในสายานอื่น นที่ย่ำแย่มาโยลออย่าเายัมี้อีอยู่้วย
"เอ่อ...เออ..." อาร์สลานทำัวเหมือนเ็ที่พยายามิ้อแ้ัว
“ะว่าไป…เท่าที่ฟัมา เธอ็วารูปอันไว้้วยสินะ? อยาเห็นั อูหน่อยไ้เปล่า!” เอน์ยิ้มื่นเ้น
ถ้าอาร์สลานวารูปเาริ เา็อยาเห็นรูปภาพนเอที่อาร์สลานเป็นนวาเหมือนัน
“ันไม่เยวารูปใรทั้นั้นแหละ!!!” อาร์สลานลุึ้นยืนพูเสียั
หายใถี่รัวพร้อมับใบหน้าเินอาย
อาร์สลานูเหมือนเ็สาวน่ารัไปเลยเมื่อไม่ไ้ทำหน้าุ
เธอใ้นิ้วี้ไปที่เอน์และะโน “แล้วทำไมันะ้อวารูปนระออย่านาย้วย! สำหรับันแล้วพวานศิลปะน่ะมันไม่มีประโยน์อะไรสันิ!”
“ไม่เยวารูปใรเลย?
แล้วไหอนที่เอเฟรเียับแอเรียลถามเรื่อภาพวาอัน เธอถึอบไ้อย่าับว่าเธอวารูปันริๆล่ะฟะ!?” เอน์ะโน หุบยิ้มบนใบหน้า พอโน่าว่าไอ้ระอเา็โมโหอีรั้ “ถ้าไม่ไ้วาแล้วะอบใหู้เหมือนับว่านเอวาริๆทำไมฟะ! ยัยนี่วนประสาทนหยสุท้ายเลยนะ!!!”
“หะ…หุบปาไปเลย!!!”
อาร์สลานบอเอน์เป็นรั้สุท้าย ่อนะรีบวิ่ออาโบสถ์ไปเพื่อหนีาพวเอเฟรเียและเอน์
เอเฟรเียไม่เยนึเลยว่าแ่ารถามเรื่อรูปภาพอเอน์ะทำให้นอย่าอาร์สลานลายเป็นนที่ไร้วามน่าลัวไ้
วิธีเอาืนอาร์สลานอแอเรียลไ้ผลีเินา
เอเฟรเียเห็นอาร์สลานวิ่ออไปาโบสถ์แล้ว
เธอึหันไปหาแอเรียลเพื่อื่นมสัหน่อยและในอนนั้นเอที่เธอไ้รู้ว่า
ปีศาร้ายในอาาัรรูเวลเมียไม่ไ้มีแ่อาร์สลานนเียว
“อิๆ…” แอเรียลเอามือปิปา หัวเราะเบาๆเหมือนพวภูิที่แล้นไ้สำเร็
เธอูมีวามสุมาเหลือเินเมื่อไ้เห็นอาร์สลานทำัวไม่ถูนวิ่หนีไปเพราะเรื่อรูปภาพเอน์
เอเฟรเียเริ่มิแล้วว่าที่ริแอเรียลนั้นไม่ใ่เ็สาวน่ารั
ใสื่อเหมือนับที่าเธอมอเห็น
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีอเอน์ับอาร์สลานนี่อยาทำเป็นอนแยออมาเลย แ่ไม่รู้ะเอาไปแทรรไหน -..-
ย้ำอีรั้นิยายเรื่อนี้ลวันันทร์ พุธ ศุร์ เสาร์ อาทิย์ แ่ไม่ไ้หมายวามว่าะลทุวันามที่ล่าวมา
เ่นสัปาห์หนึ่อาะลสออน อนแรอยู่วันันทร์ อนสออยู่วันศุร์อะไรแบบนี้ฮับ อย่าเพิ่เ้าใผินา
(่วเวลาล 18.00-20.00)
อบุที่ามอ่านันมานถึบันี้ฮับ
-v-
ความคิดเห็น