คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : อาร์สลาน
แม้ว่าำพูออาร์สลานมันะเป็นำพูที่วนโมโหแ่เอเฟรเีย็ยัใเย็น
เลเวลออาร์สลานนั้นสูว่าเลเวลอเธอเสียอี
ถึแม้อีฝ่ายะแ็แร่ว่าพอวรแ่เอเฟรเีย็ไม่ไ้ลัวเลยสันิเียว
เอเฟรเียเยาเาไว้แล้วว่าในโลใบนี้ะ้อมีนหรือปีศาที่เลเวลสูว่าเธอแน่นอน ทำให้ไอริับอาร์สลานลายเป็นสิ่ยืนยันาราเาอเธอ ทั้สอนไ้ลายเป็นำเือนใให้เอเฟรเียไม่ประมาท ไม่หลลืมารพันานเอ โลอันว้าให่ใบนี้มีอะไร่อนไว้อีมามาย ถ้าไม่เรียมรับมือ็ะพ่ายแพ้ให้ับพวมัน
วามใเย็นอเอเฟรเียทำให้อาาราสิที่อาร์สลานพยายามมอบให้รอบำเธอไม่ไ้
“ันยทัพมาที่เมือหลวออาาัรรูเวลเมีย็เพราะะมา่วยเหลืออาาัรอเธอให้พ้นาพวปีศา
ไม่ไ้ิะมาบุีเมืออเธอหรอนะ” เอเฟรเียพูพลาเรียมัวป้อันารโมีาอาร์สลาน
สัมผัสไ้ว่าิสัหารออาร์สลานไม่ไ้ลลเลย
“่วย?” อาร์สลานยิ้มเยาะเอเฟรเีย
่อนะยื่นหน้าเ้าไปใล้เอเฟรเียปล่อยพลัอีั้นนพื้นินบริเวรอบ้าเิรอยแยยาวหลายรอย
ผมอเอเฟรเียสะบัพลิ้วเพราะพลัออาร์สลาน
“อาาัรรูเวลเมียน่ะสามารถแ้ปัหาไ้้วยนเออยู่แล้ว
พวเราน่ะไม่้อารให้พวหมาโ่อฟูลเทียมาเห่าหอนในอาาัรอเราหรอนะ”
อาร์สลานพู เยิบหน้าออห่าาเอเฟรเีย
ใ้มือ้าหนึ่เาหัวพลาทำหน้าเหมือนไม่สบายใ “ฝูหมามาว่าร้อยัวน่ะ…เวลามันหอนึ้นมาาวบ้านนอนไม่หลับหรอ แล้ว็นะมันอาะไป่อวนพวาวบ้านเ้า็ไ้”
อาร์สลานเหลือบสายาล้อเลียนไปที่เอเฟรเียพร้อมรอยยิ้ม
“ยิ่ัวหัวหน้าฝูเนี่ย ัวีเลย”
“พวเรามาเพื่อ่วยและทำ้อลับอาาัรรูเวลเมีย ันอยาะบอว่า ภัยพิบัิอริที่ไม่ใ่ารรุรานออมมารน่ะมันเิึ้นแล้วล่ะ” เอเฟรเียพู
ไม่ฟัำพููถูออาร์สลาน
“หรอ?...” อาร์สลานอบสั้นๆ หน้ามอไปที่อื่นราวไม่สนใเอเฟรเีย
เอเฟรเียไ้เห็นท่าทาไม่สนใออาร์สลานแล้ว็เียบไปสัรู่
่อนะล่าวำพูึ้น “ถ้าเธออยาะเห็นโลใบนี้ถูทำลาย
อาาัรอเธอมอยู่ในอเพลิ เธอะทำัวแบบนี้่อไป็ไ้นะ”
และเหมือนว่าำพูอเอเฟรเียะไปีุ้เือในัวอาร์สลานเ้า
อาร์สลานึมีสีหน้าน่าลัวเหมือนปีศาทันทีที่ไ้ยินำพูอเอเฟรเีย
“หา…?” อาร์สลานลาเสียยาว
เผยยิ้มว้าออมาบนใบหน้าอันน่านลุ
าบให่ในมืออเธอเริ่มยับไปมามาึ้นเหมือนำลัะถูยฟาฟันศัรู
สายาออาร์สลานที่้อมอไปในวาอเอเฟรเียือสายาอวามโรธ
“ปาแนี่มีไว้เพื่อเห่าแ่เรื่อบ้าๆรึเปล่า?
ไหนๆ็เป็นหมาแล้ว็่วยทำัวให้มันีๆหน่อยสิ!”
อาร์สลานำราม ทหารบนำแพพาันาสั่นโยไม่รู้ัว
เพียพริบาเียวาบให่ออาร์สลาน็ไปหยุอยู่ที่้าลำออเอเฟรเียแทน
ไม่มีใรมอเห็นเลยว่าอาร์สลานยาบให่นานั้นออาไหล่อนไหน
แม้แ่เอเฟรเีย็ยัมอเห็นภาพาบที่เหวี่ยมาหาไ้แ่นิเียวเท่านั้น
พอะพริบาอีทีาบให่็เลื่อนมาอยู่ในุอันรายแล้ว
“ทำไมันะ้อยอมรับาร่วยเหลือาแ้วยล่ะ? โละถูทำลาย รูเวลเมียะอยู่ในอเพลิ
ันิว่ามันะ้อเป็นแบบนั้นแน่ถ้าันยอมรับาร่วยเหลือาแน่ะ…แิแผนารบุรูเวลเมียโยใ้วิธีแสร้ทำัวเป็นมิรั้นหรอ
แผนนี้พวไร้สมออฟูลเทีย่วยันินานรึเปล่าเนี่ยห๊ะ!?”
อาร์สลานยัำรามเสียั่อหน้าเอเฟรเีย อนท้ายเธอหัวเราะในลำอ “พอันไม่อยู่็ิะมาีเมือ
แ่พอเห็นอทัพอันเริ่มลับมา็ิะสวมหน้าาทำัวเหมือนพวแมาีั้นหรอ! ไ้เห็นแพยายามหารูมุหนีแบบนี้ ันำเป็นบ้าเลย!!!”
เอเฟรเียถอนหายใเสียเบา
พูอย่าเหนื่อยอ่อนเหมือนี้เียเถียสู้ับเ็ “เธอน่ะเป็นถึอมพลอัศวินนะ…่วยทำัวให้สมับยศหน่อยสิ”
มาบให่ัไ้แม้ระทั่หินผาเหวี่ยเ้ามาหาเอเฟรเียา้าน้า
่อนหน้านี้อนำลัพูุยัน เอเฟรเียรู้อยู่แล้วว่าอาร์สลาน้อโมีเธอแน่
อนที่อาร์สลานเหวี่ยาบหมาย่าเอเฟรเีย เอเฟรเียึรีบหลบมาบให่
พุ่ัวไปับาบอนเอที่วาอยู่ไม่ไลัวนั
ลมพายุที่่อัวึ้นาารเหวี่ยาบออาร์สลานทำให้เอเฟรเียเือบะถูพัให้เสียหลั
โีที่เอเฟรเียใ้าบอเธอแทลไปในพื้นิน ใ้แผ่นินเป็นัวยึหลั
“แเอ…็เป็นหมานี่นา…หัพูวามริ
มีนิสัยื่อสัย์เหมือนหมาหน่อยสิ…อย่าทำัวเป็นปลาไหลพยายามลื่นไหลหาทาหนีะไ้รึเปล่า?” อาร์สลานอบลับ วาสีแเบิว้า
แสออร่าสีแำพวยพุ่ึ้นสู่ท้อฟ้า
ไม่้อสสัยเลยว่าอนนี้อาร์สลานิะ่าเอเฟรเีย
หลัาพูบร่าออาร์สลานและเอเฟรเีย็หายไป
ทั้ที่้านหน้าำแพเมือรูเวลล์เป็นวามว่าเปล่าแ่มันลับมีเสียเหล็ระทบันัออมาาวามว่าเปล่า
พื้นที่บริเว้านหน้าำแพเอ็เิระเบิึ้นอย่า่อเนื่อเหมือนับถูระมยิ้วยปืนให่
เหล่าทหารบนำแพ่า็ทำอะไรไม่ถู
พวเาไ้แ่เล็ปืนเ้าหาวามว่าเปล่า ไม่อาทำอะไรไ้เลย
“นะ…นี่มัน…อะไรันเนี่ย…?” ทหารนหนึ่เอ่ยึ้น้าๆราวับไ้เห็นเรื่อแปลประหลา
“นี่ือ…ารปะทะันระหว่าที่หนึ่อทั้สออาาัร…” ผูุ้มประูลปืนล
มอูพื้นิน้านหน้าำแพที่ระเบิออโยไม่ะพริบา
รู้สึว่าถึะเล็ปืนไป็เปล่าประโยน์ “เป็นาร่อสู้อปีศา…”
ทหารอเอเฟรเียที่ถูอทัพออาร์สลานล้อมเอาไว้่า็ิะหาทาหนีออาวล้อมเพื่อไป่วยเอเฟรเีย
แ่ว่า็ไม่มีใรไ้ออไป
อทัพออาร์สลานพร้อมที่ะใ้หอยาวแทร่าผู้ที่หลุออาวล้อมในทันที
“นี่พว้ามาเพื่อ่วยเหลือพวเ้านะ! ทำไมถึทำแบบนี้!”
ทหารอเอเฟรเียนหนึ่ะโนใส่หน้าทหารออาร์สลาน้วยวามโรธ
“ริๆพว้าอยาะแทพวเ้าให้ายั้แ่ไ้เห็นเาอพวเ้า้วย้ำ แ่ว่าเพราะไม่มีำสั่อิสระสัหาราท่านอาร์สลาน พว้า็เลยทำไ้แ่ััวพวเ้าไว้ในวล้อมนี้เท่านั้น” ทหารเราะำออาร์สลานพูเสียเยือเย็น
“ไม่ีแล้ว!
ไอ้อาร์สลานอะไรนั่นแ่พลัที่มันปล่อยออมา็เหนือว่าเอเฟรเียไปแล้ว! ืนปล่อยให้สู้ัน่อไปมีหวั…”
เอน์ัฟันแน่น่อนะเอามือทั้สอ้าแนบแ้มนเอ ทำหน้าูบผอม
ร้อโหยหวนใส่ทหารออาร์สลานที่อยู่รหน้า “มีหวัไ้บาเ็บแน่!!!”
ใบหน้าูบผอมเหมือนนหิวโทำให้ทหารออาร์สลานที่อยู่รหน้าเอน์ในเือบะาม้า
แ่เพราะเาอยู่ในุเราะสีำ
มีหมวเหล็ปิบัใบหน้าไว้ ใบหน้าอนใึไม่ถูเอน์เห็น
แรระเบิระับสูเิึ้น้านหน้าำแพทำให้พื้นินสั่นสะเทือน
แสสีแสว่าวาบึ้น้านหน้าำแพในเวลาเียวัน
ม้าอเหล่าทหารทุนาย่า็พยศอย่ารุนแร
หลัาที่แสสว่าสีแาหายไป
็มีนสอนำลัยืนอยู่้าหน้าำแพ
นหนึ่ำลัใ้าบยันนเอไว้ไม่ให้ล้มและนนั้น็ือเอเฟรเีย ส่วนอีนหนึ่็ใ้าบี้ไปที่หน้าอเอเฟรเียและนนั้น็ือ
อาร์สลาน
เอเฟรเียับอาร์สลานนั้นปะทะาบันถึหนึ่ร้อยรั้ในเวลาเพียสามวินาที
้วยวามเร็วที่มาเินไปนั้น็เลยทำให้ร่าอทั้สอนหายไปาสายาอทหารรอบัว
ระเบิหน้าำแพนั้น็เิึ้นาารปะทะาบอทั้สอนนั่นเอ
แ่แสสีแที่ส่อสว่าึ้นหน้าำแพนั้นือแสาท่าาบออาร์สลาน ึ่มันเป็นท่าาบที่ทำให้เอเฟรเียอยู่ในฝ่ายเสียเปรียบ
“แ็แร่มา…”
เอเฟรเียิะำลัใ้าบยันนเอไว้ไม่ให้ล้มล
หยาเหื่อหลายเม็ไหลไปามใบหน้า ทุรั้ที่เอเฟรเียปะทะาบับอาร์สลาน
แนอเธอะสั่นไหวอย่ารุนแร พลัที่อาร์สลานมอบให้ับารเหวี่ยาบแ่ละรั้นั้นหนัหน่ว
แม้ะเอาพลัอยัษ์ให่สิบัวมารวมัน็ยัเทียบไม่ไ้แม้แ่เศษเสี้ยว
ไม่แปลใเลย…ทำไมผู้นในอาาัรฟูลเทียถึหวาลัวื่อออาร์สลาน
ทำไมทหารทุนในรูเวลเมียถึเารพและำสั่อเธอ
ปีศาในราบมนุษย์็ืออาร์สลาน
หาให้นปิมาฟันาบับอาร์สลาน
หัวไหล่อมนุษย์นนั้นอาะหลุ ล้ามเนื้อบริเวหัวไหล่และแนอาะเสื่อมสภาพไปทั้ีวิเลย็ไ้
“แย่ัแหะ…”
อาร์สลานมอาบให่อนเอ้วยสายาสสาร เอามือับปลายาเหมือนำลัรุ่นิ เธอเอียอเล็น้อยและพู
“เอมไพร์ สเลเยอร์น่ะ…มีไว้เพื่อ่ามนุษย์หรือปีศาที่แ็แร่
ถ้าใ้มันฟันร่าอหมา เอมไพร์ สเลเยอร์สปรสุๆแน่เลย”
าบให่ออาร์สลานนั้นมีื่อว่าเอมไพร์
สเลเยอร์ เป็นาบที่ทำาเหล็นิพิเศษ
มันเป็นเหล็ที่หายาและแ็ว่าเหล็ทั่วไปหลายเท่า เล็มัรที่ว่าันว่าเป็นสิ่ที่ทนทานมาที่สุในโล็สามารถเสียหายไ้ถ้าโนาบให่เล่มนี้ฟาใส่
“…” เอเฟรเียไม่พูอะไร
ำลัิหาวิธีหลบารโมีรั้ถัไปออาร์สลานทั้ที่นเออยู่ในสภาพเหน็เหนื่อย
“แ่็่าเหอะ…ไว้่อยใ้เลืออนในฟูลเทียล้าเอา็ไ้”
อาร์สลานแสยะยิ้ม เี้ยวแหลมๆในปาโผล่มาให้เห็นเล็น้อย เธอ้าาบึ้นเรียมผ่าร่าเอเฟรเีย “ายไปะเถอะ…่อานี้อาาัรอแมันบแล้วล่ะ”
“อึ…” เอเฟรเียที่อยู่ในสภาพเหน็เหนื่อยิว่านเอไม่อาหลบารโมีออาร์สลานไ้พ้น
เพราะนาอนที่เธอมีำลัเ็มเปี่ยมอาร์สลาน็โมีเธอโนทุรั้ ำแพเวทมนร์อเธอเอ็้านทานาบออาร์สลานไม่ไ้แน่
ถึะ้านทานไ้แ่็ร่ายเวทสร้าไม่ทันแล้ว
“ไม่ไ้…ะบลรนี้ไม่ไ้!” เอเฟรเียิ มอาบออาร์สลานที่ำลัยสูึ้น
หาเธอมาายเอาอนนี้แล้วอาาัรฟูลเทีย่อานี้ะเป็นยัไ นที่แ็แร่ที่สุในอาาัรฟูลเทียะายไม่ไ้นว่าปีศาไอริะถูำั
ะายไม่ไ้ถ้าอาาัรอนเอยัไม่สบสุ
เอเฟรเียรวบรวมำลัอนเพื่อะทำารหลบหลีารโมีออาร์สลาน
ยัไม่รู้ว่าะหลบพ้นหรือไม่พ้นแ่็้อลอทำู
“ปีศาที่มีื่อว่าไอริ…ถ้าไม่รีบำัมัน…โลทั้ใบะอยู่ในอันรายนะ!” เอเฟรเียพู ิว่าอาร์สลานน่าะฟัเธอบ้า ทว่ามันไม่เป็นแบบนั้น…มาบแห่ารัีวิออาร์สลานไ้เหวี่ยลมาแล้ว
ในเวลาเียวันนั้น ที่วล้อมทหารออาร์สลาน ทหารออาร์สลานนหนึ่ที่เยอยู่้านหน้าเอน์ำลัุนสุี เาำไ้ว่าเา้อเอน์ที่นั่อยู่บนหลัม้าไว้โยไม่ละสายาเลยสันิ แ่ว่าเพียแ่เาะพริบารั้เียวเอน์็หายไปาหลัม้าแล้ว อนนี้บนหลัม้ามีเพียไอริผู้มีสภาพเหมือนไม่รู้เรื่ออะไรเลย
“หือ!? เห้ย!?”
ทหารที่เยเฝ้าเอน์หันหน้าไป้ายวาเหมือนมอหาเอน์
แ่เา็ไม่เห็นเอน์อยู่ในวล้อมเลย เาึใ้หอยาวอเาี้ไปหาไอริ
ทำเสีย่มวั “เห้ย…ไอ้หนู…แับไอ้บ้านั่นวาแผนหนีไว้เรอะ…”
“หะ?” ไอริทำหน้านิ่เพราะุน ู่ๆทหารออาร์สลาน็ใ้หอยาวี้มาที่เาทำไมัน และไม่นานนัไอริ็ไ้ำอบ
เาที่เพิ่ะสัเเห็นว่าเอน์หายัวไป็ทำาโนแทบะหลุาเบ้า เารีร้อออมา
“ว้า!!! ท่านเอน์หายไปไหนแล้ว!!!”
เอน์หายัวไปแล้ว
ปล่อยให้ไอริ้อหาทายื้อีวิอนเอามหอเพียลำพั
“ร้ายเหมือนันนี่พวแน่ะ…อยาายมาสินะ”
“ะ…เี๋ยว่อนร้าบบ!”
าบให่ที่เหวี่ยลมา
เอเฟรเียที่ำลัะใ้แรระโหลบาบให่ ทุสิ่ทุอย่าูเหมือนว่าะ้อำเนินไปามเวลา
ทว่ามันลับหยุนิ่ในทันทีราวับถูหยุเวลา
เมื่อมีนๆหนึ่ไ้เ้ามาั่นลาระหว่าเอเฟรเียและอาร์สลาน
าบให่นั้นหยุเลื่อนไหว เอเฟรเีย็ไม่ระโหลบ
ายผู้มีผมสีาว
วาสีแ เนื้อาสีำเหมือนปีศาไ้โผล่ึ้นมา้านหน้าอาร์สลาน เาพุ่มาามุมที่มอไม่เห็น
าแนออเพื่อปป้อเอเฟรเียที่อยู่้าหลั
“หยุเลยนะว้อย!!!” เอน์ะโนใส่อาร์สลาน ทำหน้าวนๆ ทำปาเ่อแล้วยิฟันเหมือนอยามีเรื่อทะเลาะ
“หะ…?”
เอเฟรเียรู้สึใมาที่เอน์โผล่มาวาาบออาร์สลานไว้แบบนี้ หลัาที่เอน์ปราัวึ้นไม่นานเธอ็เริ่มสสัยว่าเอน์หนีออมาาวล้อมทหารออาร์สลานไ้ยัไ
ในะที่ทหารนอื่นๆยัหนีออมาไม่ไ้สัน
อาร์สลานหยุาบลอย่าะทันหัน็เพราะเอน์ทีู่่ๆ็มาปราัวึ้นวาาบอเธอ
เธอมอเอน์้วยสายารำา่อนะถามว่า “นี่แเป็นใรันเนี่ย?”
“ันื่อเอน์! เป็นพี่ายอเอเฟรเียน้อสาวอัน!” เอน์ะอใส่อาร์สลาน “ในานะพี่ายันะไม่ยอมให้น้อสาวบาเ็บเ็า
ถ้าแิะทำร้ายเอเฟรเียล่ะ็ ผ่านพี่ายสุหล่ออย่าเอน์นนี้ไปให้ไ้่อนเถอะ!!!”
“พี่…ทำไมถึ!”
เอเฟรเียพู ุที่เอน์อยู่มันอันรายมา
เธอไม่อยาให้เอน์มาอยู่รนี้แม้ว่าเธอะไม่ปลอภัย็าม
“ฮี่ย์…ไม่้อห่วเอเฟรเีย พี่ัารเอ!” เอน์ยิ้มนาหยี ส่วนเอเฟรเียส่เสีย “หา?”
ออมา
่อนหน้านี้เอน์อยาะเ้าไปห้ามาร่อสู้อเอเฟรเียับอาร์สลาน
แ่ว่าเาไม่รู้ว่าะห้ามยัไในเมื่อทั้สอนฟันาบันอย่ารุนแร น่าลัวมา(เอน์เป็นนเียวที่มอเห็น)
ืนเาเ้าไปห้ามอนนั้นถูลูหลาบอทัู้่ฟันายแน่
เาึมอหา่อทามาโยลอนระทั่ไ้เอ่วเวลาี
็ือ่วที่อาร์สลานำลั้าาบอยู่นั่นเอ เมื่อไ้เอ่วเวลาทอเา็รีบมุัวหนีออาวล้อมทหารอย่ารวเร็ว
ส่วนเรื่อไอรินั้น อนที่หนีออมาเอน์ไ้ใ้วิธีที่ะทำให้ไอริปลอภัยาพวทหารไว้แล้ว
และวิธีนั้น็ือ
“พระเ้า่วยุ้มรอไอริหน่อยนะ อให้พระเ้าุ้มรอไอริ้วยเถ้อะ!”
เอน์อพราพระเ้าอให้พระเ้าุ้มรอไอริ ารอให้พระเ้ามาปป้อ้อเป็นาร่วยที่ีที่สุแน่ในวามิอเอน์
หลัาไ้พูับเอเฟรเียแล้ว
เอน์็หันหน้าไปหาอาร์สลาน่อ และเรื่อประหลา็ไ้เิึ้น เมื่ออาร์สลานเอาาบให่อเธอออห่าาเอน์
วาสีแานที่เยน่าลัว อนนี้มันไม่น่าลัวแล้ว วาสีแนั้นมีประายแสสใสเิึ้นแทน
“เอน์…นายือเอน์หรอ?”
อาร์สลานปัาบให่อเธอไว้บนพื้น หน้าเธอูเหมือนะลึมา
“็ใ่น่ะเ่!” เอน์อบ ท่าทาุร้ายเหมือนเิม
อาร์สลานใ้มืออเธอับเสื้ออเอน์ไว้านั้น็ออแรหมุนัวเา
ทำให้หลัอเอน์หันไปหาอาร์สลาน านั้นเสื้อผ้าอเา็ถูถึ้นโยอาร์สลาน แผ่นหลัที่เรียบเนียน
ไม่่อยมีล้ามเนื้อเหมือนายอ่อนแอไ้ถูเปิเผย นอานั้นบนแผ่นหลัอเอน์ยัมีรอยแผลเป็นนาให่ล้ายับถูรเล็บสัว์่วน
แผลเป็นนั้นทับ้ำับแผลเป็นนาให่อื่นๆที่มีลัษะล้ายถูรเล็บ่วนเ่นัน
“เห้ย! ิะทำอะไรฟะ!!!”
เอน์รีบหมุนัวลับ อนหันหลัลับเสื้อผ้า็เลื่อนลมาปิแผลพอีทำให้เอเฟรเียไม่เห็นแผลเป็นบนหลัเอน์
“แผลนั่น…” อาร์สลานพู เธอสบาับเอน์และรีบพูเสียัเหมือนว่าเอน์อยู่ไลาเธอมา “เป็นนายริๆ้วย!”
“หา? อะไรอแ พูอย่าับว่าแเป็นเพื่อนอันที่ห่าหายันไปนานอย่านั้นแหละ!” เอน์หรี่าแสวามไม่พอใ
่อนะไ้ยินำอบออาร์สลานที่ทำให้เารู้สึในเือบสะอึ
“็ใ่น่ะสิ! เอน์! นี่นายำันไม่ไ้หรอ!?”
“แห๊ะ!?” เอน์ทำเสียแหลม หน้าหิหน้าอทันที
ส่วนเอเฟรเียะพริบาถี่รัวเหมือนสับสน
อาร์สลานที่ไ้เห็นเอน์ทำหน้าหิอ็ถอนหายใออมา ่อนะแสรอยยิ้มบา
“…โลนี้น่ะว้าให่
ถ้าอ่อนแอะถูเหยียบย่ำรัแ ถ้าแ็แร่ะถูยย่อและเป็นที่เราม…ันไม่อยาให้เธออ่อนแอและถูทำร้ายอี ันั้นันอยาอให้เธอฝึฝนและแ็แร่ึ้นนูแลนเอไ้…เ้าในะ” อาร์สลานพู ่อนะเินไปใล้เอน์มาึ้น เธอ้อาเอน์เม็
“อนนั้นนายเยพูไว้นี่…ว่าไ...พอะำไ้รึยัล่ะ?”
ทันในั้นวามทรำแห่อี็ย้อนลับเ้ามาในหัวเอน์อีรั้
เอน์ทำหน้าะลึ ใ้นิ้วี้หน้าออาร์สลานที่มีวามสูพอๆับเา
“ธะ...ธะ...เธอือ…ยัยเี้ยี้แย!!!”
ความคิดเห็น